Αγαπητέ Φίλη(ε)

Σήμερα θα κάμω ένα πόστ-απορία για κάτι που με προβληματίζει χρόνια τωρά.

Φίλοι.

Μεγάλο κεφάλαιο άι νόου, σόου απλά έννα μπω στο ψητό τζιαι θα ρωτήσω τζίνο που ήταν/είναι πιο κρούσhιαλ για μένα να μάθω.

Που το καιρό που επία για σπουδές αμπρόουντ τζιαι έκαμα φιλίες που τις δεκαπέντε πλευρές της γης, έχω 'φίλους' σε ούλο το κόσμο: Δανία, Ισπανία, Αγγλία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ινδία, Κίνα, Κορέα, Ιαπωνία τζιαι μερικές άλλες που μπορεί να μεν θυμούμαι τωρά.

Το θέμα με τούντους φίλους σπάνια των σπανιοτάτων τους βλέπω, τζιαι τωρά πλέον μιλώ τους μια φορά το μήνα, σε μερικούς τζιαι μια φορά το χρόνο.

Πρόσφατα εσυνδέθηκα φιλικά με θκιο κοπέλες. Τζιαι η θκιο εν πιο μικρής ηλικίας που μένα. Η μια εν η Μπέλλα που μπορεί να εσυνδεθήκαμε που τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά μιλούμε ανεξαιρέτος κάθε μέρα η μια της άλλης έστω τζιαι για δέκα λεπτούθκια. Έχουμε μια πολλά παράξενη σύνδεση αλλά αγαπώ την τζιαι αγαπά με οτιδήποτε τζι' αν κάμνουμε, οπουδήποτε τζι' αν είμαστε.

Με την άλλη την κοπέλα εμιλούσαμε κατα τζιαιρούς, τζιαι πως έτυχε η φάση τζιαι με τζίνην ήμασταν αρκετά κοντά τους τελευταίους μήνες. Αλλά με τις νέες σπουδές τζιαι τις νέες παρέες σάννα τζιαι εψιλοχαθήκαμε. Εψιλοχάθηκε βασικά.

Που τη μια καταλάβω την γιατί τζιαι εγώ του καιρό του γιούνι μου άφηκα πολλούς 'φίλους' μου πίσω, με αποτέλεσμα τωρά να μεν μιλώ με κανέναν που το σχολικό μου παρελθόν. Τούτο εν με πειράζει γιατί ήταν επιλογή τζιαι δικαίωμα μου. Μόνο με θκιο κοπέλες εκράτησα επαφή τζιαι η μια εν Δανία τζιαι η άλλη Ισπανία. (επειδή κατάγονται που τζιαμέ όι τίποτε άλλο)

Τέσπα. Απλά κατά τα χρόνια έτυχε μου τζιαι άλλες φορές να έχω φίλες που 'εψιλοχάνουνταν' τζιαι όταν τους εκάβλωνε εφώτιζε εξαναστρέφουνταν πίσω σάννα τζιαι εν είσhε γίνει τίποτε. Σάννα μου τζιαι εν είσhε περάσει ούτε μια μέρα που την ημέρα που εχωριστήκαμε. Γενικά τούντο πράμα επείραζε με πολλά με τις τότε κολλητές μου στο γιούνι άμα το εκάμνασιν, ειδικά η φιλελεύθερη τζιαι η εταίρα (για μόουρ ίνφο δε δαμέ)τζιαι γι' αυτό τζιαι εν εσυνεχίσαν τζίνες οι φιλίες. Επειδή εν ανέχουμουν να μπαινοφκάινει μες την ζωή μου ο ένας τζιαι ο άλλος όποτε του καπνίσει. Ήμουν του τύπου: 'είτε θέλεις να είσαι μες τη ζωή μου τζιαι είσαι έμπρακτα τζιαι ενεργά είτε απλά εν είσαι τζιαι εντ οφ δε στόρι'.

Με τις κοπέλες πιο πάνω (την φιλελεύθερη τζιαι την εταίρα) επληγώθηκα πάρα πολλά τζιαι γι' αυτό μετά που τζίνες επήρε μου αρκετό τζιαιρό για να ξαναεμπιστευτώ. Δαμέ τζιαι τη Καρδερίνα εγώ την άφηκα, πριν να με αφήκει τζίνη. Εν ένστικτο μου πλέον να αφήνω τους άλλους πριν με αφήκουν.

Αλλά δατς νοτ δε πόιντ. Το πόιντ είναι ότι όταν ένας φίλος/φίλη απλά σε παίρνει για δεδομένο ότι έννα είσαι πάντα τζιαμέ σόου απλά έρκεται σε σένα όποτε του καπνίσει, ακόμα μπορείς να τον θεωρείς φίλο; Ή απλά εν ένας γνωστός που κάμνετε κάτς-απ μια στο τόσο;

Θα παραθέσω ένα τελευταίο παράδειγμα τζιαι δεν άι αμ ντάν. Βασικά που τότε που ήρτα που το Χρίστμας μπρέικ που τη μάδερ Ίνγκλαντ πίσω εν επικοινώνησα τζιαι ιδιαίτερα με τις ίνγλισh φριέντς τζιαι εψάχναν με για ένα μήνα νάου. Τζιαι εχτές έκατσα το πισινό μου κάτω να τους στείλω ήμεϊλ τζιαι να τους πω πως είμαι. Αλλά παρ' όλα αυτά (τζιαι παρ' όλη την ανησυχία που τους έκαμα να περάσουν) εν σάννα τζιαι εν επέρασε μια μέρα που την ημέρα που έφια που την μάδερ Ίνγκλαντ. Τούτο σημαίνει ότι εν είμαστε φιλές ή ότι απλά εν τις σκέφτουμε; Αντιθέτως σκέφτουμε τες υπερβολικά τζιαι κάθε φορά που έννα τους μιλήσω (καλλιόρα εχτές) γινίσκουμε ντιπρέσσντ που εν είμαι τζιαμέ μαζί τους τζιαι κλαίω ούλη μέρα (καλλιόρα εχτές).

Τζιαι έτσι που λέτε, επέστρεψε πίσω η νεο-συνδεδεμένη φίλη εχτές πουρνό πουρνό μεσάνυχτα. Έτσι στα ξαφνικά ήρτε πίσω για κατς-απ τζιαι επανασύνδεση. Εμένα εν με πειράζει τόσο γιατί απ' ότι εκατάλαβα ένα άτομο για να σου το κάμνει τούτο εν σημαίνει τζιαι τόσα πολλά για σένα. Γουέλ, όι όιτ εν είσαι σημαντική/ος για τζίντο άτομο, απλά εν είσαι το πράιοριτι του τούντο διάστημα. Τούτο καταλάβω το γιατί ούτε γκόμενος είμαι ούτε αυτοκόλλητη, σόου που τη μια σκέφτουμε άιστο να πάει τζιαι εν εν ανάγκη να χαλάς την ζαχαρένια σου για έτσι πελλάρες, που την άλλη όμως κάθουμαι τζιαι προβληματίζουμαι αν όντως πρέπει να πειραχτώ τζιαι να αγκαρώσω τζιαι να μεν της ξαναμιλήσω ή τουλάχιστον να το παίξω (όπως το λέμε και εις την κοινή γλώσσα)....παγόβουνο.

Τζιαι που την άλλη είσαστε τζιαι εσείς...οι βλογκικοί μου φίλοι που μπορεί να μεν είδα ποττέ τη φάτσα σας, μπορεί να μεν ξέρω το παρελθόν σας ή τα πάντα για σας, μπορεί κάποιοι να εν μίλια μακριά αλλά πάλε να νιώθω πολλά κοντά τους φιλικά, τζι'ας μας χωρίζει ένας ατλαντικός ή μια ήπειρός.

Εν ξέρω τι σημασία έσhιει η απόσταση στη φιλία τζι' αν όντως η απόσταση σκοτώνει την φιλία (ή τον έρωτα όπως λέσσιν), αλλά εγώ ξέρω ένα πράμα: αν θέλεις να είσαι στη ζωή κάποιου, είσαι. Βρίσκεις τζιαι το χρόνο τζιαι ξεπερνάς τζιαι αποστάσεις τζιαι τάιμ ντιφερενς τζιαι που ούλα. Εν οι επιλογές που κάμνει ο καθένας μας για να βρίσκεται στην ζωή κάποιου άλλου ατόμου.

Εσείς τι νομίζετε;


Archive - Friend