Μεγάλη Εβδομάδα VS Λουκρέζια: 0-1

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΡΑ: "Ιδού ο Νυμφίος Έρχεται..."

Να κάτσει τζιαμέ που κάθεται ο Νυμφίος. Έπιασε άρων άρων το γαουρούι του τζιαι εχωρκοίριζε μες την Γαλλιλαία. 

Όκεϊ υπό κανονικές συνθήκες τούντην εβδομάδα θα πρέπει να:

• μην είμαι αθυρόστομη (bitch, fuck, damn και τέτοια κόβονται μαχαίρι) - damn it...oops...fuck it....oops...crap it up...ΚΑΝΕΙ!!!!!
• να απαρνηθώ το γιαούρτι τζιαι ούλα τα γαλακοκτομικά είδη (γουάαααααααατ;;;;; - NOOOOOOOOOOO!!!)
• να απαρνηθώ το κρέας (μα ούτε τζιαι τη γαλοπούλα που εν χαμηλή σε λιπαρά;;; ούτε μια γαριδούλα;;; ούτε ένα χταποδάκι ή έστω μια κονσέρβα τόνο;;;;;;;;;;)
• να μεν βλέπω σειρές τζιαι ταινίες με ακατάλληλο περιεχόμενο (κμχχχ κμχχχχ...βλέπε Game of Thrones, The Walking Dead, The Vampire Diaries, Mad Men etc). Η μόνη τηλεοπτική ταινία/σειρά που μου επιτρέπεται να δω είναι για χιλιοστή φορά 'Ο Ιησούς της Ναζαρέθ', άτε το πολύ πολύ στο τσακίρ κέφι τζιαι καμιά καινούργια θρησκευτική παραγωγή (βλέπε νιού τιί-φιλμ με το Μπίλι Ζέιν εως 'Βαραβάς' σε παραγωγή του Reelz Channel - Jesus help us, literally). 
• να μην κάνω πονηρές/κακές σκέψεις, του τύπου I'm so excited and I just can't hide it, I'm about to lose control and I think I like it φάση. 
• κάνω νηστεία και στο μυαλό...χενς δεν θα μπορώ να διαβάζω βιβλία φάση "ναι Χουαν ντε Λα Κάβλα ντε Ρόσα πιάστην Αμαραλίς τζιαι σύρτην στο έδαφος τζιαι κάμε την δική σου" (γουότ δε εφ...?), συνεπώς πάει τζιαι το Γκέιμ οφ Θρόουνς τζιαι το Χάνγκερ Γκέιμς τζιαι ο Λόρκα. Εεε μα, αλοίμονο, πρέπει να κάμουμε κάθαρση ψυχή τε και σώματι. 
• να τα έχω καλά με όλους. να μην τσαντίζομαι όταν είμαι δουλειά τζιαι πιάνω τηλέφωνο σε εταιρίες για να μου πουν απλά το φαξ τους τζιαι να πρέπει να με περάσουν που σhίλιους δεκατρείς νοματέους για ένα κώλο-γ**μπιίιιιιπ φαξ....keep calm....keep calm.....KEEP CALM!!!
• να πηγαίνω στην εκκλησία επί καθημερινής βάσεως για να αισθανώ την Εβδομάδα των Παθών (pun-ny pun-ny pun-ny)
• κρατήσω ένα ευσεβής άτιτιουντ καθόλη την Εβδομάδα ως την ώρα που θα πάμε στον Καλό Λόγο (μουάχαχαχα, έτσι τον λέμε, in other words...λαμπρατζιά τάιμ), θα ξιτιμάσω γιατί θα με κρούσει το τζερί που τη λαμπάδα τζιαι θα αρνηθώ να φάω μαγειρίτσα γιατί ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΑΝΙΝΘΟ!!!!!!!
• φιμώσω το στόμα μου με σούβλα (κοτόπουλο, αρνί, χοιρινό), κόκκινα αυγά, φλαούνες, πατάτες (οφτές, τηγανιτές, του φούρνου κλπ), τζατζίκι, τασhιή, σαλάτες, μακαρόνια του φούρνου, κοκορέτσι κλπ κλπ. γιατί έτσι πρέπει την Κυριακή του Πάσκα. 

Όσο μεγαλώ, τόσο δε καταλαβαίνω τι πάει να πει 'Χριστούγεννα' τζιαι 'Πάσχα'. Κάτι τσακισμένα όνειρα τζιαι κάτι μαραμένες καρδιές, κάτι ελλειπής οικογενειακές συγκεντρώσεις, με κρατούν παντελώς αδιάφορη προς το πνεύμα των ημερών. 

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ: "Τής των δέκα παρθένων παραβολής..."

Ήδη τα πάθη της Άγιας Εβδομάδας εχάσαν το 1ο ματς εχτές για τους πιο κάτω λόγους:

• Είδα Game of Thrones, Mad Men, The Borgias τζιαι Austin Powers (yeah baby, yeah!)
• Δεν απόφυγα ΟΥΤΕ το κρέας ΟΥΤΕ το γιαουρτάκι Alpro με γεύση βανίλλιας. (το συνηστώ!!!!)
• Ενευρίασα στη δουλειά με μιαν εταιρεία που για να μου δώκει 1 φαξ επήρε με σε 6 διαφορετικά άτομα τζιαι έφαε μου 25 λεπτά!!!!!
• Ετσακώθηκα με τον μπρο τζιαι εφτάσαμε σε σημεία πέραν του "φακ οφφ/πιςς οφφ". All is well now, ευτυχώς εκάμαμε amend. .
• ΔΕΝ είδα τον 'Ιησού της Ναζαρέθ', όχι ακόμα τουλάχιστον.
• Εθκιάβασα τζιαι Λόρκα τζιαι Νερούδα τζιαι R.R. Martin (aka Game of Thrones). 
• Έκαμα πονηρές σκέψεις του τύπου "It's raining men, hallelujah", ασυναίσθητα μεν, θεληματικά δεν. 
• Δεν επία εκκλησία. Πάει ο Νυμφίος. Εν τον είδα εψές. Άραγε σου να δω τις 10 παρθένες πόψε;;;; Naaaaahhhh....

Οι μοναδικές φορές που αισθάνθηκα πραγματικά κάτι την Εβδομάδα των Παθών ήταν:

1. όταν ήμουν 16 χρονών (επίεννα εκκλησία καθημερινά - έκαμα νηστεία 50 μέρες τζιαι ήμουν πολλά pious - με εξαίρεση το ότι μετά που την Εκκλησία επίεννα σπίτι τζιαι έβλεπα τον "Νονό" γιατί ήταν η χρονιά που ανακάλυψα τον Κόπολα). 
2. Τζιαι 2η φορά ήταν όταν ήμουν 22, όταν ήμουν εντελώς μόνη μου στο Λονδίνο τζιαι εδούλεφκα τζιαι έκαμα νηστεία κανονικά, τζιαι έφεφκα που τη δουλειά για να πάω Εκκλησία που ήταν 30λεπτά με το τιούμπ, τζιαι επία τζιαι την Κυριακή του Πάσχα στην Λειτουργία/Εσπερινό (στην Αγγλία εν πρωί που κάμνουν την λειτουργία τούτη) της Αγάπης...που μπάι δε γουέι εν πολλά ωραία λειτουργία που δαμέσα εν την κάμνουν ούλες οι εκκλησίες. 

Πάσχα θα έπρεπε κανονικά να σημαίνει κάτι περισσότερο που το απλά εν τρώω κρέας τζιαι δεν βρίζω. Πρέπει να σημαίνει γαλήνη, ηρεμία πνεύματος και ειλικρίνεια. Όταν ακούμε ψέματα καθημερινά πρωτίστως από τους ανθρώπους που μας "κυβερνούν" τζιαι "εργάζονται" για το "καλό" του τόπου περιπέζουν, τότε πως να μπεις σε μια ήπια πνευματική κατάσταση. Δε γίνετε, τζιαι ο οποισδήποτε το κάμνει είτε εν τόσο dettached που μέσα του που απλά τίποτε εν τον επηρεάζει είτε απλά he's lying to himself, and others. 

Το Πάσχα εν εν μόνο σούβλα, λαμπρατζιά, η ταινία του Τζεφιρέλι τζιαι φλαούνες, αλλά μια πραγματική μεταμόρφωση...μια ανάσταση, μια αναγέννηση. 

Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Τζιαι δε θα πω ψέματα. Έβρισα εχτές. Έκαμα πονηρές σκέψεις. Εμίλλωσα τζιαι ΔΕΝ επία εκκλησία. Αλλά ξέρω ότι οποιαδήποτε στιγμή νιώσω ότι θέλω να περάσω την Εβδομάδα των Παθών, μπορώ να την περάσω, τζιαι πρώτα πρώτα αρχίζοντας από το μέσα μου, τζιαι μετά προχωρόντας στο έξω. 

Τζιαι για του λόγου το αληθές....γιατί τόσο μίσος για τον 'Ιησού της Ναζαρέθ'??? Όκεϊ, εγώ που μια φάση της ζωής μου τζιαι μετά (μετά το μάστερ μου βασικά), άρκεψα τζιαι εκοίταζα την παραγωγή με εντελως διαφορετικό μάτι. Καταρχάς ο Φράνκο Τζεφιρέλι (Brother Sun, Sister Moon) εν μάστρος πας το cinematography τζιαι την σκηνοθεσία. Μόνο τζιαι μόνο που επιχείρησε να κάμει έτσι παραγωγή πρέπει να του στρώνουμε κόκκινο χαλί. Να έβαλες ένα σκηνοθέτη τη σήμερον ημέρα να γυρίσει έτσι πράμα εν θα μπορούσε να καταφέρει ούτε το μισό αποτέλεσμα. Ακόμα τζιαι το σάουντρακ του Maurice Jarre, άμαν το ακούσετε προσεκτικά εν φάκινγκ αριστούργημα. Ξέρω το ότι εν η επανάλειψη που εσκότωσε τη παραγωγή, αλλά εν την κάμνει υποδιέστερη nonetheless. 

Καλή μας συνέχεια...καλά μας πάθη...ήδη εξεκινήσαν πάντως....

Maurice Jarre - Main Titles Jesus of Nazareth
Original Score