Blood Sweat and Tears

"Όταν ανθίσει η υπεροψία καρποφορεί το στάχυ του ολέθρου

και έχεις μόνο δάκρυα να θερίσεις."

Τζιαι κάπως έτσι ετέλειωσε τζιαι τούτο το ταξίδι. Εν θα σας πω ότι ήταν ονειρικό, γιατί θα λέω ψέματα, απλά θα πω ίσως το πιο σωστό...ήταν τζιαι τούτο μια εμπειρία την οποία έζησα, έμαθα κάποια πράγματα, έζησα κάποιες όμορφες στιγμές τζιαι κάποιες άσhιημες τζιαι μέσα που ούλο τούτο εξαναγεννήθηκα σαν τον φλεγόμενο φοίνικα των Μπρίτισh που  μας εδείξασσιν εψές στο κλόουζιν σέρεμονι (λέμε τωρά)

Περί τα της παράστασης μας, επίε δόξασοι ο Θεός (χου) καλά, με μόνο δυο ατάκες μίον στην πρώτη τζιαι μια εις την δεύτερη αλλά στο σύνολο εκύλησε πολλά ομαλά το όλο 'περσικό' θέμα.

Τζιαι όπως εκλείσαμε τζιαι εμείς έτσι εκλείσασιν τζιαι οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2012. Έκατσα τζιαι εχτές τζιαι είδα τους τζιαι έκαμνα χάι-χούι πάλε μόνη μου γιατί κανενού εν του αρέσκουν οι Μπρίτισh. Εγώ πέρσοναλι εκαταευχαριστήθηκα τη μουσική τους (τζιαι ειδικά τους Pink Floyd, The Who, ELO, Queen & John Lennon), όπως τζιαι το νουμεράκι με τον Έρικ Άιντολ (Eric Idle) που τους Monty Python το 'Always Look on the Bright Side of Life'.

Γενικά ήβρα βρε παιδί μου ότι τζιαι οι Μπρίτισh εδώκασσιν τζίνο που εμπορούσαv, ως τζιαμέ που τους ετράβαν. Αφού το ξέρουμε, το ξέρουσσιν τζιαι το ξέρει τζιαι ΟΥΛΗ η υφήλιος ότι δεν έχουσιν ΤΟΝ πολιτισμό, αφοσιωθήκαν σε τζίνο δατ δέι ντου μπεστ...το σhόου. Άτε τζιαι σε 4 χρόνια θα σας δω ΟΥΛΟΥΣ να χορέφκετε σάμπα στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Οι φολκς ερωτεφτίκασσιν την Πάφο τζιαι έτσι θα πάμε να περάσουμε την γιορτή της κοιμωμένης Παναγίας τζιπάνω πας τα χωρκούθκια πάλε, σόου θα φύγουμε από την υγρασία τζιαι πάλε τζιαι θα πάμε πας τα βουνά. Τζιαμέ που είπα να αρκέψω να φκερώνω βαλίτσες, πάλε πρέπει να τις ξανασάσω. Όου γουέλ.

Γενικά ακόμα εν εκατάλαβα τι έγινε, τζιαι προσπαθώ να πάρω ανάσες...τζίνο που ξέρω είναι ότι σε λιότερο που εφτομάδα εν τα μπερθ-ντέι μου τζιαι θέλω να έχω όσους περισσότερους φίλους μου μπορώ κοντά μου. Ελπίζω να μεν κλάψω (γιατί πάντω κλαίω στα γενέθλια μου), να μεν κάμω καμιά απεγνωσμένη κίνηση προς άτομα που θα ήθελα να ήταν στη ζωή μου τζιαι πλέον δεν είναι, αλλά τζιαι να μεν αφήκω τα όσα δεν εκατάφερα να υπερσκιάσουν τζίνα που ήδη εκατάφερα. Με λίγα λόγια, θα προσπαθήσω να γελάσω ΟΣΟ μπορώ τζιαι να τα απολαύσω έτσι όπως μου αξίζει....με φίλους σε μια παραλία!

Ανυπομονώ θέμας να πάω να δω τζιαι τους Iced-Earth σε μιαν εφτομάδα στο Κούριο. Γιουυυ χουυυυυυ! Γουι γουίλ ροκ....πάλε.

Τζιαι κάπως έτσι για μια ακόμα φορά σκέφτομαι πόσο σοφό εν το ρητό "τα πάντα ρει".

Πέρσι έτσι τζιαιρό εδούλεφκα, ήμουν σε μια δεσποτική τζιαι ψυχοφθόρα σχέση, με κομμένες επαφές που τους φίλους μου τζιαι τους συγγενείς μου, αλλά τζιαι που τζίνο που αγαπώ πιο πολλά στο κόσμο...το Θέατρο, τη Ποίηση τζιαι το Ελισαβετιανό Θέατρο.

Τωρά έμαθα πως πάνω που ούλα σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ τζιαι να θέλεις να κάμεις εν η αγάπη. Τζιαι όταν αγαπάς πολεμάς τζιαι αυτοθυσιάζεσαι, τζιαι διας απλόχερα χωρίς να περιμένεις κάτι πίσω.

Να χαμογελάτε. Να μαθαίνετε. Τζιαι πάνω που ούλα...να αγαπιέστε.

Καλό δεκαπενταύγουστο έβριμπόντι! 

Που.Σου. Γράφω σας γενικά μια σούμα γιατί πάλε εν ξέρω αν θα έχω νετ μες τα κατσάβραχα να σας τα λαλώ ον έι ντέιλι μπέισις.




Blood Sweat and Tears - Spinning Wheel