Πισωγυρίσματα του Υποσυνείδητου

Δεν είναι ωραίο πράγμα να κοιτάς το παρελθόν.

Ειδικά όταν τα πράγματα που βλέπεις σου ξυπούν αρνητικά αισθήματα, όπως η πικρία, η ανασφάλεια του παρελθόντος, ο πόνος, μια αόρατη τραυματική πληγή.

Αυτό συνήθως μου συμβαίνει στα όνειρα μου.

Χτες πάλι στρυφογύριζα όλο το βράδυ γιατί είναι η δεύτερη φορά σ’ ένα μήνα που βλέπω τη πρώην κολλητή/συμμαθήτρια μου απ’ το Λύκειο, την οποία ΕΦ.ΓΟΥΑΪ.ΑΪ την ημέρα που αποχεραιτηστήκαμε από το Λύκειο ήταν και η τελευταία φορά που της μίλησα. Δεν την θεώρησα ποτέ πραγματική φίλη και πάντα έβλεπα τη φιλία μας επιφανειακή και φιλία συμβιβασμού. Κάναμε απλά παρέα για να κάνουμε παρέα.

Πριν κανά δυο χρόνια «επικοινώνησε» εκείνη μαζί μου μέσω μσν μέσσεντζερ, με ψεύτικο όνομα, κάνοντας με φίλη (τώρα θα σας πως γιατί με ψεύτικο όνομα - πίσω έχει η αχλάδα την ουρά).

Η εν λόγο "κυρία" (μάι αςς) τρία χρόνια μετά απο το τελευταίο μας αντίο, ήταν υπό την εντύπωση ότι ο γκόμενος της (ο οποίος ήταν και γκόμενος της στο Λύκειο), είχε συχνές επαφές μαζί μου και πως εγώ προσπαθούσα να της τον κλέψω.

ΓΟΤ ΔΕ ΦΑΚ!!!!!

Σημείωση: μόλις τελείωσα το σχολείο πήγα για σπουδές Αγγλία και δεν είχα επαφή σχεδόν με κανένα απο το Λύκειο μου απο το καιρό της αποφήτησης μου, πόσο μάλιστα με το γκόμενο της «κυρίας» αυτής. Τέσπα..

Αφού γίναμε μσν φίλες (μη χε), μου αποκάλυψε μετά απο κάποιο διάστημα ποιά είναι και άρχισε να με κατηγορεί και να με στολίζει με διάφορα κοσμητικά επίθετα όπως αντροχωρίστρα και ότι σκανδαλίζω τον «δικό» της και ότι πάντοτε τη ζήλευα και ήθελα να της τον φάω. Πράγμα που δεν ίσχυσε ποτέ γιατί το να πω ότι ο δικός της είναι πιο γλειώδες και απο χέλι θα ήταν σα να του έδινα κομπλιμέντο.

Για να μη τα πολυλογώ, αφού την ξέχεσα διαδυκτιακά την πρώην «κολλητή» μου, της έδωσα τα εφηβικά της παπούτσια και το στενό της μυαλό στο χέρι και της είπα το τελειωτικό αντίο για πάντα και την έκανα μπλοκ ντιλίτ και από το μυαλό και τη ζωή μου.

Από το καιρό που έχω επιστρέψει στη μητέρα πατρίδα, την εν λόγο "κυρία" (μάι αςς) την είδα μόνο μια φορά, πέρυσι το Πάσχα στην εκκλησία (αχ τι μας κάνει αυτή η εκκλησία και οι συναντήσεις της). Δε μιλήσαμε, δεν με είδε καν νομίζω, αλλά και να με έβλεπε το πιο φυσικό απλά να την αγνοούσα με βασιλικό υφάκι.

Η εν λόγο «κυρία» (μάι αςς), πετάγεται ανά διαστήματα στον ύπνο μου όμως. Αυτά είναι δουλείες του υποσυνείδητου μου και όντας άτομο που πιστεύω στη δύναμη του υποσνείδητου, κάθομαι και σκέφτομαι τώρα εγώ γιατί να κάνει αυτές τις αναδρομές στο παρελθόν το υποσυνείδητο μου; Τι προσπαθεί να μου πει;

Να προσπαθήσω να έχω ξανά επικοινωνία με ένα άτομο το οποίο με έβρισε, με χλεύασε, με πρόσβαλε και με κοροίδεψε με το πιο παιδιάστικο-δόλιο τρόπο; Γιατί το μυαλό μου την επαναφέρει αυτή τη πικρή γεύση του συγκεκριμένου αυτού ατόμου από τη στιγμή που κάθε εκρεμμότητα μου έχει κλείσει μαζί της;! Δεν έχω αποθημένα, και ειδικά με ένα άτομο το οποίο δεν ένιωσα ποτέ ούτε στο ελάχιστον ψυχικά δεμένο μαζί του.

Τα πισωγυρίσματα δεν είναι για καλό τις πλείστες φορές. Παλιοί φίλοι, παλίοι εραστές, παλιά όνειρα και προσδοκίες. Πρέπει να κοιτάμε μόνο μπροστά μας. Όχι το πως ήταν τα πράγματα και το πως θα έπρεπε να είχαν γίνει. Τίποτε καλό και οφέλιμο δε μπορεί να προκύψει από το να προσπαθείς να επαναφέρεις χαμένες αισθήσεις και άτομα απο το παρελθόν σου.

Γιατί απλούστατα πρέπει να υπάρχει σημαντικός λόγος που έχουν μείνει στο παρελθόν σου και δε βρίσκονται στο μέλλον σου.

Γι’ αυτό και εγώ, έχω αποφασίσει να κάνω ασκήσεις εξαναγκασμού στο υποσυνείδητο μου για να μη μου δείχνει μπούρδες και αντιπαθής άτομα τα βράδυα, για να κοιμάμαι με την ησυχία μου. Έχω και δουλείες να κάνω το πρωί.

I need my rest dude! NΟ στα πισωγυρίσματα.

YES στον ήσυχο ύπνο!