ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΙΩ!!!!!!!!!
Τρίτο πόστ της ημέρας...έννα ακολουθήσω τη Tinkerbell τζιαι θα πω με σιουρκά ότι τούτο θα είναι το ποστ που θα μετανοιώσω αύριο που θα το κάμω ποστ.
Εψηχοπλακώθηκα πάλε. Ναι που μόνη μου. Μπορεί επειδή εν τζίνες οι μέρες ή γοτέβερ, αλλά άρκεψα τζιαι παρανοώ. Πολλά άγρια όμως. Εγύρισσε μου.
Ζηλέφκω. Ασφυκτιώ. Θέλω να φίω, να φίω, να φίω, να φίω. Τζιαι ξέρω ακριβώς που θέλω να πάω. Θέλω να πάω στο Hayworth στο σπίτι των Μπρόντε τζιαι στο Stratford-upon-Avon. Θέλω να φίω, να φίω, να φίω, να φίω.
Μακριά που ούλους. Εν θέλω να με αγαπά κανένας. Ούτε με αγαπά κανένας, έτσι τζι' αλλιώς. Εν με κόφτει. Θέλω να φίω. Να πάω τζιαμέ στη λίμνη που ενώνει το ένα μέρος του χωρκού του Στράτφορντ με το άλλο τζιαι να πιντώσσω τζιαμέ τρεις μέρες κλαίωντας.
Θέλω να φίω. Εν θέλω να με αγαπά κανένας. Εν αξίζω να με αγαπά κανένας. Ούτε αγνή είμαι, ούτε άξια αγάπης. Εν είμαι εγώ για τους ανθρώπους. Εγώ είμαι για μένα. Τζιαι για τη φύση. Τζιαι για τη ποίηση. Τζιαι για τα ζώα. Εν είμαι εγώ για ανθρώπους.
Θέλω να φίω, θέλω να φίω, θέλω να φίω. Θέλω να έχω τα μαλλιά μου κάτω ούλη μέρα, να πίνω κρύο τσάι λεμόνι, να θκεβάζω, να λερώνω τα σhέρκα μου με το χώμα που τη γη, να περπατώ τζιαι να με λείφκει το πράσινο της φύσης, να κάμνω έρωτα/σεξ (όπως θέλετε πείτε το) τζιαι να ακούω τα πουλιά πουπανοθκιόν μου.
Θέλω να φίω. Θέλω να φίω. Θέλω να φίω. Θέλω να φίω. Θέλω να φίω. Θέλω να φίωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Is that too much to ask??????
Εν να με αναγκάσεις να κάμω ρεφερενς τον Καβάφη που είπεν ότι η πόλις θα σε ακολουθει όπου τζαι να πάεις...Καλύτερα λύσε τα θέματα σου τζαι μετά φύε για να απολαύσεις τζαι το ταξίδι!!
ReplyDeleteΤζιαι γω θέλω να φύω αγαπητή Lucrezia... Νιώθω ότι πνίουμαι, ότι εν με χωρεί το σπίτι... Νιώθω ανελεύθερη, αλλά που την άλλη νιώθω ότι εν έσιει τίποτε να με κρατά δαμέ... Ένιξερω πώς γίνεται. Αλλά αϊ κάντ...
ReplyDelete@Prasinada Πολλά σωστά μου λαλείς, αλλά άμα το θέμα σου εν εξ' ολοκλήρου η φυγή, ήντα που κάμνεις τζιαμέ;
ReplyDelete@Καταλάβω σε απόλυτα...τούτα που λαλείς ειδικά για την ανελευθερία, μόνο δακάτω το αισθάνουμαι. Λαλείς τελικά να μεν είμαστε εμείς το πρόβλημα τζιαι να' ναν ο τόπος;;;
Αν εν όπως τα λαλεί ο Καβάφης τζιαι η Πρασινάδα, μάλλον το πρόβλημα εν δικό μας αγαπητή Lucrezia. Αλλά εγώ πιστεύκω ότι κάθε αλλαγή περιβάλλοντος εν μια πρόκληση τζιαι πιστεύκω πολλά ότι ο τόπος που είσαι(είτε μιλούμε για άλλη χώρα ή γενικά ένα τόπο που σου αρέσκει ή που εν σου αρέσκει) έσιει μεγάλη επίδραση πάνω στον τρόπο που νιώθεις τζιαι συμπεριφέρεσαι. Φυσικά, πάνω που ούλλα εν οι άνθρωποι. Πιστεύκω αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο που νιώθουμε εν επειδή μας πειράζει κάτι με τους ανθρώπους, επειδή μέϊμπι, κάποιος μας επίκρανε τζιαι τελικά τούτη ούλλη η πικρία φκαίνει σε επιθυμία για φυγή...
ReplyDelete