Choose Life

Trouble is a friend of mine
Άκουα σήμερα το πρωί το ράδιο τζιαι οφ κορς είσhε έναν πολιτικό που εμάλλωνε με την δημοσιογράφο (ως συνήθως) τζιαι σε μια φάση είπε την εξής πρόταση που με ετράβησε: «νοσηρό μυαλό....πνευματική αναπηρία». Οφ κορς τζίνος εμίλαν για το πολιτικό (ποιό) μας σύστημα τζιαι πως πάει κατά θκιόλου. Εγώ οφ κορς επήρα το αλλού. Νομίζω με τούντες θκιο κουβέντες θα περιέγραφα το τι μου συμβαίνει τον τελευταίο ανάμισι χρόνο. Η μητέρα βραχονησίδα στην οποία κατοικώ με οδηγεί σε μια πνευματική αναπηρία (που εύχομαι τζιαι μάχουμαι πολλά σύντομα να το κάμω να αλλάξει τούτο), με αποτέλεσμα το μυαλό μου να εν τόσο αθκιασερό τζιαι απλά βαριεστημένο που κάθεται τζιαι πλάθει όι ιστορίες φαντασίας απλά, αλλά ιστορίες που ούτε ο πιο τουίστιτ Ιάπωνας/Γερμανός φίλμεϊκερ εν θα τες εσκέφτετουν. Κάτι σε Παπακαλιάτη φάση αλλά γουίθ αν ετζ οφ βίντεϊτζ (λέμε τωρά).

Get A Life
Η Μπέλλα, μου έκαμε το εξής κόμμεντ εψές πουρνό πουρνό μεσάνυχτα: «Πότε έννα καταλάβεις ότι it’s not about them αλλά it’s about you. Εν περιστρέφουνται ούλα γύρω που σινγκλ θίνγκς. Έσhιεις τζιαι άλλα πράματα να ασχοληθείς. Γκετ έι λάιφ».

Albeit is harsh in its sound….’get a life’...εν μεγάλη αλήθκεια τούτο. Τζιαι δαμέ στη νήσο εν νάκκο λίμιτιτ το λάιφ που έχω. Merely out of boredom to even try out new things, or simply I’ve surpassed that whole ‘oh I actually give a damn to make a difference/change’. Ίσως αρκετά κυνικό ή πεσσιμιστικό εκ μέρους μου. Ούτε ελίστρια θέλω να το παίξω αλλά ούτε τζιαι δήθεν. Νομίζω σίμπλι...έχασα κίνητρα του μουβ ον!

For what?
Με τον αρφό μου ποττέ εν ήμουν δατ κλόους αλλά έσhιει τωρά τον τελευταίο χρόνο που με έπιασε μανία της ματαιότητας που ότι λαλεί, ότι τάντρα/μότο πιστέφκει αμπάουτ λάιφ άι άξουαλι αγκρί μαζί του. Φορ εξάμπολ (τζιαι μπέαρ γουίθ μι- άι αμ γκόουινγκ σάμγουεαρ γουίθ δις) – «Ποιός ο λόγος να ζιούμε; Ποιός ο λόγος να πληρώνουμε (δάνια, υποθήκες, εγγυητές, αυτοκίνητα, σπίθκια, συγήγοι, κοπελούθκια κλπ κλπ); Ποιός ο λόγος να δουλέφκω μια ζωή για προσπαθώ να ζήσω τη ζωή που θέλω ινστέντ οφ άξουαλι λίβινγκ ιτ τωρά; Ποιός ο λόγος να παντρεφτώ αφού το μόνο που θα μου επισημοποιήσει ένας γάμος είναι το πόσα θα χρωστώ για το υπόλοιπο της ζωής μου, φέρνωντας ακόμα ένα άτομο πας τη κκελλέ μου; Γενικά....ποιός ο λόγος μας;».

Εξίσου κυνικο-καταθλιπτικο-πεσσιμιστικός συνειρμός θα έλεα. Ως τζιαι εγώ που είμαι πιο του εις βάθους (ποιου) ανάλυσης του χιούμαν σάικι (human psyche) δε τα βλέπω τόσο ντετερμινιστικά τζιαι απόλυτα ούλα. Οφ κορς εν μπορώ ούτε να διαφωνήσω με όσα λαλεί ο μπρο, αλλά ούτε τζιαι να δώκω τελικές αποδοχές για τζίνα που περιγράφει.

Choose Life
Τούτα ούλα θυμίζουν μου τζίντο κουόουτ που το Τρέινσπόττινγκ (Trainspotting) – (που οφ κορς συστήνετε να δείτε μιας τζιαι εν η σούπερ μούβι που ανάδειξε τον Ewan McGregor τζιαι τον Danny Boyle – βλέπε Σλάμντογκ Μίλλιονεαρ – σε καλλιτέχνες άλλης κλάσης):

“Choose life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television, Choose washing machines, cars, compact disc players, and electrical tin openers. Choose good health, low cholesterol and dental insurance. Choose fixed- interest mortgage repayments. Choose a starter home. Choose your friends. Choose leisure wear and matching luggage. Choose a three piece suite on hire purchase in a range of fucking fabrics. Choose DIY and wondering who you are on a Sunday morning. Choose sitting on that couch watching mind-numbing sprit- crushing game shows, stuffing fucking junk food into your mouth. Choose rotting away at the end of it all, pushing you last in a miserable home, nothing more than an embarrassment to the selfish, fucked-up brats you have spawned to replace yourself. Choose your future. Choose life... But why would I want to do a thing like that?”

Λαλεί σε μια φάση στη ταινία (που μιλά για πρέζα) ότι αν είσαι τζάνκι το μόνο πράμα που σκέφτεσε είναι το πως θα εξασφαλίσεις τη δόση σου. Αν δεν τα καταφέρεις όμως έσhιεις ούλες τούντες κοινωνικές ανθρώπινες ανυσηχίες...ρεύματα, φαγιά, μωρά, σπουδές, δουλειά, αυτοκίνητο, ανθρώπινες σχέσεις, ζήλια, πόνος, θάνατος. Βασικά ούλα όσα πιστέφκω ότι δείχνουν τη μικρότητα μας τζιαι τη ματαιότητα μας σαν όντα.

Black Hole
Πι χι. Ο εγκέφαλος μου εμένα δουλέφκει με στροφές πεντακόσhιων σhιλιάων μοιρών τζιαι σκέφτεται τα πιο ανώμαλα διεστραμμένα σενάρια έβερ. Ότι, οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Εν εν τόσο θέμα πεσσιμισμού τούτου, όσο θέμα ανεπάρκειας πίστης προς τους άλλους γύρω μου. Για τούτο εν μπορώ καν να με κατηγορήσω ούτε μόνον εμένα γιατί εν νομίζω να εν εντελώς αυτοδημιούργητο. Το κακό πρέπει να προήλθε (νομίζω) που νεαρή ηλικία τζιαι που γεγονότα που ίσως με εσημαδέψαν τζιαι εστιγματήσαν με, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν την προσωπική μου μαύρη τρύπα.

Βασικά είμαι της άποψης ότι ούλοι έχουμε μιαν τέθκια τρύπα μέσα μας. Άλλοι πιο μητσιά τζιαι άλλοι πιο μεγάλη. Για άλλους λιο μαύρη τζιαι για άλλους κατάμαυρη. Για μένα τούτη η τρύπα βαραίνει στην ανθρώπινη εγκατάλειψη τζιαι προδοσία. Εν ξέρω γιατί μεν με ρωτάτε. Ίσως γιατί με κάθε θάνατο ιν δε φάμιλι να ένιωθα τούντην εγκατάλειψη. Ίσως επειδή είχα ένα δύσκολο πίαρ πρέσhερ που με επροδώναν συνέχεια φίλοι τζιαι όμπτζεκτς οφ μάι αφέξιον. Ίσως, ίσως, ίσως. Οποιοσδήποτε εν ο λόγος εν ανασφάλειες τζιαι κομπλεξαρίσματα που ζουν τζιαι τρέφονται μέσα μου. Τζιαι πολλές φορές επεμφανίζονται για να μου σπάσουν τ’ αρχίδια τα νεύρα τζιαι να μου ταράξουν τες ισσοροποίες μου.

Timbeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer!
Όι εν εγίνικα ξυλοκόπος.....κόμα! (αν τζιαι εν θα με χαλούσε του μπι όνεστ, χμμμμ, ξέρει μήπως κανείς πως μπορεί κάποιος να κάμει απλάι σε έτσι δουλειά – λετ μι νόου). Τζιαμέ που είσαι ήρεμος τζι ωραίος βλέπεις ένα ογκώδες τρι τράνκ να έρκεται κατά πάνω σου τζιαι να σε πλακώνει τζιαι να σου τα χαλά. Γιατί βρε παιδί μου. Γιατί εν με προειδοποιεί το ηλίθιο ξερό μου τζεφάλι να σταματήσω τους ανούσιους παραλογισμούς τζιαι να αφοσιωθώ σε κάτι...χμμμμ λετς σέι πιο επικοδομητικό....σαν…ένα μπλάντι διδακτορικό κόρς που άι αμ τράινγκ το γκετ οφ δε γκράουντ!

Γκοντ ντάμ ιτ Κάρτμαν (όπως λαλεί τζιαι μια Πολωνή φίλη μου στο Γιου-Κέι). Πρέπει να shake it off! Blast it and damn it. Piss and toss it. Fart and snuff it. Gotta toss this, gotta shake it off. I am shaking it off….στ’ ανάθεμα να πάει. Αν έννι να πέσσει πάνω μου το δέντρο θα πέσσει. Εγώ προχωρώ με μάθκια ανοιχτά τζιαι τη πίστη για οδηγό μου. Που τζιαμέ τζιαι τζι αν θα αισθανθώ κανένα κόψιμο στη ράσhιη μου εν άλλο ζήτημα.

In conclusion…
Παράνοιες τέλος. Αλήθκειες μόνον. Πίστη πολύ (τζιαι βαρεμάρα άι μάιτ αντ). Προχωρώ τζιαι αφήνω τες υπεραναλήσεις για το θίσις του διδακτορικού (αν το κάμω). Τζιαι ούλα τα άλλα εν μουσκουρούθκια. Έχω τζιαι έι τριπ του πλαν. Εν μπορώ να κάθουμε τζιαι να τρώω τα νύσhια (τζιαι τες παρανιχίδες – ιουυυυυ) μου καθώς περιμένω ντιζάστερ του στράικ. Κοιτάζω τη μεγάλη εικόνα...εντ δατς δατ!

Γκουντ ντέι του γιου ολ εντ έι γκούντ γουίκ να έχουμε (here’s hoping)!!!


Lenka - Trouble is a Friend of Mine