Diaries of an Emo Kid Vol. 16

Ντάιαρι μου βάστα με τζιαι θα κάμω φόνο.
Θα γίνω μητροκτόνος τζιαι δε θέλω.
Δε θέλω λαλώ σου.
Ώιμε, αλί και τρισαλί μου, μα τον κεραυνό του Θορ....(όι τούτος εν σε άλλη μυθολογία εν πάει δαμέ).
Τέσπα εκαταλάβες Ντάιαρι μου σε ήντα απεπλιστική κατάσταση είμαι για να επικαλούμαι τους θεούς των βίκινγκς....έξαλλη.

Η μάδερ εφκήκε που το χόσπιταλ τζιαι κάμνει μας της ζωή ποδήλατο μες το σπίτι.
Ήντα ποδήλατο. Αν ήταν ποδήλατο θα είσhε τζιαι έλεος.
Εν τη ζωή σκούτερ με κεραυνούς τζιαι αζίνες που μας κάμνει οξά.
Βασικά τη δική μου. Ούλη μέρα γκρινιάζει.
Όι κάμε τζίνο. Όι κάμε τ’ άλλο. Όι εν μου αρέσκει όπως το έκαμες.

Αλλά το τοπ ήταν εχτές το απόγευμα. Μετά την απογευματινή μου καθημερινή πλέον σάουνα στη δουλειά, πιάνει με τηλ η μάδερ για να μου πει, πόννα σκολάσεις πέρνα που σπίτι πριν πάεις σhόπινγκ για να μου καθαρίσεις λίο επειδή περιμένω επισκέψεις!!!!!!!!!!!! Ντόινγκ!
Μάδερ, μα τι εν τούτα που λαλείς σιόρ;
Τζιαι εγώ γιατί σου υπακούω σαν τη μαυρού;
Εν τζιαι είμαι υπηρετικο προσωπικό ή σόσhιαλ κέαρερ.
Δουλέφκω αλόου που τις εφτάμισι το πρωί.
Τζιαι όκεϊ να σου καθαρίσω. Αλλά όπως θέλω τζιαι ΟΠΟΤΕ θέλω.
Εν τζιαι υπόγραψα σου κοντράκτο ότι με το που έννα φκεις που το χόσπιταλ έννα είμαι πλύστρα, ξεσκατίστρα τζιαι ξεσκονίστρα.
Ακόμα λίο έννα μου πεις να έρκουμε στην μια ώρα λαντς μου (που εν κάμνω ένιχάου) να σου μαειρέψω.
Τζιαι ούλα τούτα γιατί ο μπρο τζιαι ο ντάντιο εν εμάθαν ποτέ τους τι σημαίνει δουλειές τους σπιθκιού.
Πάντα εβρίσκαν τα έτοιμα. Δατ ις νοτ μάι πρόμπλεμ όμως.
Όσες μέρες έλειπε η μάδερ έβαλα τους τζιαι επλυνίσκαν τα πιάτα τους τζια τα σώβρακα τους (λέμε τωρά).
Μόλις εξανάρτε η μάδερ σπίτι, αράξαν πάλε. Εεεε άσhο ιλέ!

Ντάουν γιθ μάδερχουντ βρε Ντάιαρι.
Εν θα την αφήκω να με πιάνει στο φιλότιμο.
Αν θέλει καθαρίστρια ούλη μέρα, ας προσλάβει ή ας βάλει τους «αντράες» (μη χε) του σπιθικιού να κάμουν τζιαι τίποτε.
Εγώ, απεργώ. Ετόνισα της το εψες.
Έννα με πείτε σκληρή τζιαι άκαρδη, αλλά εν θέλω να γίνω μάνα με θκιο γαδάρους στα 24 που σύντομα πάει στα 25 της.

Άισμε Ντάιαρι μου τζιαι δεν πάω καλά.
Τα περιοδικά μου αρκήσαν τούντη στράτα τζιαι αγχώνουμε τζιαι για τζίνο.
Μα πότε έννα έρτουν σιόρ; Χάτε τζιαι χέλω να είμαι φρι το γουίκ-εντ να πάω να πλατσουρίσω σα το γιούνιτ μες το νερό (λέμε τωρά).

Αρκέψαν να συνάουνται τζιαι μπέρθ-ντέις των διάφορων λιονταριών φίλων.
Ώιμε τζιαι βαρκούμαι τα σόσhιαλ γκάδερινγκς.
Ευτυχώς που μπορώ να πιάνω φτηνά αντρικά δώρα που τη δουλειά τζιαι εν χρειάζεται να βουρώ μες του λάλαρους για να βρίσκω γκίφτς.

Πλησιάζει τζιαι η Ντι-ντέι or should I say B-Day…εν χέλω να μεγαλώσω Ντάιαρι.
Εν χέλω να τα πατήσω, εν τα χέλω να τα δω τα εικοσιπέντε μου χρόνια (εικοσπέντε ναν τα δευτερόλεπτα μου)...
Εν χέλω είπα!!!!!! Τζιαι όι μόνο τζίνο, μόλις αντιλήφθηκα ότι τούτη στράτα πάλε θα έχω συνάμενους αρκετούς χριέντς τζιαι άτε να κάμες τίποτε με τούτους ούλους.
Πέρσι έτσι τζαιρό έδωκε μου μια κορούα μια πολλά ωραία ιδέα για μπέρθ-ντέι.
Να πάεις σινεμά με φίλους. Βασικά όι με τον κονβέτσιοναλ τρόπο.
Να νοικιάσεις μιαν αίθουσα κινηματογράφου (το Οθέλλος που εν τζιαι καταϊσhεμένο φορ εξάμπολ) τζιαι να βάλεις να δείτε μιαν αγαπημένη σου ταινία.
Αλλά εν πολλά του ματς τζιαι οφ έι μπόδερ τούτο τζιαι δε ξέρω αν θέλω τίποτε εξτράβαγκαντ του μπι όνεστ.
Έννα θέλουν ούλοι να με δουν, εν τούτο που φοούμαι τζιαι επειδή εν λίο ατσιάτιστες οι παρέες μεταξύ τους άτε να τους κολλήσεις τωρά.
Στο τέλος έννα κλειστώ μόνη μου μές το ρουμ μου με το Συσέγκιο να κάμνω τζίνο που άι λαβ μοστ...να βλέπω ταινίες που τα 50ς τζιαι τα 60ς τζιαι κανεί πελλάρες.
Αν τζιαι λίο wicked children’s card games με τον the friend εν θα με εχαλούσε καθόλου.

Έννα δείξει. Προς το παρών εν θέλω να κάμω τίποτε. Εν έχω όρεξη.
Λίη ησυχία θέλω, εν γίνετε?!?

Με τον the friend πάλε επίαμε να τα κάμουμε γιαπωνέζικο αχταρμά αλλά στο τέλος εσώσαμε το.
Απλά εν μπορούμε να είμαστε του λονγκ μαντ ατ ιτς άδερ τζιαι εν που πείσμα τζιαι βλακείες που μαλλώνουμε.
Με λίη υπομονή τζιαι κατανόηση γιουί αρ ον δε ράιτ τρακ.
Πεχυμώ τον πολλά νταμ ιτ τζιαι περιμένω τον να κατεβεί να αλλωνίζουμε με τα μπόυς ολημερίς.

Ίσως είπα σας το ότι μπορεί να παλιμπαιδίζω με τα μπόυς αλλά περνώ καλά…
Γουέλ μόνο άμα εν γαϊδουρέφκουν τζιαι γίνουνται παλιοεγωίσταροι τζιαι παίζουν μου το αντικοινωνικο-καταθλιπτικά όντα.
Όποτε τους συμφέρει εν σε κατάθλιψη. Γοτέβερ.
Αλλά εν καλά μωρά...ντιπ ντάουν..

Σπίτι = επελλάναν με = τσέκ
Χριέντς = σηνάμενοι κουνάμενοι ούλοι δακάτω = τσεκ
Ρομαντικο-υπομονετικο-ερωτικο-παφτά μου = κάντ’ υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανόοοοοοοοοοςςς (λέμε τωρά) = τσεκ
Συσέγκιο = βαρκέται που ζει τζιαι τζοιμάται στο πιο αναπαφτικό μαξιλάρι = τσεκ

Εεεε αυτά Ντάιαρι μου. Προς το παρών.
Βαρκούμαι που ζιώ. Περιμένω τζίντες μερικές μέρες άδεια που χέλω να πιάσω, αμήν τζιαι πότε!

Έννα σου πέψω νιούς νεξτ γικ.

Λέμε τα!