Δυο Λέξεις

Μιλάς μα δε λες όλη την αλήθεια
Ε και τι έγινε που σου’ φυγάν οι δυο αυτές λέξεις;
Χάθηκε ο κόσμος κάτω απ’ τα πόδια σου;
Τώρα αμεσώς με τρεχάλα να τις πάρεις πίσω
Μη δει κανείς τη μάσκα να βγαίνει
Κλειδονίζεται η κούραση
Βαριεστημένα κοιτάς το δεδομένο αντικείμενο του πόθου σου
Είσαι ένα άσπρο μέσα σε ιμπρεσσιονιστικό πίνακα
Περπατάς, ξεχνάς, αγνοάς, αναπνέεις
Δε ζητάς τίποτα, τα ζητάς όμως όλα
Δε νοιάζεσαι για εκείνην
Εκείνη..που είναι τόσο γλυκιά
Τη βαριέσαι, την ξεχνάς
Γιατί είναι πάντα εκεί
Ανελέητα φορτική και καλοσυνάτη
Μιλάς μα δε λες όλη την αλήθεια
Και τώρα που σου’ φυγαν οι δυο αυτές λέξεις
Βιάζεσαι να βρεις τρόπο να τις πάρεις πίσω
Για να μη δει τη μάσκα σου να βγαίνει