It’s a matter of balls…and HSPs
Είμαι που τη φύση μου ένα πολλά πολλά ανύσηχο πλάσμα. Έχω άγχος για ούλα. Αλλά ΟΥΛΑ! Ανυσηχώ για τα πάντα. Για το αν θα καθυστερήσω το πρωί στου δουλειά, αν θα μιλήσω ξανά με τους φίλους μου, αν θα προλάβω να κάμω κάποιες δουλειές ον τάιμ...γενικά ούλα αγχώνουν με. Πάντα αγχώνουν μου έτσι. Που το τζαιρό που ήμουν παιδούλα (λέμε τωρά).
Εν εν καλό να έχω τόσο άγχος τζιαι να κάθουμαι τζιαι να σκέφτουμαι το ένα τζιαι το άλλο πλάθωντας φανταστικά σενάρια. Το μυαλό μου πάντα ήταν ο σhειρότερος εχθρός μου. Πάντα κάμνει με να βλέπω πράματα που μπορεί να μεν υπάρχουν ή να μεν εν αλήθκεια. Ή για να το πω πιο σωστά...εν η φαντασία μου που ήταν πάντα ο σhειρότερος εχθρός μου. Γιατί πάντα είχα όβερ-άκτιβ ιματζινάσhιον τζιαι όι πάντα με το καλό τρόπο.
Πάντα η φαντασία μου οδηγούσε με σε σκοτεινά μονοπάτια. Πάντα να σκεφτώ το γουόρστ κέις σενάριο...να υποθέτω πάντα το σhειρότερο πράμα που μπορεί να γίνει έβερ. Γι αυτό είμαι γκαντέμο μια ζωή. Επειδή εν αφήνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι άξουαλι σάμθινγκ γκούντ καν χάπεν του μι. Τζιαι έτσι πιστέφκω μόνο σε τζίνα που βλέπω ομπρός μου. Τζιαι γι’ αυτό είμαι κοντρόλ φρικ που πρέπει να κρατώ ούλες τις μπάλες στα σhέρκα μου. Να έχω τον έλεγχο. Τζιαι αποσυντονίζουμε τέλεια ιφ άι κάννοτ κοντρόλ σιτσουέσhιονς στη ζωή μου.
Σα σήμερα πάλε επιάν με τα ορμονικά περιοδικά μου
Τζιαι νομίζω με το να ελέγχω τα πάντα έννα μπορώ να είμαι ασφαλής φορ έβερ. Άπαξ τζιαι αισθανθώ ότι μια που τις μπάλες που κρατώ πάει να πέσει...τσουπ βραχυκυκλώνουμαι τζιαι νομίζω ότι ανοίει μια τρύπα κάτω που τα πόθκια μου....και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου...Πως λέμε ανοίγει η γη τζιαι καταπίνει σε;;; Εε κάπως έτσι.
Νομίζω επαρατράβησε το σhοινί όμως. Άι νιντ απομόνωση. Φουλ σπιντ ον απομόνωση. Του μπαντ αί χαβ του γορκ! -.-
Έδωκε μου ο the friend εξοπλισμό για κάμπινγκ...σε άγνωστο χρόνο θα εξαφανιστώ. Τουλάχιστον άμα είμαι μόνη μου εν θα κάμνω κακό στους γύρω μου με την αρνητικότητα τζιαι τις παλαβομάρες μου. Εν θα πληγώνω κόσμο. Απλά...θα κάμνω τα φανταστικά μου σενάρια μόνη μου.
Νομίζω τούτο που έχω πρέπει να εν κάποια πάθηση. Εν εξηγείται αλλιώς. Τούτο ούλο το χάιπερ-σενσιτίβιτι μου εν μια ψυχολογική πάθηση. Πρώτος που μου το έφερε φέρστ ίντου μάι αττένσhιον ήταν ο the friend. Έκαμα τούντο τεστ σήμερα τζιαι απάντησα δεκαοχτώ ερωτήσεις ορθές....μίνινγκ ότι πέφτω στη κατηγορία των HSP people (hypersensitive people).
“HSPs have nervous systems that pick up more on subtleties in the world and reflect on them deeply...[they will] reflect more and, if the signs indicate it, worry about how things are going.[...] In cultures where it is not valued, HSPs tend to have low self-esteem. They are told "don't be so sensitive" so that they feel abnormal.[...] You are more aware than others of subtleties. This is mainly because your brain processes information and reflects on it more deeply. So even if you wear glasses, for example, you see more than others by noticing more.”
Τούντο website εξηγά πολλά τον ορισμό για τα άτομα που εν υπέρ-ευαίσθητα τζιαι λαλεί πως ένα 20% του πλυθησμού έχουν τούντο πράμα. Εν ξέρω αν φταίσειν τα περιοδικά μου ή το ότι είμαι υπερ-ευαίσθητη σαν άτομο, αλλά ξέρω ότι αισθάνουμαι τζιιιιι που σκατά που βασανιώ κόσμο με τις δικές μου
Strauss - The Blue Danube
Τζαι εγώ είμαι πολλά ευαίσθητο πλάσμα αν τζαι εν μου φαίνεται τζαι επίσης θέλω να τα έχω ούλλα υπο έλεγχο τζαι να περνουν που το σhέρι μου για να είμαι σίουρη.
ReplyDeleteΑλλά σε αντίθεση με σένα είμαι θετικό άτομο. Όπως συμβαινουν κακά, συμβαινουν τζαι καλά. Ενιξερω πως εσείς που τα βλέπετε ούλλα τόσο αρνητικά επιβιώνεται. Εγώ εν θα τα εκατάφερνα.
Πρεπει να είσαι θετική γιατί η μάμα σου τζαι οι υπολοιποι για τους οποιους ανησυχάς χρειάζουνται θετική ενέργεια δίπλα τους. Σκέφτου ότι για τζείνους εν ακόμα πιο δύσκολο τζαι το χρειάζουνται ακόμα παραπάνο που σένα. Το ποτήρι εν πάντα μισό γεμάτο. Εν αξίζει να κλαίουμεν για το μισο ποτηρι που εφκαίρωσεν αλλά να σhαιρούμαστε που έσhει ακόμα άλλο τόσο.
Εν είπα να είμαστε ονειροπαρμένοι ή φαντασιόπληκτοι. Είμαι φαν αυτου που λεν "συγκρατημένη αισιοδοξία" :)
Προσπαθώ ρε Πρας μου αλλά τα γέριμα φκαίνει μου πολύ ανρητικότητα τελευταία. Νομίζω εν που βαρκούμαι τζιαι εν έχω τζιαι πολλά πράματα να κάμω. Σόου κλαίουμαι τζιαι οδύρουμαι. Ώιμέ! Έσhιεις απόλυτο δίκαιο όμως.
ReplyDelete