New Moon

Υπο επιστημονικούς όρους το new moon σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της σεληνιακής περιφοράς γύρω απο γη (νομίζω εν σωστά που τα λαλώ οξά;). Τέσπα. Η Νέα Σελήνη (όπως τα λέμε και εις τας Γκρικ) εν το σημείο όπου η σελήνη ολοκληρώνει τον κύκλο της, μαυρίζει (σόρτ οφ) τζιαι αρχίζει να εμφανίζεται η νέα σελήνη σιγά σιγά. Μια καινούργια αρχή.

Το emo ετούτο βλογκ ονομάστηκε Λυκόφως (πι.ες. καμία σχέση με τις ταινίες Τουάιλαϊτ τζιαι τους ίμο χαρακτήρες) αλλά κατά βάθος έθελε να ονομαστεί το ελληνικό όνομα της Aurora που κατά λέξη σημαίνει Αυγή (που εν αγνοία μου ονόμασα το ένα διάστημα ‘Χρυσή Αυγή’ χωρίς να ξέρω για το κίνημα που υπάρχει στη νήσο μας τζιαι του τι κάμει αλλά τέσπα εν εν το θέμα μας τούτο), τζιαι στο τέλος εκατέλειξε να ονομαστεί το σούρουπο πριν ανοίξει η αυλαία της Νέας Σελήνης.

Νέα Σελήνη....για μένα σημαίνει κάτι καινούργιο, κάτι που ετέλειωσε τζιαι κάτι που αρκέφκει. Έναν είδος κάθαρσης. Εψές πάλε επιάσανμε ολίγον τι τα ινσομνιακά μου τζιαι άκουα το υπέροχο Intermezzo του Pietro Mascagni (που εν τζιαι το σάουντρακ του Ρέιτζιν Μπουλ – Raging Bull – με τον ΝτεΝίρο τζιαι με σκηνοθετική υπογραφή του Σκορτσέζε) τζιαι εθώρουν το φεγγάρι. Σχεδόν γεμάτο, αλλά ήταν ολοφώτιστο. Λες τζιαι αψε λάμπα ο Τάκης ή ο Παπούλης που τζιπάνω τζι τζιαι εφώτιζε ούλη τη γη.

Εν πολλοί οι καλλιτέχνες (ειδικά μουσικοί τζιαι συγγραφείς) που εμπνευστήκαν/εμπνέονται/θα εμπνέονται που τη μαγεία της Λούνα (όπωθ τη λαλούθιν τδζιαι οι Ιθπανοί). Ήντα η πρώτη ταινία έβερ που εγυρίστηκε που τζίντους αθκιασερούς προτωπόρους τους Γάλλους ήταν το ‘Ταξίδι στη Σελήνη’ (Voyage dans la Lune).

Η νέα σελήνη όμως εν κάτι το αλλοιώτικο, το διαφορετικό, το φρέσκο, το καινούργιο...εν ξέρω γιατί αλλά εχτές άρκεψα τζιαι έκλαια που την τόση αγνή ομορφιά του φεγγαριού. Σαν να την έβλεπα για πρώτη φορά. Έδωκε μου κουράγιο που έλαμπε που πάνω μου – εν ξέρω αν έκλαια επειδή εσhιλοπονούσα για το δόντι μου (ναι ακόμα πονώ αφάνταστα) ή απλά επειδή ήμουν στη τσίτα ούλη μέρα τζιαι έσπασα.

Τζιαι ύστερα ήρτε μου στο νου μια εικόνα, μια ανάμνηση, μια αίσθηση. Πέρσι έτσι τζιαιρό μώλις αρχήσαμε να κάμνουμε παρέα με τον SSAF (σε ελεύθερη μετάφραση super special awesome friend aka the friend, γνωστός εις τους πλείστους σας) τζιαι έτσι τζιαιρό είχαμε το πρώτο έπικ άργκουμεντ μας. Εν θα πω λεπτομέριες το γιατί τζιαι το πως τζιαι το πόσο. Εν εν τζίνο το θέμα. Απλά έννα πω ότι πέρσι έτσι τζιαιρό αντινάχτηκα εις το Αρχαίων Ιδάλιων μιαν καλήν πρωίαν, έπιασα άδεια που τη δουλειά οφ κορς (τότε ήμουν νούμπ πας το θέμα πιάνω άδεια που τη δουλειά, τωρά είμαι αντβάνστ λέβελ) τζιαι έκαμα μάι βέρι όουν φέρστ ντέι οφφ.

Οκέι γκράντιτ αν τζιαι υπήρξε μια λογομαχία στην αρχή, μπάι δι εντ οφ ιτ ήβραμε τα. Αλλά η αίσθηση έμεινε μου. Το απότομο ταξίδι. Η νέα κομόπολη που εν είχα ξαναδει. Ένα ήρεμο μιτσί χωρκούι (μιτσί κατ’ εμε). Είσhε μιαν αχνή/ζωφηρή ομορφκιά. Ήταν πολλά όμορφα. Είσhε μιαν αγνότητα, μιαν απλότητα. Μπορεί να επικρατεί τζιαι τζιαμέ το χάος για τζίνους που μεινίσκουν τζιαμέ, αλλά η αίσθηση που μου άφηκε ήταν πολλά ήρεμη, όμορφη, γαλήνια. Εν μπορώ να το περιγράψω βασικά με λέξεις, αλλά είσhε μια θύμηση του καινούργιου, της κάθαρσης, της ηρεμίας, του χωριού. Ούλα ήσυχα. Απλά. Τόσο πολλά που εξίανες τζιαι λογομαχίες τζιαι ούλα.

Μετά το ξέσπασμα...έρκτεται η ηρεμία. Η φρεσκάδα. Η νέα αρχή. Η νέα σελήνη. Τζιαμέ που επία να ξαναπιέσω εγώ η ίδια καταστάσεις, εκατάλαβα το, αντελωσhιάστηκα, αντινάχτηκα πίσω τζιαι αξιολόγησα. Μετά έκλαψα. Τζια μετά ήρτε η κάθαρση. Η ηρεμία. Η ελπίδα. Η πίστη...

«Κάθε αρχή και δύσκολη», λένε. Αλλά τι είναι πιο δύσκολο; Να τελειώνεις κάτι παλίο ή να αρχίζεις κάτι καινούργιο;

Χίαρς του νιού μπιγκίνινγκς δεν. Στη νέα σελήνη. Στα καινούργια ανοίγματα...πάντα με μάτια και καρδιά ανοιχτά.

Πι. Ες. 1) Επαρέτησα τα μαθήματα δημιουργικής γραφής λόγο μάνεϊ τράμπολ.
Πι. Ες. 2) Έκλεισα ραντεβού να πάω ψυχολόγο. Εν ξέρω αν το χρειάζουμαι ή όι αλλά νιώθω ότι θέλω να πάω. Ιτ ις τάιμ.
Πι. Ες. 3) Παίζει να αρκέψω μαθήματα χορού σάλσα. Χμμμμ.....φάιναλι σαμ ντάνσινγκ τζιαι επεθύμησα.
Πι. Ες. 4) Άρχησα να αγαπώ περισσότερο. Του τύπου να είμαι πιο εκφραστική. Όπως ήμουν πιο παλιά. Οφ κορς θέλω ακόμα. Αλλά άι αμ γκέττινγκ δέαρ.
Πι. Ες. 5) 30 τζιαι πόψε ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αμήν τζιαι ποτε =D


Intermezzo - Pietro Mascagni