Συνενόηση Βιετναμέζικο Μπιφτέκι

Το λοιπόν. Οι εν εν ρατσιστικό τούντο ποστ τζιαι δεν έχω τίποτε με τους ξένους στην μικρή μας νήσο αλλά εγίνικε το σερουαλιστικό περιστατικό εχτές.

Μιας τζιαι εν διακοπές τζιαι είμαι τζιαι με άδεια που τη δουλειά ήμουν νάκκουριν τεμπέλα να περπατήσω τούντες μέρες (ναι ναι ξέρω λάθος μου αλλά χάτε) τζιαι εχτές το πρωί που εξύπνησα είπα να μεν περπατήσω για να πάω στην τράπεζα αλλά να πω του παπά μου που εν ταχιτζής να με πάρει....- ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ αλλά τέσπα...

Ο φάδερ είναι Πειραιώτης (ακα ναι καλαμαράς μάινους το καλαμάρι) τζιαι έσσιει το κακό σύστημα να καθυστερεί πάντα υπέρ του δέοντος.Ούτε γενέκα να ήταν. Μια ζωή εν θα εν ποττέ στην ώρα του τούτος ο άθρωπος. Έννα σπάσει φούρνος άμα έρτει ο παπάς μου μια φορά στη ζωή του στην ώρα του αλλά ένιγουεϊς ξεφεύγω πάλε.

Που λαλείτε σοοο..ο ντάντιο νταντιε, λαλεί μου το πρωί η ώρα 9.30 να είσαι έτοιμη να σε πιάσω, θα πάμε να πιάσουμε μια κοπέλα βιετναμεζού πελάτισσα μου τζιαι να σε αφήσω εσένα μετά στη τράπεζα. Η ώρα επήγε 9.35. Ο νταντιό νταντιέ άρκησε. Εεεε καλά λαλώ που μέσα μου, συνηθισμένο φαινόμενο εν θα αρκέψω μουρμούρα που τα τωρά.

Ήρτε τέσπα μετά που δέκα λεπτά καθηστέρησης τζιαι έπιασε με τζιαι επορεφτήκαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση που εν η τράπεζα για να πιάσουμε τη βιετναμεζούδα. Ον δε γέι κάμνει μου μια ξαφνική στάση στο γκαςς στέισσιον ο νταντιό νταντιέ χωρίς να μου το πει. Οι αζίνες αρκέψαν να βράζουν αλλά εν εφκήκαν κόμα. Η ώρα επίε 9.50πμ. Πάει το όνειρο μου να τελειώσω που τη τράπεζα πριν τες 10πμ.

Μετά που καμπόσο νεκάτωμα, λάδωμα τζιαι καλημέρα στου βετζινατζίες τζιαμέ στην πετρο-λινα, εσυνεχίσαμε για τη πελάτισσα. Η ώρα 9.55πμ. Φτάνουμε στο σύμπλεγμα με τα απάρτμεντς της κοπέλας,πιάνει την τηλέφωνο ο νταντιό νταντιέ τζιαι με τα κατασπασμένα αγγλικά του επροσπάθησε να της πει ότι ήταν πουκάτω που το διαμέρισμα της να κατεβεί.Περνούν 5 λεπτά ούτε φωνή ούτε ακρόαση η βιετναμεζούδα. Με τα πολλά μπαίνει μες το παρκινγκ του κτηρίου ο ντάντιό τζιαι βρίσκει μια συχορκανή της (ακα άλλη βιετναμέζα που εμίνισκε τζιαμε) τζιαι λαλεί της να μιλήσει σε μια άλλη βιετναμέζα στο τηλέφωνο να της πει ότι περιμένει την πουκάτω.

Η ώρα 10.05πμ. Πιάνει το τηλέφωνο η 2η βιετναμεζούδα μάσhετουν τζιαμέ αλλό κανα πεντάλεπτο να συννενοηθεί με την βιετναμέζα νούμερο ένα.Ένιγέις με τα πολλά όκεϊ λαλεί του παπά μου έννα κατεβει τωρά.

Περνά αλλό ένα πεντάλεπτο. Η ώρα 10.10πμ. Βιετναμέζα στον ορίζοντα τίποτις. Περνά τζιάλο πεντάλεπτο. Η ώρα 10.15πμ. Τζιαι να που στο βάθος ξεπροβάλει μια παστούδα κοπελιά. Φτάνει τζιαμέ στο παραθύρι του ταξιού τζιαι αρκέφκει ο σουρεάλ διάλογος μεταξύ του ταχιτζή παπά μου τζιαι της βιετναμεζούδας. Να προσπαθεί ο παπάς μου να της πει στα «αγγλικά» ότι εκανόνισε να τη πάρει στη βιετναμεζούδα νούμερο 3 για να της κόψει το μαλλί της τζιαι ότι έννα πληρώσει το ταξί τζίνη.

Η βιετναμεζούδα ξαφνικά εμεταμορφώθηκε που καλόβολη σε νταβρατισμένο επιχειρηματία που κάμνει παζάρι για το εμπόρευμα του τζιαι εδιαπραγματεύετουν τη τιμή της κούρσας που τα εφτά ευρώπουλα στα πέντε. Η ώρα 10.20πμ. Τζιαι το παζάρι έδινε τζιαι έπαιρνε. Τελικά ενίκησε το Βιετνάμ. Τζιαι ο νταντιό νταντιέ αφού είδε τζι’ απόειδε ελύγισε τζιαι εσυγκατάνευσε στα πέντε ευρωπουλάκια. Κάτι που αν ήμουν εγώ στη θέση του τζιαι έβλεπα ήντα κατάσταση ήταν τούτη, θα έφεφκα. Αλλά ένιγουεις.

Αφού έκλεισε η συμφωνία, εκαρτερούσαμε αλλό δέκα λεπτά τη βιετναμεζούδα να σάσει τα πράματα της. Με τα πολλά ξαναπιάνει την ο ντάντιό νταντιέ να δει που σκατά ήταν τζιαι αν θα έρκετουν τελικά. Η βιετναμεζούδα λαλεί του έλα να με πιάσεις που το πλευρό της πολυκατοικίας, ακα είμαι παράνομη τζιαι για να μεν με δει κανένα μάτι έλα να παίξουμε χωστό μαζί.

Πάμε να τη πιάσουμε που το πλευρό. Ο παπάς να αναρρωθκιέται αν στο τέλος έννα πληρωθεί ή εννα του μείνει τζιαι η κούρσα μισοδότσι. Εγώ να τρώω που πάνω μου που η βιετναμέζα κομμώτρια είδε το μαρκύ μαλλί μου τζιαι να θέλει να μου κάμει παζάρι για να μου το κόψει, τζιαι να έχω τζιαι τη βιασύνη να πάω στη τράπεζα να κανονίσω τες δουλειές μου. Με τα πολλά τζιαι την ενετλώς ντανταϊστική/σουρεαλιστική συννενόηση που επροσπαθούσαμε να κάμουμε τζιαι τζύρης με κόρη με τη βιετναμεζούδα έφτασα με τα σσίλλια στην τράπεζα στις 10.40πμ για να ανακαλύψω ότι τελικά εν εχρειάζετουν να πάω που μιας αρκής γιατί τελικά είχα λεφτά μες το λογαριασμό μου. Φακ μάι λάιφ. Επίε τζιαι η μια ώρα μου μες το δρόμο άδικα.

Με τον ντάντιό νταντιέ έπιασα τον τηλέφωνο αφότου με αφήκασιν να δω αν τον επλέρωσε τελικά η κοπελιά, τζιαι ευτυχώς εκράτησε το λόγο της, αλλά για το χοντρό της παζάρι ο ταχιτζής πατέρας μου είπε της να μεν του ξανατηλεφωνήσει άμα εν θα πληρώνει όσα γράφει το ταξίμετρο.

Τζιαι μες τα πολλά ο παπάς ταχιτζής να γελά τζιαι να κάμνει του κόσμου τα αστεία τζιαι να απολαμβάνει τη δουλειά του. Ήνταλοις αντέχει έτσι καταστάσεις (τζιαι σσιειρότερες δηλαδή) εν καταλάβω. Εμένα ακόμα λίιο να μου πεταχτεί το γαίμα που τα ρουθούνια οϊ να κάμνω τζιαι αστεία της βιετναμέζας που εν τα καταλάβει θέμας.

Τζιαι γι αυτό καλύτερα βαρκούμαι ξεβαρκούμαι άλλη φορά έννα πιάνω τα πόθκια μου, όπως κάμνω άλλωστε συνήθως τζιαι κανεί. Πελλός που ξαναδέχεται να πάει κούρσες. Αλλά το θέμα αυτοκίνητο γαμώτο σπάζει μου τη μες τη Κύπρο. Γενικά το θέμα μεταφορικό. Μπαςς τζιαι κανεί σιόρ. Ή όπως ήδη είπα, περπατάτε ποδαράκια μου. Χάνουμε τζιαι κανά κιλό αν μη τι άλλο.