Κηνυγός ή Θήραμα;

Το bloody ηλίθιο ζώδιο μου ελάλε λαστ γικ ότι έννα πρέπει να μεν γίνουμαι θύμα.
Τζιαι πιέννω τζιαι κάμω το αντίθετο.

Εν εξoργηστικό το πόσο η ίδια αφήνω τον εαυτό μου να πέφτει θύμα για πράματα που στη τελική βλέπω τα να με καταστρέφουν.

Φυσικά έννα μου πεις ρε βλογκ μου, «μηδένα προ του τέλους μακάριζε» αλλά αφού το gut σου λαλεί σου το με ταμπελούες τζιαι φωσφωριζέ λαμπούθκια “MAYDAY-MAYDAY-DANGER-DANGER-KEEP AWAY- KEEP AWAY” .

Τζιαι όι μόνο εν απομακρύνωμαι, βουτώ τζι’ άλλο μέσα. Εν σάννα τζι’ ένας εξωγίηνος εκατέλαβε το σώμα μου, τζιαι υποκινείμαι σε κάτι που πραγματικά ξέρω ότι εν εντελώς λάθος για μένα...κάτι σαν το ναρκωτικό. Τζίνο που εθίζεσαι αλλά εν μπορείς να το σταματήσεις.. όι πως εθίστικα ποττέ σε έτσι actually ναρκωτικό. Πτου πτου πτου βλογκ μου. Μα για ποιά με επέρασες;;;;;

Όι. Απλά εθίστικα σε μια εντελώς λάθος κατάσταση. Τζιαι εν μπορώ να κόψω τα «γόρδια» δεσμά. Εξοργίζουμαι όμως σε σημείο που θέλω να φκω τζιαι να τσιριλώ ώστε να βραχνιάσω. Να τραβώ τα μαλλιά μου όσπου να πάσιν πρώτο νούμερο. Να σhίσω τες πέτσες μου όσπου να δεις γαλάζιο γαίμα (ναι γιατί ακόμα έχω φαντασιώσεις ότι το γαίμα που ρέει μέσα μου εν γαλαζιο-βασιλικό-μάι αςς)

Μα να κάμνω τα πάντα λαλώ σου, να διώ τόση καλοσύνη τζιαι αγάπη τζιαι όταν σκέφτουμαι το πόσο λίγα παίρνω αντί να θυμώνω τζιαι να εξοργίζουμαι με άλλους, εξοργίζουμαι τζιαι κατηγορώ τον εαυτό μου που με αφήνω να πέφτω έτσι θύμα.

Θύμα...εγώ, που κάποτε ήμουν ο τζινυός, τωρά απλά είμαι στα sidelines...τζιαι καρτερώ να μου σύρουν έννα κομμάτι ψωμί για να νιώσω καλά. Ήντα παθέτικ. It should actually degrade me all of this…the way I’m treated to the way I should have been treated. Αλλά ατού ο Γαβρίλης. Τζιαμέ...πιστή στο παρών μου πάντα. Για ούλα. χωρίς να ζητώ τίποτε.

Τζιαι έτσι γκρινιάζω τζιαι φκάλω το παράπονο μου δαμέσα. Επειδή τζιαι να γκρινιάξω τζιαι να παραπονεθώ in real life, nothing will change. Ούλα έννα μείνουν τα ίδια. Άλλαξα εγώ όμως...μέσα που τους άλλους τζιαι τζίνα που με «ετσσεράσαν». Τζιαι τούτο στεναχωρείμαι. Που άλλαξα. Αλλά όλα τα άλλα γυρώ μου εμείναν τα ίδια.

Όπως λαλεί τζιαι στο μη-ευδιάκριτο description αυτού του φτωχού και καταπράσινου blog «Everyone thinks of changing the world. No one thinks of changing himself.»

Καλά ρε μπάρμπα Λέον εν διαφωνώ πας σε τούτο αλλά άμαν αλλάσεις συνέχεια εσύ (τζιαι όι προς όφελος δικό σου αλλά προς των άλλων) ήντα που γίνεται τζιαμέ; Νομίζεις έννα γίνει καλύτερος ο κόσμος γυρώ σου μόνο τζιαι μόνο επειδή άλλαξες; Σκατά Βλακείες...εν εν έτσι τα πράματα.

Αλλάσεις εσύ...αλλά τα πάντα γυρώ σου μινήσκουν τα ίδια...τζιαι σhειρότερα. Ούφου άτε πρωί πρωί πάλε τζιαι επιάν με τα πεσσιμιστικά μου. Εν υποφέρνουμαι πιον. Έτω έκοψα με τη Καρδερίνα μου για να με μιλώ για τα bullshit ηλίθια συναισθήματα μου τζιαι πάλε ούλο για τούτα γράφω.

Άσhο ιλέ. Ναι, είμαι η Λουκρέτζια τζιαι είμαι θύμα. Γοτς γιόρ πρόμπλεμ;

Ή αλλιώς όπως το είπε τζιαι με περισσότερο πνεύμα τζιαι κρίση ο Σάτρ “others are our hell”!!! ...but I am their victim!!!

Π.Σ. Έννι ξέρω που κολλά η φώτο. Απλά αρέσκει μου τζιαι επειδή εν είχα τίποτε σχετικό με το θέμα είπα να την κάμω απλόουντ!