Λυκόφως

Disclaimer: Ακολουθεί μουσικό ποστ μπιλόου σόου αν μεν θέλετε να θκεβάσετε για μουσική, τότε ντον μπόδερ ( and if you don't what the hell is wrong witcha people? εν ακούτε μουσική??? baaaaaaaddd, reealllyyy baaaadd! tststs ) Έχω λίη όρεξη σήμερα ( albeit εκατακρεουργήσαν με τα περιοδικά μου σήμερα ) έσhιει κάτι μέρες/φτομάδες που θέλω να γράψω για μερικά είδη μουσικής που εν κοντά στη καρδιά μου ( ποιάν; - εεεε, τζίνην ) Έν θα μακρυγορήσω τζιαι θα αρκέψω: Κλασσική Μουσική (Classical Music) Που τα αγαπημένα μου είδη μουσικής τζιαι ίσως εαν θα με εξαναγκάζαν ποττέ να θκιαλέξω ένα τζιαι μοναδικό θα ήταν τούτο το συγκεκριμένο. Το αγαπημένο μου κλασσικό κομμάτι εν του Claude Debussy το Claire de Lune . Το πλέον όλτιμεϊτ κλασσικό κομμάτι για μένα. Βασικά είμαι πολλάααααα ίζι λίσενερ πας την κλασσική μουσική. Εν η μουσική που με βοηθά πάντα να γράψω, να χαλαρώσω, να σκεφτώ, να φανταστώ σενάρια/ιστορίες κλπ, γενικά σε πολλές φάσεις στη ζωή μου εστράφηκα πας την κλασσική μουσική για διαύγ

Αγαπημένο μου βλογκ, Παρ’ όλες τις συκοφαντίες τζιαι τα χίαρ-σέι που άκουσες, μετά λύπης σου σου ανακοινώνω πως όι εν εχάθηκα...απλά έπιασα ούλα τα Γιού-Ες Τίβι Σίρις τζιαι δεν ποκάμνω να γράψω λέιτλι. Τι Χάου-άι-μετ-χις-μάδερ ( How I met Your Mother ) τι Γκόσσιπ Γκέρλς ( Gossip Girl ) τι Γκρέις Ανάτομι ( Grey's Anatomy ) γενικά εφάλλαρα η γυναίκα στο πίντωμα τίβι σίρις. Να μεν σου πω ότι βλέπω τζιαι κυπριακές τωρά. ( λόνγκ στόρι θα εξηγήσω σε άλλο πόστ ) Πέραν αυτής της επιφανειακής δικαιολογίας, τις τελευταίες μέρες μπορώ να σου ομολογήσω ότι...είμαι αποδεχτά καλά ψυχολογικά....με φιού μάινορ μπαμπς εντ μπρούζις. Μια σταθεροποίηση χρειάζεται ακόμα. Ειδικά για να χωνεφτούν κάποια πράματα, στον προσωπικό τομέα όλγεϊς σπίκινγκ. Αλλά υπάρχουν κάποιες κυλίδες που απλά εν σε αφήνουν να προχωρήσεις άνετα. Ο λόγος για τούτο είναι..... ο εγωισμός . Πρόσφατα εκτέθηκα σε πολύν εγωισμό. Τζιαι μιλούμε ΠΑΡΑ πολύ εγωισμό. Ως τζιαι εγώ που είμαι το πλέον ζώδιο του εγωισμού δεν κάμνω έτσι ( όκεϊ

Το λοιπόν...έσhιει μια πάστα ( όι σhοκολατίνα ) αγρώπων που άπλά εν καλοί με ούυυυυυυλουυυυςςςςς! Γνώμη ακολουθεί αχέντ σόου αν μεν εν της ευαρέσκειας σας, μεν συνεχίσετε. Κατά τη δική μου οπτική γωνία και ταπεινή μου γνώμη, τούντους αγρώπους να τους φοάστε. Άνθρωπος που εν καλός με ούλον το κόσμο τζιαι δε νευριάζει ποττέ τζιαι με κάνέναν ή έσhιει τα καλά με τον οποιονδήποτε, σημαίνει ότι κάποιον λάκκο έσhιει η φάβα. Έσhιει μια φράση που λαλεί "που τα σιγανά ποταμάκια να φοάσε" τζιαι με απόλυτο δίκαιο. Εν εν θέμα του ότι μπορεί να είμαι καχύποπτη τζιαι να αμφισβητώ τους πάντες τζιαι τα πάντα. Απλά, νιώθω ότι άνθρωπος που τίποτε εν τον εκνευρίζει ή πάντα εν ούλο μες τες αγάπες τζιαι τες καλοσύνες με ούλους τότε ίσως κάτι λάθος πάει ΄χ΄. Δεν λέω ότι μπορεί να μεν υπάρχουν τζιαι πλάσματα που εν απλά genuinely nice. Αλλά εχτός του ότι σπανίζουν, ( ας πούμε πιο εύκολο εν στις μέρες μας να γίνεις ένας Ζούκεμπεργκ παρά να έβρεις έναν τέθκιο πλάσμα ) εν λίο μη-ρεαλιστικό γιατί ούλοι

…to love the Moor… Ακόμα μια τραγική απόφαση: ετόλμησα να πάω να δω τον Οθέλλο με το Κιμούλη, Μαρκουλάκη και Καρύδη εχτές. Big φάκινγκ mistake . Ένας φίλος σήμερα στο φατσικό-μπούκ έγραψε σχετικά με την εψεσινή παράσταση: « Εάν θέλετε να δείτε μια πολλά ωραία επιθεώρηση, πιέννετε να δείτε τον Οθέλλο με το Κιμούλη. Και γαμώ τες επιθεωρήσεις. » Θα εξηγήσω πιο αναλυτικά πιο κάτω γιατί το παιδί τούτο αποκάλεσε μια απο τις μεγαλύτερες Σhαιξπηρικές τραγωδίες, επιθεώρηση. Πέρσι έτσι τζαιρό έτυχε να πάω στο ανέβασμα μιας άλλης παραγωγής του Μαυριτανού ήρωα ( aka Othello ). Τζίνη η παράσταση ήταν του ΘΟΚ ( αλί και τρισαλί μου ), η οποία επίσης άφηκε με οικτρά απογοητευμένη. Κάτι που εν εκατάφερε να εξιλεώσει ούτε ο ελληνικός θίασος. Εν μου αρέσκει να πιέννω προκατελειμμένη στο θέατρο γιατί για μένα θέατρο σημαίνει άπειρο, νόου μπάουνταρις τζιαι ο χώρος όπου η έκφραση είναι λίμιτ-λες. Με το Σhαίξπηρ όμως έχω ένα κόλλημα. Δε μπορώ να μου τον σφαγιάζουν με προγκρέσιβ μοντερνιστικές ιδέες τζιαι σh

... αλλά πάει μες τη πόλη, στήνει αντίσκηνο σε αδαής περαστικούς τζιαι φακά τους μιαν με τη κουτάλα ίσhια πάνω ώστε να πούν τον δεσπότη Παναγιώτη. Όι εν επέλλανα ακόμα. Ντουόντ γουόρι. Απλά πολύ λαβ ις ιν δι έαρ έβρι μίνιτ έβρι γουέαρ βλέπω τελευταία τζιαι άρκεψα τζιαι αγχώνουμαι....ις δις λάβ ορ ιζ ιτ αν ιλούζιον; Καλά...κατ’ εμέ άλλο λαβ τζιαι άλλο έρωτας, σόου εν θα κάτσω να αναλύσω νάου τες διαφορές τους. Το πιο όμορφο πράμα είναι να ξέρεις ότι όσο μακρυά τζιαι να’ σαι, όσο μόνος τζιαι να’ σαι, πάντα έννα έσhιει κάποιον πίσω να σ’ αγαπά τζιαι να σε νοιάζεται. Στον έρωτα εν πολλό πιστέφκω. Θεωρώ ότι ο έρωτας εν κάτι πρόσκαιρο που με το πέρασμα του χρόνου ξεθωριάζει τζιαι αλλοιώνετε. Η αγάπη εν τζίνο που λαλούσιν... diamond in the rough ! Πολλά δύσκολο να το έβρεις...πιο δύσκολο τζιαι που τον έρωτα. Γιατί σε αντίθεση με τον έρωτα, η αγάπη , η πραγματική, αληθινή τζιαι αγνή αγάπη με τον καιρό αντι να αλλοιώνετε τζιαι να μετριάζεται, πρέπει να φουντώνει τζιαι να παίρνει μια πιο γλυκι

Εθκιανέφκουν μου κλασσικά μες το παλιο-φατσικό-βιβλίο τζιαι έπεσα πάνω σε μιαν εξεγερμένη φιλενάς να ποστάρει ένα πολλά άνγκρι μήνυμα για τους αβέρτα γάμους που πρέπει να παρεβρεθεί τζιαι το πόσο ξεφτιλισμένο είναι στη σήμερων ημέρα να καλιεί κάποιος σhίλια πεντακόσhια πλάσματα μόνο τζιαι μόνο για το φακελούι. Να στα θώ κάπου δαμέ τζιαι να κάμω ντις-κλέιμερ για να μεν έχουμε παράπονα πιο κάτω: I hate weddings. I find them totally unnecessary and think it’s a tradition passed down into modern society to have the masses confined and squeeze them out of every penny one owns. Γενικώς....εγώ τζιαι γάμοι = deadly combo. ( πάρμε τζιαι στο γάμο σου να σου πω τζιαι του χρόνου ένα πράμα ) Θα έθελα να σταθώ στο θέμα προσκάλεσμα φέρστ οφ ολ. Όκεϊ καταλάβω ότι έσhιεις μια φάουσα συγγενολόι. Καταλάβω ότι οι γιαγιάδες τζιαι οι θκιάδες σου εγινήκαν κουνέλες στα δεκατρία τους τζιαι εγεννήσαν την μισή Πελλοπόνησο τζιαι την άλλη μισή Τζερύνεια. Αλλά το να θυμάσαι ότι υπάρχουν τζίνοι οι συγγενείς μόνον

Bittersweet Ακόμα μερικές μέρες επεράσαν. Αρκετός πόνος τζιαι μια υποβόσκια θλίψη. Μια συνεχόμη ρουτινιασμένη εφτομάδα ήρθε να κάμει το κύκλο της. Με πολλές πολλές αλλοπρόσαλλες εκπλήξεις. Αυθορμητισμός Αποφασισα να είμαι πιο αυθόρμητη τελευταία... Εναρκτήριο μου σημείο υπήρξε μια βαθιά ανάγκη για απόδραση. Τζιαι που αλλού θα έκαμνα την απόδραση απο τη μητέρα πατρίς; Ινγκλάντ αλόουυ! Οφ κορς. Τζιαι μέσα στον ενθουσιασμό τζιαι τον αυθορμητισμό μου, είπα μαζί με τα κρίστμας χόλιντεϊς να ρίξω τζιαι μια τριήμερη απόδραση πάλι στη μάνα πατρίς για να απολαύσω μια συναυλία των Όπεθ. Δε φαντάζεστε! Άι αμ ον φάιιιιααααααααρ! Εεε μα...έννα σπάσει το πλάσμα σιορ; Μαζί με το αναπάντεχο αυθορμητισμό του κλείσιμου εισητηρίων τζιαι βίρα εισητηρίων έπρεπε να περάσω τζιαι που ένα γκρίλλινγκ χενς πάρτυ. Πρώτο μου στη σειρά σαν άνταλτ. Μπορώ να πω ότι παρά τον αρχικό μου εκνευρισμό γιατί εξέχασα το μομπάιλ μου σπίτι τζιαι ον δε γουέι έσπασε το τακούνι μου ( πόσο γκαντέμο θέε μου - χου ) το χενς ήταν σε λ

Λετς τολκ έθιξ...σhαλ γουί; Υπάρχει η προσωπική ηθική τζιαι η κοινωνική ηθική. Κατ'εμέ η κοινωνική ηθική εν μπούλ-οφ-κραπ. Βασικά εν μια αναγκαστική ηθική που μας επλάσαρε η κοινωνία τζιαι εκάμαν μας την inprint & inbed ή όπως θέλετε αλλιώς πετε το. Τζιαι μοστ πίπολ ακολουθούν το τούτο πιστά σάννα τζιαι έτσι πρέπει, σόου έτσι πρέπει να είναι. Η προσωπική ηθική νάοου....μιας τζιαι τούντο μπλογκ εν δικό μου, τζιαι εν φυσικό να έχω δικό μου πόιντ-οφ-βιού για κάποια θέματα, θα μιλήσω για το πως εκλαμβάνω εγώ την ηθική, για μερικά θέματα οφ κορς γιατί το θέμα ηθική εν τεράστιο κεφάλαιο τζιαι εν τζιαι είμαι τζιαι κανένας Πλούταρχος ( όι ο γνωστός, ο άλλος, ο αρχαίος ημών που δεν τον ηξέρε καν η μάνα του ) να το αναλύσω επί πόσες σελίδες. Το προσωπικό θέμα ηθικής που με ενοχλούσε, με ενοχλεί τζιαι θα με ενοχλεί για πάντα εν το θέμα τους ψέμματος . Το ψέμα τζιαι η απιστία. Βασικά με το που κάμνεις απιστία, είτε ερωτική είτε φιλική ή προσωπική, εν σάννα τζιαι διαπράττεις ίνσταντλι τζια

Ε πέρασε μια εφτομάδα που το τελεφταίο μου μπλογκ έντρι. Τζιαι μέσα σε μια φτομάδα ούλος ο κόσμος μου αναθεωρήθηκε. Βασικά για να αναθεωρήσεις πρώτα πρέπει να υπάρξει η κατάρρευση, η απόλυτη καταστροφή. Σάν τον νάιν-ιλέβεν ένα πράμα. Ε συγκλονήστικα όταν ανακάλυψα ότι τελικά ούλος ο κόσμος γυρώ μου έσhιει μυστικά ο ένας που τον άλλον. Σάννα τζιαι ούλοι κρύφκουνται που πίσω που το δάχτυλο τους, τζιαι απλά κάμνουν ζωές πρόσκαιρης διασκέδασης τζιαι ικανοποίησης. Τελικά εγελάστηκα για πολλά πράματα. Ε πέρασα που διάφορα στάδια τις τελεφταίες δέκα μέρες. Θυμού, πόνου, στεναχώρκας, θλίψης, απαισιοδοξίας, αισιοδοξίας, γαλήνης, ηρεμίας...αλλά το σhειρότερο αίσθημα που αισθάνουμαι έσhιει τωρά δέκα μέρες, τζιαι φέφκει τζιαι ξανάρκεται, εν το αίσθημα της αηδίας. Ε ταξίδεψα θκιο φορές μονοήμερα στα βουνά. Επία Πλάτρες τζιαι Τρόοδος . Οι μόνες λέξεις που μου έρκουνται εν γαλήνη τζιαι κάθαρση. Κάθε φορά που αφήνω το καταπράσινο κομμάτι της Κύπρου, νιώθω ένα τσίμπημα που μέσα μου. Σαν μια φωνούλα που

Ενιώσετε ποττέ αηδιασμένοι; Πραγματικά να μάθετε κάποια πράματα για άτομα που είχατε δίπλα σας τζιαι ενομίζετε πως εξέρετε τζιαι ξαφνικά να μαθαίνετε πικρές αλήθκες που αναθεωρούν όλα όσα ενομίζετε μέχρι τωρά. Γράφω ποστς τζιαι σβήνω τα. Εν ξέρω τι να γράψω πλέον. Ότι είμαι στεναχωρημένη ώσπου εν πάει; Ότι νιώθω αηδιασμένη με το τρόπο που μου λαλούν ακόμα ψέματα ανθρώποι που λαλούν ότι νοιάζονται; Ότι εν τζοιμούμαι; Ότι πονώ τα στομάhια μου που τη θλίψη τζιαι την αηδία; Την προδοσία τζιαι την εξαθλίωση του εγωισμού μου; Επία μια κούρσα με το παπά μου εχτές. Επήραμε μια Φιλιπινέζα που με ξέρει έσhιει κάτι χρόνια τωρά. Τζιαι τι γυρίζει τζιαι λαλεί μου; «Μα Λουκρέτζια μου, επάστυνες. Ακόμα λίο να με σε καταλάβω» . Καλά εν έχασα τζιαι ΤΟ βάρος, αλλά επείραξεμε τζίντην φάση έτσι όπως το είπε γιατί εκατάλαβα ότι επάστηνα που το μαράζι τζιαι τη στεναχώρκα μου. Τέσσερις ανθρώποι, εσυμβάλλαν στην απόλυτη ισοπέδωση εμπιστοσύνης που είχα. Είμαι μανή, τζιαι άχρηστη, τζιαι αμπάλατη. Επειδή επίστεψα

You know, there are some things you cant shake. Κάποια πράματα που επίστεφκες με τα μάθκια σου κλειστά τζιαι απλά έρκουνται να ισοπεδωθουν ούλα. Ανθρώποι που είχα γυρώ μου...που τους έλεα την αλήθκεια τωρά βλέπω τους να λαλούσιν ψέματα. Να με κατηγορούν πίσω που τη πλάτη μου. Να λαλούσιν ότι εν τους κόφτει για μένα. Πρέπει να χάσεις για να κερτίσεις...έτσι λαλούσιν. Έχασα λοιπόν. Το καλύτερο μου φίλο. Τον αγαπημένο μου. Τον έμπιστο μου. Έχασα τον αφού μου εκμηστηρέφικε ότι ελάλε μου ψέματα τόσο τζιαιρό. Eστράφκε αλλού, είπε ότι εν τον νοιάζει πλέον για λόου μου τζιαι ότι το μόνο που θωρεί πλέον εν ένα εγωπαθή πλάσμα. Τούτος ο άνθρωπος ως προχτές που με εκοίταζε στα αμάθκια τζιαι εφίλαν με για να μεν φυω που κοντά του, τωρά επρόδωσε με όπως εν με επρόδωσε πλάσμα στη ζωή μου. Επόνταρε στο χαρτί φιλίια τζιαι έπαιξε καλύτερο θέατρο τζιαι που μένα, που υποτίθεται τούτος εν ο κλάδος μου. Θέατρο παίζω στη δουλειά μου. Όι στη ζωή μου. Άλλοι παίζουν στη ζωή τους. Εν σκλ

Γουέλ δέαρ γιού χαβ ιτ. Ακόμα μια φιλία ετέλιωσε. Ακόμα ένας που εγκατέλειψε το πλοίο. Ίσως εν οι μοίρα μου που το έσhιει..να μεν μπορώ να σταυρώσω πλάσμα δίπλα μου. Επλήγωσα κάποιον. Πολλά. Χωρίς να ξέρω γιατί. Κάπου εγίνηκε λοστ ιν τρανσλέισhιον η επικοινωνία τζιαι μαζί με το πλοίο επίαμε τζιαι εμείς. O the friend is no more. End of an era? End of a chapter? End of most anything? I just don't know.. Εν επερίμενα να φύιει. Ίσως τον έσπρωξα. Πάντα κάμνω το τούτο. Ίσως επερίμενα πάρα πολλά. Αλλά ποττέ εν θα μάθει πόσο τον αγαπώ. Αποφάσισε να φύει. Λέει για το καλό μου. Σαμ σπέις είπε. Νιώθει ότι ασφυκτιεί. Νιώθω σα τη κόμπρα νάοου. Που απλά σφίγγει όσπου να ξεζουμίσει το θύμα της. Ένας κλοιός. Εχτές έκλαια, γιατί κατά βάθος μέσα μου ήξερα ότι ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπα. Εν με επίστεφκε. Αλλά τζιαι τζίνος ήξερε ήδη την απόφαση του. Είσhε την πάρει. Απλά εν άντεχε να με δει να καταρρέω. Αφήκε το πάνω σε άλλους να το κάμουν τούτο. Ίσως τούτο να εν δειλ