Μπουρδό-ντοπιο-διαφημίσεις

Η ώρα 8.30πμ. Το ράδιο ρυθμισμένο όπως πάντα στο Κανάλι 6 Λεμεσού, μιας και κάνει (ας το πούμε) τις πιο αξιόλογες εκπομπές σ’ όλο το νησί. Και να σου να ακούγεται η σκληροτράχηλη φωνή του Παπαευαγόρου και της Νίτσας απο δίπλα που διαβάζουν με τρεχάλα τα μηνύματα των ακροατών τους για να προλάβουν να πάνε σε διαφημίσεις.

Τους έχει γίνει νύξη πολλές φορές στο Κανάλι 6 πως οι διαφημίσεις τους είναι φτηνές και παλιομοδήτικες. Σε τέτοιου είδους παρατηρήσεις ο κ. Παπαευαγόρου είπε και ξανάπε πως το Κανάλι είναι ένας λαικός ραδιοσταθμός και προτιμάει να μένει πιστός σε ντόπιες, και χαμηλού κόστους, διαφημίσεις, μιας και είναι ντόπιο σταθμός. Οκ, αποδεχτό μιας και αφού είναι δικός του ο σταθμός εκείνος αποφασίζει τι διαφημίσεις θα παίξουν.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παραθέσω μερικά αποσπάσματα απο κάποιες απο τις διαφημίσεις, οι οποίες παίζουν καθημερινά ολημερίς και κάνουν τον καθημερινό ακροατή να θέλει να αυτο-ακρωτηριαστεί απο την ανόητη και ανούσια πλύση εγκεφάλου που προσπαθούν να κάνουν:

«Παράδειγμα 1
Φίλη 1. Καλός ο καφές χρυσή μου αλλά το σπίτι σου είναι το κάτι άλλο. Το σαλόνι, η βεράντα και τα έπιπλα στη κρεβατοκάμαρα. Ξέρω απο που τα πήρες. (δεν αναφέρεται το όνομα της εταιρίας για μη συκοφαντισμό)
Φίλη 2. Και φυσικά καλή μου τα πήρα απο....Στους 7 ορόφους του θα βρεις ότι χρειάζεσαι για το σπίτι σου, απο κουζινικά σε έπιπλα και όλα τα είδη σπιτιού σε πολύ χαμηλές τιμές.
Φίλη 1. (το όνομα του καταστήματα) Ελευθερίας 15, (το τηλέφωνο και οι ώρες λειτουργίας αναφέρονται εδώ – λες και σε μια κανονική συζήτηση θα ήξερε όλες τις λεπτομέρειες με τέτοια ακρίβεια – μάι αςς )

Παράδειγμα 2
Σημείωση: Η διαφήμιση αυτή δεν προωθεί το γάμο (οχι πως είναι απαραιτήτως κακό αυτό – αλλά αυτό είναι θέμα προς συζήτηση για μια μελλοντική ανάρτηση)
[...δεν αναφέρεται το πρώτο κομμάτι της διαφήμισης για μη συκοφαντισμό – η διαφήμιση βασίζεται πάνω σε υλικά οικοδομής...]
Άντρας. Με τέτοιες προσφορές αγάπη μου πάμε, φύγαμε.
Γυναίκα. Φύγαμε; Πάμε για γάμο δηλαδή;
Άντρας. Όχι αγάπη μου. Σου προσφέρει ο γάμος ποιότητα, σιγουριά, ασφάλεια και εγγύηση;

Παράδειγμα 3
Σημείωση: Επίσης δεν προμοτάρει τα καλά του γάμου ή και της τετριμμένης καθημερινότητας του μέσο-αστού.
Άντρας. Χχχχμμ. Πώ πω τη κούραση. Κάθε μέρα στη δουλειά, να τρέχω όλο το πρωί στους πελάτες, να κορνάρουν όλοι στο δρόμο, να ακούω τις φωνές του αφεντικού, να πηγαίνω σπίτι και να έχω και τη μουρμούρα της γυναίκας απο πάνω. Με το που μπαίνω σπίτι όμως και κάνω το μπανάκι μου, φεύγω καταευθείαν για τη (μπυραρία) και γίνομαι άλλος άνθρωπος. Μπυρίτσα, καράοκε, μουσικούλα 80ς-90ς, τα πάντα σε φαγητό με τις γιγαντοοθόνες τους και την υπέροχη εξυπηρέτηση τους. [...]»

Τρία μόνο παραδείγματα απο διαφημίσεις που παίζονται επί καθημερινής βάσης στο Κανάλι 6. Και Το ερώτημα είναι: για πόσο χαμηλής νοητικότητα μας έχουν; Όλα ωραία και όμορφα, και καμία αντίρρηση προς την επιθυμία να μείνουμε πιστοί στις ντόπιες διαφημίσεις, αλλά μετά να μην αναρωτιόμαστε γιατί το βιοτικό μας επίπεδο βυθίζεται με τον ίδιο ρυθμό που βυθίζεται και η Βενετία. Το να θέλουμε να μένουμε πιστοί στις παραδόσεις και στο ντόπιο τόνο μιας πόλης, δε σημαίνει απαραίτητα ότι η διαφήμιση πρέπει να γίνεται με βλακώδες τρόπο.

Όλοι ξέρουμε τι ισχυρό όπλο μπορεί να γίνει η διαφήμιση στα χέρια έξυπνων ανθρώπων. Και στόχος της διαφήμισης είναι να κάνει πλύση εγκεφάλου έτσι ώστε να πείσει τον ανίδεο καταναλωτή ότι χρειάζεται να πάει να αγοράσει το συγκεκριμένο προϊόν που διαφημίζει, έστω και αν δεν το χρειάζεται κατ’ ουδένα λόγο. Το να προμοτάρεις όμως προϊόν με τέτοιου χαμηλού επιπέδου κείμενο, τότε μας δείχνει το χαρακτήρα του μέσου ντόπιου Λεμεσιανού (και μη – Κύπριου θα ήταν καλύτερα να πούμε) και το πόσο ψηλά πιστεύουμε ότι είναι νοηματικά οι ακροατές, που μπορεί να γίνουν και πιθανόν μελλοντικοί καταναλωτές των προϊόντων τους.

Και για να γινόμαστε και πιο συγκεκριμένοι για να μη λέμε αερολογίες ας αναλύσουμε λίγο τα πράγματα. Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε στα πάρα πάνω παραδείγματα, στο Παράδειγμα 2+3, μπορούμε να δούμε την αντίθεση του κειμενογράφου προς τον θεσμό του γάμου. Ο άντρας που προτιμάει να πάει στα υλικά οικοδομής παρά να παντρευτεί, και ο άντρας που είναι όλη μέρα έξω στη δουλειά και με το που μπαίνει σπίτι και ακούει τη μουρμούρα της γυναίκας τους, κάνει το μπάνιο του και γίνεται καπνός για τη μπυραρία.

Δε θα κατακρίνω ούτε θα σχολιάσω ιδιαίτερα, μιας και ο θεσμός του γάμου όντως στη σημερινή κοινωνία χωλαίνει ολοένα και περισσότερο. Το πρόβλημα είναι, τόσο πολύ το έχουμε όλοι πάρει χαμπάρι που είμαστε έτοιμοι να τον θυσιάσουμε [το θεσμό αυτό] για να πουλήσουμε υλικά οικοδομής ή ένα πάιντ μπύρας; Ήντα τζαιρόυς εφτάσαμε, που στο βωμό της διαφήμισης έχουμε φτάσει να πουλάμε όχι μόνο τη ψυχή μας για να βγάλουμε ένα έξτρα φράγκο, αλλά πολύ ευχαρίστως πουλάμε και τα πιστεύω μας και τα ιδεώδη μας χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τελικά το χαζοκούτι [η τηλεόραση] δεν είναι ο μόνος τρόπος να αποβλακώσεις, - όχι πως δεν είμαστε αποβλακωμένοι σ’ αυτό το τόπο απο μόνοι μας-, και να εκμεταλλευτείς τον κάθε «ναρκωμένο» ακροατή/καταναλωτή με το να τους πλασάρεις με τόσο ηλίθιο τρόπο υλικά αγαθά που δεν θέλουν ούτε χρειάζονται επί της ουσίας.

Βίβα λας κομμερσιάλς! Τζαι ίντα που έννα ακούσουν άλλο τα αφκιά μας. Άτε να πέσσουν να κουφάνουμε, γιατί μόνο έτσι έννα επιβιώσουμε.