Πρίζον Μπρέικ

Οϊ εν εν για τη τηλεοπτική σειρά που αναφέρεται ο τίτλος.
Βασικά ο τίτλος είναι για τη φυλακή που ζει ο κάθε άνθρωπος.
Ο καθένας απο μάς που ζει σε μια φυλακή.
Φαινομενικά ούλες οι φυλακές εν όμορφες άμα τις παρατυράς απ’ την απ’ έξω.
Γυαλιστερές, πλούσιες, με πολλά να προσφέρουν. Άνεση, ζεστασιά, ασφάλεια, κατανόηση.
Εν μώλις τολμήσεις τζιαι έρτεις πιο κοντά, τζιαι εισχωρήσεις καλά στα μπουντρούμια μιας φυλακής που αντιλαμβάνεσαι πόσο βαθκιά έννι.
Τζιαμέ ανακαλύπτεις πόσο σκοτάδι τζιαι πόνος υπάρχει μες τζίντη φυλακή.

Λαλούν ότι ο καθένας που μας θκιαλέει τη δική του φυλακή.
Τζιαι ότι με το που φέφκεις που ένα σημείο που επίστεφκες ότι ήταν φυλακή αντιλαμβάνεσαι πόσο λάθος είσσες.
Εν άμα χάσεις κάτι που μετά βλέπεις το πόσο παραμυθένιο τζιαι όμορφο ήταν τζίνο που εμισούσες ιν δε φιρστ πλέις.

Φυλακισμένοι είμαστε ούλοι πιστέφκω. Ουάν γέι ορ ανάδερ.
Εν εν θέμα ανεξαρτησίας τζιαι αιώνιας περιπλάνησης μακριά που κάθετι ανθρώπινο που σε αποδεσμεύει απο τα γόρδια δεσμά σου.
Αλλά εν κάτι πιο βαθύ. Κάτι πιο πολύτιμο.
Εν σαν μια αέναη μάχη που επικρατεί μέσα στον κάθε άνθρωπο.
Όπου τζιαι να πάεις έννα κουβαλάς μαζί σου κομμάθκια που τους δαίμονες σου.
Επειδή είσαι άνθρωπος ποττέ εν θα μπορέσεις να είσαι ολοκληρωτικά ελεύθερος.
Πάντα θα υπάρχει κάτι γίηνο να σε εγκλωβίζει.
Τζιαι τούτη εν η ματαιότητα μας.

"What we achieve inwardly will change outer reality."

~ Πλούταρχος

Πρόσφατα εμίλησα με ένα φίλο μου για το θέμα της φυλακής.
Η πραγματική ελευθερία πηγάζει πάντα απο μέσα προς τα έξω.
Το τι σκεφτούμαστε εμείς σα φυλακή μπορεί να εν μόνο η ψευδαίσθηση που δημιουργούμε για τα πάντα γύρω μας.
Ίσως να προσπαθούμε να ξεφύγουμε γιατί οι ανθρώπινες φυλακές που επικρατούν στη ζωή μας, επιβάλλαν μας τες – είτε με την εμφύτεψη κάποιων στερεοτυπικών ιδεών, είτε με τον εξαναγκασμό κάποιων καταστάσεων-.

Τζιαι άτε όκεϊ πες ότι εν αντέχεις μια (σ)κατάσταση (to quote Ingenue), τζιαι θέλεις να αποδεσμεφτείς.
Τζιαι βρίσκεις το κουράγιο, τζιαι το ψυχικό σθένος τζιαι ανατρέπεις τα ούλα τζιαι γιού σπλιτ, τζιαι φέφκεις.
Ε μετά; Ελευθερώθηκες μετά;
Έννα γινούν ούλα μέλι γάλα;
Τζι αν τζίνο που έρτει μετά το μετά εν τζι που τα σκατά τζι απόσκατα;
Ήντα που γίνετε μετά; Λαλείς «ου, εκάτσαμε πάνω;».

Πότε εν συνετό να εγκαταλείπεις μια (φαινομενικά) φυλακή;
Αξίζει; Τζι αν ναι, η επόμενη κατάσταση πραγμάτων που θα έρτει εν θα γινεί τζιαι τζίνη φυλακή με κάποιο τρόπο αργά ή γρήγορα;

(- για το μετά που μάχουμαι συνέχεια θα παραπέμψω όντως στη τηλεοπτική σειρά Πρίζον Μπρέικ, μιας τζιαι εν ένα τέλειο παράδειγμα για να δούμε ότι απλά τζιαι μόνο επειδή φέφκεις τζιαι αποδράς που μια φυλακή εν σημαίνει ότι είσαι πραγματικά ελεύθερος.-)

Ελεύθεροι είμαστε στο μυαλό μόνο.
Στα ανθρώπινα είμαστε πάντα φυλακισμένοι.