Λυκόφως

Προχτές εκάτσαμε με την τζίντζερ φριέντ τζιαι είδαμε το " 12 Χρόνια Σκλάβος ".  Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, πάνω στη ζωή του Σόλομον Νόρθαπ, ο οποίος ζει στην Σαρατόγκα της Νέας Υόρκης προ εμφυλίου πολέμου, 1841. Όταν αποφασίζει να επισκεφθεί την Ουάσινγκτον για 3 εβδομάδες, τον απαγάγουν και τον μεταφέρουν νότια όπου και πουλιέται σαν σκλάβος. Ανήμπορος να αποδείξει ότι είναι 'ελεύθερος πολίτης', υπομένει την σκληρή μοίρα της σκλαβιάς για 12 χρόνια.  Εν μια ταινία που προσωπικά εσυγκίνησε με στο κόκκαλο. Όχι τόσο γιατί τα θέματα που αναλύει εν έχουν ξαναειπωθεί σε ταινία, αλλά επειδή η ελευθερία ενός ανθρώπου εν η πιο θεμελειώδης ανάγκη του ατόμου μέσα σε μια κοινωνία, τζιαι τούτο εν κάτι το οποίο εν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε. Τζιαι η ταινία τούτο κάμνει. Μας υπενθυμίζει γιατί εν τόσο σημαντικό να έχεις την ελευθερία σου τζιαι πόσο απάνθρωπο είναι όταν σου την στερούν.  Η φυλάκιση, ο απόλυτος εγκλωβισμός τζιαι η σκλαβιά βάση τ

"Animals need only the right not to be regarded as property." Ζω σε ένα νησί όπου δεν είναι φιλικό προς τα ζώα. Ζω σε ένα νησί όπου δεν υπάρχει κοινωνική συνείδηση ως προς την προστασία ζώων. Ζω σε ένα νησί όπου οι αντιλήψεις του να έχεις κατοικίδιο ισοδυναμούν με τις λέξεις βρόμικο, υποχρεώσεις, ευθύνες, έξοδα, αγγαρεία. Ζω σε ένα νησί όπου η λέξη σεβασμός, στοργή, αγάπη, ανθρωπιά δεν τηρούνται στην συμπεριφορά του κοινωνικού συνόλου προς τα ζώα. Ζω σε ένα νησί όπου το κράτος αδιαφορεί παντελώς για τα οποιαδήποτε δικαιώματα των ζώων. Ζω σε ένα νησί όπου δεν υπάρχουν πάρκα, παραλίες, μονοπάτια όπου επιτρέπεται η διέλευση ζώων (και συγκεκριμένα σκύλων) παρά μόνο εάν σαν ιδιοκτήτης κατοικιδίου πράξεις παράνομα και αψηφήσεις τους νόμους. Ζω σε ένα νησί όπου η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης μετάτρεψε τους ίδιους τους ιδιοκτήτες κατοικιδίων σε βάρβαρους, απάνθρωπους τύραννους, νομίζοντας ότι επειδή ΜΠΟΡΟΥΝ , πρέπει να συμπεριφέρονται στα κατοικίδια τους με τον πιο απάνθρω

Ένα που τα ταλέντα της μάδερ εν η ζωγραφική. Πάντα ήθελε να πάει να σπουδάσει ζωγραφική, αλλά τον τζιαιρό τζίνο εν ήσ hε τσιανς μια κορούδα μεσοαστή της ηλικίας της να πάει να σπουδάσει έτσι πράμα. Σόου, την ζωγραφική ήβρε άλλους τρόπους να την καλλιεργεί, παράλληλα με τις σπουδές της. Τότε εσπούδαζε Αισθητική, 1ο τμήμα τότε στην Αθήνα, μαζί εκάμναν τους τζιαι μαθήματα για το "κάλος". 'Ιστορία της Τέχνης', τζιαι πως έπρεπε να μάθουν να εκτιμούν το "ωραίο", όι το ψεύτικο, αλλά το 'ωραίο'.  Τέσπα. Την ζωγραφική η μάδερ την ενσωμάτωσε, αν θέλετε, μες σε ότι τζι' αν έκαμνε. Ένα διάστημα επούδαζε/δουλέφκε τζιαι σαν μοντελίστ (νομίζω έτσι ονομάζεται), σόου τζιαι τζιαμέ εσχεδίαζε. So over the years, έβρισκε τρόπους να συνεχίζει την ζωγραφική, λιο ποτζί λίο ποδά.  Την προηγούμενη φτομάδα, έτυχε να παρευθούμε η φαμίλια, στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στην Λεμεσό, όπου η μάδερ αποφάσισε να λάβει μέρος στην Ετήσια Έκθεση Ζωγράφων που διοργαν

Όχι, όχι. Μεν ανησυχείτε. Εν θα κάμω ριβιού αυτής της π@π@ριάς - pardon my French . Δεν πρόκειτε να πέσω σε αυτό το επίπεδο. Τουλάχιστον όχι ακόμα.  Οι Χρυσές Σφαίρες εφήασσιν πιλέ, με νάκκο γλυκανάλατο show, τίποτε το σπουδαίο. Λιο χιούμορ που την Tina Fay τζιαι την Amy Poehler , έτο εκέρτισε επιτέλους τζιαι τζίνος ο καψερός ο Λίο (Ντι Κάπριο) αλλά σάννα τζιαι φένεστε μου ότι το Οσκαράκι θα του το φάει ο Μακόναχι - εεε μα γιε μου, ο άλλος σου λέει έχασε 45pounds που αναλογεί σε 20kg περίπου, εσού το μόνο που κάμνεις είναι να είσαι το τσιράκι του Σκορτσέζε (no offence to Martin αλλά το σωστό να λέγεται - άφηκες τον Bobby (De Niro) τζιαι έπιασες σβάρνα τον Λίο).  Anyhoo. Τελευταίο διάστημα ολοκλήρωσα 2 σειρές που ήθελα να δω που καιρό, το " Scandal " τζιαι το " House of Cards ".  Το 1ο υπάγεται κάτω από την υπγραφή της Shonda Rhimes , the creator of ' Grey's Anatomy ' τζιαι το House of Cards is broadcasted by Netflix which it'

I think theater ought to be theatrical ... you know, shuffling the pack in different ways so that it's -- there's always some kind of ambush involved in the experience. You're being ambushed by an unexpected word, or by an elephant falling out of the cupboard, whatever it is. ~TOM STOPPARD~ Προψές επία στο 1ο θέατρο για τη χρονιά με τη μάδερ στο Θέατρο Ένα της Λεμεσού. Μιας τζιαι πλέον είμαι υπερβολικά δύσκολη στο να δεχτώ να πατήσω το πόι μου σε θεατρικές παραστάσεις, το Θέατρο Ένα , όπως εξαναείπα, εν το μόνο που ακόμα καταδέχομαι να επισκέπτομαι.  Μετά το εχτεσινό, πλέον έχω κάποιες αμφιβολίες.  Επίαμε να δούμε ' Το Πάθος του Δράκουλα '.  Αν δεν το εξέρετε ήδη, ένα διάστημα μεταξύ της ηλικίας 19-23, είχα πάθει εμμονή με τον Δράκουλα. Όι τούντα pop culture bull crap Twilight fairy/vampires τζιαι μαλακίες. None of that.  Μετά που έπεσε στα σhέρκα μου τούντο βιβλίο , της Elizabeth Kostova , έπιασε με μανία να ανακαλύ

Καινούργιος χρόνος, καινούργιες περιπέτεις.  Αλήθεια, είναι όλα καινούργια ή απλά τα ίδια και προσπαθούμε να τα δούμε όλα πιο καινούργια?!? Resolution #164:  Γράφε περισσότερο.  Σε κρατάει ζωντανή το γράψιμο.  Scripta manent , είπε κάποτε ο σοφός.  Μιας και το είχε το '13, θα συνεχίσω και εγώ το ίδιο τροπάριο στο '14.  Δεσμεύομαι.  Ναι, δεσμεύομαι... Ο Νικολάκης κάμνει το συνέχεια. Εγώ γιατί να μην δηλαδή?!? Λοιπόν...δεσμεύομαι αγαπητοί μου μπλόγκερς! Δεσμεύομαι...να μην θυμώνω τόσο εύκολα ( εκτός κι' αν έχω ΚΑΛΗ δικαιολογία ότι πρέπει όντως να αφήσω ελεύθερο τον Κέρβερο από μέσα μου ) Δεσμεύομαι...να συγχωρώ ανθρώπους "δικούς" μου, ακόμα κι' όταν με κάνουν επιλογή τους να με έχουν σαν δεδομένη, να με αγνοούν και γενικότερα να με έχουν στο περίμενε.  Δεσμεύομαι...να μην δίνω σημασία πλέον σε πράγματα που ξέρω πως δεν πρόκειτε να αλλάξουν. Δεσμεύομαι...να μην κατηγορώ το παρελθόν μου για τα προβλήμα