Revenge is a dish best served cold

Έτσι έχουν να πουσιν οφ κορς. Αλλά λετς τολκ αμπάουτ ιτ, σhαλλ γιι;; (όσοι ξεφωνίζουν αυτή τη στιγμή ένα σπαρακτικό nooooooo! Nooo more whinning, well too bad επειδή αρέσκει μου τούντο θέμα, καλά όι αρέσκει μου απλά έχω πολλά να αναπτύξω πάνω του...stay tuned)

Για να λέμε την αλήθκεια εν εν τζιαι ότι πιο ωραίο το να θέλεις να πάρεις εκδίκηση που κάποιον. Έσhιει όμως αγρώπους (ο Θεός – χου – να τους κάμει) που σου πατούν τον κάλο τόσο πολλά που αντινάσσεσαι ως τον Πλούτωνα εντ μπακ. Εεε τζιαμέ θέλεις να πιάεις το γαίμα σου πίσω. Πιέννεις στη σπηλιά σου (που ελάλε τζιαι ο Τζίμμι Κίμμελ όταν η πρώην του Σάρα Σίλβερμαν εφκήκε τζιαι επερίπεζε τον με τον Ματ Ντέιμον δημόσια, σόου επίε στη σπηλιά του τζιαι τζίνος) τζιαι αρχίζεις τις διεργασίες για ένα σλόου εντ effective revenge plan.

Όκει έσhιει που έννα πουν ένα άτομο για να ζητά εκδίκηση εν τα έσhιει καλά με τον εαυτό του τζιαι ότι μπορεί απλά να μεν «έκλεισε» τους λοαρκασμούς του με μιαν υπόθεση για να ασχολείται ακόμα, έτσι ώστε να μάσhεται με τούντο πράμα. Αλλά lets examine this μανταμαζέλες μου τζιαι μανταμαζέλοι μου...

Ένας άνθρωπος για να φτάσει σε έτσι σημεία (τζιαι τέρατα as well) που να πάει να τρέφει έναν πόνο που μόνο πικρία τζιαι οδύνη του επιφέρει, σημαίνει ότι εστοίχησε του πολλά παραπάνω απ’ όσο εφαίνετουν. Ο άνθρωπος τούτος, εν βυθισμένος σε μια κατάσταση απελπισίας για το τι του εκάμασσιν (που είτε του άξιζε είτε όι) εδιαμόρφωσε τον τζιαι ετροποποίησεν τον με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Εν εν φυσικά καλό να είναι κάποιος μνησίκακος, τζιαι εν διώ ούτε έγκριση ούτε ένσταση..αλλά για να φτάσει ένα πλάσμα να θέλει τόσο πολλά να πάρει το μπλαντ του μπακ σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος. Εν λέω επίσης ότι το να πάρει κάποιος εκδίκηση εν καλό. But let me demonstrate, yes?

Φορ εξάμπολ:

*1ο σημείο (όι στίξης, το άλλο): Στο σχολείο είχα πολλούς συμμαθητές που επεριπέζαν με λόγο βάρους τζιαι επειδή ήμουν τζιαι ολίγον τι νερντ (κοίτα Σhέλντον που το Μπιγκ Μπανγκ Θίορι τζιαι έννα καταλάβεις τι εννοώ) τζιαι πάντα εκάμναν με να νιώθω ντροπή τζιαι να νιώθω πάντα unwanted τζιαι λιψή σε σχέση με άλλα παιθκιά. Τωρά που βλέπω που εν τζίνοι τζιαι που είμαι εγώ...τούτη εν η πιο καλύττερη εκδίκηση μου γιατί μπορεί να μεν τους περιπέξω ποττέ ή τίποτε αλλά με την περιφρόνηση μου εφκήκα δε μπέττερ πέρσον.

**2ο σημείο: Που τούτα που με εσημαδέψαν στη ζωή μου. Τρίτη Λυκείου, λίο τζιαιρό μετά το δεύτερο τρίμηνο είχα μια μουσικό (καθηγήτρια – επίσης ο Θεός – χου – να την κάμει) εκατηγόρησε με (αδίκως) ότι την αποκάλεσα μπιιιπ. Τζιαι που το είσhε ακούσει η κυρία; (γιατί εν εν ομπρός της που υπόθεικε τούντο πράμα οφ κόρς κατά τα λεγόμενα της)...Που μια συμμαθήτρια μου!(κορούα του 9 τζιαι του 11 που ήταν ούλη μέρα έξω που τη τάξη).
Η φάση πως εγίνηκε. Να σας πω.
Η συγκεκριμένη «καθηγήτρια» επειδή ο χαζμπαντούλης της είσhε πολλά κονέ επίενε σε διάφορα ιβέντς με τη χορωδία του σχολείου μας τζιαι για μιαν εκδήλωση που κανονικά θα έπρεπε να πιένναν τριτοετής για να τραγουδήσουν σε ένα πρόγραμμα του ΡΙΚ η μουσικο-παφτή αντί να κάμει δίκαιη επιλογή εθκιάλεξε να πάρει το γιο ενός υπουγού που ήταν δευτεροετής για να εν πιο πρεστίζ το καρνέ που τους μαθητάδες που θα ετραγουδούσαν.
Εεε μα φυσικά ήνταλοις...είσhε να με πάρει εμένα...που ο παπάς μου εν ένας ταξιτζής άουτσάιντερ τζιαι η μάμα μου μια μικρο-υπάλληλος καθηγήτρια αισθητικής τζιαι να αφήκει το γιο του υπουργού πίσω;;;;;;;;;
ΟΦ ΚΟΡΣ ΝΟΤ!!! Ακατάγνοτα γιε μου.
Σόου η μαθήτρια του 9 τζιαι του 11 επειδή εθεωρούσε με σπαστική τζιαι εν της εφάτσαρα μοστ οφ δε τάιμ επίε τζιαι είπε της δήθεν-μουσικού μας ότι πας τα νεύρα μου την αποκάλεσα μπιιιπ τζιαι η άλλη η "δήθεν" καθηγήτρια που ήταν τζιαι «ενιληκή» (μάι αςς) επίστεψε την τζίνη τζιαι όι εμένα. Τζιαι έτσι εστάληκα στο καθηγητικό σύλλογο για πρώτη φορά στη ζωή μου, γιατί ετόλμησα τζιαι έκαμα σφοδρά παράπονα ότι εν ήταν αλήθκεια. Αλλα επειδή η δήθεν-μουσικός ήταν 100% πεποισμένη ότι την εξιτίμασα έφτασε στα άκρα- μέχρι τζιαι να με απειλήσει με διαγωγή κοσμία τζιαι με αποβολή ενός μήνα-.
Nα σημειώσω ότι η συγκεκγιρμένη «καθηγήτρια» ήταν μια τριαντάρα που μου το έπαιζε young, cool τζιαι open-minded αλλά τίποτε που τούτα εν ήταν. Ήταν μια κουτσουμπόλα που ενεκατώνετουν μες τις σχέσεις τζιαι τα προσωπικά των μαθητών, τζιαι πάντα εν με επολλο-πίεννε (αν τζιαι ήμουν η καλύτερη της μαθήτρια) γιατί ποττέ εν της εμίλησα για οτιδήποτε προσωπικό μου, σόου εν εμπορούσε να με κουτσομπολέφκει πίσω που τη πλάτη μου.
Τέσπα λονγκ στόρυ σhόρτ, εκάλεσε του γονιούς μου στο σχολείο τζιαι ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΜΕ μπροστά τους να της απολογηθώ τζιαι να της υπογράψω ότι θα εδιούσα μουσική για τις τελικές μου εξετάσεις (που εν θα έπιανα ψιλό βαθμό εκ των υστέρων γιατί ούλο το χρόνο εν μας έκαμνε την ύλη που έπρεπε να μας κάμει τζιαι ύστερα εβούρουν η καημένη να την έβρω που αλλού για να μεν κιττώσω) ενώ θα μπορούσα να δώσω Ιστορία που είχα 20 γενικό έτσι ώστε να γράψω καλά για να μπορώ να πιάσω τζιαι υποτροφία, αλλά ετσίλησα τη κελλέ μου κάτω τζιαι απολογήθηκα για κάτι που εν έκαμα.
Εεε τζιαμέ έθελα εκδίκηση. Τζιαι πολύν μάλιστα. Στους επόμενους μήνες εγίνηκα η «κολλητή» της. Εστέκουμουν της σε ότι έθελε, ήμουν υπόδειγμα μαθήτριας τζιαι φιλενάας τζιαι τίποτε εν της είπα ξανά επί του θέματος. Επειδή όμως είπαμε ήδη η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο (κοίτα την εκδίκηση της Μήδειας τζιαι πάνω)....η σιωπή μου ήρτε να μου αποδώσει τη δικαιοσύνη που μου άξιζει ένα χρόνο αφότου αποφοίτησα. Επία να επισκεφτώ τους παλιούς μου καθηγητές που αξίζαν να λέγονται καθηγητές τζιαι μαζί είδα την τζιαι την δήθεν πρώην μουσικό μου. Τζιαι ΝΑΙ σας παρακαλώ. Ήρτε που μόνη της, τζιαι λαλεί μου «πρέπει να σου ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη τελικά γιατί εκατάλαβα ότι εν είσhες πει τζίνο το πράμα τζιαι ότι εν άδικα που σε είχα κατηγορήσει»...Χαχαχαχαχαχα....μουυυαχαχαχαχαχα....τζιαι δαμέ ακούγονται τζίνοι οι στίχοι που λαλούν it’s too late to apologize, it’s too laaaaaaaaaate (εν των One Republic το tune)

***3ο σημείο: Τωρά πριν κανά γρόνο εξαναδέχτηκα μια μεγάλη ψυχολογική ππουννιά που ένα άτομο που ενόμζα ότι ήταν κάτι σαν την αρφή ψυσhιή μου. Η ππουνιά ήρτε που φιλενάας. Τζιαι νομίζω εν καλά που λαλούσιν ότι η προδοσία που εραστή μπορεί τζιαι να συγχωρεθεί, η προδοσία που φίλο ποττέ (αν τζιαι τζίνο με τον εραστή πάλε παίζεται γιατί τζιαι τζιαμέ εξαρτάται ανάλογα με τις περιστάσεις τζιαι τη προδοσία που επαίχτηκε). Εεε τούντη φορά όμως εν θέλω να πάρω εκδίκηση. Ίσως γιατί μπορεί ακόμα να έχω κάτι unresolved issues με το συγκεκριμένο άτομο, ίσως γιατί αγάπησα το πολλά τζιαι ακόμα τζι’ αν με πρόδωσε εν θα ήθελα να πάθει κακό. Απλά μια συγγνώμη ή μια εξήγηση έννα ήταν αρκετή για να κλείσει τέλεια τούτος ο φάκελος.

Τέσπα πίσω στο θέμα ‘εκδίκηση’...Μπορεί το μίσος τζιαι η πικρία που τρέφει την εκδίκηση να μεν εν πάντα υγιές για μας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις θέλουμε εν θέλουμε υπάρχουν πράματα τζιαι καταστάσεις που πρέπει να τους δωθεί μια λύτρωση, μια δικαίωση. Τζιαι επειδή στις μέρες μας εν ολίγον τι απίθανο να έβρεις δικαιοσύνη, πρέπει να πάρεις τις καταστάσεις upon yourself and deal with things.

Τονίζω, τονίζω, τονίζω ξανά για όσους έννα βιαστούν να διαφωνήσουν με μένα, ότι η εκδίκηση βλάπτει σοβαρά την ύγεια σου. Αλλά....τζιαι προσέξετε τούντο αλλά.

Εφόσον η εκδίκηση δεν φτάνει σε ακραίες καταστάσεις που να επιφέρουν π.χ. σωματικό πόνο/τραύματα τζιαι θάνατο (για το ψυχολογικό εν λαλώ γιατί εν τζίνο συνήθως που παίζει τον καταλύτικό ρόλο στο θέμα ‘εκδίκηση’ τζιαι εν παν σε τζίνο που πρέπει να στοχεύεται ένα πλάνο εκδίκησης) τότε ο κάθε άνθρωπος εν ελεύθερος να πράξει/ττει όπως θέλει τζιαι ορίζει τζίνος.

Σόου...μπορεί να φαίνουμαι ήσυχη ήσυχη, αλλά άπαξ τζιαι επάτησες μου το κάλο ποιος είδε το Θεό (χου) τζιαι δεν τον εφοήθηκε. Συνήθως θα μουγκώνω τζιαι δε θα κάμω τίποτε. Απλά θα περιμένω...τζιαι σιγά σιγά....η δικαιοσύνη επέρχεται...sooner or later...what goes around, comes around...που λαλεί τζιαι η παροιμία.

Revenge is a dish best served COLD...mmmmm yummy yummy yummy (μουαχαχαχαχα!)