Λυκόφως

Οι "Τιτάνες" εφκάλαν πάλε τις πατάτες τους προψές στο ΡΙΚ. Ο Νικολάκης, ο οποίος μετά λύπης μας εμφανίστηκε τελικά, μιας τζιαι εγυρέφκαν τον ούλοι τη Κυριακή τζιαι Νικολάκην δεν εβρίσκασσιν, εμφανίστηκε για το μεγάλο τηλεοτπικό γκάλα....ΔΕ ΝΤΙΜΠΕΪΤ: Ράουντ 2!!! Στις θεσούδες δίπλα του εκάθουνταν το Μαλλούι ( όπως τον χρήζει ο μπρο μου ) τζιαι ο Λιλίτσιας ( που κατά τον πάτηρ πρέπει να τον φοάται ο Νικολάκης αν πει τζιαι περάσει στη δεύτερη σεζόν...εεεε φάση έθελα να πω). Τρία πουλάκια κάθουνται. Μα τι ωραία εικόνα, να βλέπεις Δευτέρα βράδυ.   Τι σας έλεγα; 3 πουλάκια κάθονται Καθώς λικνίζεσαι με τρόπο να αρπάξεις το τηλεκοντρόλ να δεις τι άλλο "παίζει" στην Κυπριακή τιβί, με λύπη αντιλαμβάνεσε ότι τα πράγματα ακόμα τζιαι   στο φίξιον εν πολλά πιο τραγικά ( σίριουσλι κάθε φορά που θα τύχει να πέσσω πας σε τζίντο βαλς έρκετε μου να χορέψω μπρέικ-ντανς τζιαι να πέσσω που τον 1 ο όροφο του σπιθκιού μου – μπορεί να σπάσω μόνο ένα πόι τζιαι ένα σ h έ

"What's it like, flying? I can't imagine how beautiful everything must look from up there. The very thought of being above the clouds, above the clouds in all that light; it's beyond me...makes me want to cry, just thinking about it. ( Pause. ) I get these attacks, Gabriel, where I start gong mad inside 'cause I can't get away. Feels like I can't breathe. Sometimes, when I'm in the fields all alone and the sky's pressing down, or in the lane where the white weeds grow, it gets on top of me so much, all the green and the clouds and the smell, that I shut my eyes and with all the force of my person: Give me wings so I could rise up off my feet, so I could strive away and see this place fading in the distance...Give me wings so I could see the sea stretching out beneath me, all blue, all dazzling, and I think, that feeling, that feeling I want, of freedom, of floating, that feeling...that'd be worth dying for, wouldn't it? ( She is crying

Παρασκευή σήμερα... Το γραφείο μισο-άδειο τζιαι όσοι είναι παρών είτε θκιανέφκουντε μες το φατσοβιβλίο είτε κόφκουν βόλτες ποτζί τζιαι ποδά. Γιορτάζουν οι Τατιάνες σήμερα, όπως με πληροφορήσαν. Αλλά εν εν για το όνομα που το γιορτάζουν τόσο πολλά οι Ρώσοι, όσο για το ότι η Ημέρα της Τατιάνας είναι κάτι σαν εθνική εορτή επειδή ιδρύθηκε, το 1800-κάτι, το Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Γιορτάζουν λοιπόν, τους φοιτητές. Τούτο σημαίνει, διπλές τούρτες στο γαρφείο!!! Τζιαι μιας τζιαι το κωλοβαράμε  κάτσαμε τον μύλο σήμερα, έσhιει ούλο το πρωί που επορόθηκα στο tumblr  τζιαι πας τούντο HLATOVEE - μπλογκ, μιας αγαπημένης φιλενάς. Σε όσους εν έτσι λιο αθκιασεροί τζιαι του πιο artsy theme ρίξτε ένα βλέφαρο. Έσhιει ενδιαφέρον! Καλό σαββατοκυριακό αγαπημένοι και αγαπημένες. Μην ξεχνάτε να χαμογελάτε!

Αυτό είναι ένα ποστ το οποίο υποσχέθηκα, όχι μόνο στη μπλογκόσφαιρα αλλά και προς εμένα γιατί το θεωρώ καθήκον να προωθώ (κατά κάποιον τρόπο) κινηματογραφικές ταινίες που (κατά τη δική μου κρίση) αξίζουν. Το " Beasts of the Southern Wild " λέει την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, της Hushpuppy, η οποία κατοικεί με τον πατέρα της, κάπου στο Νότο της Αμερικής, μέσα στους βάλτους της Λουιζιάνας. Η περιοχή είναι αποκομμένη από κάθε τι που θυμίζει δυτικό πολιτισμό, με άνθρωπους που φαίνονται να είναι πιο κοντά στη φύση ζώντας πρωτόγονα, κάπως σαν άγρια ζώα. Καθώς όμως οι κάτοικοι της περιοχής ('Bathtub') ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μιας και πλησιάζει μια απίστευτη καταιγίδα, εμείς βλέπουμε τον αγώνα του μικρού αυτού κοριτσιού που προσπαθεί να επιβιώσει αντίξοες καταστάσεις μένοντας πιστή προς τις αξίες και τα διδάγματα του αδιαλλακτικού πατέρα της. Η Hushpuppy είναι ένα σύμβολο: το σύμβολο της ειρήνης, της φύσης, της πίστης, της αθωότητας, της συνεχής

Προχτές είχα μια αρκετά ενδιαφέρον συζήτηση με τις φιλενάδες εις τον σαββατιάτικο καφέ μας, για τον καταναλωτισμό. Θέλω να εξετάσω λοιπόν τι σημαίνει ‘ καταναλωτισμός ’ για μένα. Ποτέ δεν ήμουν πλάσμα με τρελές καταναλωτικές μανίες αλλά το παραδέχουμαι άμαν είμαι ντάουν, έστω τζι’ αν δεν ψουμνίσω τίποτε, θα αισθανθώ καλύτερα να πάω shopping therapy . Μεγαλώνοντας δεν εστερήθηκα πράματα, αλλά πάντα μες το σπίτι ήμαστουν τσίμα τσίμα τζιαι δεν ήμουν που τζίνα τα κοπελλούθκια που ότι εθέλαν εγοράζαν του. Επερνούσαμε ανεκτά τζιαι εκάμναμε με τζίνα που είχαμε. Αν εθέλαμε κάτι εμαζέφκαμε χαρτζιλίκι ( όπως ούλλα τα  νορμάλ παιθκιά θα έπρεπε να κάμνουν ) τζιαι το αγοράζαμε που τη πούγκα μας. Ο λόγος του ποστ είναι ότι ανυσηχώ. Πολλά. Για το πως τα σημερινά παιδιά, τζιαι γενικά η κοινωνία μας αντιμετωπίζει τον καταναλωτισμό.  Δεν λέω ότι ποτέ μου σαν παιδί δεν επιθύμησα κάτι τόσο πολλά που να κουκουφήσω τη μάμά μου, αλλά σίγουρα στα 10 μου δεν εγύρεφκα να αποκτήσω το λέιτε

Πριν 150 χρόνια (περίπου) ο Βίκτωρ Ουγκό έγραψε μια ιστορική νουβέλα, τους "Άθλιους".  Αλλά επειδή εν είμαι καλή στο να εξηγώ περί τίνος πρόκειτε η ιστορία και όλα τα σχετικά θα κάμω κόπι-πέιστ που το φιλικό μας γουέπσαϊτ γουικιπίντια. Έτσι πολλά συνοπτικά η υπόθεση α σχολείται με τις ζωές αρκετών Γάλλων χαρακτήρων, οι οποίες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, για μια περίοδο άνω των είκοσι ετών στις αρχές του δεκάτου ενάτου αιώνα. Η περίοδος αυτή περιλαμβάνει τους   ναπολεόντειους πολέμους   και τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Το έργο εστιάζει στις προσπάθειες του πρωταγωνιστή Γιάννη Αγιάννη, ενός πρώην καταδίκου, ο οποίος προσπαθεί να επανεντάξει τον εαυτό του στην κοινωνία, και επιπλέον μελετά την επίδραση των πράξεων του ήρωα για χάρη της κοινωνικής αναγνώρισης. Στο μυθιστόρημα εξετάζεται η φύση του καλού και του κακού και ο νόμος σε μία εκτεταμένη ιστορία, που περιλαμβάνει θέματα όπως την ιστορία της   Γαλλίας , την αρχιτεκτονική του   Παρισιού , την   πολιτική , τη

ΑΡΚΗΣΑ! ΑΡΚΗΣΑ! ΑΡΚΗΣΑΑΑΑΑΑ!!! Αν τζιαι έσhιει τρεις μέρες που το γράφω τούντο ποστ, άρκησα να ποστάρω γιατί με έπαθα ιγμορύτιδα (?) τζιαι εκαθηλώθηκα λίο. Επίσης έθελα να γράψω ποστ για κάτι εψεσινά ντιμπέιτ τζιαι κάτι "Άθλιους" αλλά τελικά βλέποντας τούντο ποστ που τον Dreamer , εν άντεξα τζιαι υπόκυψα στον πειρασμό να σχολιάσω τζιαι εγώ με το δικό μου τρόπο. Να σημειώσω (για όσους εν το εκαταλάβετε πλέον) ότι είμαι νάκκουρουδι of a movie freak or as my very close friends call me 'the movie whore' στην οποία έκφραση και τους διορθώνω ότι ακόμα δεν είμαι 'whore' γιατί δεν με πληρώνουν ακόμα για τούτο so απλά συμβιβάζομαι με τον όρο 'the movie slut'.  Καταρχάς θεωρώ λάθος εκ μέρους του Hollywood Foreign Press τζιαι του Hollywood γενικά ούλο τούντο charade της υπερφύαλης χλιδής (ατς!), ενώ βλέπεις παντού την οικονομική εξαχρείωση τζιαι την μιζέρια. Τζιαι I bet that Tina Fey's dress costs more than my parents make six months, για να μεν

Αρκετά μη-ορίτζιναλ θέμα, άι νόου. Ήρθε στην αντίληψη μου πρόσφρατα ένα καυτό θεματάκι ποστ από την αγαπητή φιλενάς Ella ότι η τεχνολογία μερικές φορές μας κάμνει ιδιαίτερα αντικοινωνικούς. Ναι, ναι, ξέρω τι θα πείτε. Νιουςφλας. Αλλά όντως επρόσεξα το τζιαι πάνω μου τούτο, ότι από τον καιρό που έπιασα τον Παντελή-iPad μερικές φορές γινίσκουμε νάκκο αντικοινώνα σε κοινωνικά γκαδερινγκς. Για μένα εν εν ότι το κάμνω γιατί είμαι αντικοινωνική, αλλά υπάρχουν στιγμές όπου θέλω ησυχία τζιαι ηρεμία, σόου όταν βρίσκομαι σ' ένα κοινωνικό κύκλο που θα με χτυπήσει οξία βαρεμάρα ή απλά πιάννει με τζίνη η πελλάρα να κάμω check-in every 5mins, απλά στρέφομαι στις χαρισματικές ιδιότητες του φαγωμένου μύλου μου, aka iPad-Παντελής (όπως τον εβαφτήσαμε στην παρέα). Εν κρίμα φυσικά να βλέπεις σ' ένα γκρουπ φίλων/οικογένειων να υπάρχει τόση έλλειψη επικοινωνίας τζιαι όπως έδειξε τζιαι στα παραδείγματα της η Ella εν αρκετά παθέτικ που εκαταντήσαμε πλέον να με μιλούμε μεταξύ μας αλλά να κ

Ετέλεψε τζιαι το Κρίστμας βίλατζ μας τζιαι επανήλθαμε σε κανονικούς ρυθμούς. Κανονικούς;;;; Μπα δε θα το έλεγα. Είχα άδεια δύο μέρες την περασμένη ευδομάδα, γουάου. Ας εν τζιαι τζίνες. Τζιαι έτσι εκάικα στις ταινίες τζιαι στο θκιέβασμα. Από θκιέβασμα άρκεψα το ' The Hunger Games ' τζιαι επορώθηκα. Σύντομα τελειώνω το 1ο βιβλίο τζιαι ανυπομονώ να δω τι γίνετε πάρακατω με την ηρωίδα. Από ταινίες είδα το 2012 , το Arbitrage , το The Words , το Upside Down , το Waiting for Forever , το The Odd Life of Timothy Green , το Ted , το Brave , ετέλιωσα Homeland τζιαι το Modern Family , άρκεψα μερικά καλά anime τζιαι γενικά εκάικα πας το πίσι τζιαι στις εξόδους που τόσο είχα στερηθεί. Έκλεισα τζιαι κάτι λογαριασμούς που είχα με κάτι " μάγκες ", οι οποίοι εν κανεί που κάμνουν ότι κάμνουν επίαν να μου το παίξουν τζιαι υπεράνω. Σοβαρά, ξέρω ότι που άνθρωπο σε άνθρωπο μπορεί να διαφέρει ο ηθικός κώδικας, αλλά έσhιει τζιαι η απιστία το λίμιτ της. Τζίνο που με εξήνισε λίο

“I hope that in this year to come, you make mistakes.   Because if you are making mistakes, then you are making new things, trying new things, learning, living, pushing yourself, changing yourself, changing your world. You're doing things you've never done before, and more importantly, you're Doing Something. So that's my wish for you, and all of us, and my wish for myself. Make New Mistakes. Make   glorious, amazing mistakes. Make mistakes nobody's ever made before. Don't freeze, don't stop, don't worry that it isn't good enough, or it isn't perfect, whatever it is: art, or love, or work or family or life.   Whatever it is you're scared of doing, Do it. Make your mistakes, next year and forever.”     ~Neil Gaiman~ Έτσι, να κάμνουμε λάθη, αλλά να μαθαίνουμε επίσης. Να αγαπούμε, αλλά να μεν το μετανιώνουμε. Να γελούμε τζιαι να κλαίμε με πάθος. Τζιαι πάνω που ούλα να ζούμε αληθινά τζιαι όι μηχανικά. Καλήν αρχή του χρόνου έβ