Virgino-City

Σήμερα θα μιλήσουμε για την παρθεΝία. Ναι, μα είδες ντίαρ βλόγκερ; Ακόμα υπάρχει τούντο πράμα. Λίο λειψό οφ κορς αλλά they live among us. Εν θα τους/τες καταλάβεις οφ κορς αλλά τζιαι να τους/τες καταλάβεις θα αναρρωτηθείς για το species αυτό μιας τζιαι εν υπό εξαφάνιση.

Ιν δε σοσάιετι μας τη σήμερον ημέρα θεωρείται πολλά σπάνιο πράμα να έβρεις άγρωπο πέραν τον είκοσι-εικοσπέντε γρονών που να μεν έσhιει πνίξει του κουνέλι (ιφ γιού νόου γοτ άι μιν). Ως πρόσφατα ήμουν τζιαι εγώ μες τούντη σπάνια κατηγορία ατόμων που απλά εν είχαν την τύχη ατυχία να γνωρίσουν τούντην συγκεκριμένη αγρώπινη εμπειρία.

Μπορώ όμως αγαπητέ μου βλόγκερ να σου κάμω πιν-πόιντ πολλές/ους άουτ δέαρ που ακόμα εν εζήσαν τούντο πράμα. Εμιλούσα με μια φιλενάς τσαρλούα (κύπρια της αγγλίας ανάγιωμα) που κοσπενταρίζει τζιαι ανυσηχεί πολλά γιατί ακόμα εν έτρίφτην το πιπέρι της (αγκέιν ιφ γιου νόου γοτ αί μιν). Συνέχεια το σσυτζενολόι της ούλο (ακόμα τζιαι η open-minded μάμα της) μουρμουρούν της πότε έννα έβρει γκόμενο ( meaning να δει χαρά στα σκέλια της) τζιαι ότι μεγαλώνει τζιαι εν εν φυσιολογικό τζιαι μπλά μπλά μπλά. Το πρώτο πράμα που την ρωτούν οι ανιψιάες που την μεγαλόνησο πάντα είναι αν ήβρε έκαμε σεξ κάποιον.

Ας πούμε έλεος πίπολ. Μπορεί να είμαι μια πρόσφατα πρώην-παρθένα αλλά τούντο πράμα ούλο, η πίεση τζιαι η μουρμούρα για να το κάμεις απλά με κάποιον για να το κάμεις εν άνω ποταμών. Εγώ καταλάβω τη κορούα απόλυτα που απλά μένει πιστή στα πιστεύω τζιαι τις ιδεολογίες της να έβρει κάποιον που όι μόνον να την αγαπά τζιαι μπλά μπλά μπλά αλλά έννα την σεβαστεί τζιόλας. Εν θα την απαυτώσει βάλει που κάτω τζιαι να την κάμει να πει το δεσπότη Παναγιώτη τζιαι μετά μην τον είδατε. Ας πούμε εν να ήταν καλύτερα έτσι;

Η πρώην φιλελεύθερη φιλενάς μου κατά τα πανεπιστημιακά μας χρόνια, κυπρέα φιλελεύθερη (μάι αςς) την πρώτη εφτομάδα της πρώτης φοιτιτικής μας χρονιάς επίε τζιαι έκαμε το φορ χερ φέρστ τάιμ με ένα πιττωμένο λιβανέζο που τζίνος την επόμενη ημέρα εν εθυμάτουν καν το όνομα της. Όταν την ερώτησα γιατί απλά εγύρισσε με ένα απλανές ύφος τζιαι είπε μου «επειδή έθελα να το κάμω να φέφκει που τη μέση». Μα σοβαρομιλούμε δηλάδη;

Δικαίωμα της κορούς αλλά δηλαδή εφτάσαμε σε μιαν εποχή που το να είναι κάποιος παρθένος πρέπει να θεωρείται εμπόδιο, ντροπή τζιαι να υποτιμάται ο αλλός απλά τζιαι μόνο επειδή ρε παιδί μου μπορεί να μεν έτυχε; Τούντα πράματα καμιά φορά εν τζιαι θέμα να σου τύχουν. Οφ κορς πρέπει να υπάρξουν τζιαι οι ευκαιρίες τζιαι οι κατάλληλες συγκυρίες τζιαι αν δεν το σπρώξεις τζιαι εσύ λίο το θέμα εν θα γίνει. Αλλά εν τα προγραμματίζεις τούτα.

Θεωρώ το κρίμα τζιαι στεναχωρεί με γιατί έχω ένα αρκετά μεγάλο κύκλο φιλενάδων που εν ακόμα ον δε πιούρ σάιντ που απλά εν εν ότι περιμένουν δε μίστερ ράιτ απλά εν θέλουν να το κάμουν για να φέφκει που τη μέση. Εν το βλέπουν σαν κάτι που πρέπει να γίνει απλά για να γίνει. Τζιαι εν υπομονετικές, γλυκές, ειλικρινής τζιαι ντάξει σε κάποιο μεγάλο βαθμό ρομαντικές. Γυρέφκουν σεβασμό νομίζω όμως στην τελική.

Αλλά ουδέποτε εν θα εγέλουν ούτε θα εχλεύαζα κάποιον αν μου ελάλε ότι εν παρθένος/α. Σίγουρα έννα το έβρω παράξενο αλλά πάντα έννα έσhιει κάποιο λόγο που εν εγίνηκε ακόμα. Ακόμα τζιαι στη παρέα των μπόυς μπορεί να παίζει το θέμα παρθενιά αλλά πάλε εν το βλέπω ότι εν κάτι για το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον άλλον διαφορετικά.

Πολλές φορές, even though επέρασα στην αντίπερα όχθη, ακόμα σκέφτομαι σαν παρθένα τζιαι αντιλαμβάνομαι όλα όσα προβληματίζουν τούντα άτομα. Θεωρώ τούντο πράμα σαν κάτι ξεχωριστό τζιαι σέβομαι το γεγονός ότι απλά μένουν πιστοί στα πιστεύω τους.

Η παρθενιά is not the biggest, most important thing in the world αλλά σίουρα εν πρέπει να αντιμετωπίζεται τζιαι με μιαν εντελώς αδιάφορη απάθεια σαν να είναι κάτι που πρέπει να φύει που πάνω μας εξαναγκαστικά.

Ως πρόσφατα δε, εδέχουμουν τζιαι εγώ σχόλια του τύπου «άτε κόρη να το κάμεις τζιαι εν ξέρεις τι χάνεις» ή «άτε πρέπει να το κάμεις γιατί μετά εν θα είσαι υγιές»...Ντόινγκ!!! Ας πούμε πίπολ γκετ α γκριπ. Δαμέ ανά τη παγκόσμια ιστορία έσhιει κόσμο τζιαι κοσμάκη που αν και ήταν παρθένος εμεγαλούργησε τζιαι μια χαρά υγιέστατοι επαραμείναν.

Μπορεί να είναι μια απόλαυση που όντως ένας παρθένος εν αντιλαμβάνεται ακόμα, αλλά σέρτενλι εν το θεωρώ το πιο σημαντικό πράμα έβερ. Είναι σημαντικό ναι, αλλά να μεν το ισοπεδώνουμε το θέμα απλά τζιαι μόνο επειδή οι «κοινωνία» το καθιστά απαραίτητο ότι είναι κάτι που απλά πρέπει να κάμεις. Θα γίνει on its own terms, on its own time.

Ο κάθε άγρωπος εν ελεύθερος(είναι όμως?) να θκιαλέξει τζιαι να καθορίσει το πότε έννα γίνει τζιαι με ποιόν. Όι επειδή έφτασα σε μιαν άλφα ηλικία πρέπει ντε τζιαι καλά να το κάμω για να ανήκω τζιαι εγώ σε τζίντην κατηγορία ανθρώπων που ξέρουν τι εστί κοκό (αλλά σπάνια το βλέπουν τζιαι ούλο μουρμουρούν τζιαι γκιρνιάζουν).

Sex is over-rated. It is pleasurable and exhilirating with many benefits to the human body (αναμφισβήτητα) but everything in its own time. Το καλό πράμα αρκεί να γίνει λαλούσιν. Τζιαι όι αδίκως.

Βίρτζινς φορ δε γιν ρεεεεεεεεε!!!