Cats vs Dogs

Εβρέθηκα σε μια παρέα τις προάλλες τζιαι ήνταλοις ήρτε η συζήτηση πάνω στην αγάπη των κάττων τζιαι των σhίλων. Η μια πλευρά ήταν υπέρ της αγάπη των σhίλων επειδή υποστήριζε ότι η αγάπη των κάττων εν εφήμερη τζιαι ότι με το που άφηκες τον κάττο νυστηκό επί τρεις μέρες ο κάττος εν θα ξανάρτει κοντά σου. Δηλαδή έννα πράμα αγάπη συμφέροντος. Ότι φάμε, ότι πιούμε, τζι ότι αρπάξει ο κώλος μας, που λέει και η παροιμία.

Μιας τζιαι είμαι άνιμαλ λάβερ (εντ φρίκ να προσθέσω), εν θα μπορούσα ποττέ να θκιαλέξω ανάμεσα στα θκιο για να είμαι ειλικρινής. Είχα τζιαι κάττο σαν κατοικίδιο τζιαι σhίλο. Τωρά διανύω την περίοδο του σhίλου. Εν γεγονός όμως τζιαι πρέπει να το παραδεχτώ ότι με τον σhίλο μου εσυνδέθηκα πολλά παραπάνω παρά απ’ ότι με το κάττο μου (θεός μακαρίσει την Φλαφούα μου όπου τζι αν έννι νάου).Νομίζω ο λόγος για τούτο όμως έννι επειδή το καιρό που είχαμε το καττούι σπίτι ήμουν τζιαι πιο μιτσιά τζιαι εν επολοκαταλάβαινα θέμας.

Αλλά ένιγουεϊς. Πίσω στο θέμα μας. Είχα σκοπό να κάμω σύγκριση με την αγάπη των κάττων τζιαι των σhίλων ότι έτσι εν τζιαι η ανθρώπινη αγάπη, more or less. Για παράδειγμα:

**Ένας άνθρωπος μπορεί να έσσιει τη τάση να αγαπά αλα γατίσια. Με άλλα λόγια να πίνει, να τρώει, να τρίφκεται, να σε γλυκοθωρεί τζιαι να σου κοντοσυνάεται μόνο όταν τον βολέφκει. Μόλις αισθανθεί ότι παίζει μια αδιαφορία από το άτομο που τον φροντίζει, αμέσως ψάχνει για άλλη αγγαλιά τζιαι παίζει σε άλλα ταμπλό. Ο άνθρωπος-γάτος εν ανεξάρτητος, φιλόδοξος, φιλήδονος, καιροσκόπος, αγαθιάρης, υλιστής, τρυφερός (όταν τον βολέφκει οφ κορς), τζιαι ήρεμος. Παίζει το κουλ τζιαι άνετος, ότι εν βασιλιάς σε βασίλειο, τζιαι ότι ο κόσμος εν τζιαμέ για να τον κανακεύει τζιαι όι το αντίθετο. Μπορεί φυσικά τούτος ο άνθρωπος να έσσιει μόλτιπολ πάτρονους τζιαι αγκαλιές, έτσι απλά για να με βρεθεί ποττέ ξεκρέμμαστος, ιν κέις τον βαρεθούν τζι αποφασίσουν ότι εν τους κάμνει. Αυτές τις μόλτιπολ σχέσεις τις ονομάζει εγγυήσεις.

** Ο άνθρωπος που αγαπά αλα σκυλίσιο τρόπο εν πιο ζωντανός. Βασικά τούτοι οι άνθρωποι-σκύλοι έχουν τα χαρακτηρηστικά της πίστης, της απόλυτης αφοσίωσης στο μάστρο τους. Εν λοξοδρομούν τζιαι εν πιέννουν που τον ένα μάστρο στον άλλο. Εν πάντα χαρούμενοι, τζιαι με άπλετο φως για ζωή τζιαι παιχνίδι. Ακόμα τζιαι όταν ξιχάσεις να τους δώσεις προσοχή, τζίνοι καρτερούν υπομενετικά τζιαι πιστά μέχρι να έρτεις πίσω κοντά τους. Θέλουν να τους έσσιεις ανάγκη τζιαι να τους αφιερώνεις χρόνο. Εν τρυφεροί τζιαι αγαπησσιάρηδες τζιαι πάντα πρόθυμοι να ακολουθήσουν διαταγές τζιαι κανόνες. Μερικοί τούντους ανθρώπους λαλούν τους θύματα γιατί απλά μπορούν να υπομένουν πολλά τζιαι πάλε να σε αγαπούν εξίσου το ίδιο πάντα.

Η βασική διαφορά μεταξύ κάττων τζιαι σhίλων είναι στο τρόπο αγάπης. Οι μεν κάττοι θα σου δώσουν την αγάπη τους όποτε τζίνοι ορίσουν, δηλαδή βάλλουν τζίνοι τους κανόνες σε μια σχέση, ενώ οι δε σhίλοι θα σου δώσουν την αγάπη τους χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα, τζιαι θα σε αφήκουν εσένα να πάρεις τα ηνεία της σχέσης σας. (κάτι σαν την αψεγάδιαστη αγάπη που λέμε).

Αλλά τζιαι πάλε, γνωρίζωντας τζιαι αναγνωρίζωντας τα χαρακτηρηστικά της κάθε αγάπης εν μπορώ να θκιαλέξω μεταξύ κάττων τζιαι σhίλων. Για παράδειγμα:

**Προχτές το πρωί που επερπατούσα στη δουλεία είδα ένα κύριο τζιαι τη κυρία του μες το δρόμο να εν αναστατωμένοι τζιαι τον έφηβο γιο τους λίιο πιο ξόμακρα τους, να φωνάζουν το όνομα ενός σhίλου, πιθανότατα του δικού τους. Εγώ εκατάλαβα για ποιο σhίλο εκάμναν σαν τους υστερικιούς, γιατί συνήθως τα πρωινά βλέπω το γιο τους να τον φκάλει για βόλτα. Κατά διαβολική σύμπτωση λίιο πριν συναντήσω την αναστατωμένη οικογένεια είδα το σhίλο λίιο πιο πάνω σε ένα γειτονικό σπίτι να χαμουρεύται με έναν άλλο σhίλο, ήσυχος τζι αμέρημνος. Εσταμάτησα, έφκαλα τα χεντφόουνς που τ’αφκιά μου τζιαι ερώτησα τα πλάσματα αν εψάχναν για το σhίλο τους (επερίγραψα τους τον τζιαμέ θκιο ππαλλίες) τζιαι έδειξα τους προς ποιαν κατεύθυνση ήταν ο σhίλος. Η αγωνία τζιαι ο τρόμος στα μάθκια, της μάνας ειδικά, ότι εχάσαν το σhίλο τους, ήταν σάννα τζιαι εχάσαν μέλος της οικογένειας τους (που πιθανότατα έτσι να έννι γιατί τζιαι εγώ τζιαι η φαμίλια μου τη σhιλούα μας έτσι την βλέπουμε, memeber of the family).

**Που την άλλη έτυχε μου το εξής περιστατικό σήμερα: καθώς επερπατούσα να πάω στη δουλειά (ναι πάλε! αφού ούλο περπατώ για τη δουλειά μου), τζιαμέ που είχα το BFBS τζι άκουα τη μουσικούδα μου αμέριμνη γυρίζω τη κκελλέ μου δεξιά τζιαι στα κάτζελα ενός σπιθκιού τι να δω; Έννα κάττο με πιασμένο το πόι του, στριφογυρισμένο καλύτερα να πω το πόι του μες τα κάτζελα. Στην αρκή μα το θεό (χου) ενόμισα ότι ήταν πατσαούρι ο κάττος τζιαι ότι είχα ψευδαισθήσεις. Εκοκκάλοσα. Επάγωσα. Επροσπάθησα να τον βοηθήσω. Ο κάττος επίενε να με τσαχνιάσει, έκαμνε μου «χααααααααα» (επροσπαθούσε να αμυνθεί που το πόνο το καημένο). Στο πεντάλεπτο πάνω έρκεται η μαστόρισσα του σπιθκιού τζιαι θωρεί με που προσπαθώ να βοηθήσω το κάττο. Ερώτησα την αν εν δικός της τζιαι είπε μου όι, τζιαι ότι ήταν τζιαμέ που το πρωί έτσι κολλημένος. Ερώτησα την γιατί εν έκαμε κάτι για να τον βοηθήσει, καμιά απάντηση. Ερώτησα την να προσπαθήσουμε να τον φκάλουμε, τζιαι γυρίζει με ένα μπλαζέ ύφος τζιαι λαλεί μου "μα έννα τα καταφέρουμε;". Αλόου ας πούμε. Εν τζιαμέ που το χάραμα του φου το κατούι τζιαι εν έκαμες κάτι να το βοηθήσεις;;;;;; Τέσπα. Στα πολλά, τζι αφού είδαμε τζι απο-είδαμε, ήρτε τζιαι μια άλλη γειτόνισσα τζιαμέ τζιαι εποσσεπάσαμε τα μάθκια του κάττου για να με μας θωρεί, τζιαι ετραβήσαμε του το ποούι του σιγά σιγά τζιαι ελευθερώσαμε το. Φυσικά έφκαλε γαίμα το φτωχό, εσσέστηκε πάνω του τζιαι μόλις είπε πτουξ ελευθερία έσσισε του βούρου σε μια γειτονική χωράφα. Να σημειώσω επίσης ότι η γυναίκα στης οποίας τα κάτζελα επίαστηκε ο εν λόγο κάττος έσσιει τζιαι έννα μιτσί σhιλούι (χρώματος χρυσαφί) τζιαι φένεστε μου εν το ταίζει το φτωχό γιατί τα ποούθκια του λυγίζουν που τη πείνα, έτσι όπως σα κάτι μωρά της Αφρικής που βλέπουμε συχνά σε φώτος, τζιαι κουτσανίσκει θέμας. Όταν την ερωτήσαμε τι έσσιει το σhιλούι τζι αν εν καλά πάλε με ένα απαθές ύφος γυρίζει με μιαν αναίδεια τζιαι λαλεί μας «μεν ανυσηχήτε για τζίνο, εν μια χαρά τζίνο». Ναι ήντα ξέρω πολλά μια χαρά (μάι αςς). Άσε που άρκεψα τζιαι κάμνω κονσπίρασι θίορι ότι μάλλον εν τζίνη που τα βασανίζει τα καημένα τζι υποφέρουν τόσο. Αλόπως να πιάσω το Κανάλι 6 να μου πουν που μπορώ να απευθυνθώ για το καημένο το σhιλούι γιατί εν νομίζω να επιβιώνει τζιαι πολλά μες τζίντο σπίτι.

Ένιγουεϊς...απλά τζίνο που θέλω να πω, τζιαι πολυλογώ τζιαι μακρυγορώ, ως συνήθως, έννι ότι η αγάπη ενός ζώου εν νομίζω να μετριέται, προσωπικά. Το κάθε είδος τζιαι το κάθε ζώο αγαπά με το δικό του τρόπο. Ναι εν αλήθκεια ότι ο κάττος αμέ τον ταίσεις ένα σου γυρίσει το κώλο του τζιαι να σε κλάσει τζιαι να φύει (πιο πιθανόν) αλλά μπορώ να επιβεβαιώσω εκ πείρας ότι ένας κάττος μπορεί να αγαπήσει εξίσου το ίδιο όπως ένας σhίλος το μάστρο του. Απλά εν θκιο διαφορετικές αγάπες, με πολλά διαφορετικούς όρους αγάπης. Ο μεν βάλει όρους, ο δε αφήνει σε να βάλεις εσύ τους όρους.

Προσωπικά για άνθρωπο θα εθκάλεα ένα μιξ τούντον θκιο χαρακτηρηστικών, να εν πιστός τζιαι να με αγαπά με έναν ίσο τρόπο, όι όποτε θέλει μόνο τζίνος ή όποτε θέλω εγώ. Το πόιντ εν εν να αγαπάς μόνο με τους δικούς σου ή τους δικούς του όρους, αλλά τζιαι με τους όρους τζιαι των θκιό.

Γι αυτό λέιντις εντ τζέντλεμεν, να αγαπάτε τζιαι του κάττους σας τζιαι τους σhίλους σας equally! It’s the only way someone can love honestly and with respect..


...τζιαι για να μεν λέμε ότι οι σhίλοι με τους κάττους εν τα πάσιν ποττέ καλά!