I now walk...into the wild.

“In the spring of 1992 a young man went off to live his Alaskian Odyssey entered the bush off the Stampede Trail in the Alaska wilderness. he wanted to live off the land, harbouring nothing but the simplest, warmest beauty for nature. No phones, no wallets, no watches, no map, no people, no nothing. Just him and nature. His name was Christopher McCandles. He lived in the wilderness for 113 days in total. He perished at only twenty-three years old inside the Magic Bus – 142 Fairbanks.”

Θκιο φτομάδες λέιτερ...το βιβλίο έχει διαβαστεί ξεκκοκκαλιστει, η ταινία έχει παρακολουθηθεί...αλλά τα σημάθκια της πορείας ενός νεαρού πρωτοπόρου εμείναν καλά χαραγμένα κάπου στα έγκατα της ψυσhής μου. Πολλοί τον αποκάλεσαν ρομαντικό-ηλίθιο-ιδεαλιστή που απλά επροσπαθούσε να τρέξει ας φαρ ας ππόσιμπολ που τη κοινωνιά τζιαι τα πολλά ντάντυ ίσhους του. Πολλοί τον είπαν απλά έναν βλάκα που έθελε να το παίξει έξυπνος γιατί απλά έτσι του ίσhε δώξει ότι εμπορούσε να τα καταφέρει να ζήσει χωρίς ανθρώπινα «μέσα» ας το πούμε.

Πολλοί εν τον εκαταλάβαν. Ελέαν του ότι τούτο που πάει να κάμει εν επικύνδυνο, ότι εν εν φυσιολογικό, ότι εν εντελώς μορόνικ τζιαι ότι εν έπρεπε να σκέφτετε όπως εσκέφτετουν. Ότι ίσhε άδικα υπερβολικές ανυσηχίες που απλά θα του επερνούσαν επειδή ήταν νέος.

Δε ξέρω ποιό ήταν το σχέδιο του Κρις μετά την Αλάσκα τζιαι είμαι σίγουρη ότι με τούντο όνειρο του εν ήθελε απλά τζιαι μόνο να αποδείξει κάτι. Εν ήταν κανένας ψευδοπροφήτης ούτε προσκυνητής. Απλά αγαπούσε τον πλανήτη μας, τζιαι ήθελε να τον δει πέρα που τούντο ανούσιο ανθρώπινο εξαντλητικό υλισμό που τρώμε εδώ και μυριάδες αιώνες. Ο Κρις απλά ήθελε να ζήσει έτσι όπως έπρεπε να ζει ο άνθρωπος.

No technology, no phones, no car, no money, no time, no petty social obligations and laws, no boundaries and taboos, no enforcments and forced ideologies, no hatred and greed, no lies, no hypocricy, no envy, no stealing, no dos and donts…no modern human needs (career, marriage, vehicle, house, clothings, stuff)

Εν τον θεωρώ παρανοϊκό, ούτε προσκυνητή ούτε τον πιο σμάρτερ μαν έβερ...αλλά θεωρώ τον έναν που τους πιο τοπ ανθρώπους που εζήσαν με το πνεύμα τους να κάμνει soar high up in the sky κοιτάζοντας the true beauty of life…the simplicity of natural life.

Η απάρνηση του υλισμού καταρχάς είναι ένα μεγάλο μαρτύριο τζιαι excruciating step for the modern man to make. Once they make it though, their whole perspective on life alters…η ειρήνη αρχίζει τζιαι πηγάζει που μέσα μας.

Πόσο αλλάσσει ο κόσμος όμως καμιά φορά έννε;

Αποφάσισα να δωρίσω 320 βιβλία στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Λεμεσού που έχω στη κατοχή μου, τα περισσότερα ρούχα μου θα διαμοιραστούν στα διάφορα charity shops στη Λεμεσό τζιαι σιγά σιγά θα αρχίσει μια αργή διαδικασία απόσυρσης υλισμού από το άτομο μου.

Οι ανθρώπινες ρίζες βάλλουν όρια τζιαι δεσμεύσεις που δε σε αφήνουν να ανακαλύψεις την απλότητα της φυσικής ομορφιάς τούντου πλανήτη. Τούντου πλανήτη που τον εκαταντήσαμε ένα κάδο απορριμάτων (πετρέλαια, σκουπίδια, τεχνολογικά απορρίματα κλπ κλπ) για να ικανοποιήσουμε την απληστία μας....όχι την όρεξη μας για εξέλιξη, αλλά την απληστία μας για αφύσικα πράγματα...γιατί αν το κομπιούτερ ή η πλάσμα τιβί ήταν ένα φυσικό στοιχείο στον άνθρωπο τότε ο Αδάμ και η Εύα θα εβλέπαν ντοκυμαντέρ ον χάου νοτ ττου ίτ δε φρίγκινγκ στρέιντζ άπολ ιν δε φέρστ πλέις (λέμε τωρά)!!! (άσχετο-σχετικό?)

Μην ξεχνάμε να ζούμε μόνο...

Όπως το εξέφρασε με πολλά καλύττερο φρέιζινγκ και ο Κρις πριν σχεδόν είκοσι χρόνια:

«You are wrong if you think Joy emanates only or principally from human relationships. God has placed it all around us. It is in everything and anything we might experience. We just have to have the courage to turn against our habitual lifestyle and engage in unconventional living.»

Απλά ζήστε...απλά...και με ουσία. Αν η ουσία σας είναι ένα σ’αγαπώ πέτε το. Αν η ουσία σας είναι ένα ταξίδι, κάμετε το. Αν η ουσία σας είναι μια στιγμή ησυχίας στη θάλασσα, πιέννετε. Αν η ουσία σας είναι το χαμόγελο των μωρών σας , τότε απολάυστε το. Απλά ούσία...φυσική ουσία...nothing else matters.

Χαβ έι γκουντ γίκ-εντ μπιούτιφουλ πίπολ άουτ
δέαρ! =)


(Metallica - Nothing Else Matters)