Λυκόφως

The 85th Annual Academy Awards   Αφού εν αλήθκεια, εν έννι;;;;; Best Motion Picture of the Year WINNER Argo (2012): Grant Heslov, Ben Affleck, George Clooney Other Nominees: Amour (2012): Margaret Ménégoz, Stefan Arndt, Veit Heiduschka, Michael Katz Beasts of the Southern Wild (2012): Dan Janvey, Josh Penn, Michael Gottwald Django Unchained (2012): Stacey Sher, Reginald Hudlin, Pilar Savone Les Misérables (2012): Tim Bevan, Eric Fellner, Debra Hayward, Cameron Mackintosh Life of Pi (2012): Gil Netter, Ang Lee, David Womark Lincoln (2012): Steven Spielberg, Kathleen Kennedy Silver Linings Playbook (2012): Donna Gigliotti, Bruce Cohen, Jonathan Gordon Zero Dark Thirty (2012): Mark Boal, Kathryn Bigelow, Megan Ellison *Γουέλ, αναμενόμενο, τζιαι αρκετά συγκινητικός ο λόγος του ντίαρεστ Μπεν. Μάνα μου τον ρε, ακόμα λίο ήσhε να κλάψει, πουρ θινγκ. Αλλά ντάξει, ότι τζιαι να πούμε, μετά που τόσες άκυρες  ταινίες, ο Μπεν εμεγάλωσε, ωρίμασε, τζιαι άφηκε τις μέρες τ

Για να μεν ανησυχώ κανέναν, είμαι καλά. Να απολογηθώ που δεν ανέβασα την προηγούμενη ανάρτηση μου. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι ίσως θα πλήγωνα, άθελα μου, άτομα που πιθανόν να την έβλεπαν. Παρ' όλα αυτά, όντως υπάρχουν μερικές παραξενίες τζιαι αρκετά σκαμπανεβάσματα τελευταία αλλά χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις.  Δυστυχώς οι μόνες εντάσεις που είχαμε ήταν για τον Νικολάκη, του οποίου η φωνή άρκεψε τζιαι βράχνιαζε επικύνδυνα με ούλα τζίνα τα 'ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ'. Πόσα 'ΘΑ' είπα;;;;; Αααα μα εν λία σε σύγκριση με τζίνα που είπε ο Νικόλαους.  Εγώ τζίνο που ξέρω είναι ότι, προσωπικά, δεν άλλαξε τίποτε τζιαι στο προσεχές μέλλον το μόνο που θα αλλάξει για μένα είναι η έλλειψη ρευστού στο ήδη μείον ταμείο μου. Για καλύτερες μέρες δεν ελπίζω πάντως. Πλας με φοβίζουν όλα πλέον. Anything can happen now.  Με ξινίζουν λίγο τα πάνω μου και τα κάτω μου. Προσπαθώ να κρατώ τους φίλους μου κοντά, στα αγαπημένα μου πρόσωπα τους λέω το "Σ'αγαπώ" όσο πιο συχνά

Μιας τζιαι δεν  με εμπνεύσαν οι εχτεσινές εκλογές, είπα να το ρίξω εις την ζαχαροπλαστική. Σοκολάτες πλέον δεν τρώω ( άστε πικρή ιστορία, θα την αναλύσω σε άλλο ποστ ), τις αποφεύγω σαν αρρώστια, σόου για να μου φύει ο καημός του γλυκού, εστράφηκα προς κάτι λίγο πιο αγγλικό... buttercream cupcakes .  Ενώ ο Καρεκλάς επροσπάθαν να με πείσει ότι ο Νικολάκης θα έφκαινε πρώτος που τα χτες, εγώ εχτύπουν αυγά, φαρίνες τζιαι ζάχαρη για τα κάπ-κέικς μου. Τη συνταγή τη βρήκα δαμέ , για όσους ενδιαφέρονται να δοκιμάσουν τζιαι τα αποτελέσματα ιδού πιο κάτω. ( να σημειώσω ότι εν η πρώτη φορά που κάμνω οτιδήποτε έχει σχέση με ζαχαροπλαστική τζιαι γλυκά. αναλόγως νομίζω επίε καλά) .  Βουαλά! Επήραν λίγο φούξια χρώμα γιατί έβαλα λίγο παραπάνω χρώστική ουσία. εν εν ξεπίτηδες που εγίναν κάπ-κέικς της Μπάρμπι. άι πρόμις! Θα ήθελα να πω ότι τα αποτελέσματα με εξέπληξαν λίγο, όχι προς το Νικολάκη βέβαια, ακτάγνωτα γιέ μου, τζίνος άρκεψε τζιαι επανυγήριζε με ουίσκια που τες 3 το μεσημέρι. Το Μαλο

"Those who cannot remember the past are condemned to repeat it." ~George Santayana~ The Question of Machiavelli There is something surprising about the sheer number of interpretations of Machiavelli’s political opinions. There exist, even now, over a score of leading theories of how to interpret The Prince and The Discourses—apart from a cloud of subsidiary views and glosses. The bibliography of this is vast and growing faster than ever. While there may exist no more than the normal extent of disagreement about the meaning of particular terms or theses contained in these works, there is a startling degree of divergence about the central view, the basic political attitude of Machiavelli. This phenomenon is easier to understand in the case of other thinkers whose opinions have continued to puzzle or agitate mankind—Plato, for example, or Rousseau or Hegel or Marx. But then it might be said that Plato wrote in a world and in a language that we cannot be sure we

Αυτό το κρύο πρωινό της Παρασκευής θα αφήσω τη Χαρούλα να μιλήσει εκ μέρους μου. Τα λέει απλά, λιτά και με ειλικρίνεια.  Καλό Σ/Κ σε όλους.  Υ.Γ. Ελπίζω με περισσότερα χαμόγελα !!!

Πρώτη φορά σε τούντο μπλογκοπαιχνίδι. Αλλά έσhιει φάση. Νιώθω σαν τζίντους χάι-στάιλ ρεπόρτερς νάου που πιάνουν συνέντευξη που κανένα σταρ ( όκεϊ θα κάτσω τη μάπούδα κάτω ). Το άτομο που μου έλαχε λοιπόν είναι....ντραμ ρολ πλιζ.............παραπαταμ.....εντ δε λάκι γουίνερ ις..... Μισιρλού. ( σόρρυ για τις άσχετες ερωτήσεις - I really meant them - έθελα να εν τόσο confusing, αλλά οι απαντήσεις πρέπει να πω με αφήκαν equally confused ). Περίπλοκες μεν, αρέσαν μου δε!  Σας παραθέτω λοιπόν τη Μισιρλού Σούπερ Σταρ  ( καλά καλά θα κάτσω τζιαι την άλλη μάππα κάτω )               ===================================================   Το λοιπόν, μόλις άνοιξα το μέιλ. Είμαι πτώμα, μόλις ήρτα που την μάππα... Είδα καμπόσην αλλά το πιο κουραστικό εν που έπαιξα τζαι καμπόση... ομγ δηλαδή ήντα ψυσ h ιή εν να πεθαίνω η γυναίκα.. τέλοσπάντων εμπανιαρίστικα τζαι έκατσα δαμέ με το νέσκαφέ μου γιατί αν δεν  τες απαντήσω τωρά το πιο σίουρο εν θα έβρω άλλην ώρα (τι εννοείς είμαι άνεργη εί

Θέλω να γκρινιάξω πλιζ;;;;;; Πρίτι πλίζ;;;;; Καλά, μόνο λιγουλάκι. Φαντάσου, ως τζιαι να γκρινιάξουμε μες το ίδιο το μπλογκ μας εν μπορούμε πιον. Πρέπει να αισθανούμαστε ένοχοι τζιαι για τούτο. Νέβερ μάιντ.  Εκουράσαν με τα τρία πουλάκια τσίου. Αφού θα φκει ο Νικολάκης, τι το ψυρίζουμε; Δαμέ έφερε ολόκληρη Μέρκελ, έννα μεν φκει;;; Εν τζιαι λέω ότι θέλω, απλά εκουράσαν με. Τζιαι τα ντιμπέιτ τους, τζιαι οι εκδηλώσεις τους, τζιαι οι καμπάνιες τους. Άϊ στο κόρακα πλέον μαζί τους. Εν υποφέρνουνται. Εγώ το παππούλη θα ψηφίσω. Δεν θυμούμαι το όνομα του κάτι Σόλωνας ή Σολωμός, θα σας γελάσω. Θα του κάμω ψησ hικό πάντως. Τζιαι ότι θέλει ας κάμει τζιαι ο Νικολάκης τζιαι ο Λιλίτσιας τζιαι το Μαλούδι ΤΖΙΑΙ ο Ούτοπος. Άκου τζιαμέ. Ο Ούτπος εγύρισσε να πει να μεν κατηγορούμε τους παιδεραστές. " Αν είμαστε παιδεραστές, γούστο μας. " Τι ακουν τ' αυτιά μου τζιαι δε πέφτουν, τζίζους.  Δαμέ εν βλέπουσσιν ότι μέχρις τζιαι ο Πάπας εκουράστηκε τόσο πολλά, ώσπου τζιαι δεν άντεξε ο κα