Supercalifragilisticexpialidocious

…even though the sound of it is something quite atrocious.

Δε ξέρω αν η ζωή είναι μια μάζα από συμπτωματικά γεγονότα ή απλά ακολουθεί ένα προκαθορισμένο σχέδιο το οποίο προσαρμόζεται ανάλογα με την ελεύθερη βούληση του καθενός, αλλά what I do know is that life runs in circles.

Μπορεί ο Φόρεστ να λέει ότι η ζωή είναι σαν ένα κουτί με σοκολάτες, από το οποίο ποτέ δε ξέρεις τι θα σου κάτσει, αλλά αυτό που δε λέει ο Φόρεστ είναι η επιλογή του καθενός μας το αν θα φας τη σοκολάτα που θα σου πέσει ή όχι.

Για παράδειγμα όλων όσων λέω και για να μη μιλάμε στο φλου...σήμερα καθώς πήγαινα με τα πόδια στη δουλεία πρόσεξα ένα σμήνος με μαθητές να παρελαύνει απο μπροστά μου, οι πλείστοι βαριεστημένοι και νυσταμένοι, να σέρνονται να πάνε προς το σχολείο. Πιθανότατα αυτές τις μέρες όπου τα σχολεία πάνε προς το κλείσιμο τους για τις διακοπές του Πάσχα (γοτέβερ), οι πλείστοι μαθητές απλά αναγκάζονται να δίνουν τη παρών τους στο σχολείο, μιας και για τους τελειόφυτους ειδικά αυτές οι μέρες είναι κάτι σαν τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας. Περιμένουν το επικείμενο τέλος με ανυπομονησία και προσμονή. Γιατί φαντάζονται όλοι το μετά. Το όμορφο αυτό άγνωστο που θα έλθει πολύ πολύ σύντομα.

Περνώντας από αυτή τη φάση (ναι, υπήρξα και έγω κάποτε 17 ετών, το ομολογώ), θυμάμαι όλα όσα ένιωθα τότε. Αδυμωνούσα για το μέλλον μου, για το 'μετά μου' να αρχίσει, να με ρίξει στο άγνωστο που θα μου έδινε φτερά να πετάξω, να εξερευνήσω, να δω, να μάθω, να ακούσω. Περνούσα εκείνες τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας μου αγρυπνώντας, να φαντάζομαι πως θα ήταν αυτό το ‘φεύγα’ μου, η απόδραση μου. Καθόμουν με τις ώρες και κοίταγα το ταβάνι ακούγοντας μουσική (ο Αλκίνοος ήταν το μουσικό ναρκωτικό μου εκείνη την εποχή), και έπλαθα με το μυαλό μου εικόνες και αισθήματα για το άγνωστο αυτό μέλλον που θα ξεδιπλωνόταν μπροστά μου πολύ σύντομα.

Κοιτάζωντας στον όχι τόσο μακρινό 17χρονο εαυτό μου τώρα, θα του έλεγα να χαλαρώσει, και πως όλα θα πηγαίναν καλά. Γιατί όσο συμπτωματική ή προκαθορισμένη και να ήταν η ζωή μου να πάω σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή να συναντήσω ένα συγκεκριμένο άτομο, όλα θα γίνονταν just as they should be, one way or another. I would tell myself to just let go and not pay attention to my stupid little life so much and just enjoy the ride. Γιατί όπως άκουσα και χθες στο How I Met Your Mother (yap, my latest US TV Series addiction),

"even though sometimes you know what the outcome is going to be, you gotta sit back and enjoy the ride".

Cause life really does run in circles, and in every corner you turn , you might be unexpectedly surprised.

...If you say it loud enough you always sound precocious

Supercalifragilisticexpialidocious!!!