La Musica...La Musica...

Disclaimer: Ακολουθεί μουσικό ποστ μπιλόου σόου αν μεν θέλετε να θκεβάσετε για μουσική, τότε ντον μπόδερ (and if you don't what the hell is wrong witcha people? εν ακούτε μουσική??? baaaaaaaddd, reealllyyy baaaadd! tststs)

Έχω λίη όρεξη σήμερα (albeit εκατακρεουργήσαν με τα περιοδικά μου σήμερα) έσhιει κάτι μέρες/φτομάδες που θέλω να γράψω για μερικά είδη μουσικής που εν κοντά στη καρδιά μου (ποιάν; - εεεε, τζίνην)

Έν θα μακρυγορήσω τζιαι θα αρκέψω:

Κλασσική Μουσική (Classical Music)
Που τα αγαπημένα μου είδη μουσικής τζιαι ίσως εαν θα με εξαναγκάζαν ποττέ να θκιαλέξω ένα τζιαι μοναδικό θα ήταν τούτο το συγκεκριμένο. Το αγαπημένο μου κλασσικό κομμάτι εν του Claude Debussy το Claire de Lune. Το πλέον όλτιμεϊτ κλασσικό κομμάτι για μένα. Βασικά είμαι πολλάααααα ίζι λίσενερ πας την κλασσική μουσική. Εν η μουσική που με βοηθά πάντα να γράψω, να χαλαρώσω, να σκεφτώ, να φανταστώ σενάρια/ιστορίες κλπ, γενικά σε πολλές φάσεις στη ζωή μου εστράφηκα πας την κλασσική μουσική για διαύγεια τζιαι ηρεμία. Που τους αγαπημένους μου επίσης εν τα μπαλέτα τζιαι τα κονσέρτα του Tchaikovsky, τα Nocturnes του Chopin, ο Brahms, ο Listz, ο Motzart τζιαι ο Beethoven (αλλά συγκεκριμένα κομμάθκια τους – ο ένας πελλο-υδιοφυίας τζιαι ο άλλος πορνόγερος [κοίτα Φιούρ Ελίζ στόρι]), ο Bach (τον οποίον τζιαι έλυσα τον καιρό που εμάθαινα κλασσικό πιάνο). Γενικά είμαι φατσιμένη καταπελλαμένη με οποιανδήποτε κλασσική μουσική. Ακόμα τζιαι με τον Meddelson που εν λίο νευρικό-πελλος ή ακόμα τζιαι τον Cage που εν τέλια μοντερνιστικό-κλασσικός μουσικός αρέσκει μου να τους ακούω.


Chopin - Nocturne In E Flat Major, Op.9 No.2

Ποπ Μουσική (Pop Music)
Ούλα αρχίσαν που την επιρροή της κάζιν μου (της θηλιτζιάς οφ κορς) που ήταν φατσιμένη με τα ‘παιδία του πίσω δρόμου’ (aka the Backstreet Boys). Εν αλήθκεια, θα σhίψω την κκελλέ μου κάτω τζιαι θα το βροντοφωνάξω: I was a BSB fan as well! Μπορεί τζίνοι να ήταν τζιαιροί τζιαι επεράσαν αλλά κάτι μέσα μου, μιας τζιαι αγαπώ τόσο πολλά τη μάνα Ίνγκλαντ, χοροπηδά άμαν ακούει τζίντους Ά-μπααααααα (Abba) ή την Λέιντι Πουτζίνη που τραουδά νάουα-ντέις σαν μπριζόλα τζιαι λαλεί ‘πόουκ-μάι-φέις’. Γενικά η ποπ για μένα σημαίνει ελαφρότητα πλεόν, κάτι το τελείως επιφανειακό τζιαι ανάλαφρο, Μπι-Τζις (Bee Gees) ένα πράμα. Άμαν θέλεις να το κουνήσεις τζιαι να χαλαρώσεις σαν χάννος καμιά φορά η ποπ εν ότι πρέπει.


Backstreet Boys - Everybody (Backstreet's Back)

Λάτιν Μουσική (Latin Music)
Έβλεπα πάντα την λάτιν μουσική σαν η μουσική του πάθους, του σκοτεινού τζιαι του ερωτικού. Πολλά αγαπησhιάρικη μουσική, που προσωπικά κάμνει με πάντα να θέλω να φορήσω κότζινα τζιαι να χορέφκω σάμπα με έναν Ισπανό ούλη τη νύχτα. Που μιτσιά αρέσκαν μου οι Τζίψι Κίνγκς (Gipsy Kings) αλλά που πάντα μου αρέσκαν μου τα ισπανικά κομμάθκια, είτε για χορο ήταν είτε για μπαλάντα φάση. Ο Χούλιο Ιγκλέσιας (Julio Iglesias) να σε σαγηνεύει, ο γιος του να σε χορέφκει, κάτι άλλα νεαρά αγόρια που την Ισπανία να σε κάμνουν να θέλεις να το κουνάς, καλλιόρα ο David Bisbal etc. Γενικά πολλά όμορφη μουσική η λάτιν που με ξεσηκώνει τζιαι κάμνει το πάθος μέσα μου να αναζωπηρώνεται με κάθε της μελωδία.


Gipsy Kings - Bamboleo

Ροκ Μουσική (Rock Music)
Η πρώτη μου επαφή με τη ροκ μουσική έγινε όταν ήμουν 2α τάξη του Λυκείου (ναι άρκησα λίο να «ξυπνίσω» μουσικά). Πρώτα έγινε μέσω της ελληνικής ροκ μουσικής (βλέπε κάτι Παπακωνσταντίνου, κάτι Κατσιμηχαίους, κάτι Θηβαίους τζιαι Αλκίνοους). Γενικά άρκεψα που εντεχνο-ροκ τζιαι σιγά σιγά εστράφηκα προς το αγγλικό είδος της μουσικής τούτης. Εεεε τζιαμέ είδα τα ούλα. A whole new world…(που λαλούν τζιαι στον Αλαντίν). Ανακάλυψα Queen, the Rolling Stones, Pink Floyd, Simon & Garfunkel, the Doors, Duran Duran, Jimi Hendrix, the Beatles, Janis Joplin, Bob Dylan, Aerosmith, Led Zeppelin, The Who, The Clash, Eric Clapton, Van Morrison, David Bowie, Deep Purple, Blue Oyster Cult, Iggy Pop, Uriah Heep, Nirvana, Dire Straits, Kansas, Kiss, U2 κλπ κλπ. Τόσα/οι άλλα/οι πολλοί/ά μπάντς τζιαι τραγουδιστές που θα μου φάει σελίδες να κάτσω να τους γράψω ούλους/ά. Γενικά η ρόκ (τζιαι ειδικά η αγγλικλή ροκ) για μένα ήταν μια αποκάλυψη. Ήταν σάννα τζιαι it shaped my new adult self. Είδα ότι μέσα που τούντη μουσική ωρίμασα, άλλαξα, εμεγάλωσα τζιαι απομακρύνθηκα που τον once-popish-self μου τζιαι εγίνηκα πιο thoughtful με την έννοια σκεπτικιστή τζιαι ατόμου που θέλει να μάθει τζιαι να γνωρίσει νέα πράγματα τζιαι ορίζοντες. Συνέχεια τωρά στις μέρες μας φκαίνουν ροκ μπαντς αλλά κατα τη γνώμη μου εν μπορείς να συγκρίνεις τους Kings of Leon με ένα κομμάτι των The Doors. Απλά εν πάει. Τζιαμέ βλέπεις την διαφορετικότητα της ροκ πως ήταν κάποτε τζιαι πως έγινε τωρά. (αν τζαι αρέσκουν μου τζιαι πάω τους Kings of Leon εν συγκρίνουνται με κανένα που τα μπαντς πιο πάνω).


Pink Floyd - Comfortably Numb (Live version)

Μέταλ Μουσική (Metal Music)
Στη μέταλ μουσική πρώτη φορά εκτέθηκα το καιρό του πανεπιστημίου μου. Πρώτες μουσικές εισηγήσεις για τη μέταλ υπήρξαν οι Black Sabbath, System of a Down, Opeth, Pain of Salvation, HIM, Metallica τζιαι AC/DC (although οι τελευταίοι μπορεί να πιαστού τζιαι σαν ροκ αλλά τέσπα). Τα τελευταία χρόνια, μιας τζιαι κάμνω κάμποση παρέα με τα μπόυς, μιας τζιαι εν άντεργκράουντ τζιαι τζίνοι, εκθέσαν με(? έσhιει έτσι λέξη?) πολλά πάνω κάτω σε διάφορα είδη της μέταλ μουσικής. Heavy metal, doom metal, punk metal, progressive metal, power metal, black metal, death metal, new age metal και πάει λέγοντας. Μπαντς που εξεχωρίσαν μέσα μου για μένα εν οι Opeth, Nile, Gojira, System of a Down, Mastodon, Otep, Suffocation, Disembowelment, Septic Flesh, Cynic, Thorns, Tool (αν τζαι οι Tool μπορούν να πιαστούν τζιαι σαν ροκ μπαντ αλλά τέσπα), Lamb of God, Meshuggah, Burzum, Guns n Roses (αν τζιαι τούτοι πιάνουνται μόουρ για ροκ), Death, Anathema, At the Gates τζιαι κάποια άλλα που έννα σας πελλάνω αν τα αναφέρω τωρά. Πάνω κάτω στην μέταλ μουσική τούτες εν οι μουσικές μου ακροάσεις τζιαι απολαύσεις. Η μέταλ μουσική για μένα σηματοδοτεί μιαν νέα ζωή. Όι αναρχία ακριβώς. Αλλά μιαν αστείρευτη ανάγκη να εκφράσεις τα θέλω τζιαι τις ανάγκες σου πέραν που το τι σου επιβάλλει ή σου καθορίζει η κοινωνία μας σήμερα. Βλέπω τούντο είδος μουσικής σαν μια παρέλαση. Μιαν εξέγερση ψυσhιής. Μπορεί να ακούεται σαν μπρούταλ μιούζικ τζιαι οι περισσότεροι ανθρώποι εν καταλάβουν θεό (χου) γιατί νομίζουν ότι μιλά μόνο για το σατανά εντ σόου ον, αλλά εν πολλά far off from reality τζιαι που το τι θέλει να πει η μέταλ μουσική. Για να την ανακαλύψει κάποιος την μέταλ πρέπει να της δώσει υπομονή τζιαι ευκαιρία. Αξίζει όμως, τραστ μι.


Opeth - The Night and the Silent Water

Τζαζ/Μπλουζ/Σόουλ/Σουίνγκ Μουσική (Jazz/Blues/Soul/Swing Music)
Αλλό ένα γκίλτι πλέζαρ μου σε θέμα μουσικής εν η τζαζ/σόουλ τζιαι σουίνγκ μιούζικ. Η μπλουζ εξαρτάται που το κομμάτι αλλά τα άλλα τρια δώσμου να ακούσω τζιαι πάρμου την ψυσhιή μου (νοοοοτ). Ούλα εξεκινήσαν που τον Φράνκι....μα ποιόν άλλον. Τον βασιλιά όλων. Τον Σινάτρα. Έλιωσε μου τη καρκιά μου σαν έφηβο κοριτσόπουλο τζιαι έσhιει που τότε που η τζαζ τζιαι η σουίνγκ για μένα είναι άνοιγμα καρδιάς. Nina Simon, Miles Davis, Ella Fitzerland, Frank Sinatra, Louis Armstrong, Nat King Cole, Ray Charles, Otis Redding, Sarah Vaughn, Michael Buble, Seal, Jamie Callum, Katie Melua, Dean Martin, Norah Jones, Peggie Lee, Nancy Sinatra, Chet Baker etc εν λίοι που τους καλλιτέχνες που με εξιτάρουν αφάνταστα στο κεφάλαιο τζαζ/σουίνγκ μουσική. Βελούδινες απαλές μουσικές, αλλά και γρήγοροι μπιτάτοι ρυθμοί που σε μεταφέρουν στην ίσως ρομαντική εποχή του μετά-μοντερνισμού του 1960. Simply delightful!


Frank Sinatra - My Way

Accoustic/Indie/Alternative Music
Ίσως το μόνο είδος μουσικής που εν μπορώ να κατηγοροποιήσω στο που ανήκει ακριβώς. Εν μετεξελίξεις τζιαι παρακλάθκια της ποπ/ροκ/τζαζ/σόουλ/τσιλ-άουτ μουσικής της τελευταίας δεκαετίας αλλά εμένα ριλαξάρει με τζιαι ανεβάζει με σε καλλιτεχνικά επίπεδα που εν μπορώ να περιγράψω με λέξεις. Για να γίνω λίο πιο συγκεκριμένη: Sigur Ros, Snow Patrol, Brenda Carlile, Monika, Mumford & Sons, Travis, Ingrid Michaelson, Adele, Imoge Heep, The Verve, Placebo, Jason Walker, James Morrison, Radiohead, Stereophonics, The Foo Fighters, Bat for Lashes, The Black Keys, Bon Iver, The Dead Weather, White Stripes, DeVotchKa, The Zutons, The Killers, Kaiser Chiefs, Jeff Buckley, Joanna Newsom κλπ κλπ αλλά ο όλταϊμ φέιβοριτ μου είναι ο καναδός Leonard Cohen. Παναϊτσες μου. Λιώνει τον η μίλλα μου τζίντον τραουδιστή. Απλά αγαπώ τον λατρέφκω τον όσπου εν πάει. Για ούλα οφ κορς που επαραέπεσα σε αυτού του είδους μουσικής φταισιν οι διάφορες αμερικάνικες σειρές που βλέπω. Μπορει να εν επιφανειακές τζιαι πολλά εφηβικές ναι, αλλά τζίνοι οι μιούζικ έντιτορς τους κάμνουν πολλά καλές επιλογές μπορώ να πω.


Brandi Carlile - Tragedy (cello accoustic)

Λαστ μπατ νοτ λιστ...

Film Soundtracks/Original Scores
Καλά, απο που να προτοαρχίσω...απο James Horner, John Williams, Nino Rota, Ennio Morricone, Danny Elfman, Thomas Newman? Ούτε εγώ η ίδια εν ξέρω τι τζιαι ποιόν να προτοσυναφέρω. Να πω τους αγαπημένους μου. Εξέπληξε με πολλά ο Darrio Mariannelli τα τελευταία χρόνια με οτιδήποτε σάουντρακ τζι’ αν έγραψε. Ο συνθέτης επίσης του Lost o Michael Giacchino είναι εξαιρετικά λατρεμένος μου. Howard Shore, Clint Mansel, George Fenton, Yann Tiersen, Harry-Gregson Williams, Maurice Jarre, Alan Silvestri, Angelo Badalamenti και φυσικά ο υπέροχος και πάντοτινά άψογος Hans Zimmer που οτιδήποτε μα οτιδήποτε τζιαι να συνθέσει τζίνος ο άνθρωπος εν κάτι παραπάνω που αριστούρημα. Ίσως τα φιλμ σάουντραξ να μου αρέσκουν λόγου του ότι είμαι τζιαι αρκετά πελλαμένη με την κλασσική μουσική αλλά σίγουρα μπορώ να ομολογήσω ότι που το καιρό που έκαμα το μάστερ μου πας το κινηματογράφο τζιαι τη τιβί άρκεψα τζιαι έχω ένα new-found respect for music composers for film & screen. Εν πραγματικά αξιοθαύμαστο το τι μπορεί να κάμει η μουσική όταν συνδιαστεί με το οπτικό υλικό. Simply wonders…


Ennio Morricone - The Good, The Bad & The Ugly

Πάνω κάτω τούτα εν τα κρούσhιαλ είδη μουσικής που με συντροφεύουν παντοτινά. Φυσικά επαράλειψα μερικά αν και εν επίσης κοντά μου τζιαι πάντα μες το ipod μου όποτε τα θέλω. Ένα παράδειγμα εν η Ρέγκεϊ μουσική με προκάτοχο οφ κορς τον Bob Marley τζιαι τον τελευταίο καιρό ειδικά τζιαι ο Jack Johnson, Jason Mraz και παρόμοιοι του είδους τους. Καθώς όμως τζιαι ευρωπαϊκή μουσική σαν η γαλλική, ισπανική τζιαι ιταλική π.χ. o Jacques Briel, Dalida etc εν μερικοί καλλιτέχνες (παλιοί μόστλι) που πάντα θα με συγκινούν τζιαι θα μου αρέσκουν όταν το καλεί το κάθε οκέιζον οφ κορς. Επίσης θα ήταν πολλά φέιλ εκ μέρους μου να μεν αναφέρω τον Έλβις...ο βασιλιάς οφ κορς. Αν τζιαι τζίνος εν ανάλογα με την ώρα τζιαι το οκέιζον της κάθε περίστασης. Τζιαι το είδος της μουσικής που πρόσφατα άρχισα να ανακαλύπτω η Country μουσική με πολύν ιδιαίτερη αγάπη προς τους Fleetwood Mac τζιαι παρόμοιους του είδους τους.


Jacques Briel - Ne Me Quitte Pas

Ένας καλλιτέχνης που θα επικαλεστώ μόνον του εν ο John Lennon γιατί απλά ο άνθρωπος εν έγραψε απλά ιστορία...έγραψε ευαγγέλιο με τη μουσική, τη φωνή τζιαι τα τραγούδια του.


John Lennon - Working Class Hero

Το μουσικό μας ποστ φτάνει στο τέλος του. Ελπίζω να το απολαύσετε ορ νοτ, τούτες εν οι μουσικές μου προτιμήσεις ως επι το πλείστον αλλά γενικά είμαι ίζι λίσενερ. Τζιαι το λαϊκό μου θα το ακούσω οφ κορς αν εν της ώρας τζιαι της στιγμής πάντα, αλλά τα πιο πάνω είδη εν τζίνα που εν πάντα κάπου μπιμένα μέσα μου τζιαι σιγοτραγουδώ τα.

Έμπνευση για τούντο ποστ έδωκε μου εχτές το Lullaby του Brahms που άκουα στο youtube (ένας θεός – χου – ξέρει γιατί)

Καλό γουίκεντ έβρι μπόντι.

Που.Σου. Θα ακολουθήσει ποστ μες το γουίκεντ με τις εξελίξεις του γάμου της κάζιν. Ώιμε τι έχουμε να τραβήσουμε πάλε!


Leonard Cohen - Take this Waltz (poetry by Frederico Garcia Lorca)