Προ-Δικάζω + Κατά-Δικάζω

Είναι κάποιες φάσεις που απλά δε μπορείς να ελέξεις το στόμα σου. Κάτι σαν το γουόρντ βόμιτ που λέμε. Πιάννει με πολλές φορές τούντο πράμα.

Δεκαπενταύγουστος χόουμ (νοτ αλόουν, σάντλι) αλλά με φούλ χάουζ (όι που τζίνο του πόκερ, το άλλο).

Πως γίνετε άμα ζεις τζιαι μαθαίνεις κάποιο άτομο καλά να ξέρεις ποίες θα είναι οι επόμενες του λέξεις και οι επόμενες του πράξεις. Ξέρεις τον όντως καλά ή απλά επειδή εσυνήθισες σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο απλά υποθέτεις ότι το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται τάιμ εντ ταίμ αγκέιν;

Πι χι...η μάδερ...πριν να γίνει κάτι πάντα θα προ-δικάσει τα γεγονότα τζιαι αμέσως θα κατα-δικάσει τους άλλους για πράματα που είτε ακόμα εν ελάβαν χώραν που λέμεν ή απλά αγνοεί πως εγίναν/θα γίνουν.

Το πράμα που ίσως πολλοί ξεχνούμε καμιά φορά όμως είναι ότι οι ανθρώποι μπορούν να σε εκπλήξουν αναπάντεχα. Με το καλό ή τζιαι το κακό τρόπο. Τούντο εν το ξέρεις unless you see the whole thing play out.

Εβρέθηκα τούντο γουίκ-εντ σε μια τέθκια φάση τζιαι εστεναχώρησε με πολλά γιατί ίσως απλά εφάνηκε μου ότι οι άλλοι εν τόσο πεπεισμένοι για σένα τζιαι πέρνουν τα πάντα πάνω σου τόσο δεδομένα που απλά εν περιμένουν να πράξεις με alternative way.

Τούτο όμως, κάμνω το τζιαι εγώ. Ας πούμε θωρείς έναν μες το δρόμο ντυμένο με πανκ τζιαι σκουλαρίτζια τζιαι τζιαι τζιαι τζιαι σhίλια θκιο σκατά πάνω του. Immediately you assume ότι εν αλήτης, εν λέιζι, ότι εν ένας σκανκ οφ δι έρθ τζιαι ότι απλά εν τέλια αμπάλατος τζιαι ακαμάτης. Προκαταλήψεις. Στερεοτυπικότητα. Στενομυαλία.

Οι ανθρώποι εν εν τούτο που φαινούμαστε. Εμιλούσα με μια κορούδα τις προάλλες τζιαι ελάλε μου ότι ναι, τζιαι τζίνη εν λίο χιούμαν-χέιτερ αλλά τζίνη βλέπει το ανθρώπινο είδος σαν το πιο σπαστικό, εγωκεντρικό τζιαι απλά πιο ενδιαφέρον όν σε τούντο πλανήτη. Γιατί απλά εν ξέρεις τι μπορεί να σου φκάλει ο άλλος ανά πάσα στιγμή. It can either go this way or another.

Τζιαι εν τούτο που εν μου αρέσκει να κάμνω τζιαι να μου κάμνουν: να με προ-δικάζουν τζιαι να με κατά-δικάζουν για πράματα που υποθέτουν εν δεδομένα πάνω μου. Ούλοι μας οφ κορς έχουμε έναν στάνταρντ γέι οφ ιντεράκτινγκ δεν αντιλέγω αλλά παρ' όλα αυτά άμαν ο άλλος απλά υποθέτει ότι στα σίγουρα θα κάμεις τζίνο ή θα κάμεις το άλλο τζιαι αμέσως θα τα καταδικάσει ούλα τζιαι θα έβρει το πόρισμα πριν την πράξη τούτο εν αδικία γιατί εν σάννα τζιαι εν σου διά ευκαιρία να δείξεις ή να κάμεις κάτι. Απλά είσαι doomed before something has even started.

What kind of justice is that?

Οι αρχαίοι ημών (ποιοί;) είχαν πει "μηδένα προ του τέλους μακάριζε". Πριν το τέλος μεν μακαρίζεις με λία λόγια. Άιστο πράμα να πάει. Τζιαι μπιλίβ μι τούτο λαλώ σας το εγώ που πνίουμε σε ένα ποτήρι νερό τζιαι αμέσως φέρνω την καταστροφή με ρόγιαλ φλασh (όι του πόκερ, το άλλο).

Be that as it may, regardless of my drama-queen-ness and my over-sensitivity δε θέλω να με εκλαμβάνουν σαν δεδομένο. Αν δεν έκαμα το έγκλημα (γιατί συνήθως εν για τούτα που με προ-δικάζει τζιαι με κατα-δικάζει η μάδερ, τζιαι σαμτάιμς οι άλλοι) μεν με τιμωρείς για πράματα που δεν εξελιχθήκαν ή ακόμαν δεν εγινήκαν. Γιατί που τη στιγμή που μου το κάμνεις τούτο, ναι μπορεί να με κάμεις να πράξω με έναν συγκεκριμένο διαφορετικό τρόπο.

Αγαπώ πολλά κάποια άτομα (που άι αμ νοτ ατ λίμπερτι του σέι)...τζιαι άι αμ γουίλλινγκ του μπεντ όβερ μπακγουόρντς φορ δεμ. Αλλά στεναχωρείμαι να με παίρνουν δεδομένο τζιαι να με τιμωρούν για πράματα που ίσως εν αγνοία μου ή απλά αφέλια μου δεν κατέχω.

Ούλοι είμαστε χόμο-σαπισμένοι με τα λάθη τζιαι τις αδυναμίες μας. Τζιαι ούλοι πρέπει να βάλουμε νερό στο κρασί μας (στο ουίσκι μας, στη βότκα μας, σtη ζιβανία μας, όπως βολέφκει τον καθένα). Αλλά τζιαι ούλοι πρέπει να ζυγίζουμε, να μετρούμε τις καταστάσεις τζιαι μετά να σύρνουμε τους κεραυνούς μας (όπως έκαμνε τζιαι ο Ζους, λέμε τωρά).

Τζιαι τούτο λαλώ το να το ακούω τζιαι εγώ, μπας τζιαι βάλω λίο νου. Γιατί πονώ τζιαι σπάζω εύκολα. Χάντολ γιθ κέαρ είπε μου κάποιος σήμερα...αί γισh...ποττέ μου εν με εματαχηρήστηκε κανένας με κέαρ. Γι' αυτό ίσως τζιαι να είμαι η ίδια τόσο σκληρή με τους ανθρώπους. Επειδή εν ξέρω τι εν η καλοσύνη, η ευγένεια, η τρυφερότητα. Ξέρω τι εν κακομεταχείρηση τζιαι ο στοϊσμός τζιαι η ανθεκτικότητα.

Έφκαλα τα πάλε τα εσώψυχα μου. Τουλάχιστον δαμέσα νιώθω ασφάλεια. Ότι εν θα με προ-δικάσει ή να με κατά-δικάσει κανένας. Απλά μπορώ να είμαι εγώ...

Καλό δεκαπενταύγουστο έβρι-ουάν τζιαι σόρρυ if I bumped anyone out! Είμαι λίγο σαντ σήμερα.

Πάι πάι.


Anathema - Judgement