Dark Side of the Moon
Χθες βράδυ με νανούρισαν οι Pink Floyd. Μέσα στη σιγαλιά και το σκοτάδι που σκέπασε τη κάμαρα μου, βρέθηκαν τα τραγούδια του Dark Side of the Moon να με συντροφεύουν σε ένα ζοφερό γλυκό λήθαργο.
Η πρόθεση; Να βυθιστώ σ’ ένα γλυκό όναρ προς μια προσωρινή αποφυγή της πρόσφατης γρίπης που άρχισε να με τυλίγει χθες το απόγευμα. Και τότε ήταν που ήρθαν ποτάμια σκέψεων κατά νου και γέμισαν τα βραδινά μου όνειρα με το αίσθημα της ζήλιας και της ανασφάλειας. Καθώς με γλυκονανούριζε η σοπράνο γυναικεία φωνή απο το The Great Gig in the Sky, τα βαριά μου βλέφαρα έκλεισαν και η αλλόκοτη ονειρική περιπέτεια άρχισε.
Είδα πάρτι γενεθλίων, προετοιμασίες για μια γιορτή, καινούργιες τεχνολογικές αναβαθμίσεις στις κυπριακές συγκοινωνίες (ναι, ονειρεύτηκα πως φτιάξανε τρένα στη Κύπρο και πως υπήρχαν Information Booths και σταθμάρχες και όλο το καρνέ που περιλαμβάνει ένας σταθμός τρένου – και μιλάμε για τεχνολογία σαν αυτή που υπάρχει στην Ευρώπη, οχι τσαπατσουλιές) ονειρεύτηκα τα δάση, τα βουνά του Τροόδους, ονειρεύτηκα ότι περπάταγα με τους φίλους μου σε μονοπάτια της φύσης...Και το τελευταίο κερασάκι όλου αυτού του ονειρικού κοκτέιλ να είναι ένα μήνυμα που δήθεν έλαβα στο κινητό μου (στο όνειρο μου φυσικά) που να λέει την εξής φράση : «Έλα πίσω.» Δεν ξέρω ακριβώς σε ποιον απευθυνόταν το μήνυμα αλλά με στοίχειωνε για τουλάχιστον 2 ώρες μέχρι το εγερτήριο μου.
Τώρα, το πως συνδέονται όλα αυτά τα παράξενα και τα αλλόκοτα ένας θεός ξέρει. Λένε πως τα όνειρα φέρνουνε αισθήματα και καταστάσεις που δε μπορούμε είτε να αντιμετωπίσουμε όταν είμαστε ξύπνιοι ή που απλά είναι υποβόσκει. Το υποσυνείδητο μας είναι εκεί για να μας θυμίσει ή να μας κεντρίσει με κάποιο τρόπο δείχνοντας μας ίσως αυτά που δε τολμούμε να δεχθούμε ή να ξεστομίσουμε.
«Ονειρικό κοκτέιλ»...Και τι γίνετε αφότου περάσεις μια νύχτα ονειρικού χάους και περιπέτειας; Ξυπνάς με ημικρανία και ζαλάδα προσπαθώντας να καταλάβεις γιατί τα όνειρα σου είναι τόσο παλαβά (μπορεί και να αντικατοπτρίζουν και μια δόση του εαυτού σου) και τι στο καλό προσπαθούν να σου πουν; Είναι όλα ονειρικές μπούρδες ή μήπως όντως τα όνειρα προσπαθούν να σου δώσουν κάποια σημάδια για όλα αυτά που αποφεύγεις η φοβάσαι να αντιμετωπίσεις;
Πολλοί είναι αυτοί που αφοσιώνονται μια ολόκληρη ζωή προς την ερμήνευση ονείρων, και άλλοι τόσοι που απλά τα αγνοούν και συνεχίζουν να ζουν τις βουβές ζωές τους. Και αν όντως τα όνειρα είναι υποβόσκουσα μηνύματα για να μας προειδοποιήσουν ή να μας κάνουν να αντιληφθούμε κάτι, τότε γιατί είναι τόσο μπερδεμένα σαν ένα κύβο του Ρούμπικ;
Προσωπικά, θα ήθελα να ρίξω το φταίξιμο στο σύντομο παραλήρημα της επικείμενης γρίπης μου, (που δε συνέβηκε ποτέ – δόξα να χει η ζιβανία, που λειτούργησε σαν γιατρικό παρά σαν οινοπνευματώδες όπως το χρησιμοποιούν πολλοί εις την μεγαλόνησο μας) καθώς και τα παραισθησιογόνα τραγούδια των Pink Floyd...Αμήν, άντε να δούμε τι θα αποφασίσουν τα όνειρα να μας δείξουν απόψε. Πάντως ξανά Pink Floyd πριν να κοιμηθώ, ποτέ ξανά, και ειδικά όταν η γρίπη βρίσκεται στο κατώφλι μου!
Η πρόθεση; Να βυθιστώ σ’ ένα γλυκό όναρ προς μια προσωρινή αποφυγή της πρόσφατης γρίπης που άρχισε να με τυλίγει χθες το απόγευμα. Και τότε ήταν που ήρθαν ποτάμια σκέψεων κατά νου και γέμισαν τα βραδινά μου όνειρα με το αίσθημα της ζήλιας και της ανασφάλειας. Καθώς με γλυκονανούριζε η σοπράνο γυναικεία φωνή απο το The Great Gig in the Sky, τα βαριά μου βλέφαρα έκλεισαν και η αλλόκοτη ονειρική περιπέτεια άρχισε.
Είδα πάρτι γενεθλίων, προετοιμασίες για μια γιορτή, καινούργιες τεχνολογικές αναβαθμίσεις στις κυπριακές συγκοινωνίες (ναι, ονειρεύτηκα πως φτιάξανε τρένα στη Κύπρο και πως υπήρχαν Information Booths και σταθμάρχες και όλο το καρνέ που περιλαμβάνει ένας σταθμός τρένου – και μιλάμε για τεχνολογία σαν αυτή που υπάρχει στην Ευρώπη, οχι τσαπατσουλιές) ονειρεύτηκα τα δάση, τα βουνά του Τροόδους, ονειρεύτηκα ότι περπάταγα με τους φίλους μου σε μονοπάτια της φύσης...Και το τελευταίο κερασάκι όλου αυτού του ονειρικού κοκτέιλ να είναι ένα μήνυμα που δήθεν έλαβα στο κινητό μου (στο όνειρο μου φυσικά) που να λέει την εξής φράση : «Έλα πίσω.» Δεν ξέρω ακριβώς σε ποιον απευθυνόταν το μήνυμα αλλά με στοίχειωνε για τουλάχιστον 2 ώρες μέχρι το εγερτήριο μου.
Τώρα, το πως συνδέονται όλα αυτά τα παράξενα και τα αλλόκοτα ένας θεός ξέρει. Λένε πως τα όνειρα φέρνουνε αισθήματα και καταστάσεις που δε μπορούμε είτε να αντιμετωπίσουμε όταν είμαστε ξύπνιοι ή που απλά είναι υποβόσκει. Το υποσυνείδητο μας είναι εκεί για να μας θυμίσει ή να μας κεντρίσει με κάποιο τρόπο δείχνοντας μας ίσως αυτά που δε τολμούμε να δεχθούμε ή να ξεστομίσουμε.
«Ονειρικό κοκτέιλ»...Και τι γίνετε αφότου περάσεις μια νύχτα ονειρικού χάους και περιπέτειας; Ξυπνάς με ημικρανία και ζαλάδα προσπαθώντας να καταλάβεις γιατί τα όνειρα σου είναι τόσο παλαβά (μπορεί και να αντικατοπτρίζουν και μια δόση του εαυτού σου) και τι στο καλό προσπαθούν να σου πουν; Είναι όλα ονειρικές μπούρδες ή μήπως όντως τα όνειρα προσπαθούν να σου δώσουν κάποια σημάδια για όλα αυτά που αποφεύγεις η φοβάσαι να αντιμετωπίσεις;
Πολλοί είναι αυτοί που αφοσιώνονται μια ολόκληρη ζωή προς την ερμήνευση ονείρων, και άλλοι τόσοι που απλά τα αγνοούν και συνεχίζουν να ζουν τις βουβές ζωές τους. Και αν όντως τα όνειρα είναι υποβόσκουσα μηνύματα για να μας προειδοποιήσουν ή να μας κάνουν να αντιληφθούμε κάτι, τότε γιατί είναι τόσο μπερδεμένα σαν ένα κύβο του Ρούμπικ;
Προσωπικά, θα ήθελα να ρίξω το φταίξιμο στο σύντομο παραλήρημα της επικείμενης γρίπης μου, (που δε συνέβηκε ποτέ – δόξα να χει η ζιβανία, που λειτούργησε σαν γιατρικό παρά σαν οινοπνευματώδες όπως το χρησιμοποιούν πολλοί εις την μεγαλόνησο μας) καθώς και τα παραισθησιογόνα τραγούδια των Pink Floyd...Αμήν, άντε να δούμε τι θα αποφασίσουν τα όνειρα να μας δείξουν απόψε. Πάντως ξανά Pink Floyd πριν να κοιμηθώ, ποτέ ξανά, και ειδικά όταν η γρίπη βρίσκεται στο κατώφλι μου!
Comments
Post a Comment