Wicked Children’s Card Games

Αυτό το Σαββατοκύριακο πέρασε γρήγορα, σχεδόν με ταχύτητα φωτός. Όχι για τον εμφανές λόγο, being the Euro-vision weekend and all (μη χε), αλλά γιατί το πέρασα με φίλους ή κάνοντας καινούργιους φίλους και ζώντας μια νέα εμπειρία. Πολλοί θα το δουν παιδιάστικο και παλιμπαιδίστικο (υπάρχει τέτοια λέξη;) αλλά δεν παύει να είναι διασκεδαστικό και να με γεμίζει (τουλάχιστον τις πιο σημαντικές γωνίες μέσα μου) ολοκληρωτικά.

Πήγα στο πρώτο τουρνουά Yu-gi-oh! Εδώ είναι που αρχίζουν να χτυπάνε οι καμπάνες και να βροντοφωνάζεται όλοι ‘oh-oouuhhh, the girl is not going well’. Κοίτα δε θα στο αναλύσω και πολύ το θέμα αλλά ήταν μια υπέροχη εμπειρία να παίζω με παιδιά, όλοι μικρότεροι από μένα και να μου κάνουν τη μια νίκη πίσω απ’ την άλλη, και αντί να τους μαθαίνω να με μαθαίνουν αυτά. Ποιός είπε ότι οι κάρτες στρατηγικής είναι για να ακωνίζεται μόνο το μυαλό των εφήβων;

Το Σάββατο υπήρξε μεγάλο, κι’ αν και έκλεισε με μια δόση απίστευτης εξάντλησης και ημικρανίας, δεν επισκιάστηκε από το τετριμένο πανυγήρι του Γιουροπίαν διαγωνισμού τραγουδιού. Γιατί άλλωστε; Μια χαρά τα περάσαμε και χωρίς αυτά. Ασχέτως εάν την επομένη μας βομβάρδισαν διαδικτιακά με του που άνοιγες έναν ιστότοπο. Τέσπα.

Η Κυριακή ήρθε κάπως νωχελικά. Αρκετά μουντή και ανιαρή μιας και κρύφτηκαν πάλι όλοι στις σπηλιές τους για να πάρουν δυνάμεις για την εβδομάδα που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Να σημειώσω για μια ακόμη φορά ότι είναι ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης, και ακόμη βρέχει cats and dogs…and chairs sometimes. Μη νομίσετε ότι δεν έχω τίποτα άλλο να πω και γι’ αυτό μιλάω συνέχεια για το καιρό. Not at all. Απλά εκεί που λέω ‘αχ τι καλά, τι ωραία, ώρα να φορέσω τα φλιπ-φλοπ μου και το στράμπλες μου’ τσουπ να σου η μίνι-καταιγίδα. Τι γίνεται πλέον; Χειρότεροι κι’ απο Αγγλία έχουμε καταντήσει. You do you don’t, you will you won’t, you say you will but you know you won’t ένα πράμα. Αν και αμαρτία μου εξομολογημένη...ακόμα κι άνοιξη που είναι όταν μυρίζω το οξυγόνο απ’ το βρεγμένο έδαφος η καρδιά μου φτερουγίζει και τα μέσα μου αγγαλιάζονται.

Και είναι πλέον επίσημο...δεν θα υπάρξουν διακοπές εκτός της μεγαλονήσου μας αυτό το καλοκαίρι. Πατάμε pause και κουτσοπερνάμε εδώ, με μερικές μερούλες άδεια τον Αύγουστο και βολευόμαστε μέχρι τα Χρίστμας! Άιντε...πάλι εδώ θα μαι...να μουρμουράω όλο το καλοκαίρι. Πάνω χαρά σας...nooooottt!!!!