ΤΟΠ ΚΑΠΗ, Το Πουλάκι Τσίου and other encounters
Το γουίκ-εντ που λέτε ήταν τίνγκα με φάμιλι-αφέαρς. Αφιερώθηκε, ως επί το πλείστον, εις την οικογένεια.
Το Σάββατο ήταν τα γενέθλια του μικρού μας Άγγελου (όνομα ΚΑΙ πράμα). Μα τι σου είναι τα μωρά α! Ποττέ δεν ήμουν πολλά μεγάλη φαν τους, το ομολογώ, τζιαι δεν τα αντέχω τζιαι για πολύν ώραν, αλλά είναι η χαρά σου να τα παίζεις τζιαι να τους κάμνεις "κούνια μπέλλα, όμορφη κοπέλα". Ας πούμε, μακάρι να ήμουν τζιαι εγώ τόσο χάππι άμαν μου τραουδούσαν τούντο τραούδι. Ποιός ξέρει, μιαν εποχή μπορεί τζιαι να ήμουν...
Τέσπα. Επίαμε, οι γκρόουν-απς και καπνιστές εστραφήκαν προς τα έξω, όσοι ασχολούνταν με τα φαγιάτζιαι τες σhεφταλιές εμπενοφκέναν μες την κουζίνα, ενώ οι υπόλοιποι εχαζολογούσαν με τον πόμπιρα. Αφού εφάμε τζιαι εκαρδαμώσαμε ήρτεν η ώρα της τούρτας. Τζιαι να σου....ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΤΣΙΟΥ!!! Αν τζιαι εγύρισσε μου λίγον, άτε είπα για χατίρι του μπέμπι θα το καταπιούμε τζιαι τούτο. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι η τούρτα του πουλακίου τσίου, ήταν αρκετά ντελίσhιους τζιαι εχάρηκα που εκαταβροχθήσαμε το κωλόπουλο. Ο μπέμπις να μας κοιτάζει ούλη την ώρα με μια απορία στο βλέμμα, ειδικά την ώρα που εσταθήκαμε δεκαπέντε νοματοί γυρώ του τζιαι ετραουδούσαμε του το χάππι μπέρθ-ντέι. Είμαι σίουρη θα εσκέφτετουν "γουότ δε φακ ις γκοίν ον με τούντους πελλούς" αλλά ένιγουέι.
Την Κυριακή δε, η μάδερ με έπεισε να πάμε εκδορμή με τα Κυπριακά ΚΑΠΗ. Ναι, καλά ακούσετε, τα Κυπριακά ΚΑΠΗ. Καλά εν ήταν ΚΑΠΗ που τα ελέασσιν (για όσους αγνοούν τι εστί ΚΑΠΗ = Κέντρο Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων). Ήταν ο Σύνδεσμος Ζωγράφων Λεμεσού, αλλά σίριουσλι πίπολ, η μάδερ ήταν η πιο μιτσία ηλικιακά τζιμέσα (με εξαίρεση κάτι αγγονούθκια τζιαι εμένα ). 'Ημουν σαν την πιτόμουγια μες το γάλα, στην κυριολεξία!
Τέσπα, για το χατίρι της μάδερ επεράσαμε και αυτή την εμπειρία. Εν τζιαι ότι ήταν άσhιημη η εκδρομή, μόνο τζίντα "μιλλωμένα" ανέκδοτα τζιαι τα τραούθκια της Κυριακού Πελαγίας (είπα σου χτενίστουν νάκκο τζιαι εν ξεκολλάς που το γυαλί κλπ κλπ) να ελείπαν τζιαι θα ήμαστουν πόμπα.
Επήραν μας εκδρομή στην Επισκοπή της Πάφου που λέτε. Αμ πως, έχουν τζιαι οι Παφίτες Επισκοπή, ήντα εν μόνο οι Λεμεσhιανοί;!; Έχουν μετέωρα τζιαμέ τζιαι έτσι εδημιουργήσασσιν περιβαλλοντικό κέντρο. Εμπήκαμε μέσα, φρεσκοπογιατισμένο θέμας (να δούμε ριάλλα που εσύρασσιν για να το χτίσουν) τζιαι εκάτσαν μας κάτω σε μια αίθουσα που μπέαρλι εχώρεν 55 πλάσματα (μερικά γερούθκια εσταήκασσιν αφού εν είσhε χώρο) τζιαι εβάλαν μας μια ταινία μισάωρη (παραγωγής 2007 με 3 πλάσματα για συντελεστές) που έδειχνε για την Κοιλάδα της Έζουσας. Προσωπικά εν ήξερα καν ποια εν η Έζουσα, αλλά άρεσε μου που έμαθα το κάτι τοις παραπάνω...για κάτι φκιόρα που δεν εξαναείδα, για κάτι πουλιά, που κατά τα λεγόμενα τους μόνο στην Κύπρο υπάρχουν (εεε τωρά με τα πρόσφατα "κουρέματα" θα φίουν τζιαι τζίνα, θα αποδυμήσουν για τ' αλλού - όπως εσχολίασα τζιαι στην μάδερ).
Μετά οφ κορς εκατεβήκαμε στο κοινοτικό κέντρο του χωρκού για το πατροπαράδοτο μπούκωμα aka των καφέ των 10 τζιαι την ελιωτή για να γεμώσουν λιο οι άκριες.
Που τζιαμέ τζιαι τζι επιάμε την στράτα για Λατσίλατσούδι όπου και θα καθόμασταν για το φαγοπότι. Φυσικά τζιαι εφάγαμε ψαρούδιν. Γουέλ, εγώ έφαα σουπιές ΜΕ το μελάνι, γιατί αρέσκουν μου πολλά, ειδικά με το λαδολέμονο είναι για να γλείφεις τα δαχτύλια σου. Αχχχχ, να δούμε για πόσο θα μπορούμε να κάμνου indulge σε έτσι delights.
Μετά, τα ΚΑΠΗ μας αποφασίσαν να κάμουμε άλλη μια στάση (αντί να πάμε σπίτι για να δω το νέο μου ομπσέσhιον 'The Walking Dead' εστρατουρούσαν με) για παγωτούδι στο Λιμανάκι της Πάφου. Εεε, τζιαμέ εσυζητούσαμε πασχαλινές συνταγές με τη μάδερ τζιαι αν θα κάμουμεν φέτος φλαούνες. Η μάδερ θέλει, αλλά εγώ σκέφτομαι ότι εν μεγάλο το κόστος τζιαι ότι ίσως για 4 πλάσματα που είμαστε (καλάν 4 1/2 με τη Σύσσι) μπορεί να μεν αξίζει το κόπο, αν τζιαι απολαμβάνουμε τη διαδικασία η αλήθκεια να λέγετε.
Με τα πολλά, έπιασε μας το απόγευμα, τζιαι εστραφήκαμε κατά τις 6 σπίτι. Εεε κάτι καθαρίσματα ποτζί ποδά με τις αταξίες της Σύσσις (αλλά όχι αδίκες αταξίες), κάτι τσόρς μες στο σπίτι, κάτι συναντήσεις τζιαι με τα ξαδέλφια (να μιλούμε περί σχέσεων και υπαρξιακών - ααααχχχ τα αιώνια θέματα) έπιασε μας η νύχτα όπου και το σ/κ μου τελείωσε με την σειρά των ημερών, τα ζόμπις μου (που ανάφερα πιο πάνω)...Μα τί τέλεια σειρά βρε παιδί μου. Όι έχω να το λέω, εν πολλά καλή σειρά, πρέπει να την δείτε.
Άτε καλήν μας εφτομάδα, με μπλογκοδιαγωνισμούς και φίλους.
Το Σάββατο ήταν τα γενέθλια του μικρού μας Άγγελου (όνομα ΚΑΙ πράμα). Μα τι σου είναι τα μωρά α! Ποττέ δεν ήμουν πολλά μεγάλη φαν τους, το ομολογώ, τζιαι δεν τα αντέχω τζιαι για πολύν ώραν, αλλά είναι η χαρά σου να τα παίζεις τζιαι να τους κάμνεις "κούνια μπέλλα, όμορφη κοπέλα". Ας πούμε, μακάρι να ήμουν τζιαι εγώ τόσο χάππι άμαν μου τραουδούσαν τούντο τραούδι. Ποιός ξέρει, μιαν εποχή μπορεί τζιαι να ήμουν...
Τέσπα. Επίαμε, οι γκρόουν-απς και καπνιστές εστραφήκαν προς τα έξω, όσοι ασχολούνταν με τα φαγιά
Την Κυριακή δε, η μάδερ με έπεισε να πάμε εκδορμή με τα Κυπριακά ΚΑΠΗ. Ναι, καλά ακούσετε, τα Κυπριακά ΚΑΠΗ. Καλά εν ήταν ΚΑΠΗ που τα ελέασσιν (για όσους αγνοούν τι εστί ΚΑΠΗ = Κέντρο Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων). Ήταν ο Σύνδεσμος Ζωγράφων Λεμεσού, αλλά σίριουσλι πίπολ, η μάδερ ήταν η πιο μιτσία ηλικιακά τζιμέσα (με εξαίρεση κάτι αγγονούθκια τζιαι εμένα ). 'Ημουν σαν την πιτόμουγια μες το γάλα, στην κυριολεξία!
Τέσπα, για το χατίρι της μάδερ επεράσαμε και αυτή την εμπειρία. Εν τζιαι ότι ήταν άσhιημη η εκδρομή, μόνο τζίντα "μιλλωμένα" ανέκδοτα τζιαι τα τραούθκια της Κυριακού Πελαγίας (είπα σου χτενίστουν νάκκο τζιαι εν ξεκολλάς που το γυαλί κλπ κλπ) να ελείπαν τζιαι θα ήμαστουν πόμπα.
Επήραν μας εκδρομή στην Επισκοπή της Πάφου που λέτε. Αμ πως, έχουν τζιαι οι Παφίτες Επισκοπή, ήντα εν μόνο οι Λεμεσhιανοί;!; Έχουν μετέωρα τζιαμέ τζιαι έτσι εδημιουργήσασσιν περιβαλλοντικό κέντρο. Εμπήκαμε μέσα, φρεσκοπογιατισμένο θέμας (να δούμε ριάλλα που εσύρασσιν για να το χτίσουν) τζιαι εκάτσαν μας κάτω σε μια αίθουσα που μπέαρλι εχώρεν 55 πλάσματα (μερικά γερούθκια εσταήκασσιν αφού εν είσhε χώρο) τζιαι εβάλαν μας μια ταινία μισάωρη (παραγωγής 2007 με 3 πλάσματα για συντελεστές) που έδειχνε για την Κοιλάδα της Έζουσας. Προσωπικά εν ήξερα καν ποια εν η Έζουσα, αλλά άρεσε μου που έμαθα το κάτι τοις παραπάνω...για κάτι φκιόρα που δεν εξαναείδα, για κάτι πουλιά, που κατά τα λεγόμενα τους μόνο στην Κύπρο υπάρχουν (εεε τωρά με τα πρόσφατα "κουρέματα" θα φίουν τζιαι τζίνα, θα αποδυμήσουν για τ' αλλού - όπως εσχολίασα τζιαι στην μάδερ).
Μετά οφ κορς εκατεβήκαμε στο κοινοτικό κέντρο του χωρκού για το πατροπαράδοτο μπούκωμα aka των καφέ των 10 τζιαι την ελιωτή για να γεμώσουν λιο οι άκριες.
Που τζιαμέ τζιαι τζι επιάμε την στράτα για Λατσί
Μετά, τα ΚΑΠΗ μας αποφασίσαν να κάμουμε άλλη μια στάση (αντί να πάμε σπίτι για να δω το νέο μου ομπσέσhιον 'The Walking Dead' εστρατουρούσαν με) για παγωτούδι στο Λιμανάκι της Πάφου. Εεε, τζιαμέ εσυζητούσαμε πασχαλινές συνταγές με τη μάδερ τζιαι αν θα κάμουμεν φέτος φλαούνες. Η μάδερ θέλει, αλλά εγώ σκέφτομαι ότι εν μεγάλο το κόστος τζιαι ότι ίσως για 4 πλάσματα που είμαστε (καλάν 4 1/2 με τη Σύσσι) μπορεί να μεν αξίζει το κόπο, αν τζιαι απολαμβάνουμε τη διαδικασία η αλήθκεια να λέγετε.
Με τα πολλά, έπιασε μας το απόγευμα, τζιαι εστραφήκαμε κατά τις 6 σπίτι. Εεε κάτι καθαρίσματα ποτζί ποδά με τις αταξίες της Σύσσις (αλλά όχι αδίκες αταξίες), κάτι τσόρς μες στο σπίτι, κάτι συναντήσεις τζιαι με τα ξαδέλφια (να μιλούμε περί σχέσεων και υπαρξιακών - ααααχχχ τα αιώνια θέματα) έπιασε μας η νύχτα όπου και το σ/κ μου τελείωσε με την σειρά των ημερών, τα ζόμπις μου (που ανάφερα πιο πάνω)...Μα τί τέλεια σειρά βρε παιδί μου. Όι έχω να το λέω, εν πολλά καλή σειρά, πρέπει να την δείτε.
Άτε καλήν μας εφτομάδα, με μπλογκοδιαγωνισμούς και φίλους.
Bob Dylan - Tomorrow is a Long Time
Ωραία Κυριακή επέρασες. Εν καλή η παρέα της μανούλας, εννενεί; Εγώ πεθυμώ την πολλά τη δική μου.
ReplyDelete@άσπρο και παχύ: Νιιιιιι ήταν καλή, ευχαριστώ. :)
ReplyDeleteΤζιαι η παρέα της μάμας εν καλή, ας εν καλά ετζέρασε με τζιόλας. Ναι, τζιαι εγώ έτσι την επεθυμούσα τον τζιαιρό που ήμουν έξω, τζιαι εμίλουν της τουλάχιστον 1-2 ώρες την ημέρα. Ήταν πάντα η παρέα μου. :)