Kindness is the only investment that never fails. ~ Henry David Thoreau
Happy Endings
Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps
-
I don’t believe in happy endings… I believe in pain and betrayal…in sorrow and abandonment… I don’t even know what happiness is anymore…if it even exists… Or is it merely our need to be pleased momentarily? Or to please others?
Ρατσισμός. Μια λέξη που για να είμαι ειλικρινής ενόμιζα ήξερα τι ήταν μέχρις ότου έκαμα σχέση με έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό 24/7. Γιατί φίλε, όταν πάεις σινεμά τζιαι βλέπεις ανθρώπους με το ίδιο χρώμα σαν το δικό σου ν' αντικατροπτίζονται μόνο ως κακοί, χαζοί, δολοπλόκοι, άπληστοι, ύπουλοι, κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκωμανείς και πολλά άλλα, τότε ναι, εν δύσκολο να μεν έσσιεις θυμό συνέχεια μέσα σου. Εν δύσκολο να σε κρίνουν μόνο βάση του χρώματος του δέρματος σου. Να σε ταμπελώνουν πάντα ως τον angry black man/woman γιατί απλά τούτη η κοινωνία που οι "λευκοί" εχτίσαν εν πάντα εναντίων σου, τζιαι με το που γενιέσσαι το παιχνίδι εν ήδη χαμένο, γιατί απλά έτυχε να είσαι μαύρος/καφέ/κίτρινος. Έγινα μέλος μιας κινηματογραφικής ομάδας πρόσφατα στο φουμπού (ελληνικό γκρουπ) τζιαι σ'΄ένα ποστ, κάποιος εζήτησε εισηγήσεις για καλές κωμωδίες. Μέσα στα εκατοντάδες σχόλια που έλαβε τούντο πόστ, μια που τις πιο δημοφιλής ταινίες που εισηγηθήκαν ήταν το 'The P
Κάποτε επέτρεπα στους ανθρώπους να μου συμπεριφέρονται πολλά άσσιημα. Θέλεις οι ανασφάλειες μου, το τοξικό περιβάλλον στο οποίο εμεγάλωνα που με έκαμναν ούλλοι που γυρώ μπούλινγκ. Στην τελική είχα πείσει τον εαυτό μου, ότι μόνο τόσα μου αξίζουν. Επέτρεπα σε άτομα να με γράφουν όποτε τους καπνίσει, να μπαινοφκένουν μες τη ζωή μου όποτε τους καπνίσει, να μου μιλούν όπως του καπνίσει. Γενικά να κάμνουν ότι τους καπνίσει. Τζι' εγώ απλά ανέχουμουν. Επήρε μου καμπόσα χρόνια, τζιαι αρκετή απόσταση (σωματική τζιαι ψυχική) για να καταλάβω ότι κάποιοι ανθρώποι εν τόσο τοξικοί, που εν καλύτερα να μείνουν απλά στο παρελθόν, τζιαι αν όχι, τουλάχιστον να μπουν όρια και αποστάσεις, σωματικές, αλλά και ψυχολογικές/ συναισθηματικές. Εν εν πράμα έφκολο τούτο. Τζιαι επήρε μου καιρό να το καταλάβω, να το κατανοήσω τζιαι να το εφαρμώσω. Όπως μου επήρε καιρό να δω με άλλη οπτική γωνία τζιαι τα άτομα που θκιαλέουμε στη τελική να κρατήσουμε στη ζωή μας. Μια "πρώην" φίλη - έγινε πρώην - λόγω τ
Ντιαρ βλόγκ, Βαρκούμαι. Έτσι είπα να σου γράψω. Θκιο φορές μέσα σε μιαν φτομάδα. Θα σπάσει κανας φούρνος. Είμαι δουλειά τωρά που σου γράφω. Τρίτη πρωί (προς μεσημέρι). Βρίσκομαι κάπου στο Βορειο-δυτικό Λονδίνο, σ' ένα εργοτάξιο. Τι εν η δουλειά μου ρωτάς; Οφίσιαλλι ο τίτλος μου είναι ντόκιουμέντ-κοντρόλερ. Άι κοντρόλ ντόκιουμέντς. Όι όπως τον Edward Snowden ή τον Julian Assagne, κάτι πιο mild. Χειρίζομαι ηλεκτρονικά αρχεία τζιαι αρχιτεκτονικά σχέδια για εργολάβους. Αυτή τη στιγμή, εργοδοτούμαι που μιαν εταιρεία που κάμνει τα mechanical & electrical σε ένα data centre. Πιο παλιά εδούλεψα στο Wimbledon, στο Google HQ etc. Γενικά χτίζουμαι εμπορικά κτήρια τζιαι παρέχουμε τις υπηρεσίες στο κτίσιμο τους. Εγώ είμαι γραφειακή υποστήριξη, αλλά δαμέ στην Αγγλία εν πιο fancy ο τίτλος της εργασίας μου, πιο καλοπληρωμένος ο ρόλος τζιαι επειδή είμαι πλέον σε θέση να πω ότι έχω αρκετά χρόνια εμπειρία πάνω στο συγκεκριμένο ρόλο, είμαι τζιαι πιο in demand γενικά. Επέρασα όμως που στάδια.
Comments
Post a Comment