Θα ζήσω ελεύθερο πουλί

«Θα ζήσω ελεύθερο πουλί, κι όχι κορόιδο στο κλουβί»

Οι εν θα κάτσω να τραουδήσω το λαϊκό άσμα αλλά είναι μια καλή αρχή για να ποστάρω κάτι ιδεαλιστικό σήμερα.

Επειδή μας επιάσαν πολλά οι καταχνίες τζε οι μιζέριες μας λέιτλι, προσπαθώ να απελευθερωθώ που τη βαρεμάρα τζε την οκνηρία της Κύπρου. Να θυμηθώ πως είναι να θέλεις να ζήσεις τζε να κάμεις πράματα, παρά να κάθεσαι τζε να παραπονιέσαι τζε να μουρμουράς ούλη μέρα.

Η πιο πάνω λαϊκούρα φυσικά μιλά για έναν άντρα βαρύ νταβραντισμένο που θέλει να πιένει που γενέκα σε γενέκα (ο μ****πιστός) χωρίς να έσσιει δεσμεύσεις τζε υποχρεώσεις που κανέναν τζε να μεν διά εξηγήσεις για το που πάει τζε το τι κάμνει.

Αντιπαρέρχομαι την ερμήνευση τούτη του τραουθκιού τζε έννα του δώσω την ερμήνευση που με βολεύκει εμένα:

Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να εν φρι να θκιαλέει τζε να πέρνει τις δικές του αποφάσεις σε τούτη τη ζωή, πως θέλει να τη ζήσει τζε να τη κάμει ανάλογα με τα δικά του θέλω τζε τα δικές του ανάγκες.

Φυσικά πάντα υπάρχουν τζε οι Λεστρυγώνες τζε οι Κύκλωπες, που δεν είναι άλλοι από τους εξωτερικούς παράγοντες, ακα η κοινωνία.

Τελικά πρέπει να ανρρωτηθούμε αν όντως εγίνηκαμεν πολιτισμένοι με το που εδημιουργήσαμε κοινωνίες τζε κράτος γιατί σο φαρ έννι βλέπω πρόοδο.

Μπορεί να λαλούμε ότι επροοδεύσαμε τεχνολογικά τζε να έχουμε το τάδε μπρέικθρου στην ιατρική τζε την δόθε ανακάλυψη στην φυσικο-χειμιο-βιολογική (γοτέβερ), αλλά στο σύνολο μας είμαστε ένα μάτσο σκατά΄, ακόμα.

Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι μόνο να βλέπεις τα κακά τζε να μεν κάμνεις τίποτε για να τα αλλάξεις.

Υπάρχουν άνθρωποι που απλά αναγνωρίζουντα τούτα ούλα τα πράματα τζε θκιαλέουν να μινήσκουν αμέτοχοι, μακρυά που τη διαφθορά τζε την απληστία της κοινωνίας. Τζε μετά έχουμε μια άλλη πάστα ανθρώπων που τζε τζίνοι βλέπουν πως εκαταϊshευτίκαμε τζε θέλουν να βοηθήσουν τζε να δώσουν κάτι για να αλλάξει η κοινωνία, να γίνει καλύττερη, πιο ήρεμη, πιο ασφαλής.

Συνήθως τούτοι είναι οι νέοι σε ηλικία άνθρωποι που τα πιστέφκουν, (εν γενικέφκουμε – απλά λέμε συνήθως εν νέοι σε ηλικία) τζε εν φυσικό μέσα τους να κουβαλούν ιδεαλισμό, ελπίδα, όνειρα, προσδοκίες για κάτι καλύττερο.

Σόρρυ αν ακούομαι ππεσσιμίστρια σήμερα, εν ήταν πρόθεση μου τζε εφκίκα εντελώς εκτός θέματος τωρά που το κατάλαβα.

Μπακ του άουαρ σάμπτζεκτ. Να ζούμε ελέυθερα.

Λέμε τωρά. Γιατί άμα ζεις σε μια κοινωνία, με τόσους κανόνες, περιορισμούς, απαγορεύσεις, διαφθορά, απληστία, ρουσφέτι, αναξιοκρατία, μαφία, τζε τζε τζε ένας Θεός ξέρει τι άλλο, πόσο ελεύθερο πουλί μπορεί να είσαι; Πόσο ελεύθερα να μπορέσεις να ζήσεις;

Ο μόνος τρόπος είναι με το να εντάξεις τα δικά σου θέλω, τις δικές σου ανάγκες, τα δικά σου όνειρα τζε τις προσδοκίες σου ανάλογα με το δικό τους σύστημα. Γιατί το σύστημα εδημιουργήθηκε που κάποιους άλλους, τζε εμείς, όλοι εμείς, είμαστε οι κληρονόμοι του.

Το ελεύθερο πουλί για να πετάσσει πραγματικά τζε να ζήσει στο έπακρον πρέπει να γίνει περιθωριακός, φρικιό, άουτσάιντερ, αναρχικός τζε αναξιόπιστος για τα «μάθκια» της κοινωνίας.

Το ελεύθερο πουλί εν θα δώσει εξηγήσεις για το που πάει τζε το τι κάμνει. Τούντον τύπο αθρώπου πολλοί λαλούν τον ευθυνόφοβο, αναξιόπιστο, αλήτη, ρεμάλι, ακαμάτη τζε ένα σωρό άλλο διακοσμήτικά επίθετα που εφιβρίσκει η κοινωνία για να τους αποκλείσει από το σύνολο τζε να δείξει ότι εν το μίασμα του συστήματος τους.

Αλλά σίριουσλι, μόνο τζίνο το ελεύθερο πουλί ζει τη ζωή στο έπακρον τζε shιέρετε τις πραγματικές απολαύσεις της ζωής, χωρίς να χρειάζεται πολλά τζε περιττά που μας υποβάλλει η κοινωνία ότι χρειαζούμαστε (π.χ. αυτοκίνητο, δουλειά με υπέρογκο παχουλό μισθό, διαμέρισμα πολυτελείας, 50 ζεφκάρκα παπούτσια, 130 κομμάτια ρουχισμού, 309 αντικείμενα τζε υλικά αγαθά να μας περιβάλλουν στο προσωπικό μας χώρο, ταξίθκια, ηδονιστικές γευστικές, και μη, απολαύσεις κλπ κλπ).

Εν αλήθκια εν είμαι φαν του υλισμού εκτός που τα βιβλία τζε τζίνα επειδή τρέφουν το νου τζε οι το σώμα, την ύλη δηλαδή. (άτε τζε κάπου πρέπει να σταματήσω το ψυχολογικό μπλα μπλα πρωινιάτικα τζε τες κοσμοθεωρίες)

Εν κατακλείδι (μα εν δοκίμιο που γράφω; γότ δε φακ;), κάθε πουλί κάμνει τες δικές του επιλογές.

Είτε αποφασίσεις να είσαι μέρος της κοινωνίας τζε να προσπαθείς να βοηθήσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε αποφασίσεις απλά να θκιαλέξεις μια ζωής απραξίας, απομόνωσης τζε ησυχίας τούτα εν προσωπικές αποφάσεις τζε αφήνετε στην κρίση τζε την ελεύθερη βούληση του κάθενός.

Το να ζεις ελεύθερος καθιστάται με το τι θεωρείς εσύ ελευθερία...τζε που τζιαμέ τζε τζι θκιαλέεις τζε κάμνεις...πουλί μου! ;p