Λυκόφως

Το 2012 μπορεί να μου έκαμε ένα απρόσμενο σαπράιζ αλλά γενικά φέτος θα ομολογήσω ότι μέχρι τωρά αυτή η χρονιά είναι η χρονιά της 1ης φοράς. Τζιαι εν εννοώ τίποτε πας το σεξουαλικό/ερωτικό. Γενικά μιλώ.  Θα αρκέψω να υπαριθμώ μερικά που τα 1α μου της φετινής χρονιάς: (1) 1η μου φορά επία τζιαι είδα μιούζικαλ στο West End του Λονδίνου (οκέι τέκνικαλι, εν το 2011 που το είδα, αλλά το Μάιο του 2012 έκαμα το επανάλειψη με άλλα μιούζικαλς) (2) 1η μου φορά που εχώρισα που μιαν μακράς διαρκείας σχέσης (μεν με ρωτήσετε ντίτεϊλς, ακόμα εν φρέσκες οι πληγές σόου απλά εν θα πάρετε απάντηση) (3) 1η μου φορά (μετά που 15 χρόνια) επία Γουότερπαρκ-Γουότερμανια - άλλη φάση στο Φασούρι (4)1η μου φορά επία κολύμπι στον Πρωταρά (5)1η μου φορά επία κολύμπι στη Λάρα τζιαι τον Ακάμα (στο γνωστό Blue Lagoon aka Γαλάζια Λίμνη...γκουχου, γκούχου...εδώ βήχουμε για ευδιάκριτους λόγους - χαλόου έλειπε η Μπρουκ Σhιλντς, ήντα το εφκάλασσιν Μπλου Λαγκούν????)

Σhαιρετώ σας φίλοι συν-μπλογκικοί από την άλλη μερκά της Σάιπρους....εβρίσκομαι είς την όμορφη αλλά τζιαι πολλά καυτή Λάρνακα! Επία εψές για ποτούι στο Μακένζι, όπου τζιαι αντιλήφθηκα (με πικρή πείρα ότι υπάρχουν πολλά περιπλανώμενα ζώηφια waiting to be crashed άμαν βρεθούν στο δρόμο μου) , τζιαι μετά για κρέπα τζιαι παγωτούδι κάπου τζιαμέ κοντά που έν γεμάτο παγωταρίες τζιαι ψαροταβέρνες - εεεε Νόνη, καταλάβεις για που λαλώ; Σήμερα το πρωί επερπάτησα, όοοοοουυυ γιές, άμαν είσαι σε ξένη πόλη το κάμνεις τζιαι τούτο, μισή ώρα για να έρτω θάλασσα στις Φοινικούες όπου έχω να αναφέρω τα εξής: ΓΟΥΤ ΔΕ ΦΑΚ με τη θάλασσα τους δακάτω...Μιαν βαθυνίσκει μιαν ξεβαθυνίσκει....ας πούμε decide already τι σόι θάλασσα θα είσαι...βαθκιά ή ξέβαθυ; Ο τίτλος του ποστ 'Minorities' οφείλετε στο ότι όπου γυρίσω πλέον το μάτι μου βλέπω ΜΟΝΟ ξένους....ρε παιδί μου ΣΟΚ!!! Οκέι τούντο καλοτζαίρι κάμνω τουρνέ σ'ούλη τη νήσο (την άλλη εφτομάδα θα πάω τζιαι στην κάπιταλ για να δω άλλη φιλενάς) τζια

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου… Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου, Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου, Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό, Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου, Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο, Και να σου τρίβω το σβέρκο σου, Και να σου φιλάω τα πόδια σου, Και να σου κρατάω το χέρι σου, Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου, Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου, Και να γελάω με την παράνοια σου, Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο, και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν, Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα, Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσι

Ημέρα Δευτέρα. Ώρα 11.10 π.μ. 1986. Μια κοπέλα πριν 26 ακριβώς χρόνια, ούρλιαζε που τους πόνους τζιαι εβόγγαν...τζιαι τελικά το αποτέλεσμα της 26χρονης αυτής κοπέλας....ήμουν εγώ. Μια λιονταρίνα, Λουκρέζια... άλλη Λου . Πάντα μου, στα γενέθλια μου σαν έφηβη, έκλαια γιατί ούλλοι οι φίλοι μου ήταν εκτός ή απών, σόου πάντα εμείνισκα μόνη...σαν το λεμόνι. Τα τελευταία 4 χρόνια τα επερνούσα με τα θκιο αγαπημένα μου ξαδέλφια τζιαι τις παρέες τους/μας. Αλλά εν έκλαψα. Πέρσι, τα επέρασα με τον άνθρωπο που ενόμιζα πως με αγάπαν...λιτά τζιαι χωρίς καμιά σύνδεση με τους ανθρώπους που αγαπούσα.  Τζιαι έτσι έκλαια. Φέτος...στερημένη της παρέα τζιαι της πραγματικής φιλικής σύνδεσης, τα περνώ με τους φίλους μου...Το πρωινό εβούρουν με μια Παρθένο φιλενάς να ψωνίσω ένα συλλεκτικό κασκόλ  μες τους ψυχασθενείς ΑΕΛίστες για το μπρο (άλλη πατάτα τζιαι τούτο). Τζιαι πόψε θα τα περάσω σε μια παραλία...με μπυρίτσα, νυχτερινό κολύμπι, μασhμάλοους, πρέτζελς, τσιψς, καλή μουσική τζιαι προ πάντων

"Όταν ανθίσει η υπεροψία καρποφορεί το στάχυ του ολέθρου και έχεις μόνο δάκρυα να θερίσεις." Τζιαι κάπως έτσι ετέλειωσε τζιαι τούτο το ταξίδι. Εν θα σας πω ότι ήταν ονειρικό, γιατί θα λέω ψέματα, απλά θα πω ίσως το πιο σωστό...ήταν τζιαι τούτο μια εμπειρία την οποία έζησα, έμαθα κάποια πράγματα, έζησα κάποιες όμορφες στιγμές τζιαι κάποιες άσhιημες τζιαι μέσα που ούλο τούτο εξαναγεννήθηκα σαν τον φλεγόμενο φοίνικα των Μπρίτισh που  μας εδείξασσιν εψές στο κλόουζιν σέρεμονι ( λέμε τωρά ) Περί τα της παράστασης μας, επίε δόξασοι ο Θεός ( χου ) καλά, με μόνο δυο ατάκες μίον στην πρώτη τζιαι μια εις την δεύτερη αλλά στο σύνολο εκύλησε πολλά ομαλά το όλο 'περσικό' θέμα. Τζιαι όπως εκλείσαμε τζιαι εμείς έτσι εκλείσασιν τζιαι οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2012. Έκατσα τζιαι εχτές τζιαι είδα τους τζιαι έκαμνα χάι-χούι πάλε μόνη μου γιατί κανενού εν του αρέσκουν οι Μπρίτισh. Εγώ πέρσοναλι εκαταευχαριστήθηκα τη μουσική τους (τζιαι ειδικά τους Pink Floyd , The Who , ELO

Τζιαι εφτάσαμε αισίως στην τελευταία εφτομάδα προβών. Πριν σας πω τα που, πότε, πως τζιαι γιατί τα της παράστασης θα σας πω για ένα βάρβαρο  γεγονός που εγίνηκε την περασμένη Πέφτη. VIOLENCE ON....STAGE!!! Νομίζω εν η πρώτη φορά στη ζωή μου που θα δυσφημίσω τόσο πολλά ένα πλάσμα. Αλλά ήταν τόσο τρομακτικό (για μένα τουλάχιστον) που όι μόνο έσhεσα μέντες αλλά εν κάτι τέθκοια που με ωθούν στο να πείθομαι ότι ΠΡΕΠΕΙ να φύω που τη νήσο. ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Δρούσεια, Πάφος - Ταβέρνα "Ο Σταθμός". ΠΟΤΕ: Πέφτη βράδυ, κάπου στις 22.00 Ποιοι: Μπλέ Μάτια & Λουκρέζια. Γκέστ Σταρ: Φίλη Οιδίποδας, Κομπάρσοι: Δραματουργός, Αγγελιοφόρος, Ξέρξης (βουβοί χαρακτήρες) Μόλις ετελειώσαμε την πρόβα που λέτε τζιαι όπως κάθε βράδυ πορευόμαστε όλοι προς τη ταβέρνα του χωρκού για να φάμε, η φίλη Οιδίποδας επήε βουρητή εις τον καμπινέ για άμεση εξαλάφρωση τζιαι εγω επορέφτηκα προς το τραπέζι για να πάρω θέση για να κάτσω να φάω. Στο τραπέζι εκάθετουν μόνο τα Μπλε Μάτια τζιαι έδειχνε κάπως ντά