Ghosts of Friend’s Past

Έσhιει μια φράση που λέει “don’t worry about people in your past, there’s a reason they didn’t make it to your future”. That’s so totally true.

Lately I’ve been thinking about (darm what’s the English word?)… πισωγυρίσματα. Νομίζω εξαναμίλησα για τούτο. Τζιαι στρυφογυρίζει πολλά στο νου μου τούντο θέμα εν η αλήθκεια. Νομίζω ίσως επειδή μπορεί με «κάποια» άτομα να μην είχα ποττέ το closure I really needed from/for them.

Η νοσταλγία εν μεγάλο πράμα, ειδικά για άτομα που επεράσαν που τη ζωή σου τζιαι καλώς ή κακώς αφήκα το σημάδι τους. Can you get it back though? I don’t think so. Because even if it were to come back, nothing would be/feel the same.

Μεν με πείτε αφελή τζιαι ρομαντικά ιδεαλίστρια, αλλά πραγματικά πιστέφκω ότι κάποια πράγματα έσhιει συγκερκιμένο λόγο που γίνουνται. Ας πούμε, γιατί να είμαι τη συγκεκριμένη στιγμή στο συγκεκριμένο τόπο τζιαι να γνωρίσω το συγκεκριμένο άτομο τζιαι να γίνει το συγκεκριμένο πράμα;;;;

Εν ξέρω αν εν πράματα του Μπιγκ Μπανγκ (όι του Θίορι, το άλλο) τούτα, αλλά για κάποια άτομα/καταστάσεις να καταλήξουν as they are today απλά έτσι έπρεπε να γίνουν.

Τζιαι ίσως υπάρχουν κάποιες πληγές που μπορεί να μείνουν εύθραυστες, τζιαι μέσα που τζίνες αλλάξαμε..αλλά εν σημαίνει ότι εν εφκήκαμε στην άλλη μεριά νικητές με κάποια άτομα δίπλα μας που αξίζαν τελικά περισσότερο που τζίνα που εν εμείναν στο μέλλον μας τζιαι με πολλά καλύτερες εμπειρίες..

Ακόμα τζιαι να γυρίσεις πίσω γιατί επεθύμησες, τίποτα εν εν το ίδιο. Επειδή η ζωή τρέχει με τόση ταχία φωτός, που εν προλαβαίνει να ανακαλέσει το παρελθόν. Past is past. And it should remain there. Now it’s time for the present, and the people who are standing beside us, holding our hands with no questions asked.

Τούντο πόστ εν αφιερωμένο στα άτομα του παρώντος μου..τους φίλους μου...