Μάνα είναι μόνο Μια
Είναι παράξενο. Μας γεννούν, μας μεγαλώνουν, μας ντύνουν, μας ταΐζουν, μας μαλλώνουν, μας φροντίζουν, μας κακομαθαίνουν, μας βάζουν στην αγκαλιά τους όταν πονάμε, όταν κλαίμε, όταν χαιρόμαστε. Είναι πάντοτε εκεί. Στα καλά, στα καλύτερα, στα κακά, στα χειρότερα.
Μάνα...κάτι δεδομένο για πολλούς, που μόνο όταν έρθει η ακύρωση της ύπραξης της καταλαβαίνουν τι δώρο είναι να την έχεις στη ζωή σου. Ποιός θα είναι εκεί να σου γκρινιάξει, να σε παρηγορήσει, να σου θυμώσει ή να σου χαμογελάσει, όταν η μάνα χαθεί;
Έπαθα σοκ χθες. Ξαφνικά από το πουθενά, ήρθε η είδηση για μια αρρώστια. Τότε έγιναν διαυγή πολλά πράγματα μέσα μου. Το τελευταίο διάστημα, έχω απομακρυνθεί απο τη μάνα μου, και δε της μιλάω όπως παλιά. Με το που ακούω όμως για την αρρώστια, μου κόβονται τα πόδια. Κρύος ιδρώτας με λούζει καθώς βιάζομαι να φύγω απ’ τη δουλειά για να πάω σπίτι να μάθω περισσότερα νέα. Τα νέα δεν είναι κάκιστα, αλλά δεν είναι ούτε τα καλύτερα.
Τότε είναι που σε χτυπάει ο κεραυνός: εκείνη που νόμιζες ότι θα είναι πάντα εκεί, για να σου σπάει τα νεύρα, να σε καθοδηγεί και να μαζεύει τα κομμάτια σου, ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ανατραπεί ανα πάσα στιγμή. Σταματάς να την θεωρείς δεδομένο και νιώθεις μίσος και αδικία. Μια αδικία που κανείς δε μπορεί να σου δώσει εξιλέωση και λύτρωση. Γιατί μαζί με το μίσος της αρρώστιας καταριέσαι και τον εαυτό σου που δεν έδωσες περισσότερα, που δεν ήσουν ότι καλύτερο μπορούσες να είσαι γι’ αυτήν.
Ακόμα και μια μάνα έχει ημερομινία λήξης...
Τη δικιά μου λες, γιατί; Γιατί τι δικιά μου μανούλα; Και προσπαθείς να δώσεις συμπαράσταση στο ήδη θαρραλέο πρόσωπο της, που τα αντιμετωπίζει όλα με ένα δυνατό χαμόγελο. Που ακόμα είναι εκεί για να σε φροντίσει μέχρι το τέλος. Πόσο λάθος ήσουν που την έπαιρνες πάντα δεδομένο, ότι θα’ ναι το συνεχόμενο άτομο στη ζωή σου. Τώρα καταλαβαίνεις τι είναι μια μάνα. Τώρα είναι που έρχεσαι να αναθεωρήσεις και να σκεφτείς όσα μπορείς ακόμα να δώσεις, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος.
Τα γιατί είναι άδικα και χωρίς σκοπό. Η αγάπη μιας μάνας είναι, τις πλείστες φορές, το πιο αγνό συναίσθηματα μεταξύ δυο ανθρώπων. Ξεκινάει και τελειώνει με ανιδιοτέλεια. Ακόμα κι’ αν σε στιγμές μας θυμίζει εγωισμό, είναι η ύστατη δωτικότητα αγάπης.
Μάνα είναι μόνο μια, και σαν έρχεται τη στιγμή να φύγει απο κοντά σου καταλαβαίνεις την αξία της ύπαρξης της...
Μάνα...κάτι δεδομένο για πολλούς, που μόνο όταν έρθει η ακύρωση της ύπραξης της καταλαβαίνουν τι δώρο είναι να την έχεις στη ζωή σου. Ποιός θα είναι εκεί να σου γκρινιάξει, να σε παρηγορήσει, να σου θυμώσει ή να σου χαμογελάσει, όταν η μάνα χαθεί;
Έπαθα σοκ χθες. Ξαφνικά από το πουθενά, ήρθε η είδηση για μια αρρώστια. Τότε έγιναν διαυγή πολλά πράγματα μέσα μου. Το τελευταίο διάστημα, έχω απομακρυνθεί απο τη μάνα μου, και δε της μιλάω όπως παλιά. Με το που ακούω όμως για την αρρώστια, μου κόβονται τα πόδια. Κρύος ιδρώτας με λούζει καθώς βιάζομαι να φύγω απ’ τη δουλειά για να πάω σπίτι να μάθω περισσότερα νέα. Τα νέα δεν είναι κάκιστα, αλλά δεν είναι ούτε τα καλύτερα.
Τότε είναι που σε χτυπάει ο κεραυνός: εκείνη που νόμιζες ότι θα είναι πάντα εκεί, για να σου σπάει τα νεύρα, να σε καθοδηγεί και να μαζεύει τα κομμάτια σου, ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ανατραπεί ανα πάσα στιγμή. Σταματάς να την θεωρείς δεδομένο και νιώθεις μίσος και αδικία. Μια αδικία που κανείς δε μπορεί να σου δώσει εξιλέωση και λύτρωση. Γιατί μαζί με το μίσος της αρρώστιας καταριέσαι και τον εαυτό σου που δεν έδωσες περισσότερα, που δεν ήσουν ότι καλύτερο μπορούσες να είσαι γι’ αυτήν.
Ακόμα και μια μάνα έχει ημερομινία λήξης...
Τη δικιά μου λες, γιατί; Γιατί τι δικιά μου μανούλα; Και προσπαθείς να δώσεις συμπαράσταση στο ήδη θαρραλέο πρόσωπο της, που τα αντιμετωπίζει όλα με ένα δυνατό χαμόγελο. Που ακόμα είναι εκεί για να σε φροντίσει μέχρι το τέλος. Πόσο λάθος ήσουν που την έπαιρνες πάντα δεδομένο, ότι θα’ ναι το συνεχόμενο άτομο στη ζωή σου. Τώρα καταλαβαίνεις τι είναι μια μάνα. Τώρα είναι που έρχεσαι να αναθεωρήσεις και να σκεφτείς όσα μπορείς ακόμα να δώσεις, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος.
Τα γιατί είναι άδικα και χωρίς σκοπό. Η αγάπη μιας μάνας είναι, τις πλείστες φορές, το πιο αγνό συναίσθηματα μεταξύ δυο ανθρώπων. Ξεκινάει και τελειώνει με ανιδιοτέλεια. Ακόμα κι’ αν σε στιγμές μας θυμίζει εγωισμό, είναι η ύστατη δωτικότητα αγάπης.
Μάνα είναι μόνο μια, και σαν έρχεται τη στιγμή να φύγει απο κοντά σου καταλαβαίνεις την αξία της ύπαρξης της...
Comments
Post a Comment