Αν-Συμφιλίωση

Υπάρχουν κάποια πράγματα με τα οποία δε μπορώ να συμφιλιωθώ. Μπορεί να τα έχω δεχτεί ότι έτσι έχουν και έτσι θα παραμείνουν απλά μέσα μου βαθιά δε μπορώ να σταματήσω αυτό το τσίμπημα και την αίσθηση του πόνου ότι κάποια πράγματα θα με πληγώνουν γιατί απλά δε συμβαδίζουν με τις προσδοκίες μου και γιατί απλά δεν αξίζουν να παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Δε μπορώ να κάνω διαφορετικά. Και δε ξέρω πως να τα αποδεχτώ στο έπακρον τους μιας και μου είναι αδιανόητο το να ακούς κάποια λόγια που να σου επιβεβαιώνουν μια κατάσταση και οι πράξεις να σου επιφέρουν μια ακύρωση των όσων έχουν ειπωθεί.

Με έχει κουράσει ο φαύλος κύκλος και με έχει κουράσει η συνεχής σβούρα που βάζω τον εαυτό μου να παίζει. Βασικά το πρόβλημα μου είναι η καλοσύνη μου ή να το θέσω διαφορετικά όπως το λέει και η Νατάσα Μποφίλιου "το πρόβλημα μου είναι η υπερβολή μου". Απλά δε μπορώ να αποκόψω αυτό το κομμάτι μου που απλά θέλει να δώσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κατ' ανάγκη θα εισπράξει κάτι πίσω. Μπορεί μερικοί να το νομίσουν εγωιστικό που έχω αυτή την ανάγκη να δώσω, αλλά άλλοι μπορεί να το δουν και αλτρουιστικό. Εγώ απλά το δίνω...

Σε αντάλλαγμα εισπράττω απογοήτευση, πόνο, μοναξιά...φαύλος κύκλος.

Γιατί απλά δε μπορώ να συμφιλιωθώ και να κάνω ειρήνη μέσα μου πως εγώ η ίδια αφήνω ανούσια πράγματα/καταστάσεις/άτομα να με υποβιβάζουν, να με μειώνουν και να με υποτιμούν τόσο...όλα είναι θέμα τελικά πως τους παρουσιάζεις εσύ τον εαυτό σου. Αν τους δώσεις την ασφάλεια σου τότε όλα θα είναι κοινότυπα και απλά βολικά. Αν αποφασίσεις όμως να κουνήσεις τα νερά, τότε σπάει το έδαφος και βλέπεις ποιο χέρι θα είναι εκεί να σε σώσει, γιατί το θέλει φυσικά, από το γκρεμό.

Κάποιες καταστάσεις έτσι είναι κι έτσι θα' ναι. Είτε μένεις για να δεις το αποτέλεσμα, είτε είναι καλό ή κακό, είτε την κάνεις και μένεις μια ζωή με το 'αν' χαραγμένο πάντα μέσα σου.