Λυκόφως

Παραμονές περιοδικών τζιαι οι ορμόνες πάσσιν σκάι-ρόκετινγκ. Μαζί τους έρκουνται συνάμενες κουνάμενες τζιαι οι εντάσεις, οι καυγάδες, η ασυνενοησία, το άγχος, η παράνοια, η υπερβολή τζιαι τα σάι-φάι σενάρια καθώς επίσης τζιαι το πατροπαράδοτο γουρούνιασμα που εν νάκκο δύσκολο να ελέξεις τζίντες μέρες του μήνα. ( if you’re a woman you know what I’m talking about ) Θέρσντεϊ μπλάντι θέρσντεϊ. Τώρα να δεις που η Πέφτη μου θα ντυθεί στα κότσινα σα’ να ναι παπαρούνα μες το μαγιάτικο λιβάδι ( μα τι λαλώ πρωί πρωί; Κύριε ελέεισον – χου ;) Μες την χτεσινή αναπουμπούλα του πρόσφατου ξεσπάσματος στο φόουν με τον the friend , ιτ γκότ μι θίνκινγκ...αμπάουτ dog love . Σαν μωρό εφοούμουν πολλά τους σhίλους. Ενόμιζα ότι ήταν τέρατα της κολάσεως. Σίριουσλι. Ο Κέρβερος σε όλο του το μεγαλείο ( μα σάννα τζιαι πολλοσυναφέρνω τον τον Κέρβερο λέιτλι οξά εν η αϊντία μου ;) Τέσπα. Ουάν σμολ τριπ του Άθενς τάουν στα έντεκα μου χρόνια άλλαξε εντελώς το πως έβλεπα τζιαι ένιωθα απέναντι στους σhίλους

Γκούντ μόρνινγ Βιετνάμ...... εεεεε Ντάιαρι έθελα να πω. Γούπς σόρρυ, εμπερδέφτηκα. Που λαλείς Ντάιαρι. Σέιντ Νάπα τάουν μίσhιον κομπλίτιτ. Εεε σιγά τις πατάτες.... εεεε τα λάχανα έθελα να πω. Επίαμε, επεράσαμε πολλά ωραία σα παρέα. Αλλά παρ’ όλη τη «μαγεία» του τόπου εν απλά ένα τούριστ ριζόρτ. Θα το εξανάκαμνα όμως το ταξιδάκι. Φορ σhούρ. Ιν άδερ νιούς. Ωιμέεεε τζιαι θα κλάψουν τα πόθκια μου τούντο γουίκ-εντ. Λίτεραλι όμως. Μπορεί να απόφυγα γλοιωδώς ένα χενς «πάρτυ» λαστ Σάταρντεϊ αλλά τωρά εν μπορώ να χωστώ. Μαααα γιατί;;;;; Αφού εν μου αρέσκουν έτσι γκάδερινγκς. Χέιτ γουέντινγκς. Σοβαρά. Γιατί να μεν μπορώ να πάθω μαγουλάδες;;; ( τι εν ακριβώς δε ξέρω να σου πω θα σε γελάσω...χαχαχα ) Αφού έχω μάγουλα. ( λόλ; Νοτ! ) Τζιαι ας μεν έφτανε ο γάμος τούντο σάταρντεϊ έχω τζιαι το γάμο της αρφής της κάζιν τζιαι του κάζιν. ( εν φόρ μπράδερς εντ σίστερς, ντον ασκ Ντάιαρι ) Τζιαι ον τοπ άλλο χενς, που τζίνο με τίποτε εν θα μπορέσω να αποφύγω. Β-Α-Ρ-Κ-Ο-Υ-Μ-Α

Ντάιαρι Ντίαρεστ, Όι εγώ εν τζιαι. Άι νόου αί νόου. Άι ρόουτ γιού τούτη φτομάδα στα παλιά μου τα ψιλοτάκουνα που δεν έχω πλέον. Εεε μα εν τζιαι φταίω εγώ. Το γκέιμ βλέπεις. Άτε θα σ ου πω τα καθέκαστα. Είμαι γραφείο. Φακ μάι λάιφ. Αύριο πάω το παρθενικό μου....ταξίδι βρε... μα τί ενόμισες ότι θα έλεα. Ας άι γουός σέινγκ...αύριο πάω το παρθενικό μου ταξίδι στην Σέιντ Νάπα για μέταλ κόνσερτ. Σκέαρντ σhιτλες αν με ρωτάς. Τι θα ειδούν τ’ αμμάθκια μου. Για κορούα που έζησα 6 χρόνια αγγλία εν είδα πολλά. Με κανένας με εβίασε, με κανένας με έκλεψε, με κανένας μου επούλησε ναρκωτικά ή κανένα βρέφος. Γενικά ήμουν πολλά στρέιτ εντζ άτομο εις την αγγλική κουλτούρα. Πάντα συμμαζεμένη τζιαι με μάννερς ( ποιά; ) Γουέλ τάιμ φορ α τσέιντζ. Αύριο θα είναι νόβελτι τάιμ. Πρώτη φορά Αγία Νάπα, πρώτη φορά μέταλ κόνσερτ, πρώτη φορά ντραγκ άντιγκτς (χόουπ νοτ) Γενικά ούλα πρώτα αύριο. Φοούμαι...έχω άγχος...ουυυ.... Με τη μάδερ όλα οκέι σόρτ οφ. Αν εξαιρέσεις κάτι φωνές τζια

.. όι η πόλη το άλλο! Τζίνο που που επία τζιαι εφακούσα τη κελλέ μου μες τες πασhιές τις ανθολογίες των άγγλων τέσσερα χρόνια για να μάθω. Όι πως εχρειάζετουν τζιαι ποττέ να σπουδάσω το αντικείμενο γιατί το δράμα τζυλά μες τις φλέβες μου εκ γεννησιμιούμου. Σας παρουσιάζω τα τελευταία συμβάντα της emo Lucrezias : Ποίντ Έι Το σκάιπ έρκεται τζιαι ανακοινώνει μου μια μπούρδα ότι παίζει στο προσκήνιο ένα χομο-σαπισμένο πλάσμα που το παρελθόν. Εγώ φλιπάρω, θολώνω, γυρέφκω το Συσέγκιο να κάμω βουντού πάνω της μπας τζιαι ξεθυμάνω τζιαι ξε-αναστατωθώ αλλά τίποτε. Ο νους μου να δια εντολές απιστίας τζιαι το στομάσhι μου να τες πιστέφκει. Ώιμε τζιαι θα κάμω φόνο. Μα ήντα φόνο; Εν προλαβαίνω. Μπίω τα κλάματα, αρκέφκω να ασπάζουμαι άσπρους θεούς των Νορμαδών τζιαι αρκέφκω να σούρνω σαν χείμαρος εις την Κίνα ερωτήσεις στο ερωτικό αντικείμενο των οφθαλμών μου. Ώιμε τζιαι είμαι μια γυναίκα θύελλα που απλά πρέπει να με κλείσετε σε μια μπουκάλα τζιαι να μεν με αφήκετε ποττέ να φκω που τζι

So here’s the deal…Εχτές ανακάλυψα το βέρτουαλ ριάλιτι μέσα που ένα παιχνίδι. Χενς, το αργοπορημένο μου ποστ σήμερα. Επειδή άι γουός μπίνγκ εί φ***ινγκ μόρον που εκάθουμουν ούλη μέρα τζιαι έπαιζα μαζέφκοντας κότες τζιαι καλλιεργόντας την τέχνη του πως να κόφκω δέντρα τζιαι να χάνουμε μες τα δάση. Καλό το βέρτουαλ ριάλιτι δεν αντιλέγω. Βασικά έχω να πω ότι καταλάβω γιατί μπορεί κάποιος να γίνει πολλά εύκολα αντίκτιτ σε τούντου είδους τα γκέιμς. Εν η φάση του ότι μπορείς να κάμεις ΟΤΙ θέλεις, για ΟΣΗ ώρα θέλεις, να μάσhεσε πας τα πιο τρίβια πράγματα – όπως φάρμινγκ εντ μπέικινγκ κούκις , λέμε τωρά- τζιαι κανένας εν θα σου πει τίποτε. Γουέλ σχεδόν κανένας. Ξέρω ότι εν πολλά παθέτικ τζιαι ακούτεται με νόου-λάιφερς παστ-τάιμ τούντο πράμα αλλά εν πολλά αναζογωνητικό να νιώθεις τόσο ελεύθερος ( γουέλ σόρτ οφ ) χωρίς να σε ελέγχει κανένας κάμνωντας πράματα που ιν ρίαλ λάιφ γιού γουλντ νέβερ ντου. Το πόιντ ούλης της κουβέντας θα ήταν όσα κάμνεις μέσα στο γκέιμ/βέρτουαλ ριάλιτι γουόρ

Ξεκινάς ποστς τζιαι σβήνεις τα. Μερικές φορές δεν έσhιεις τι να γράψεις. Νομίζεις πως εστέρεψες. Αλλά όσο ζιεις ποττέ δε στερέφκεις. Τζιαι ειδικά όταν περιτριγυρίζεσαι που ανθρώπους.. Η χαρά..πάντα πηγάζει που μέσα μας. Άμα αγαπάς εσύ τον εαυτό σου τότε εν έσhιεις φόβο ότι εν θα αγαπηθείς. Βασικά άμα ξεπεράσεις τον εαυτό σου, άμαν εν τον παίρνεις τόσο σοβαρά τότε πραγματικά απολαμβάνεις το ρόλλερκόστερ νέιμντ λάιφ . Έν έχω να πω πολλά τούντες μέρες. Κυρίως επειδή απουσιάζω που τη δουλειά τζιαι μπρεϊκίζω που τη καθημερινότητα τζιαι επειδή εν οι χριέντς τζιαι ούλοι συνάμενοι οπότε ούλη μέρα είμαι άουτ οφ δε χάουζ ( νοτ δατ αμ κομπλέινιγνκ ) τζιαι εγίνηκα μια χορκοϊρα του άλλου κόσμου. Γοτέβερ. Άι αμ σάμμερινγκ εντ άι λάικ ιτ! Άι γουίλ μπι μπακ ον Μάντει που τη δουλειά λάιβ ( μπουχού μπούχου ). Προς το παρών σας αφήνω για ένα ήσυχο τζιαι χαλαρωτικό γουίκ-εντ μάι ντίαρ συν-βλόγκερς. Καλά να περνάτε. Άι γουίλ τού! Που.Σου. Ις ιτ ρόνγκ που με πιάνουν φάσεις φάσεις γυνα

Ναι είμαι κοπού τζιαι γούστο μου τζιαι καμάρι μου ( νότ! )Copyright to Invictus 1 άτομο συμπαθώ στη δουλειά μου, τη μάνατζερ, τζιαι τζίνη επειδή εν ευρωπαία τζιαι με άλλη νοοτροποία 2 είναι οι γάμοι που πρέπει να παρεβρεθώ σύντομα τζιαι εν θέλω 3 είναι ο αγαπημένος μου αριθμός 4 εν ο αριθμός της κύριας παρέας των μπόυς 5 μέρες μου πήρε να καταλάβω ότι ο the friend θα είναι κάτι διαφορετικό στη ζωή μου 6 χρόνια έκαμα στη «μάνα» Αγγλία 7 μέρες μου πήρε να γράψω/σκεφτώ τούντο πόστ 8 είναι ο μήνας των γενεθλίων μου 9 ξενιτεμένους φίλους έχω ( Ν.Κορέα, Ιαπωνία, Γερμανία, Δανία, Ισπανία και Αγγλία ) 10 χρόνια έκανα μαθήματα κλασσικού χορού 11 ήμουν όταν γνώρισα τον Μουφάσα μου 12 χρόνια κλείνω που είμαστε μαζί με το Συσέγκιο 13 μήνες έκαμε η Δημοτική Βιβλιοθήκη Λεμεσού να αναζητήσει τα βιβλία που εδανείστηκα που τζιμέσα (τολκ αμπάουτ κίπινγκ τρακ οφ ρέκορντς) 14 χρόνια φιλίας κλείνω φέτος τον Σεπτέμβριο με το Μουφάσα μου 15 που τα 20 είχα πιάσει στο τέσ

Ντάιαρι Ντίαρεστ, Είμαι σικ όβερ. Επέρασα θρι ντέις μακριά που τους πάρεντς όβερ. Ήμουν συνέχεια με τους χριέντς όβερ. Ήταν πολλά ωραία όβερ. Επίαμε τζιαι είδαμε τζίντη παπαριά ταινιάρα το Γκριν Λάντερν όβερ. Μετανοιώνω το τωρά όβερ. Φακά μου η Μπλέικ Λάιβλι ( Blake Lively )όβερ. Ξανα φακά μου η Μπλέικ Λάιβλι ντάμπολ όβερ. Ότι ταινία έκατσα να δω τούντο γουίκ-εντ ήταν μέσα όβερ. Είδα τζιαι τα θκιο Μπακ στο Μέλλον πίντα όβερ. Εν επία θάλασσα ακόμαα όβερ. Παρολίο να γουόλκ-άουτ που τα ρομαντικο-παυτά (ποιά;) όβερ. Άι ντίντεντ όβερ. Ανυσηχώ πολλά όβερ. Εν τρέφουμαι καλά όβερ. Άι νιντ ρεστ όβερ. Επία δουλειά τρεις ώρες τζιαι έφυα άρων άρων που στόμακ πέινς όβερ. Καταραμένο γιαουρτάκι με ανανά όβερ. Πάεις να με ξεκάμεις όβερ. Τωρά απλώθω ζάμπα τζιαι πίνω τσάι θκιόμσμο όβερ. Όχου μάνα μου όβερ. Πίντα σούπες σήμερα μόνο όβερ. Τζιαι καμπόσες τιβί-σίρις όβερ. Βαρκούμαι να κάμω μπέρθ-ντέι όβερ. Εν γίνετε να κάμω ντέθ-ντέι; Όβερ. Καλά καλά εν γίνουμαι μακάβρια όβ

Είναι κάποιες φάσεις που απλά δε μπορείς να ελέξεις το στόμα σου. Κάτι σαν το γουόρντ βόμιτ που λέμε. Πιάννει με πολλές φορές τούντο πράμα. Δεκαπενταύγουστος χόουμ ( νοτ αλόουν, σάντλι ) αλλά με φούλ χάουζ ( όι που τζίνο του πόκερ, το άλλο ). Πως γίνετε άμα ζεις τζιαι μαθαίνεις κάποιο άτομο καλά να ξέρεις ποίες θα είναι οι επόμενες του λέξεις και οι επόμενες του πράξεις. Ξέρεις τον όντως καλά ή απλά επειδή εσυνήθισες σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο απλά υποθέτεις ότι το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται τάιμ εντ ταίμ αγκέιν; Πι χι...η μάδερ...πριν να γίνει κάτι πάντα θα προ-δικάσει τα γεγονότα τζιαι αμέσως θα κατα-δικάσει τους άλλους για πράματα που είτε ακόμα εν ελάβαν χώραν που λέμεν ή απλά αγνοεί πως εγίναν/θα γίνουν. Το πράμα που ίσως πολλοί ξεχνούμε καμιά φορά όμως είναι ότι οι ανθρώποι μπορούν να σε εκπλήξουν αναπάντεχα. Με το καλό ή τζιαι το κακό τρόπο. Τούντο εν το ξέρεις unless you see the whole thing play out. Εβρέθηκα τούντο γουίκ-εντ σε μια τέθκια φάση τζιαι εστεναχώ

…so share my glory, so share my coffin. Έτσι μάσhετε το σόνγκ που το μούσικαλ της Εβίτας του Άντρου Λόιντ Γουέμπερ ( Andrew Lloyd Webber ) ...ήντα εμπνεύσεις είσhε τζιαι τζίνος. Έπιασε τη ψυχοσύνθεση ενός ολόκληρου έθνους τζιαι έστησε μιούζικαλ. Γκόου φίγκερ ας πούμε. Εν εν ούλα ένα τσίρκο όμως; Να μιλήσουμε για κυριολεκτικά τσίρκα. Στις μέρες μας τα τσίρκα εκαταντήσαν τρε μπανάλ τζιαι κανένας εν πατά ανλές εν κανένα τύπου Σερκ-ντου-σολέιλ ( Cirque du Soleil ) που όντως τζίνο διά σου θέαμα τζιαι ψυχαγωγία με ποιότητα. Τι εν το τσίρκο όμως; Πόθεν άρκεψε; Όπως με ενημερώνει το βικιπέδια το τσίρκο επρωτοάρκεψε σαν ψυχαγωγία στην Αρχάια μον πρόγονη Ρώμη. Οι οποίοι Ρωμαίοι ετσουρέψαν την ιδέα ( πιθανότατα ) που τους Γκρέκους...aka τους φιλόσοφους με τους αλαβάστρινους χιτώνες στη πάρα δίπλα χώρα.... την Ελλάδα . Τέσπα κατά τα χρόνια οι Ρωμαίοι αναπτύξαν το επάγγελμα με το δαμασμό ζώων τζιαι τα διάφορα σκετσάκια, καθώς τζιαι με το χτίσιμο διάφορων κτηρίων για να έρκεται

Εσχεδίαζα να γράψω για ένα από τα πολλά γκρινιάρικα ποστς μου σήμερα. Έχω το ήδη γραμμένο δηλαδή. Αλλά, μιας τζιαι έχουν το οι μέρες, εγίνηκε ανατροπή. Τίποτε σχετικά με ρεύμα κλπ, κάτι απρόσμενο.. Τη τελευταία βδομάδα στο showroom στη δουλειά ε φιλοξενούσαμε ένα γατάκι που ήταν άρρωστο.... τη Λίσα . Έτσι την ονομάτησε η τζέρμαν μάνατζερ. Το γατάκι εν μωρό, περίπου ενός-ανάμισι μηνού. Επήρε το λαστ γουίκ στο βετ η μάνατζερ τζιαι είπε της ότι είσhε ινφέξιον μες το στόμα τζιαι έφκαλε της τέσπα καμπόσο υλικό ( εν θα μπω σε ανακατσιαστικές λεπτομέριες ). Εφέρε την η μάνατζερ στη δουλειά λαστ Θέρσντεϊ να την προσέχουμε. Ε περπάτα τσαλαπατημένα, ε διούσαμε της γαλατούδι για μωρά-γατιά, τζιαι μους φαϊ γιατί που το άλλο εν έ τρωε επειδή εν μωρούι τέλεια. Ως τη Παρασhεφκή ούλα όμορφα τζι ωραία. Περνά το γουίκεντ, ξημερώνει η Δευτέρα ( που να μεν εξημέρωνε ) έρκεται στη δουλειά η μάνατζερ, η Λίσα εν ήταν τζιαι πολλά στα χάι της που το Σάββατο τη νύχτα. Ετζοιμάτουν ούλη μέρα. Καθό

Γεια Ντάιαρι, Εχώ νεύρα, νεύρα, νεύρα! Πολλά νεύρα Ντάιαρι μου. Πολλά! Τζιαι πολλά πολλά σαντ... Να κάμνεις υπομονή, να κάμνεις υπομονή, αλλά τζιαι η υπομονή έσhιει τα όρια της. Σπάζει το πλάσμα, εν σπάζει? Πρώτα η μάδερ... Να παίζει με το χαρτί της ενοχής. Τζιαι μετά να περιμένω τζίντες λίες ώρες να ξεσκάσω, να απομακρυνθώ που το χάος της δουλειάς τζιαι μπαμ!, να αναβάλουνται τα πλάνα λαστ μίνιτ. Δε με κόφτει αν είμαι μουρμούρα τζιαι παραπονιούμαι. Εν έχω τζιαι πολλά άλλα πράματα να παραπονεθώ. Μόνο τη συνεύρεση με τους φίλους μου. Ούτε παραπονιούμαι που εν θα φύω διακοπές, ούτε παραπονιούμαι που εν απαρτίζομαι που χλιδή τζιαι αχρείαστο υλισμό ούτε παραπονιούμαι που με έκαμε η μάδερ δουλάρα γιατί τα άλλα θκιο γαούρκα μόνο να γκαρίζουν ξέρουν σπίτι. Αλλά παραπονιούμαι άμα περιμένω λίο να πνάσω με καλή παρέα τζιαι ησυχία μακριά που το σπίτι τζιαι το γραφείο τζιαι δε γίνετε ούτε τούτο. Τζιαι να πεις εν πέρνω υπομονή? Εν τούτο το κακό! Ότι there is nothing I ca

Το λοιπόν, τζιαι είμαι πολλά θυμωμένη σήμερα. Άρκεψε άσhιμα η Τρίτη. Τζιαμέ που έσhιεις κάτι προγραμματισμένο έρκεται ένας κανόνας, ένα σύστημα να σου τα ακυρώσει. Γιατί; Γιατί απλά έτσι τους εκάβλωσε εκάπνησε! Είπα το ξανά νομίζω. Έσhιει το τελευταίο ανάμισι χρόνο που είμαι πίσω στη μεγαλόνησο τζιαι που την ώρα που επάτησα το πόι μου δαμέ που συμβιβάζουμε. Ειδικά που πέρσι το καλοτζαίρι, τι στην επαγγελματική πτυχή της ζωής μου, τι στην προσωπική ΝΤΑΝΓΚ! πάντα πέφτω πας τον τοίχο εν ονόματι ‘ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ’. Ε όι εν μπορώ, εν αντέχω άλλο. Εν εν ότι θέλω να ξεκόψω, τζιαι για κάποιο λόγο δε το κάμνω. Εν επειδή εσυνδέθηκα τζιαι ακόμα εν ήβρα τζίντο άλλο σμολ γουίντοου οφ οπορτούνιτι να αποδράσω. Είμαι σίουρη όμως ότι με την πρώτη ευκαιρία για κάτι καινούργιο τζιαι ενδιαφέρον έννα πετάσω τζιαι δε θα ξανακοιτάξω πίσω. Ένιγουεϊς, ξεφεύγω, πάλε . Εβαρέθηκα το σύστημα. Να πρέπει να κρώνουμε στο πρόγραμμα τζιαι το σύστημα του κάθενου. Στερούμαι υπερβολικά το companionship λόγω του ό

Είδα σχεδόν ούλους τους χριέντς τούτο ΠΣΚ! Ήμουν τέσσερις μέρες πόξω που το σπίτι. Όι μπέρθ-τέι γκάδερινγκς, όι μιτινγκς σε διάφορα μπαρ-ρεστοράντε-καφές...Γενικά εφκήκε το λάι του πισινού μου τέσσερις μέρες ποτζί τζιαι ποδά. Εγεύτηκα στο Σουσάμι στη Λεμεσό έναν πολλά ωραίο χυμό καρπούζι, μια υπέροχη seafood pizza στο Pizza Express στη Λεμεσό, μια τεράστια σαλάτα του Καίσαρα ( e tu Brute? ) στο Απρόοπτο στη Λεμεσό τζιαι μια απίθανη γευστική πανδαισία σαλάτας Dehli στο Οχτάνα στη Λευκωσία. Μια παρέλαση απο γεύσεις γενικά τούτες λαστ ντέις. Αλλά ήταν ότι έπρεπε γαστρονομικά. Επερπάτησα στους έρημους δρόμους της παλιάς Λευκωσίας που για σπανιότατη φορά ήταν όφτζερη τζιαι απλά τέλεια. Εγύριζα με την Ντράμα Ντότερ μου ( έννα σας πω άλλη φορά για τούτη ) τζιαι ετρώαμε παγωτό που του Ηρακλή τζιαι εγυρίζαμε μες την ερημιά της Φανερωμένης κάμνωντας πρόπερ κάτσινγκ-απ. Εκατάλαβα πόσο πολλά αγαπώ τους χριέντς τζιαι ότι στερούμαι τους τελικά πολλά επειδή είμαστε ούλοι μακριά. Ε

Μια λέξη που εν υπάρχει στο βοκάμπιουλαρί μου τον τελευταίο ανάμισι χρόνο. Ποττέ εν ήμουν ιδιαίτερα καλή στο να είμαι μόνη μου. Πάντα νιώθω μίζερη τζιαι άνοστη. Κι όμως...κοιτάζω πίσω τη ζωή μου τζιαι βλέπω ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου εν βυθισμένο στη μοναξιά τζιαι την απόλυτη απομώνωση. Ο λόγος που ασφυκτιώ τζιαι αγαπώ με τόση υπερβολή τζιαι σε τόσο υπερμεγεθυντικό βαθμό εν επειδή πάντα μέσα μου είμαι μόνη μου. Τζιαι όταν τυγχαίνει να βρίσκω κάτι «όμορφο» κάτι «καλό» κρατώ το σφιχτά μπας τζιαι φύει μου. Απλά εν κολλημένος ο νους μου. Η ζωή εν πρόσκαιρη. Ζήστην όσο μπορείς γιατί το επόμενο λεπτό μπορεί να μεν υπάρξει. Τζιαι που φόο ( όι ότι έννα πεθάνω εγώ ή τίποτε αλλά ότι έννα πεθάνουν οι άλλοι ) σφίγγω τζιαι κρατώ τάιτ. Εν μου αρέσκει το νον-εμανσιπέισhιον ούτε η εξάρτηση, πάνω σε άλλους..αλλά φοούμαι να λετ γκόου γιατί συνήθως όταν άι λετ γκόου άι λετ γκόου φορ γκουντ. Μασhαίρι που λέμε. Αφήνω κάτι, σημαίνει τέλος, σημαίνει παρελθόν, σημαίνει νέβερ αγκέιν. Τζιαι τούτο σκέαρ

Ντάιαρι μου βάστα με τζιαι θα κάμω φόνο. Θα γίνω μητροκτόνος τζιαι δε θέλω. Δε θέλω λαλώ σου. Ώιμε, αλί και τρισαλί μου, μα τον κεραυνό του Θορ....( όι τούτος εν σε άλλη μυθολογία εν πάει δαμέ ). Τέσπα εκαταλάβες Ντάιαρι μου σε ήντα απεπλιστική κατάσταση είμαι για να επικαλούμαι τους θεούς των βίκινγκς....έξαλλη. Η μάδερ εφκήκε που το χόσπιταλ τζιαι κάμνει μας της ζωή ποδήλατο μες το σπίτι. Ήντα ποδήλατο. Αν ήταν ποδήλατο θα είσhε τζιαι έλεος. Εν τη ζωή σκούτερ με κεραυνούς τζιαι αζίνες που μας κάμνει οξά. Βασικά τη δική μου. Ούλη μέρα γκρινιάζει. Όι κάμε τζίνο. Όι κάμε τ’ άλλο. Όι εν μου αρέσκει όπως το έκαμες. Αλλά το τοπ ήταν εχτές το απόγευμα. Μετά την απογευματινή μου καθημερινή πλέον σάουνα στη δουλειά, πιάνει με τηλ η μάδερ για να μου πει, πόννα σκολάσεις πέρνα που σπίτι πριν πάεις σhόπινγκ για να μου καθαρίσεις λίο επειδή περιμένω επισκέψεις!!!!!!!!!!!! Ντόινγκ! Μάδερ, μα τι εν τούτα που λαλείς σιόρ; Τζιαι εγώ γιατί σου υπακούω σαν τη μαυρού; Εν τζιαι είμαι υπηρετικο προσωπικό

Harry-Don’t-Even-Bother Ναι εν για τον γκέι γίζαρντ που έννα πω. Ένα πολλά μπριφ μίνι ριβιού για το σούπερ-σπέσhιαλ-όσομ ( νοοοοοοοοτ! ) μάγο του Χόγκουορντς που ακούει στο όνομα Χάρι Πόττερ (μάι αςς). Δεν είμαι ιδιαίτερη φαν του φράντσάιζ αλλά κατά τα χρόνια επίενα στο σινεμά τζιαι έκατσα τζιαι είδα τες ούλες τις ταινίες. Μπορώ να πω ότι η μόνη ταινία που με ιντρίγκαρε τόσο πολλά ώστε να πω όκεϊ μπορεί τζιαι να καταδεχτώ να θκεβάσω τα μπουκς εν η 6η ταινία με το ‘Χαλφ-Μπλαντ-Πρινς’. Η τελευταία ταινία με άφησε χμμμ....κάπως ασυγκίνητη θα έλεα. Ναι, ναι, οφ κορς ελυπηθήκαμε που επάθανε ο Σνέιπ. Γοτέβερ. Έννα επιβιώσω τζιαι έννα το σκεφτώ αν θα τζοιμηθώ με τες κλάτσες μου πόψε. Εφέ πολλά. Σενάριο χλιαρό, χωρίς ιδιαίτερες μπιγκ-ουάου-όουυυ-μάιι-χούυυ πράματα. Ένα μπλόκμπάστερ του σωρού θα το έλεγα που απλά έτυχε να εν τζιαι η τελευταία του συγκεκριμένου φράντσάιζ. Το μόνο που ίσως μου άρεσε ιδιαίτερα είναι το πολλά προσεγμένο ορίτζιναλ σάουντρακ του Alexander Desplatt . Ο άνθρωπος απλά

Όι ντίαρ συν-βλόγκερς. Εν εν ο τίτλος της μικρής μήκους ταινίας που εκάμαμε στο μάστερ μου που αναφέρομαι. Αλλά προς τις στιγμές που έτσι ξαφνικά ούλα τα απρόοπτα μπορούν να συμβούν. Μια στιγμή. Πέντε λεπτά. Μερικές λέξεις. Τζιαι έτα ούλα τζιαμέ. Το Σ/Κ επέρασα το σπίτι. Κλειδωμένη. Εφκήκα για να πάω να δω τζίντον γκέι μάγο (περιμένετε ριβιού μες τες επόμενες μέρες) αλλά σναπ! Σάββατο νύχτα έτα πάλε ούλα τζιαμέ. Όπως είπα τζιαι σε προηγούμενο ποστ, είμαι ένα πολλά καταπιεστικό πλάσμα. Σφίγγω τον άλλον γιατί απλά είμαι τζίνο που λαλεί κάποτε η Tinkerbell όλα ή τίποτ ε. Εν κακό τούτο άι νόου. Αλλά εν τρέιντ του χαρατκήρα μου. Γι αυτό εν πολλοκωλώ με άτομα τζιαι εν τσιατίζω εύκολα με ανθρώπους. Γιατί μοστ πίπολ ασφυκτιούν, εν αντέχουν, εν μου διούν τσανς τζιαι φεύκουν. Παναϊες μου. Νιώθω σαν την Πέιτον που το Ουάν Τρι Χιλ που ελάλε συνέχεια everyone leaves sooner or later. Εν σάννα τζιαι εν αποτυπωμένο/χαραγμένο τούτο μέσα μου. Ότι κάποτε, ούλοι φέφκουν. Τζιαι ο μηχανισμός μου είναι να