“Wisdom” Tooth: Δε τρούθ μπιχάιντ δε μιθ!

...σας διαβεβαιώ ντίαρ συν-βλόγκερς ότι εν εν ούτ σοφό ούτε φρόνιμο τούντο δόντι. Αν μη τι άλλο επροκάλεσε μου αβάσταχτους πόνους τζιαι μιζέρια την τελευταία εφτομάδα.

Που το άου πάω στο κλάμα τζιαι που το κλάμα πέφτω στα αναλγητικά. Είμαι ένα μάτσο χάλι. Και όλα αυτά γιατί ένα δόντι είπε ότι ιτ ις τάιμ να περιβραδύσω τζιαι εγώ μες τα στενά της μασέλας της Lucrezia’s.

Το δόντι ετούτο δω (καταραμένο να είναι, καταραμένο) εν ένα σαπισμένο σοφό δόντι (νόοοοοτ). Τωρά γιατί το εφκάλασσιν φρονημίτη ενάς Θεός (χου) το ξέρει. Με φρόνιμο έννι με τίποτε.

Το χρονικό ενός αμπάλατου σοφού δοντιού:

Εμένα το δικό μου αμπάλατο φρόνιμο δόντι εφύτρωσεν την Άνοιξη του 2008. Τότε ήμουν πας τα τελειώματα του μαστερ μου τζιαι ετζινήυσα να πάω να φκάλω πανοραμικές για να αρχίσω τη διαδικασία του how to lose your nasty wisdom tooth in 10 days (νοοοοτ!). Τα σχέδια μου όμως επατώσαν οικτρά μιας τζιαι αντί για έξοδο δοντιού έκαμα έξοδο πετσοκοψίματος κρέατος ντιού του είχα κύστη κόκυγγο. Τζιαι έτσι το χαμένο όνειρο για το αμπάλατο φρόνιμο δόντι αναβλήθηκε. Εις νεοτέραν.

Μετά είχα τες μετακομίσεις μου εις τα Λόντον τάουν, μετά εγίνηκα ουάν μπρόουκ γκέρλ (unlike the new US TV Series “Two Broke Girls” εγώ ήμου μόνη σαν το λεμόνι) τζιαι εν είχα με μάνεϊ με χάνεϊ σόου για ακόμα ανάμισι χρόνο το λονγκ λοστ ντριμ για μιαν αποχώρηση που το σοφό (ποιό) δόντι εμπήκε στο συρτάρι. Μετά άφηκα τη μάνα Ίνγκλαντ τζιαι ήρτα πίσω στη άσπλαχνη βραχονησίδα...le Cypre. Αλλά τζιαι πάλε το δόντι εμπήκε στον πάτο των προτεραιότητων μου γιατί πάλε ήμουν ένα μπρόουκ γκέρλ, τούντη φορά με κυπριακή πατέντα δόου. Όταν ήβρα δουλειά πέρυσι τζιαι άρκεψα τζιαι επαραώνουμουν, το φρόνιμο καλό δοντάκι (νοοοοοοτ) αποφάσισε να μεν πολωηθεί... τιλλ νάου.

Έψησε με τζιαι εκαούρτισε με! Τα νεύρα μου. Το αυτί μου. Το μισό μου κρανίο. Η μισή μου μασσέλα. Τζιαι μόστ οφ ολ....η όρεξη μου. Έσhιει μια φτομάδα που με βασανιά έτσι. Εν αντέχω εν αντέχω. Πτου ξανά τζιαι η πανοραμική. Πτου ξανά τζι’ άλλα ριάλλια. Τζιαι τούντην φορά εν μπορώ να ξεφύγω που το ρούνι ρούνι το άσχημο κακό γουρούνι δόντι. Τωρά θα παραπέσω εις τες δαγκάνες ενός γναθοχειρούργου να σκαλίζει τζιαι να κόφκει τζιαι να ράφκει μες τη μασσέλα μου για να εξορίσει το ύπουλο δόντι.

Ούλη μέρα σκούζω τζιαι παουρίζω. Τζιαι με άδεια μπορώ να πιάσω που τη δουλειά με τίποτε. Τζιαι έχω τζιαι ένα άνεξπέκτετ περφόρμανς απρέιζαλ σήμερα που ένας Θεός (χου) ξέρει πως θα αντέξω να το κάμω με την ημικρανία τζιαι τον πυρετό που έχω.

Υποφέρω, υποφερώ, υποφέρω πολύ! Έχει μείνει, έχει μείνει η μασσέλα μου μισήηηηηη (λέμε τωρά).....τζιαι για να μεν παρεκτραπώ στο θέμα οριτζινάλιτι θα συνεχίσω ακάθεκτη με το ποστ της Δεφτέρας....αου αου αου αου αου αου αου αου αου αου αου αου αου αου αου αου αουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ! Πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ, πονώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εεεεε, πονώ είπα!!!!!

Πάω να χαποπιώ να μου περάσει λιο....ωιμέ!

Καλό αν-σαφερινγκ γουίκ-εντ έβρι-ουάν.


Δέσποινα Βανδή - Υποφέρω