Η δύναμη της πειθώς

Κάποιοι το λένε δημαγωγία, άλλοι πολιτική, άλλη διδασκαλία, άλλοι μάρκετινγκ και άλλοι απλά το λένε εκφράζω άποψη. Το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου με την εγκαθίδριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι να υπάρχει ελευθερία λόγου και σκέψεις, εφόσον και αν δεν προσβάλει ή δεν κακοποιεί με λεκτικό τρόπο τον συνάθρωπο του.

Είναι η πειθώ όμως μια ανακάλυψη που επιβάλλει απόψεις και ιδέες ή ένας τρόπος να συμβουλέψεις και να καθοδηγήσεις τον συνάνθρωπο σου;

Ο Βολταίρος μας είπε το εξής: «Φίλε μου διαφωνώ με τα λεγόμενα σου, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου για ότι λες» (παράφραση)

Τώρα...όταν κάποιος βλέπουμε ότι κάνει κακό στον εαυτό του και προσπαθούμε να συμβουλέψουμε για το καλό τους, είναι αυτό επιβολή των δικών μας απόψεων πάνω τους ή απλά μια καθοδήγηση προς το ‘σωστό’ δρόμο; Μήπως η γραμμή μεταξύ καταπιεστικής πειθούς και αβλαβής συμβουλής είναι τόσο λεπτή που μπορούμε να ξεπεράσουμε τα όρια και να μπούμε στο τομέα του υπεροπτικού βάρβαρου;

Είναι καλύτερο ως γεγονός να εξετάζουμε τις καταστάσεις και πάντα να κρατάμε ανοιχτό μυαλό, να τα κοιτάξουμε όλα κάπως πιο αντικειμενικά.

Πρόσφατα για παράδειγμα βρέθηκα να προσπαθώ να πείσω/ συμβουλέψω ένα κοντινό μου άτομο για μια διαδικαστική εγχείρηση που έπρεπε να είχε γίνει απο καιρό. Την ίδια ακριβώς στιγμή που έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί να «συμβουλεύει/πείθει» με διαπέρασε ένα κύμα υπεροψίας ότι αυτό που λέω εγώ πρέπει να γίνει. Αυτό που δεν αντιλήφθηκα καθώς τα λόγια χόρευαν έξω απο το στόμα μου είναι το δικαίωμα του άλλου στη δική του γνώμη και τις δικές του αποφάσεις και ιδέες.

Δεν είναι ακριβώς του ότι είσαι αδαής ή ότι θέλεις να κυριαρχήσεις πάνω στον άλλον. Αλλά είναι μια βαρύτητα μιας ανυσηχίας τέτοιου βαθμού που σε πλακώνει με το αίσθημα της ευθήνης να προστατεύσεις και να βοηθήσεις τον άλλον προς το καλύτερο για εκείνον. Αλλά το καλύτερο για εκείνον, κανονικά το ξέρει μόνο εκείνος, σωστά;

Η Τζείν Όστιν στο πιο ώριμο απο τα βιβλία της, το Πειθώ, ασχολήθηκε αρκετά με την έννοια της πειθώς: τις συνέπειες και τις καταστάσεις που επιφέρει η αδυναμία του να υποκύψει κάποιος στις συμβουλές, κακόβουλες και μη, κάποιων τρίτων για προσωπικά θέματα, καρδιάς και ζωής γενικότερα. Η Όστιν στη νουβέλλα της μας δείχνει την εξιλέωση και τη δεύετρη ευκαιρία για να επανορθώσει κάποιος το λάθος του που πείστηκε να ακολουθήσει το δρόμο που κάποιοι άλλοι του υπέδειξαν ως σωστό.

Πόσο σωστή είναι η πειθώ όμως όταν γίνεται απο εγωισμό και υπεροψία και πόσο σωστή όταν γίνεται εν αγνοία;