High road VS Evil road

Ενιώσετε ποττέ αηδιασμένοι; Πραγματικά να μάθετε κάποια πράματα για άτομα που είχατε δίπλα σας τζιαι ενομίζετε πως εξέρετε τζιαι ξαφνικά να μαθαίνετε πικρές αλήθκες που αναθεωρούν όλα όσα ενομίζετε μέχρι τωρά.

Γράφω ποστς τζιαι σβήνω τα. Εν ξέρω τι να γράψω πλέον. Ότι είμαι στεναχωρημένη ώσπου εν πάει; Ότι νιώθω αηδιασμένη με το τρόπο που μου λαλούν ακόμα ψέματα ανθρώποι που λαλούν ότι νοιάζονται; Ότι εν τζοιμούμαι; Ότι πονώ τα στομάhια μου που τη θλίψη τζιαι την αηδία; Την προδοσία τζιαι την εξαθλίωση του εγωισμού μου;

Επία μια κούρσα με το παπά μου εχτές. Επήραμε μια Φιλιπινέζα που με ξέρει έσhιει κάτι χρόνια τωρά. Τζιαι τι γυρίζει τζιαι λαλεί μου; «Μα Λουκρέτζια μου, επάστυνες. Ακόμα λίο να με σε καταλάβω». Καλά εν έχασα τζιαι ΤΟ βάρος, αλλά επείραξεμε τζίντην φάση έτσι όπως το είπε γιατί εκατάλαβα ότι επάστηνα που το μαράζι τζιαι τη στεναχώρκα μου.

Τέσσερις ανθρώποι, εσυμβάλλαν στην απόλυτη ισοπέδωση εμπιστοσύνης που είχα. Είμαι μανή, τζιαι άχρηστη, τζιαι αμπάλατη. Επειδή επίστεψα. Επειδή άφηκα τον εαυτό μου να πιστέψει ότι, ‘no there is still goodness in the world’. Γουέλ δέαρ ίζεντ.

Anti-trust.

Υπάρχουν μόλτιπολ σενάρια που μπορούν να ακολουθήσουν τωρά. Φκάλωντας τα Χολυγουντιανά πόξω μινίσκουν μας τα ίντι τζιαι σάι-φάι σενάρια.

Ίντι Σενάριο: αποφασίζω να φύω, να μεν πω τίποτε σε κανέναν αμπάουτ γουότ ρίλι γουέντ ντάουν. Να μεν δείξω τίποτε τζιαι να μεν ξεμπροστιάσω κανέναν. Να κρατήσω τη σιωπή που, να καταπιώ, να συμμαζέψω όση περηφάνια τζιαι εκτίμηση έχω για τον εαυτό μου τζιαι να φύω, αφήνοντας έτσι οφ κορς τζιαι το δρόμο ανοιχτό για πισώπλατο λιντσάρισμα τζιαι κακολόγημα του άλλου κόσμου που άτομα βασικά που ούτε ξέρουν τι έγινε, ούτε με ξέρουν σαν άτομο. Βασικά νόουαν γουίλ νόου έβερ ένιθινγκ φάση. Τζιαι να προσπαθήσω να μεν πέσω σε κατάθλιψη.

Τσικ-Φλικ Σενάριο: να αποδείξω τον εαυτό μου. Να δείξω σε ούλους οτιδήποτε ψέμα υπόθεικε πίσω που τη πλάτη μου, οποιανδήποτε κατζία τζιαι χλευασμό, ειδικά που άτομα που εν με εξέραν. Να γίνω νάστι ας χελ, να γίνω μια μνησίκακη ποζέστ σάικο γούμαν τζιαι να καταστρέψω φιλίες, σχέσεις τζιαι να αναθεωρήσουν καμπόσα πλάσματα εχτός που μένα. Με όλτιμεϊτ να καταστρέψω δεσμούς μιας ζωής. Να πληγώσω έτσι όπως με επληγώσαν. Αλλά με το ρίσκο ότι τούτο μπορεί να με καταστρέψει σhείρου σhειρότερα τζιαι στο τέλος μπορεί τζιαι να μεν καταλάβω τζιαι τίποτε. Τζιαι να προσπαθήσω να μεν πέσω σε κατάθλιψη.

Σάι-Φάι Σενάριο: να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Να δούμε που εκάμαμε λάθη τζιαι ερχόμενοι μπροστά, αφού αναθεωρήσουμε τζιαι κάμουμε τα ούλα γουάιπτ κλιν, να αρχίσουμε ολ όβερ με όπεν μάιντ τζιαι προ πάντων όπεν χαρτ. Τούτο εν τέλια σάι-φάι τζιαι δε νομίζω να γίνει σαν σκριπτ γιατί όι μόνο δε θα συμβιβαστεί καμία πλευρά να το βάλει ιν κονστράξιον, αλλά θα προσπαθεί να επιβάλλει άλλα ρουτς τούντου σεναριού. Σόου πάλε, ποιός ξέρει που έννα φκάλει...ίσως κατάθλιψη? (πάλε;)

Τζιαι το κλασσικό χολυγουντιανό (το οποίο μπορεί τζιαι να με εξενέρωνε τζιαι έμενα γιατί ιν ρίαλ λάιφ όντως τούτο εν αν-ρίαλ να συμβεί έβερ): να γίνει το grand gesture. Το grand gesture είναι η θυσία ή μάλλον η αυτοθυσία. Το να θυσιάσεις τον εαυτό σου, τζιαι η μια τζιαι η άλλη πάντα, για να ρισκάρεις ένα δεσμό που μπορεί να αξίζει μιαν ολόκληρη ζωή. Τούτο εν το μεγαλύτερο σεναριακό ρίσκο έβερ. Γι αυτό εν γίνετε τζιαι ποττέ ιν ρίαλ λάιφ, γιατί νόουαν ις άξουαλι γίλλινγκ να κάμει τούντο grand gesture. Εν χάιλι ανλάικλι για να είμαστε ειλικρινής τζιαι σε πολλά extraordinary situations πραγματοποιείται. (το οποίο σενάριο όμως πάλε δε σου εγγυήται εκτροχιασμό τζιαι αποφυγή κατάθλιψης σε κάποια φάση)

Χμμμ...λετς σι. Βασικά ότι τζιαι να γίνει, εγώ θα πέσω σε κατάθλιψη, θα μείνω μισή, θα γίνω ακόμα πιο καχύποπτη τζιαι βασικά με τούντο χτύπημα, έχασα τελείως τη δύναμη να ξαναεμπιστεφτώ πλάσμα. Τέσσερα άτομα...τζιαι η δική μου καρδιά που εδίαν το μπένεφιτ οφ δε ντάουτ. Μερικές φορές ακόμα το διά. Γουότ φορ, εν ξέρω.

Εβρέθηκε όμως ένας ώμος να μαζέψει τα κομμάθκια μου. Ένας ώμος που εν είχα υπολογήσει πριν. Σόου γουότ ντου άι ντου νάου; Χάι ρόουντ ορ ίβιλ ρόουντ;

Τζίνο που ξέρω είναι ότι παρ’ όλο το πόνο, παρ’ όλη την αηδία για ούλα τα ψέματα που μου είπαν (τζιαι ακόμα λεν μου σαμ πίπολ)...ξέρω ότι...κάτσε να δεις...πως το είπε ο Γουίλιαμ...τώρα να το έβρω να το κάμω κόπι πέιστ που τα λαλεί τζιαι τζίνος καλύτερα μου...

«My love is as a fever longing still,
For that which longer nurseth the disease;
Feeding on that which doth preserve the ill,
The uncertain sickly appetite to please.
My reason, the physician to my love,
Angry that his prescriptions are not kept,
Hath left me, and I desperate now approve
Desire is death, which physic did except.
Past cure I am, now Reason is past care,
And frantic-mad with evermore unrest;
My thoughts and my discourse as madmen's are,
At random from the truth vainly expressed;
For I have sworn thee fair, and thought thee bright,
Who art as black as hell, as dark as night.»

Γειά σου ρε Γούλιαμ με τα ωραία σου. Γιού σετ ιτ μπεστ μέιτ. «…for that which longer nurseth the disease;[…] desire is death […] who are as black as hell, as dark as night.”. Όι εν ακριβώς όπως εν τα πράματα. Γι αυτό τον αγαπώ. Χι όλγεϊς χας δε ράιτ άνσερ φορ έβρι οκέιζον. Ακόμα τζι αν τούντο οκέιζον είναι μαύρο ας χελ.

Τωρά, εδώθηκε περισσότερος χρόνος. Περισσότερη απόσταση. Περισσότερη περισυλλογη τζιαι σκέψη. Το χάσμα όμως που μεγαλώνει φέρνει την αποξένωση τζιαι unfamiliarity.

Υπάρχει ελπίδα; Όνλι τάιμ...



Αν υπήρξε κάτι δυνατό, ο χρόνος θα το διατηρήσει. Τωρά όσο για το πιο σενάριο ακολουθούμε...χου καν τελ;


Enya - Only Time