Peace

"Peace is a state of harmony characterized by the lack of violent conflict. Commonly understood as the absence of hostility, peace also suggests the existence of healthy or newly healed interpersonal or international relationships, prosperity in matters of social or economic welfare, the establishment of equality, and a working political order that serves the true interests of all. In international relations, peacetime is not only the absence of war or conflict, but also the presence of cultural and economic understanding and unity."

Είχα μια πολλά έπικ κουβέντα εψές πουρνό πουρνό (λέμε τωρά) με κάτι μπάντυς μου.

Τοποθεσία: παρκούδι
Συμμετέσχοντες: φίλοι
Θεματολογία: απ’ όλα έχει το πανέρι
Ώρα: μεν τα ρωτάς

Βασικά η συζήτηση άρκεψε ως γνωστών για την επικαιρότητα ( βλέπε Χριστόφιας, Μαρί, 13 πεθαμένοι, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις, έκρηξη, αγανάκτηση του κοσμάκη) τζιαι σιγά σιγά εξελίχτηκε σε...σαπράιζ σαπράιζ μια επική αναζήτηση για τις ζωές μας.

Ω ματαιότης ματαιοτήτων, ματαιότης!
Τέσπα...

Εν ο κάζιν όμως που εγύρισσε τζιαι έπαθε γορντ βόμιτ εψές...για παράξενο λόγο ο κάζιν άπλωσε τα χαρτιά του γουάιντ-όπεν για τα πάντα που τον τρομάζουν, που τον κάμνουν να αγανακτά, να θυμώνει, να λυπάται...ώσπου τζιαι έσπασε τζιαι μολόγησε το πόση αδικία τζιαι θυμό νιώθει για ούλα. Νιώθει πολλά ριπρέσσντ, οπρέσσντ, ότι μιαν ζωή επαραμελούσαν τον τζιαι ότι αηδιάζει με τους πάντες τζιαι τα πάντα. Unexpressed anger, supressed need of emotional strain…έτσι το λαλώ εγώ.

Ανοίχτηκε πολλά ο κάζιν εψές τζιαι ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του άφηκε να έρτει λίη διαύγεια στο τι θέλει τζιαι τι πρέπει να κάμει. Βασικά he needs to get away. Επροτείναμε του απόλυτη απομώνωση τζιαι ειλικρίνεια προς τα δικά του άτομα...η ειλικρίνεια εν σκληρή σαν τον φαρμάτζι τζιαι πολλά φοητσάρικη. Ειδικά όταν ζεις επί εικοσιθκιό χρόνια με πλάσματα που εν σε καταλάβουν είτε επειδή εν αδαής ή απλά έχουν άλλα ύψη επικοινωνίας. Τζιαι φοάται πολλά ο κάζιν. Αλλά νιώθει το μέσα του ότι το σhοινί τεντώνεται μέρα με τη μέρα τζιαι έννα έρτει κάποια φάση που έννα σπάσει τζιαι μετά σάστα τζιαι εγύρασσιν.

Το θέμα που εσυζητήθηκε πιο πολλά εψές όμως ήταν η... ειρήνη (όι η αρφή του the friend, η άλλη)

Δύσκολο πράμα η ειρήνη. Αλλά όι τζιαι ακατόρθωτο. Πάντα πηγάζει που μέσα μας. Είτε αφήνεις τους εξωτερικούς παράγοντες να σε κατακλύσουν είτε όι, η ειρήνη βρίσκεται πάντα μέσα μου. Όπως τζιαι η ελευθερία. Εν ούλα αλληλοσύνδετα. Το ένα φέρνει το άλλο. Αλλά στες μέρες μας ακούουμαι τούντη λέξη τζιαι αναρρωθκιούμαι...πόσοι άγρωποι/χομο-σαπισμένοι (homo-sepiens) έχουν ειρήνη την σήμερον ημέρα;

Μια φίλη στη παρέα εψές ανάφερε ότι ο άνθρωπος από την ύπαρξη του είσhε στο σύνολο του μόνο 160 χρόνια ειρήνης...γιατί ούλα τα υπόλοιπα εσπατάλαν τα σε κατακτήσεις, σε πολέμους, απληστίες, ίντριγκες, εξουσία, διαφθορά κλπ κλπ. Φανταστείτε ας πούμε...μόνο 160 χρόνια. Ίσhια με θκιο γενιές πάνω κάτω. Τζιαι οι παραπάνω πολέμοι αρκέψαν μετά την βιομηχανική επανάσταση.

Εν εν easy deal να συνυπάρχεις σε μια κοινωνία που απλά νιώθεις ξένος. Εν σε ρωτά κανένας όταν έννα έρτεις σε τούντο κόσμο τζιαι που το καιρό που σε καθίσκουν μες τo cradle αρκέφκουν σου τζιαι επιβάλλουν σου το τάδε τζιαι το δώθε. Τι θρησκεία, τι πολιτικές πεποιθήσεις, τι προκαταλήψεις, τι αντιλήψεις για το κοινωνικά αποδεκτό τζιαι η λίστα πάει λέγοντας. Τζιαι άτε μετά να έβρεις ησυχία. Ειδικά μετά που τα γρανάζια σου αρκέφκουν τζιαι λειτουργούν στη κριτική σκέψη τζιαι την ελεύθερη βούληση ( μάι αςς) τζιαι αρκέφκεις τζιαι σκέφτεσαι ότι κάτι πάει πολλά ‘Χ’ με τι σοσάιετι των γκρόουν-απς, σάστα τζιαι εγύρασσιν ΜΠΙΓΚ-ΤΑΪΜ.

Άι σέι φακ ιτ! Τούτο εν το μότο μου τούντες μέρες. Βλέπω τον αρφό μου που ποττέ του εν ήταν καλός μαθητής ή ιδιαίτερα ταλέντο σε κάτι, αλλα μπάι Γκοντ (χου) εν ο χάππιεστ μαν αλάιβ τούτος ο άνθρωπος. Απλά ζει. Όπως θέλει. Ποττέ του δεν είσhε άγχος για ΤΙΠΟΤΕ στη ζωή του. Τζιαι απλά ζει τη ζωή του τζιαι δε φακκά πενιά. Εν εγωιστικό οφ κορς γιατί ποττέ εν σκέφτετε τζιαι τους άλλους, αλλά εν κολλώνει, εν εν καταπιεσμένος τζιαι απλά ζει όπως θέλει με τους δικούς του όρους. Σάννα τζιαι τζίνος ήδη ήβρε την ειρήνη μέσα του. Τζιαι τούτο εν θα σου το δώκουν ούτε τα πτυχία, ούτε τα ριάλλια, αλλά ούτε τζιαι η κοινωνική εξουσία.

Γιατί ούλα, όπως τζιαι η ειρήνη, πηγάζει που μέσα μας τζιαι μετά μεταφέρεται προς τα έξω. Δε ξέρω τους λόγους που σαν αγρώποι αυτοκαταπιεζούμαστε για το γκρέιτερ γκουντ (μάι αςς) αλλά ξέρω ότι είμαστε ανόητα όντα με ανθρώπινες προσδοκίες που απλά εν νεφέλες...τζιαι αν εσταματούσαμε μόνο να κοιτάξουμε γυρώ μας ( όι τις τσιμεντιένες βίλλες μας – ναι, εν τζίνο που εκαταλάβετε που εννοώ) τότε ίσως να εβλέπαμε την απλή ομορφκιά στα πάντα, aka στα μη ανθρωπίνως δημιουργήματα οφ κορς.

Θα ευχηθώ τζίνο που μου ευχηθήκαν τζιαι εμένα εχτές τζιαι εσυγκίνησε με... αγάπη τζιαι ειρήνη.

Nothing more, nothing less.


(John Lennon - Imagine)