Diaries of an Emo Kid Vol. 10

Καλημέεεερες Ντάιαρι,

Νάκκουρι νωχελική τούντέι γι’ αυτό έσhιει μεγάλο τσάνς να σε πρίσω.
Είμαι όφις αλόουν σήμερα τζιαι βαρκούυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυμαι!
Γιαπ. Ήντα νιούς α?! Ας πούμε ‘πε-μου-κάτι-πον-ηξέρω’ σάννα.

Έννιγουέις....ας αρχίσουμε που τον Κατά-κλυσμό!
Μα....πόττε ήταν κατακλυσμός τζιαι εν το εκατάλαβα?
Λολ. Εν επία πουθενά το τριήμερο, εν έκαμα τίποτε!!!
ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!! Εν τζίνο που λαλούμαι ‘I was a disgrace to society’?!
Εεε κάτι τέθκοιο. Απλά εξάπλωνα τζιαι net τζιαι χριέντς ούλη μέρα.

Αααα, όοιιι ρε εν ψέματα που λαλώ...κάτι έκαμα.
Επία τζιαι είδα το Χανγκ-Όβερ Παρτ ΙΙ (Hangover Part II).
Ήταν πόμπα βρε Ντάιαρι. Πολλά δυνατό.
Το ένα τούιστ πίσω που το άλλο.
Ο Γαλιφιανάκης ούλα τα λεφτά. Εν έχανε ο άνθρωπος.
Ο Μπράντλει Κούπερ έπαιζε το ‘γόη’ (μη χε) όπως πάντα, αλλά άμα επικεντρωθείς στο πλοτ εν προσέχεις καν ποιός έννι.
Όβερολ – πολλά δυνατή ταινία...εγέλασα τζιαι ευχαριστήθηκα.

Θάλασσα πάλι εν επίαμε.
Αφούυυ ο τζαιρός εν σκατά τζι απόσκατα.
Όι μια εν πυρά, οι την άλλη έσhιει μποφόρ του άλλου κόσμου.
Έθελα να πάω, αλλά ούλοι εβαρκούνταν που εζιούσαν τούντο γικ-εντ σόου επήρε αναβολή η μπιτς τούντη γικ.
Φακ μάι λάιφ.

Σπίτι τα συνηθισμένα.
Με τα ‘ρομάντζα’ μας (λολ) μια χαρά τζιαι τζίνα.
Οι χριέντς αντακωμένοι ούλοι στο κόσμο τους.
Ο ένας στην ανατολή ο άλλος στη δύση ένα πράμα.

Τζιαι το ιβέντ οφ δε γικ (τρρρρρρρρρρρ- έλα να ακούω κρεσhέντο με ντράμινγκ- τρρρρρρρρρρ- μπούμ):
....γιου-γκι-όο-Ωωωωωωω!!!
Γιαπ. Καλά άκουσες. Wicked children’s card games tournament!!!!!!!!!!
Έσhιει τουρνουά τούντο Σάββατο, σόου ετοιμαζούμαστε πυρετωδώς (καλά μόνο εγώ κάμνω πανηύρι μόνη μου γιατί είμαι noob) για να μπορέσω τουλάχιστον να παίξω με μιαν άλφα αξιοπρέπεια. Όι να με νικούν πάλε τα ροκολούθκια τζιαι να σhιέρουνται τζιόλας.
Ντάξει αφού είπαμε...παλιμπαιδίζω. Αίστε με να κάμω πασhαμά μόνη μου. Αφού άρεσκει μου το γκείμ, ας το απολαύσω τουλάχιστον.

Λέιτλι εκατάλαβα ότι τα μπόυς εν λίο που σου νέφκω που πάεις...
Εν λίο πολλά κατζιάριες άμα θέλουν...καλά μωρά...αλλά κατζιάρικα μερικές φορές.
Όι πως η Καρδερίνα εν ήταν αλλά τέσπα...(που μπάι δε γέι, ακόμα είμαι στη μούγγα τζιαι εν της εμίλησα)
Κακώς...αλλά εν ξέρω τι να πω τ’ ανάθεμα!

Μεν με πιέζεις....ούφου!!!
Άιστε τα, I’m a lost cause…επαρανόησα.

Ρε Ντάιαρι...λαστ γικ μόλις σε έκλεισα πάλε εκοίταζα για δουλειές στην Αγγλία.Για κανένα volunteering βασικά, μες τα χαμένα δάση του Huddersfield or Gloucestershire.Επεχύμησα την πολλά. Ώστε να σπάσω τζιαι να μεν ποκάμνω τζιαι ν’ αντακωχώ να φύω.

Οοοούυ έννα κλαίω. Έπιαμε ο πέλλαρος λάστ γικ τζιαι έκατσα τζιαι εξαναθκέβασα (για μυριοστή φορά) μέσα σε θκιο ώρες τον γόρ-λόρντ Μακβέθ.Ίσhαλα, ήντα ψυσhιή.

Λαλείς να φύω τελικά?
Έννα δείξει βρε Ντάιαρι...

Φορ νάου, αί γουόρι όνλι φορ δε τουρνουά τζιαι δε ρεστ άστα να γύρουσσιν!

Άτε πάω πίσω στο πολλά «ενδιαφέρον» τάσκ οφ δε ντέι....φάιλινγκ! -.-
Φακ μάι λάιφ.

Μπάι Μπάι Ντάιαρι Ντιάρεστ!