Σήμερα είναι Τσικνοπέμπτη.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι στην Κυπριακή γλώσσα.
Σήμερα είναι Τσικνοπέμπτη.
Το γεγονός τούτο αν τζαι κανονικά έπρεπε να μου έκαμνε κάτι, να μου βαρέσει κουδουνούθκια τζαι να με κάμει να εκστασιαστώ κάπως, προσωπικά μου φέρνει αναγούλες τζαι εμετίλα. Όι γιατί θέλω να το παίξω σνομπαρία τζαι να μποϊκοτάρω τη πιο ξακουστή παγανστική γιορτή του νησσσιού μας, αλλά γιατί εν η μόνη χρονιά που το καρναβάλι με βρίσκει σε παντελώς αδιάφορη τζαι γαουρίσσια διάθεση.
Ναι εν γεγονός, ότι τελευταία εν έχω πολύν όρεξην, αλλά εν τζαι με το που εγύρισσεν η μέρα τζαι εγίννηκεν Τσικνοπέμπτη έννα στολιστώ τζαι να γίνω που τα καλά κλόουν, - γιατί ούλες τις άλλες μέρες εις τας κυπριακής κοινωνίας γινίσκουνται εθελούσια κλόουν οι παραπάνω-, τζαι να αρκέψω να χορέφκω σάμπα τζαι μακαρένα. Έλεος πιόν δηλαδή, τζαι πόθεν ως τα πόθεν εμάθαν οι βρακάδες τζαι οι γιαγιάδες το σάμπα που το Ριο Ντε Τζανέιρο; Τζαι να’ ταν μόνον ο χόρος έννα ήμασταν μια χαρά.
Το φαί; Που το βάλλεις το φαί; Καλά το ότι ο Κυπραίος έννι ‘αφορμή βοήθαμε’ για να βάλω πάνω τα κάρβουνα να κάμω σούβλα, παστουρμάες τζαι χαλλούμι εν γνωστόν. Το ότι ο Κυπραίος εν τρώει για να ζει αλλά ζει για να τρώει εν τζαι τούτο κοινό γνωστό. Αλλά τούτη η αφθονία μίλλας του αρνίσσιου κρέατος, τα τυρκά κάθε λογής, το οτιδήποτε που να έννι που σσσοίρο, το κρασί, η ζιβανία τζαι το οτιδήποτε γλυτζί που μπορεί να στείλει τη χοληστερόλη σου κατευθείαν στο διάστημα, εν την καταλάβω που να χτυπώ τη κκελλέ μου ούλη μέρα στο ξύλινο γραφείο της δουλειάς μου. Γιατί τόση μανία σιορ με το να φάμε ώστε να πούμε ‘οοουυφφφ άσκωα’ που λαλούσσιν τζαι εις την Πάφο; Εν τόσο ζωτικής σημασίας πιον να γεμμώσουμε τις ήδη υπερ-ογκώδες τζοιλιές μας με ακόμα παραπάνω κρέας τζαι ανθιυγεινό μενού; Τζαι ναι, έχουμε δε πέρφεκτ εξκιούζ δαμέ : μα εν καρναβάλια, έννα μεν κάμουμε σούβλα; Ναι γιατί αμεν ήταν, ίσσιε να εκόφκετε πίσω τζαι να μεν εβρίσκετε άλλη δικαιολογία γι άψετε κάρβουνα. Επίστεψαμε σας τωρά.
Τζαι πάω στο γενικό αλλαλούμ που πρόκειτε να επικρατήσει, στη Λεμεσό ειδικά, τις επόμενες 11 μέρες (ο Θεός – who) να βάλλει τη σσερούκκλα του τζαι να μας βοηθήσει: σήμερα Τσικνοπέπμτη, εχτός που το πατροπαράδοτο τσίκνωμα, έννα γίνει τζαι η παρέλαση του βασιλιά καρνάβαλου, που όντως εν καρνάβαλος αλλά οι για γέλια αλλά για κλάματα. ΑΜΑΖΟΝΑ ιμίσσι μου! Έλα μ**** στο τόπο σου, που λαλεί τζαι ο παπάς μου. Μα περιπέζετε μας τέλεια σιορ; Ο βασιλιάς εγίνικε Αμαζόνα; Πόθεν ος τα πόθεν τζαι ήντα που άλλο έννα κατεβάσει πιόν η κούτρα σας. Τωρά έννι ξέρω αν πρέπει να κοτσινίσω που τη ντροπή μου που ζω ακόμα σε έτσι τόπο, ή αν πρέπει απλά να πιάσω τη ππάλλα του παπά μου τζαι να τα κόψω σύρριζα τ’ αφκιά μου να ησυχάσω πιον. Τουλάχιστον άμα κουφάνω εν θα ακούω τις μαλακίες τους.
Ούτε να σνομπάρω τη γιορτή θέλω, ούτε τη κατακρίνω. Ο καθένας κάμνει τζίνο που νομίζει τζαι στα οχτώ ατροφικά του @@. Αν θέλεις να ντυθείς άβαταρ γιέ μου ντύθου, αλλά μεν τζαι τολμήσεις να μου σείρεις αφκά τζι αλεύρια σαν περπατώ να πάω έτσι ήσυχα ήσυχα σπίτι μου που τη δουλειά μου, γιατί έννα γίνει της Ζήνας δαμέσα.
Προσωπικά, γυροφέρνω στο νου μου πως τζαι που έννα ήταν καλύτερο να εξαφανιστώ τούτη περίοδο για να μεν ακούσω άλλες μακακίες για τον κυπριακό παγανισμό.
Καλές απόκρεω έβρι μπόντυ, WHATEVER!
Σήμερα είναι Τσικνοπέμπτη.
Το γεγονός τούτο αν τζαι κανονικά έπρεπε να μου έκαμνε κάτι, να μου βαρέσει κουδουνούθκια τζαι να με κάμει να εκστασιαστώ κάπως, προσωπικά μου φέρνει αναγούλες τζαι εμετίλα. Όι γιατί θέλω να το παίξω σνομπαρία τζαι να μποϊκοτάρω τη πιο ξακουστή παγανστική γιορτή του νησσσιού μας, αλλά γιατί εν η μόνη χρονιά που το καρναβάλι με βρίσκει σε παντελώς αδιάφορη τζαι γαουρίσσια διάθεση.
Ναι εν γεγονός, ότι τελευταία εν έχω πολύν όρεξην, αλλά εν τζαι με το που εγύρισσεν η μέρα τζαι εγίννηκεν Τσικνοπέμπτη έννα στολιστώ τζαι να γίνω που τα καλά κλόουν, - γιατί ούλες τις άλλες μέρες εις τας κυπριακής κοινωνίας γινίσκουνται εθελούσια κλόουν οι παραπάνω-, τζαι να αρκέψω να χορέφκω σάμπα τζαι μακαρένα. Έλεος πιόν δηλαδή, τζαι πόθεν ως τα πόθεν εμάθαν οι βρακάδες τζαι οι γιαγιάδες το σάμπα που το Ριο Ντε Τζανέιρο; Τζαι να’ ταν μόνον ο χόρος έννα ήμασταν μια χαρά.
Το φαί; Που το βάλλεις το φαί; Καλά το ότι ο Κυπραίος έννι ‘αφορμή βοήθαμε’ για να βάλω πάνω τα κάρβουνα να κάμω σούβλα, παστουρμάες τζαι χαλλούμι εν γνωστόν. Το ότι ο Κυπραίος εν τρώει για να ζει αλλά ζει για να τρώει εν τζαι τούτο κοινό γνωστό. Αλλά τούτη η αφθονία μίλλας του αρνίσσιου κρέατος, τα τυρκά κάθε λογής, το οτιδήποτε που να έννι που σσσοίρο, το κρασί, η ζιβανία τζαι το οτιδήποτε γλυτζί που μπορεί να στείλει τη χοληστερόλη σου κατευθείαν στο διάστημα, εν την καταλάβω που να χτυπώ τη κκελλέ μου ούλη μέρα στο ξύλινο γραφείο της δουλειάς μου. Γιατί τόση μανία σιορ με το να φάμε ώστε να πούμε ‘οοουυφφφ άσκωα’ που λαλούσσιν τζαι εις την Πάφο; Εν τόσο ζωτικής σημασίας πιον να γεμμώσουμε τις ήδη υπερ-ογκώδες τζοιλιές μας με ακόμα παραπάνω κρέας τζαι ανθιυγεινό μενού; Τζαι ναι, έχουμε δε πέρφεκτ εξκιούζ δαμέ : μα εν καρναβάλια, έννα μεν κάμουμε σούβλα; Ναι γιατί αμεν ήταν, ίσσιε να εκόφκετε πίσω τζαι να μεν εβρίσκετε άλλη δικαιολογία γι άψετε κάρβουνα. Επίστεψαμε σας τωρά.
Τζαι πάω στο γενικό αλλαλούμ που πρόκειτε να επικρατήσει, στη Λεμεσό ειδικά, τις επόμενες 11 μέρες (ο Θεός – who) να βάλλει τη σσερούκκλα του τζαι να μας βοηθήσει: σήμερα Τσικνοπέπμτη, εχτός που το πατροπαράδοτο τσίκνωμα, έννα γίνει τζαι η παρέλαση του βασιλιά καρνάβαλου, που όντως εν καρνάβαλος αλλά οι για γέλια αλλά για κλάματα. ΑΜΑΖΟΝΑ ιμίσσι μου! Έλα μ**** στο τόπο σου, που λαλεί τζαι ο παπάς μου. Μα περιπέζετε μας τέλεια σιορ; Ο βασιλιάς εγίνικε Αμαζόνα; Πόθεν ος τα πόθεν τζαι ήντα που άλλο έννα κατεβάσει πιόν η κούτρα σας. Τωρά έννι ξέρω αν πρέπει να κοτσινίσω που τη ντροπή μου που ζω ακόμα σε έτσι τόπο, ή αν πρέπει απλά να πιάσω τη ππάλλα του παπά μου τζαι να τα κόψω σύρριζα τ’ αφκιά μου να ησυχάσω πιον. Τουλάχιστον άμα κουφάνω εν θα ακούω τις μαλακίες τους.
Ούτε να σνομπάρω τη γιορτή θέλω, ούτε τη κατακρίνω. Ο καθένας κάμνει τζίνο που νομίζει τζαι στα οχτώ ατροφικά του @@. Αν θέλεις να ντυθείς άβαταρ γιέ μου ντύθου, αλλά μεν τζαι τολμήσεις να μου σείρεις αφκά τζι αλεύρια σαν περπατώ να πάω έτσι ήσυχα ήσυχα σπίτι μου που τη δουλειά μου, γιατί έννα γίνει της Ζήνας δαμέσα.
Προσωπικά, γυροφέρνω στο νου μου πως τζαι που έννα ήταν καλύτερο να εξαφανιστώ τούτη περίοδο για να μεν ακούσω άλλες μακακίες για τον κυπριακό παγανισμό.
Καλές απόκρεω έβρι μπόντυ, WHATEVER!
Comments
Post a Comment