Αυθορμητισμός

Σχεδίαζα να γράψω σήμερα για τη παιδεία που δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους. Αντί αυτού μου έχει γίνει εμμονή απο το πρωί να γράψω για κάτι άλλο και να αφήσω το πιο πάνω θέμα για όταν θα νιώθω πως έχω να αναπτύξω πάνω του.

Η εμμονή άρχισε από χθες και συνεχίζεται και μέχρι τώρα στο γραφείο μου. Αντί να κάθομαι να πατάω τα κουμπιά για να βγάζω το τάδε και το δόθε τιμολόγιο, κάνω αυτό που δε πρέπει να κάνω: σκέφτομαι και αφήνω τις σκέψεις μου να αλλωνίζουν περί ανέμων και υδάτων.

Με την ευκαιρία αυτή που δίνω η ίδια στον εαυτό μου, θα ήθελα να δώσω βάση στον ‘αυθορμητισμό’. Η ταινία Αμέρικαν Μπιούτι (American Beauty - 1999)ξεκινάει με ένα υπέρ-χρησημοποιημένο μότο που λέει ‘Αυτή είναι η πρώτη μέρα της ζωής σου’. Κάτι σαν το ‘αδραξε τη μέρα’ τύπου φάση.

Δε με ενεδιαφέρει και τόσο να δούμε από που πηγάζει αυτός ο ανθρώπινος αυθορμητισμός και που εκκρίνεται ή εκρήγνεται (σίγουρα υπάρχουν εκεί έξω μυριάδες θεωρίες και φυσικές αποδείξεις για το πως λειτουργεί ο αυθορμητισμός στους ανθρώπους).

Όντας αυθόρμητο άτομο και εγώ, πρέπει να πω ότι πολλές υπήρξαν οι φορές που απλά μπορεί να έκανα ταξίδια της στιγμής ή να είπα πράγματα της στιγμής που υπό κανονικές συνθήκες δε θα τα έκανα/έλεγα. Υπάρχουν λόγια και πράξεις όμως που ακόμα κι αν υποθούν/γίνουν υπό συνθήκες αυθορμητισμού, δεν παύουν να είναι απολύτως αλήθεια και να εκφράζουν μια σταθερότητα στη σημασία τους. Αυτό, έχω προσέξει πως δεν ισχύει για κάθε άνθρωπο.

Απλά και μόνο επειδή εγώ σαν άτομο έχω μάθει να λειτουργώ με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αυτό δε σημαίνει ότι ισχυεί κάτι τέτοιο και για τους άλλους. Δηλαδή, τι θέλω να πω, για να γινόμαστε και πιο κατανοητοί:

Όταν κάποιος μου πατήσει το κάλο (τρόπος του λέγειν πάντα) και μου κάνει κάτι κακό και γυρίσω και τον πω ‘μαλάκα’ θα το εννοώ και τα λόγια μου θα είναι σταθερά ακόμα και μετά το στάδιο του θυμού/αυθορμητισμού. Όταν κάποιος μπει οριστικά στη καρδιά μου και τον/την πάρω τηλέφωνο για να του/της πως ένα απλό ‘γειά σου, σ’ αγαπώ’, μπορεί να προέρχεται απο στιγμές αυθορμητισμού και αντρέναλιν ράσςς, αλλά δε παύει να σημαίνει ότι το εννοώ όχι μονο για εκείνη την ώρα αλλά και για μετά.

Ο αυθορμητισμός, μπορεί να σε κάνει να κάνεις και να πεις τρελά και αλλόκοτα πράγματα. Τώρα κατά πόσο είναι αλήθεια αυτά που κάνει ο καθένας, αυτό νομίζω είναι χαρακτηριστικό του κάθε ατόμου ξεχωριστά. Μερικές φορές απογοητεύομαι είναι η αλήθεια, όταν οι άλλοι ή οποιοσδήποτε μπορεί να ξεστομίσει και να πει μια κουβέντα, καλή/κακή, δεν έχει σημασία, και μετά την επομένη ή μετά απο κάποιο διάστημα, μικρό ή μεγάλο, πάλι δεν έχει σημασία, να αναιρεί τα λόγια του και τις προθέσεις που είχε.

Είναι καλό τελικά να είσαι αυθόρμητος; Και αν ναι πόσο και σε ποιό βαθμό; Μήπως το να είναι κάποιος αυθόρμητος τον καταστά λίγο πιο αναξιόπιστο στα μάτια των άλλων;

Ναι μεν ‘άδραξε τη μέρα’ αλλά σε λογικά πλαίσια και να μην έχουν οι πράξεις σου και τα λεγόμενα σου επιτπώσεις στις ζωές των άλλων..