WARHORSE

Προχθές επορέφτηκα εις τον κινηματογράφο μετά που κανένα τρίμηνο με τη μάδερ τζιαι την κάζιν (aka Daydreamer). Επίαμε να δούμε το νέο εγχείρημα του Στίβεν Σπίλμπεργκ: το WARHORSE aka Το Άλογο του Πολέμου.

Το WARHORSE είδα το πρώτη φορά φέτη τα Χρίσμας που επία εις την μάδερ Ίνγλαντ στο θέατρο by the National Theatre. Καλά περιττό να μακρυγορήσω πόσο απλά απίθανο ήταν το θέατρο έναντι της κινηματογραφικής ταινίας. Μιλούμε για θκιο πολλά διαφορετικά πράματα: το ένα εν πολλά βίζουαλ ενώ το άλλο εν πολλά πιο κάρακτερ-μπέιστ.

Nevertheless, ο Σπιλμπεράγκος έκαμε πάλε το θαύμα του. Τούτος ο άνθρωπος πρέπει να έπαιζε πολύν πόλεμο που ήταν μιτσής εν εξηγείται αλλιώς. Ότι ταινία θα κάμει, είτε διαδραματίζεται στον Πρώτο Παγκόσμιο είτε στο Δεύτερο, οι σκηνές της μάχης θυμίζουν ακριβώς τη λέξη 'no-man's-land'. Εν ιξάξκτλι δατ το σκηνικό του. Τέλεια χάος.

Όπως πάντα ο Σπίλμπερκ άφηκε τη κάμερα να κάμει ούλη τη δουλειά. Πολλά μίνιμαλ το παίξιμο των ηθοποιών του, έτσι όπως έπρεπε, μιας τζιαι αφοσιώθηκε στο να δώκει με οπτικό τρόπο την ιστορία ακριβώς μέσα που τα μάθκια του αλόγου. Η κάμερα του Σπίλμπεργκ ήταν τα μάθκια του αλόγου, του πρωταγωνιστή.

Τούτη, φημολογείται, ότι είναι η πρώτη απόπειρα του Σπίμπεργκ να μοντάρει ταινία ντίτζιταλι. Τι σημαίνει τούτο; Για τους παραπάνω τίποτε εν σημαίνει. Για τους κινηματογραφόφιλους (και μη) σημαίνει ότι που τον τρόπο που εγινίσκετουν η μια εναλλαγή σκηνής με την άλλη ή που τον τρόπο που εθκιάλεξε να εμπλουτίσει την ταινία με συγκεκριμένα χρώματα τζιαι ήχους έχουν μεγάλη διαφορά με τις προηγούμενες ταινίες πολέμου του που έκαμε π.χ. Saving Private Ryan, Schidler's List, The Empire of the Sun, 1941.

Γενικά εν κοινό γνωστό εις το βατοπέδιο του Χόλυγουντ ότι ο Σπίμπλεργκ εν μάστρος πας τες ταινίες πολέμου. Εν το φόρτε του βρε παιδί μου. Είναι να μεν κάμει τούτος ο άνθρωπος ταινία για είτε το ολοκαύτωμα είτε τον Πρώτο Παγκόσμιο. Σπάει ρεκόρ στο μποξ-όφις. Με το WARHORSE όμως, ετσίταρε λιο, κατά τη γνώμη μου, γιατί το WARHORSE ήταν ήδη γνωστό που τη θεατρική παράσταση.

Η θεατρική παράσταση ανέβηκε πρώτη φορά στο Λονδίνο το 2007. Εγνώρισε τεράστια επιτυχία στο West End σόου αποφασίσαν να το πάρουν άρων άρων στο Broadway στην New York. Τόσο πολύν πάταγο έκαμε η συγκινητική ιστορία του Joey(το άλογο/πρωταγωνιστής) με τον Άμπερτ(ο λίτολ μάστερ του) που έπιασε τα δικαιώματα του βιβλίου ο Στίβεν τζιαι έκαμε το τζιαι ταινία.

Έτσι περιλιπτικά να πω γουότς δε στόρι αμπάουτ: είναι η ιστορία του Άλμπερτ τζιαι του Τζόι. Βασικά ο Άλμπερτ μεγαλώνει τζιαι αναθρέφκει το Τζόι που μουλαράκι σε μεγάλιο στάλιον τζιαι όταν πουλά ο παπάς του Άλμπερτ τον Τζόι στο ιππικό της μάδερ Ίνγκλαντ, ο Άλμπερτ κατατάσετε στον στρατό τζιαι ψάχνει να έβρει τον Τζόι.

Η ιστορία είναι οφ κορς μόστλι που τα μάτια του Τζόι. Είναι μια εξαιρετικά συγκινητική ιστορία που σου δείχνει με ένα πολλά απλό, αγνό τρόπο την φιλία ενός ανθρώπου τζιαι ενός αλόγου. Μπορεί να μεν ακούεται πολλά πρόμισινγκ να πάεις να δεις θκιο ώρες την ιστορία μέσα που τα μάθκια ενός αλόγου, αλλά πιστέψετε με εν τόσο όμορφα γραμμένη η ιστορία που αποκλείεται ως το τέλος της να μεν συγκινηθείς τζιαι να δακρύσεις. Θα μάθετε πράματα για τα άλογα που ποττέ εν σκεφτούμαστε για το πως νιώθουν τα άλογα. Ειδικά στο θέατρο, δεν είδα πλάσμα, άντρας (ναι σας παρακαλώ τζιαι οι άντρες κλαίνε), γυναίκα ή γιούνιτ να μεν δακρύσει.

Θα συστήσω περισσότερο το θέατρο οφ κορς παρά την ταινία, αλλά μιας τζιαι το θέατρο εν νάκκο μπούκτ ως τον Απρίλη, θα εισηγηθώ να επισκεφτείτε το κοντινότερο σας κινηματογράφο εις το Κυπριστάν τζιαι να απολαύσετε αυτήν την υπέροχη ιστορία.


WARHORSE - Trailer (2011, Steven Spielberg)

Πι. Ες. Η ιστορία αυτή είναι βασισμένη στο βιβλίο του Μάικολ Μορπούγκο (Michael Murpurgo) τζιαι είναι παιδικό βιβλίο....γουέλ για εφήβους. Οπότε όσοι έσhετε τζιαι όφσπρινγκς μπορείτε να το έσhετε στα υπόψην σας για μελλοντικό πρέζεντ.