Τα πάντα ρει!

Ναι εν αλήθκεια τούτο που λαλούν. Όλα αλλάζουν. Είτε το θέλουμε είτε οι. Εν πράματα που λόγο καταστάσεων, αποστάσεων και διάφορων εμπειριών που απλά εν μπορούν να μείνουν τα ίδια. Ο άνθρωπος αλλάζει συνέχεια. Με κάθε νέο άτομο που συναντά τζιαι γνωρίζει, με κάθε εμπειρία που εισβάλει στη ζωή του, καλή ή κακή εν έσσιει πολύ σημασία, ο άνθρωπος διαπραγματεύται όλα όσα ήξερε για τον εαυτό του τζιαι φκάλει νέο πρίσμα για το ποιός είναι τελικά.

Αλλάζω. Ραγδαία. Πολλά απότομα τζιαι λαλούν μου με πολλά άσσιημο τρόπο. Η πρώτη φορά που άλλαξα δέρμα (ναι σα το χαμαιλέοντα) ήταν η πρώτη χρονιά του πανεπιστημιακού μου έτους. Τζιαμέ έπαθα μπαμ! Εμεταμορφώθηκα που άβουλο, αδιάφορο φρικιό τζιαι άουτσάιντερ του σχολείου μου σε μια ανεξάρτητη ενθουσιασμένη τζιαι με ζήλο για ζωή φοιτήτρια.

Η δεύτερη φορά που το δέρμα μου άρκεψε να αλλάσσει ήταν στο τέλος του μεταπτυχιακού μου τζιαι η μετάβαση μου στην «ρίαλ λάιφ», ακα η ένταξη μου σε εργασιακό περιβάλλον. Τζιαμέ τζι αν έπαθα μπαμ. Έπαθα υστερία. Τζιαμέ τζι αν εγίνηκα ανεξάρτητη. Εν εχρειάζουμουν κανέναν τζιαι τίποτε. Ήμουν εγώ για μένα. Μόνη μου σε όλα. Στη δουλειά, στο σπίτι, στο γιατρό, στο τρένο, στην ανεργία, στην πείνα, στη κλεισούρα, στη μοναξιά. Αλλά εκοκκάλοσα τζιαι έμαθα πολλά.

Τζιαι τούντον χρόνο εν η τρίτη φάση αλλαγής δέρματος. Με την απώλεια της «αγνότητας» μου, έχασα την ελπίδα τζιαι το βαθύ ενθουσιασμό μου για κάθετι ανθρώπινο. Νοιάζουμαι αλλά οϊ σαν πριν. Σάννα τζιαι κάτι μέσα μου επέτρωσε. Άλλαξα πολλά. Το χαμόγελο εν έρκεται τόσο συχνά στα σσείλη μου πλέον, το γέλιο μου προκαλείται τζιαι ιντριγκάρετε συνήθως μόνο μέσα που ειρωνικά ή κατζιάρικα σχόλια, ο κυνισμός είναι μάι νιού μπεστ φρέντ, τζιαι η στάση μου προς την «ρίαλ λάιφ» εμεταμορφώθηκε σε έχθρα τζιαι απέχθεια.

Τα πάντα αλλάζουν. Ποττέ εν μπορείς να μείνεις ο ίδιος. Deep down είσαι ο ίδιος άνθρωπος αλλά με τις φατσιές τζιαι τις φλασκιές που τρώεις συνέχεια, χάνεις πίστη. Σταματάς να εμπιστέφκεσε, γίνεσαι καχύποπτος τζιαι βλέπεις τα πάντα ευκαιριακά τζιαι πρόσκαιρα. Φοάσε να δεσμεφτείς για να μεν πληγωθείς, τζιαι γίνεσαι ολοένα τζιαι καλύτερος στο χτίσιμο των τειχών προς τους άλλους γύρω σου. Εν πιο ασφαλές εξάλλου άμα φορείς μάσκα έννε;

Έτσι εν τζιαι το θέατρο. Μεταμορφώνεσαι. Παίζεις ρόλους. Αλλάζεις στάσεις τζιαι συμπεριφορές ανάλογα με τη κατάσταση τζιαι την ατμόσφαιρα που επικρατεί.

Αν εν αλήθκεια όμως ότι τα πάντα ρει...τότε ζούμε μέσα σε μια φούσκα, στο δικό μας μικρό ψέμα. Γιατί αλλάσσουμε μεν που τις καταστάσεις τζιαι τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν αλλά όταν εν αφηνόμαστε σε τούντην αλλαγή, όταν δεν ρισκάρουμε να τη μοιραστούμε τζιαι να την εξερευνήσουμε, τότε ποιος εν ο σκοπός της;

Το δέρμα αλλάζει. Οι εποχές κυλούν. Εσύ αφήνεις τους άλλους να δουν τον χαμαιλέοντα μέσα σου; Τι φοάσε;