Το «αριστερό» ποστ

Disclaimer: Καμία σχέση γούτσοουέβερ τούντο ποστ με κόμματα τζιαι πόλιτιξ. Μόνο με απίστευτο ζυνισhικό πόνο!

«Εδώ Πολυ-πονοίο! Σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των πονεμένων αγωνιζόμενων ιδιωτικών υπαλλήλων, των πονεμένων αγωνιζόμενων emo ανά τον κόσμο»

Αυτό το ποστ σας γράφεται απο το υπερ-πέραν με το αριστερό μου σhέρι. Όποια τυχών ορθογραφικά, γραμματικά τζιαι συντακτικά λάθη παρακαλώ όπως απευθυνθείτε στη διεύθηνση του emo ετούτου βλογκ, εμένα δηλαδή, αλλά μάιντ γιού εν θα με κόψει πακίρα για το ότι τζι αν πείτε γιατί επήρε μου σχεδόν ούλη μέρα σήμερα να το γράψω τζιαι επειδή πονώ άι καντ θινγκ οφ ένιθινγκ ελς.

Τζιαι ξεκινούμε...

Τι εγίνηκε την τελευταία ανάμιση εφτομάδα στη ζωή της άμοιρης φτωχής συν τίμιας Λουκρέσιας:

Δωρεάν Ιατρική Περίθαλψη (ποια; ποια εν τούτη;)

Το ποστ αυτό που λέτε άρκησε ακριβώς 11 μέρες να γραφτεί γιατί την προηγούμενη φτομάδα, Τρίτη βράδυ, αρχίσαν κάτι ανυσηχητικά πονάκια στο δεξί μου μπράτσο. Μεταβαίνω που λέτε στη δουλειά το επόμενο πρωί τζιαι αρχίζουν τα πρώτα συμπτώματα. Πιάνω άδεια που τη δουλειά για το απόγευμα για να ξεκουραστώ. Βράδυ Τετάρτης επυδεινώθηκαν οι πόνοι, με αποτέλεσμα Πέμπτη πρωί να πιάσω πάλε άδεια να ηπάγω εις στο γραφείο της εξυπηρέτησης του πολίτη (μα τι εξυπηρετική τούτη η υπηρεσία βρε παιδί μου, όι μπράβο τους, έχω να το λέω, ίσως το μόνο πράμα που λειτουργεί με το σωστό τρόπο στο σίπριοτ σύστημα).

Ανανέωσα την ιατρική μου κάρτα τζιαι εματάβηκα εις το Παλαιό Νοσοκομείο Λεμεσού για να γραφτώ σε γιατρό να με δει επιτέλους να μου πει τι έχω. Αφού εγράφτηκα μάνι μάνι (θκιαλέωντας οφ κορς τον γιατρό με τους πιο λίους πέισhεντς για να μεν περιμένω πολλά – χαχαχα) επία τζιαι ήβρα μια καρεκλούδα όπου και έμεινα περιμένωντας για την επόμενη ανάμιση ώρα. Όκεϊ, άι ντον μάιντ δε γουέτινγκ αλλά όι να μπαίνουν τζιαι να φκαίνουν συνέχεια άσχετοι τζιαι να πιένει συνέχεια στο στάντ-μπάι η σειρά μου. Έλεος πιον τα γέριμα. Σατζιή ας πούμεντε.

Τέσπα. Μπαίνω μέσα (that’s what he said) λαλώ του γιατρέ μου πονώ τζιαμέ πονώ δαμέ, πονώ το σβέρκο μου, το ζυνίσhι μου, το δεξί μου σhέρι εν σχεδόν ντισφάνξιοναμπολ μπλα μπλα μπλα. Έπαθες ψύξη λαλεί μου ο γιατρός. Αλλά θα σου γράψω να πάεις να κάμεις τζιαι ένα εξ-ρέι για να είμαστε σίουροι ότι εν εν τίποτε τζιαι με τις νεύρες σου. Όκεϊ όκεϊ. Μα γιατρέ μου, δουλειά εν μπορώ να πάω. 'Νόου γουόρις πούλα μου', λαλεί μου ο ντοκ, 'θα σε καλύψω για θκιο μέρες να ξεκουραστείς' (εδώ γελάμε υστερικά).

Επία το άλλο πρωί, αφού πρώτα εσυνενοήθηκα με το γραφείο ότι εν θα επίενα τζιαι εξυνίσαν οι φάτσες τους που δαμέ ως το Νόουρθ Λόντον, στο Νέο Νοσοκομείο Λεμεσού, για να μου κάμουν τζίντα εξ-ρέις.

Φκαίνουν τσακ τσακ σε μιαν ωρούδα εποσπάστηκα. Τωρά έπρεπε να πιάσω το μπας να πάω πάλε στο Παλαιό Χόσπιταλ να ξανα-γραφτώ για να μου κάμουν πλήρες διάγνωση. Ο γιατρουδάκος όμως που με είσhε δει τη προηγούμενη γουέντ-μίσσινγκ σόου εγράψαν με σε μιαν άλλη. Η συγκεγκριμένη, με πολύ κόσμο είσhε θέμας (νάου άι νόου γουάι) τζιαι είδε με λίτεραλι τρία λεπτά, είδε τζιαι τες εξ-ρέις μου τζιαι μου ανακοίνωσε ότι οι νεύρες μου εν μια χαρά τζιαι δεκατρείς τρομάρες τζιαι ότι εν απλά ξεκούραση που ήθελα.

Έλα μου ντε όμως που οι πόνοι όι μόνον εν αποχωρήσαν κατά τη διάρκεια του Σ/Κ αλλά αυξηθήκαν; Εεεεε....τζιαμέ είπα, ινάφ ις ινάφ. Εξαναπία άδεια Μάντεϊ μόρνινγκ (γιέτ αγκέιν) τζιαι επία να γραφτώ στο γιατρό που με είδε τη νούμερο-ούνο φορά να δεις τζίνος τις εξ-ρέις να μου πει τι στο θκι καλό είχα.

Είδε με ο γιατρός, αλλά ατού ο γραβίλης ‘εν απλά ψύξη που έσhιεις αλλά επειδή ανυσηχώ θα σου δώκω επείγων παραπεμπτικό να πάεις σήμερα στο Τζιαινούρκο Χόσπιταλ να δεις Ορθοπεδικό. Αν δεν δεχτούν να σε δουν σήμερα τζιαι κλείσουν σου απόιντμεντ για άλλην ημέρα, απλά πίενε στα Ιμέρτζενσις τζιαι γράφτου τζιαμέ τζιαι έννα αναγκαστούν τζιαμέ να σου φέρουν Ορθοπεδικο’ (κούνια που σε κούναγε γιατρέ!)

Κάμνω όπως μου εσύντισhε ο γιατρός. Επία εις το Νιού Χόσπιταλ, εγράφτηκα, εκλείσαν μου απόιντμεντ για την Πέμπτη. ‘Μα’ λαλώ τους ‘ο γιατρός ο τάδε είπε μου το και το’. Εν ξέρω τίποτε λαλεί μου η κοπέλα. Αν θέλεις πίενε στάθου πόξω που τη πόρτα του Ορθοπεδικού η ίδια τζιαι παρακάλα τον να σε δει.

Είδα τζιαι απόιδα, σόου επία να γραφτώ Ιμέρτζενσις όπως μου είσhε πει ο ντοκ στο όλντ χόσπιταλ. Εγράφτηκα, επερίμενα αλλό κανένα δίωρο τζιαμέ. Βάλουμε με μέσα. ‘Σόρρυ, νόου καντ ντου’ λαλούν μου, ‘εμείς Ορθοπεδικό δαμέ δεν φέρνουμε. Να πάεις στα παράπονα τζιαμέ στην είσοδο να τους το πεις.’

Να σημειώσω ότι μέσα σε τούντο ούλο το πίενε έλα είχα τζιαι ανυπόφορους πόνους στο αυχένα τζιαι το σhέρι μου.

Πιένω στα παράπονα. Το και το λαλώ τους τζιαι τζιαμέ. Έχω επείγων παραπεμπτικό, βοηθάτε με. Εν μπορούμε να κάμουμε τίποτις κοπεζιά μου λαλούν μου. Ίσως αν πάεις μόνη σου στον διευθυντή του χόσπιταλ τζιαι εξηγήσεις του η ίδια τη κατάσταση να δεχτεί να σε βοηθήσει να σε δει σήμερα Ορθοπεδικός.

Πάω εις τον διευθυντή. Άουτ εντ αμπάουτ ο διευθυντής. Βρίσκει με το δέξι του σhέρι (τζιαι το υπόλοιπο του σώμα οφ κορς) τζιαι λαλεί μου ΄γούτ σιμς του μπι δε πρόμπλεμ’. Λαλώ του τα καθέκαστα. Όκεϊ, έλα μαζί μου να δούμε τι μπορούμε να κάμουμε. Θκιο-τρία τηλεφωνήματα μετά, εκάλαρε τον Ορθοπεδικό να με δει. Η ώρα, μπάι δε γούει, εγίνηκε μια παρά το μεσημέρι.

Πάω στον ορθοπεδικό. Μπαίνω μέσα. Ένας ψηλός, γεροδεμένος άντρας κάπου στα έρλι φόρτις του: ‘Περάστε δεσποινίς μου, που αναστατώσατε όλο το κόσμο, ποιος είναι αυτός ο τρομερός πόνος που δεν αντέχεται τζιαι πρέπει να τηλεφωνήσει η διοίκηση για να σας δω, τζιαι ποιος εν τζίνος που σας στέλνει άρων άρων τζιαι λαλεί ιμίσh ότι εν επείγον, τζιαι τι ξέρει ένας παθολόγος αν εν επηρεασμένες οι νεύρες σας’ τζιαι μπλα μπλα μπλα τζιαι μπλα μπλα μπλα. Γεμάτος ειρωνία τζιαι αυθάδεια. Είπα του τα συμπτώματα μου. Εξέτασε με τζιαμέ πεντέ-εξι λεπτούθκια. Θυμωμένος να αφρίζει σαν τον πεινασμένο δράκο γιατί όπως είπε επνίετουν στην δουλειά (ασχέτως αν τζίντην ώρα εν είσhε κανέναν άλλον ασθενή να δει). Τέσπα, κουτσά στραβά, είδε με, εδιέγνωσε με...Ψύξη σε συνδιασμό με οξεία τενωντίτιδα η οποία θέλει ξεκούραση τζιαι φυσιοθεραπεία.

Τζιαι έτσι εγραφτήκε ακόμα μια ολόκληρη εφτομάδα άδεια. Γεμάτη πόνο, τζιαι επισκέψεις στη φυσιοθεραπεία, γεμάτη με τρεχάματα τζιαι καμπόση ξάπλα τζιαι αυπνία που το πόνο.

Το τι είδα, το πως λειτουργεί το σύστημα τζιαι το πόσο αμπιούζ κάμνουν οι γιατροί στις θέσεις που τους έβαλε το κράτος (ποιο;) δε φαντάζεστε.

Αν εξαιρέσω θέμας το τι βλακείες ιστορίες έκατσα τζιαι άκουσα στο γουέτινγκ-ρουμ πριν να δω τους γιατρούς δεν έσhετε ιδέα. Πάντα κάποιος ασθενής θα παρλάρει που τις εφτά το χάραμα λες τζιαι εκατάπιε μια σίκλα γλιστιρίδα το πρωί πριν φκει της πόρτας του σπιθκιού του. Γενικά πολύ dts (dumb trivial shit).

Τζιαι σάννα μεν με έφτανε ούλο το τρέξιμο που τον ένα ντοκ στον άλλον, είχα τζιαι του άλλους στη δουλειά να με τρυγίζουν ότι εξεπέρασα τις ημέρες που εδικαιούμουν να μου καλύψουν για σικ-λιβ με πληρωμή, τζιαι είπα τους εν εν ανάγκη, έχω άδεια που τη Γκάβερνμεντ, καλύφκουν με οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις (ποιες;) τζιαι θα καταθέσω μέσα τζιαμέ την άδεια μου να μου πιερώσουν τζίνοι τις μέρες μου. Μαμούχαλοι, ε μαμούχαλοι.

Ούτε να αρρωστήσει το πλάσμα με την άνεση του εν μπορεί την σήμερον ημέρα. Σκρού γιού γκάις, έπεσε τζιαι το γουίκ-εντ της 28ης Οκτόμπερ σόου έσhιει δέκα μέρες που κάθουμαι, αλλά ο πόνος εν πόνος. Τζιαμέ. Ατού ο γαβρίλης. Η φυσιοθεραπεία πάει καλά, αν τζιαι έννα δυσκολεφτώ να την συνεχίσω στο χόσπιταλ μιας τζιαι κάμνει κομφλίκτ με τη δουλειά μου.

Τέσπα, αρκετά επάρλαρα για απουσία έντεκα ημερών. Πάω να φορήσω το κολάρο τζιαι το έλμποου-σαπόρτερ μου γιατί επόνησα τωρά. Ααααα ναι εν σας το είπα. Εφόρησα τζιαι κολάρο. Σαν που τζίνα που βάλλουν σε κάτι σhειλούθκια....εεε καλά, παρόμοια.

Ένιχου. Ζιώ. Προσπαθώ δηλαδή. Ήρταν τζιαι τα περιοδικά μου τούντην γουίκ τζιαι αποτελειώσαν με εντελώς και παντελώς μιας τζιαι ήταν το πλέον κερασάκι πας την τούρτα (ααααχχχ μια τούρτα τωρά επίενε μέλι).

Επαραλήρησα νομίζω. Χαβ έι γκούντ τρι-ήμερο έβρι-ουάν. Άι αμ μπακ φορ μόουρ πρίξιμο.

Μπάι φορ νάου!

Που. Σου. Αν καθυστερούν τα ποστς μπέαρ γουίθ μι. Εν επειδή γράφω με το αριστερό πιον. Προσπαθώ να μειώσω τζιαι τες ώρες μου πας το Πι-Σι σόου τούντο διάστημα θα είναι αρκετά πειραματικό. Λετς χόουπ ιτ γουόρκς.



Carly Comando - Everyday