The Help

Σήμερα θα σας μιλήσω για την οικιακή βοήθεια! Όι εν θα σας αρκέψω για τες φιλιπινέζες/βιετναμέζες/σhριλανκέζες και λοιπές έζες, αλλά για μια ταινία που είδα εψές τη νύχτα που εν προτεινόμενη τζιαι για μια φάουσα βραβεία αλλά εν εν τούτο που έσhιει σημασία.

Η ταινία του Tate Taylor το 'The Help' μιλά για το υπηρετικό προσωπικό στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κάπου στο Μισσισίπι της Αμερικής. Εν ένα θέμα το οποίο εξαναέγινε σε ταινίες πολλές πολλές φορές μόνο που το 'The Help' εκφράζει μιαν άλλην σκοπιά των υπηρετριών τζίντης εποχής.

Βασικά η ταινία δείχνει μας μια κοπέλα που, γώνος καλής οικογένειας, που ζει στο Τζάκσον του Μισσισίπι, τζιαι θέλει να γίνει δημοσιογράφος. Η συγκεκριμένη κοπέλα, που την υποδίεται η πολύ ταλαντούχα Emma Stone, βλέπει την συμπεριφορά των φιλενάδων της προς τις Νέγρες υπηρέτριες τζίνης της εποχής τζιαι την αδικία που εισπράττουν επί καθημερινής βάσης που τα αφεντικά τους. Τζιαι έτσι αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο με καταθέσεις των μαύρων γυναικών υπηρετριών της πόλης της.

Στην αρχή πλησιάζει μιαν υπηρέτρια που δουλέφκει για μερικά χρόνια στο σπίτι μιας φιλενάδας της με πρόφαση ότι θα ήθελε να μάθει την σκοπιά των υπηρετριών μες στα σπίθκια τζιαι την αντιμετώπιση που τους εγίνετουν που τες μαμόθρεφτες κυράτσες της εποχής. Στην αρχή διστάζει η υπηρέτρια, αλλά μέσα που τον συνεχή ξεφτιλισμό τζιαι υποβιβασμό που της γίνετε επι καθημερινής βάσης μες το σπίτι που δουλέφκει, αποφασίζει να μιλήσει στη κοπέλα τζιαι να της κάμει το χατίρι να της πάρει συνέντευξη, εμπιστεφτηκά πάντα οφ κορς.

Μιαν αλλη μιαν, τζιαι μετά που καμπόσα κακά τζιαι φατά έρκεται τζιαι μια άλλη υπηέτρια να της μιλήσει για το πως περνούσσιν μες τα σπίθκια των γυναικών της καλής κοινωνίας της πόλης τους. Ειδικά μετά που ένα πολλά σημαντικό γεγονός, που επηρεάζει ούλες τες colored υπηρέτριες, έρκουτναι μια φάουσα υπηρέτριες τζιαι αποφασίζουν να μιλήσουν στην κοπέλα για την μεταχείριση μες τα διάφορα σπίθκια της περιοχής. Η κοπέλα, μιας τζιαι εν αγανακτησμένη με τούντην αδικία τζιαι πλέον αηδιασμένη που τις "δήθεν" φιλενάδες της, γράφει το βιβλίο, στέλνει το σε μια πολλά γνωστή εκδότρια στην Νέα Υόρκη τζιαι το βιβλίο σε χρόνο ρεκόρ τυπώνετε τζιαι φτάνει τζιαι στα ράφκια των βιβλιοπωλείων του Τζάκσον. Μεν σας πω τι γίνετε με το που φκαίνει το βιβλίο, νομίζω τα λόγια είναι περιττά.

Ας πούμε ότι το θέμα του ρατσισμού ενάντια στις μαύρες υπηρέτριες αντικατοπτρίζεται με απλότητα τζιαι απόλυτη αυθεντικότητα, που έσhιει πολύν καιρό να δω σε ταινία. Οι ερμηνείες είναι ερμηνιάρες, με το την πλέον τοπ ερμηνεία της Viola Davis που για μιαν ακόμα φορά κατασυγκινεί τον κόσμο με την άνεση της να υποδίεται έναν τόσο απλό χαρακτήρα που όμως έσhιει τόσα πολλά να μας διδάξει.

To 'The Help' εν μια που τις πολλές ιστορίες για την άνιση μεταχείρηση των νέγρων στις Ηνωμένες Πολιτείες τζιαι προσωπική μου γνώμη είναι ότι ακόμα ο αγώνας για ίση μεταχείρηση έσhιει πολύν δρόμο μπροστά του. Όταν ένα αφεντικό κοιτάζει το χρώμα του δέρματος ακόμα (σε μερικές επαρχειακές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών πιστέφκω πως πρέπει να υπάρχει ακόμα μεγάλος ρατσισμός) τότε ο αγώνας τούντων ανθρώπων εν ακόμα ατέλειωτος.

Τι σημασία έσhιει μαν είσαι λευκός, μαύρος, μπλε ή κίτρινος. Είσαι άνθρωπος. Χωρίς αρώσκιες ή λέπρα. Χωρίς διαφορετικά φάνξιονς. Ακόμα τζιαι δαμέσα μες το μικρό μας το νησί, αν κοιτάξεις γυρώ σου να δεις τις Μάνταμ(ς) που φέρνουσιν (πολλές παράνομα - και μη) υπηρετικό προσωπικό που τις διάφορες χώρες της Ασίας, απλά τζιαι μόνο να κάτσεις να μιλήσεις τούντων γυναικών για να δείτε πόσο άνιση κακομεταχείρηση αντιμετωπίζουν τότε ίσως να με θυμηθείτε τζιαι εμένα τζιαι τούντην ταινία. Ο ντάντιο εν συνέχεια που μας λαλεί ιστορίες για τη μεταχείρηση των κυπραίων μαντάμ(ς) προς το υπηρετικό προσωπικό τους, τζιαι τούτο εν καταθέσεις των ίδιων των γυναικών. Μπορεί μες τες πολλές να υπάρχει τζιαι το ψέμα, αλλά τις πλείστες φορές υπάρχει ο πόνος τζιαι η αλήθκεια.

Ο ρατσισμός εν ακόμα ένα κυρίαρχο πρόβλημα ακόμα τζιαι στις μέρες μας τζιαι ίσως θα έπρεπε τζιαι εμείς οι ίδιοι να προβληματιστούμε λιο παραπάνω την επόμενη φορά που πάμε να πούμε κάποιον ξένο "βρωμισμένο, ξυμαρισμένο, παγαπότη τζιαι προικοθήρα". Γιατί πίσω που τζίνο που βλέπουμε εμείς, κρύφκεται ένας συν-άνθρωπος που προσπαθεί να επιβιώσει.

Κάτι τελευταίο τζιαι θα σταματήσω να γράφω γιατί νομίσω αρκετά εμπλαμπλάρισα σήμερα: πριν μερικά χρόνια είχα μια γνωστή που ο παπάς της ήταν Τζαμαϊκανός της Αγγλίας (δηλαδή μαύρος στο χρώμα του δέρματος του) τζιαι η μάμα της Κυπραία. Με λίγα λόγια η κορού ήταν μυγάς. Όταν επίε να σπουδάσει στην Αμερική, η κορούα έπαθε σοκ για τον εξής λόγο: οι άσπροι εν την εκάμναν παρέα γιατί ήταν πολλά μαύρη για να την πλησιάσουν, τζιαι οι μαύροι εν την εκάμναν παρέα γιατί εν ήταν αρκετά μαύρη για να μπει μες το κύκλο τους. And this ladies and gentlemen is what you get! Που εξανακούστηκε τούντο πράμα.

Ντροπή που υπάρχει ακόμα τόσος ρατσισμός (άτε για να μεν μιλήσω για το σεξισμό που γίνετε έναντι της Πραξούλας τις τελευταίες μέρες γιατί έννα μας πάρει η νύχτα)στις μέρες μας όπου λέμε τζιαι επεφυμούμε ότι είμαστε οι κοινωνία του αύριο με ίση μεταχείρηση προς όλους τζιαι ότι ο ρατισσμός εν κάτι πλέον το ξεπερασμένο. Γουέλ, όβιουσλι δις ις νοτ δε κέις.

Τέσπα. Η ταινία αξίζει να πάτε να δώκετε τα 8ευρωπουλάκια σας να την δείτε (αν και εφόσον την φέρουσιν στους κινηματογράφους του Κυπριστάν. Είναι ταινία που θα σας κάμει να σκεφτείτε τζιαι να συγκινηθείτε φορ σhούρ.

Καλό σας Σ/Κ έβριουαν...τζιαι να θυμάστε: κατά βάθος είμαστε ούλοι το ίδιο, Χομο-σαπισμένοι! Μπον γουίκ-εντ!


Mary J.Blige - The Living Proof (που το σάουντρακ της ταινίας)