Λυκόφως

Τούτο μπλογκ θυμούμαι άρκεψα το 2008 αλλά κάπου μετά έπεσε το θκέ βασμα τζιαι το βούρηστρο του μάστερ τζιαι επαρέτησα. Πριν δέκα μήνες περίπου τζιαι όταν επροσπαθούσα να ξαναέβρω τον εαυτό μου με τα μπερδέματα που είχα μέσα μου λόγω του the friend εξαναάρκεψα να γράφω. Το πως τζιαι το γιατί για μένα πλέον εν έσhιει σημασία. Τζίνο που έσhιει σημασία είναι ότι το μπλογκ μου ( θα γίνω πολλά τολμηρή τωρά ) τζιαι θα πω ότι έσωσε με. Βασικά το να γράφω ακόμα τζιαι ασυναρτησίες, βλακείες, τα παράπονα μου, τες πιο ανούσιες παρατηρήσεις τζιαι παλαβομάρες μου, εβοήθησε με να ανταπεξέλθω σε πολλές φάσεις τούντους δέκα μήνες. Τωρά είμαι άνεργη. Τζιαι τζίνο που μου υπέδειξε με κάποιο τρόπο το μπλογκ είναι το πόσο εξέχασα ότι αγαπώ το γράψιμο. Τζιαι εν ο τομέας που πραγματικά πάντα εφοούμουν να «βυθίστω». Αύριο αλλάζει ο χρόνος. Σε έναν χρόνο, έχασα τη δουλειά μου, ερωτεύτηκα, αγάπησα, έκλαψα πολλά, είδα πολλούς ανθρώπους να μου λαλούσιν ψέματα, αλλά ήβρα τζιαι κάποιους αγγέλους. Είδα πολ

Αγαπητό μου βλογκ , Αν και μπορεί να με έσhιεις στου θκια τα κατάστοιχα επειδή έσhιει κάτι τρεις εφτομάδες να σου πέψω νιους, παρ' όλα αυτά θα σου δώκω εδώ και τώρα, κλίαρ ακάουντ για τα τράβελς μου στη μάνα Ίνγκλαντ το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Σόου χίαρ γκόους: Pre-boarding: *Πριν να ξεκινήσω για την επική μου οδύσσεια στη μάδερ-λαντ, έπρεπε να σάσω βαλίτσες ( ναι ντίαρ βλόγκ, τόσο πίσω θα σε πάρω, στο packaging τάιμ . Για πρώτη φορά στη ζωή μου εβαρκούμουν ελεεινά να ετοιμάσω βαλίτσες. Τόσο πολλά που το άφηκα για λίτεραλι μιαν ημέρα πριν να ταξιδέψω, επήρε μου μόνο μισή ώρα να την ετοιμάσω, τζιαι as it turned out εζύγιζε μόνο 10kg - πράμα προτοφανούσιμο για τα γούστα μου που πάντα πρέπει να φτάσω το 20άρι και βάλε. ** Τα λόγια είναι περιτάαααααααααααααααααααααααααααααααααα, την ώρα που χωρίζουμεεεεεεε .....όπως λέει και το λαϊκό άσμα. Επία φορ δε λάστ τάιμ στην αίρεση ( όπως έλεε τζιαι η Ποστ την τέως εργασία της ). Επία να πιάσω ένα χαρτί για τες σhόσhιαλ ινσhούρανς ( το

Μπορεί να έσhιει θκιο τρεις εφτομάδες να έρτω καμιά επίσκεψη στο emo αυτό βλογκ...αλλά άι αμ μπακ. Τα νιούς μου σε άλλο ποστ σουν! Onto the Xmas Gifts now.... Ο χοντρούλης Σάντα ήρτε τζιαι έπεψε μου τζιαι εμένα νιούς σε ποιόν τυχερό άτυχο θα κάμω δωράκι τούντο χόλιντεϊ σίζον...Ο τυχερ ατυχ ούλης είναι οοοοοοο..... Marco !!! Μιας τζιαι είναι κάπως νιούμπι σε αυτήν τη αγαπητή και αρκετά καθόλου τρελή βλογκόσφαιρα...Θα ήθελα αυτό το χόλιντεϊ σίζον να δώκω στον Marco δώρο τούντο βιβλίο .Εν ξέρω πολλούς άντρες που μαειρέφκουν μες την μεγαλόνησο τζιαι μιας τζιαι βλέπω ότι διασκεδάζει πολλά το νέο του χόμπι ( ιφ γιου γουίλ ) τζιαι επειδή στην μάνα Ίνγλαντ εν πολλά αγαπητός τζιαι ιδιαίτερα γευστικός στες συνταγές του ο Τζέιμι Όλιβερ ( αν τζιαι ολίγον τι μαθοθ εν κάμνω διακρίσεις εγώ ), είπα να του/σου κάμω τούντο πολλά ωραίο βιβλίο με μαγειρικές συνταγές που γινίσκουντε γλίορα τζιαι ανώδυνα . Μιας τζιαι ούλοι ζούμε σε fast paced lives, μερικοί που μας μπορεί τζιαι να μεν προλαβαίνουμε π

...ανοίγει μια καμαρόπορτα. ΄ Έτσι έχουν να πουν τουλάχιστο. Γουέλ, πριν μιαν εφτομάδα είχα την καλοπληρωμένη γραφειακή μου δουλειά. Τωρά υπογράφω άνεργη, ετοιμάζω τες βαλίτσες μου με τα λίγα λεφτουδάκια που είχα κάνει αποταμίευση τζιαι φέφκω σουν για τη μάνα Ίνγκλαντ . Τζιαι μέσα σε ούλα τούτα, προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη το ασυμάζευτο μου το δωμάτιο, να ταξινομήσω ούλη τη γραφειακή μου παλιατζούρα τζιαι να δω επιτέλους τι θέλω να κάμω με τη ζωή μου (ποιά;) Έρκονται καιροί δύσκολοι μπροστά μου και το αναγνωρίζω. Αλλά, ήρτε ακόμη μια δουλειά με προοπτική να διδάξω τζιαι νομίζω θα την αρπάξω λιαν συντόμως. Πρέπει να ξεριζωθώ λίο οφ κορς γιατί η δουλειά εν στην χώρα τζιαι ίσως να χρειαστεί να γίνω και εγώ σκλάβος ενός μηχανήματος με τέσσερις τροχούς....Ξέρετε τι αδυναμία του έχω τούντο εξαρτήματος έννε; Σίουρα, τι να σου πω. Λαλείς να το φοούμαι τζιαι εν το έπιασα ως τωρά ή απλά να μεν θέλω να μπω σε αχρείαστα έξοδα γιατί άνα πάσα στιγμή μπορεί και να την κάνω απο τη μεγαλόν

Αγαπητοί συν-βλόγκερς τζιαι συν-βλογκέρισσες, Το γουέμπ-αντρές αυτού του βλογκ έχει αλλάξει τζιαι τώρα μπορείτε να θκεβάζετε ούλες τες παλαβομάρες μου στο πιο κάτω λινκ: http://blackrosedragonlady.blogspot.com/ Μερσί φορ δε κατανόηση. Ποστάρισμα ακολουθεί λίαν! Χαβ έι γκούντ Γουένζντεϊ. :) Zaz - Je veux

...εν ξέρω πόσο κατάλληλος εν ο τίτλος αλλά τερκάζει τούντη περίοδο. Αυτή τη Μπλάντι Μάντεϊ δεν ακολούθησα τη ρουτίνα μου. Βλογκ...Γιού.αρ.Φάιαρντ! ( νοοοοοοοοοοοοτ )....Αν τζιαι με κάποιο έμμεσο τρόπο το βλογκ μου επηρέασε στην απόλυση μου. Αααα ναιιι...δεν το ανάφερα. Δώδεκα η ώρα το μεσημέρι της Παρασκευής η εταιρεία μου έδωκε τα παπούτσια στο χέρι. Γκράντιν. Έκαμα κάποια παραπτώματα τζιαι σφάλματα. Ανακαλύψαν τις σκέψεις τζιαι τι έγραφα στο βλογκ μου ( αφού τα άφηκα οφ κορς κατά λάθος πας το Πι-Σι της δουλειάς ) τζιαι διαβάζωντας τζίνα που εδιαβάσαν, εεε είπαν μου αντιός αμίγκος. Οφ κορς εξήγησα γιατί έφκαινε τόση πικρία τζιαι απάθια στα λεγόμενα μου. Αλλά εν αντιστάθηκα στη απόλυση γιατί ντιπ ντάουν κάτι μέσα μου έλεε μου ότι εν εν ο κύριως τζιαι πρωταρχικός λόγος που με απολύσαν. Κάτι το κολλάρο, κάτι η πρόσφατη ανικανότητα μου να ανταπεξέλθω με τις απαιτήσεις της δουλειάς, κάτι η ασφυξία μου στο προσεχές μέλλον που θα άλλαζε το πρόσωπο της δουλειάς μου, κάτι το γεγονός ότι τελευ

-Θα γράψω σε μπούλετ-πόιντς σήμερα...τζαστ εϊ χέντς απ! *Ήταν ωραία εχτές, ήταν ωραία.. .αλλά ετέλειωσε η μέρα γμτ ( τζιαι έφυε τζιαι ο the friend – καθώς τζιαι η αγκαλιά του – που είσhε έρτει για βίζιτ ) τζιαι έπρεπε να έρτω δουλειά να με πρίσει πρωί πρωί ο λογιστής που το χάραμα του φου! Να του εξηγάς, να του διάς νταϊρέξιονς τζιαι να βρίσκεται πάντα σε αδιέξοδο. Γουότ ις ιτ γουίθ μεν εντ νταϊρέξιονς; Άι μιν...σοβαρά...εσπάσε μου τα νεύρα μου σε σημείο να μπήξω τα κλάματα. Εεε με τα πολλά ( αφού εχάθηκε 658974613567 εκατομμύρια φορές ) ήρτε τζιαι ήβρε με κακήν κακώς αφού πρώτα επανικοβλήθηκε τζιαι εφώναζε μου σάννα τζιαι έκοψα του τα α*****α τζιαι στο τέλος αφού εμπήκα μες το καρ λαλώ του ‘λουκ, αν θα φωνάζεις τζιαι να σhιλοπαουρίζεις έτσι ούλη μέρα πε μου το να μεν έρτω να σου τανίσω γιατί εν αντέχω λέιτλι τζιαι πολλά πολλά’. Με το που είδε το κολάρο εμούγκωσε τζιαι άφηκε με στην ησυχία του σhόουρουμ. **Το κοριτσάκι με τα σπίρτα... ήταν φτωχό ναι μεν τζιαι εψόφησε μπάι δι εντ οφ δ

Όκεϊ, βασικά εν έχω τι να γράψω αυτό το κρίσπι Νοεμβριάτικο πρωινό Δευτέρας (-.-), σόου έννα σας γράψω για μια μικρή ιστοριούλα (με μεγάλο μόραλ δίδαγμα άι πρόμις) που εδιάβασα σε ένα σμολ βιβλιαράκι από έναν ξακουστό γκουρού και διαλογιστή, τον Osho . Εξανάγραψα ένα μικρό κείμενο του δαμέσα στο παρελθόν. Γενικά τούτος ο άνθρωπος κάμνει πολλά το πνεύμα μου να ανασταινάζει τζιαι να μεταπειήται ( σπέλλινγκ ένι ουάν; ) Τέσπα. Εδιάβαζα που λαλείτε, την ιστορία του μικρού λιονταριού που εμεγάλωσε μέσα σε μια αγέλη που πρόβατα τζιαι ενόμιζε ότι ήταν τζιαι τζίνο μικρό παχύ πρόβατο ( μπεεεεεεεε) όπως όλοι οι άλλοι. Επρόσεχε κάποιες διαφορές με την αγέλη του οφ κορς αλλά εν εκαταλάβαινε ποττέ του ότι ήταν διαφορετικό σπίσις. Απλά ενόμιζε ότι ήταν λιο πιο παράξενος που τη φύση του. Μιαν ημέραν που λαλείτε έρκεται ένα γέρικο λιοντάρι με σκοπό να επιτεθεί στην αγέλη με τα μπεεεεεεε. Όταν είδε ότι μέσα στην αγέλη υπήρχε ανάμεσα τους ένα λιοντάρι τζιαι κανέναν που τα μπεεεεεεε εν τον εφοάτουν επαλ

Έσhιει τωρά καμιά εφτομάδα που έκατσα να δω....wait for it…όι το Νάιτμεαρ ον Ελμ Στριτ ( Nightmare on Elm Street )αλλά το Αμέρικαν Χόρορ Στόρυ ( American Horror Story )τζιαι ιτ σκέαρντ μι σhίτλες ( εξκιούζε-μουά φορ μάι φρεντς ). Εν είμαι ιδιαίτερα σπούκτ συνήθως τζιαι ήβρα το πολλά παράξενο που μια σειρά του είδους ετρόμαξε με σε έτσι σημείο ώστε να τζοιμούμαι εδώ και μια φτομάδα με το αμπαζούρ ανοιχτό ούλη νύχτα. Αφού να φανταστείτε τόσο πολλά εσυντρομάχτηκα που λαστ Σάταρντεϊ που θα έκαμνα σλιπ-όβερ στον the friend σχεδόν εν ετζοιμήθηκα καθόλου που το φόο μου. Η αιτία νομίζω είναι στο ότι πρώτη φορά προσπαθούν να κάμουν χόρορ, γκόρυ, ψυχολογική σειρά ιν δε σμόλ σκριν ( μπορεί να εκάμαν τζιαι στα σέβεντις αλλά όι με ιδιαίτερη επιτυχία ) τζιαι ο συνδιασμός οικογενειακό δράμα/ψυχολογικό θρίλλερ/ γκόρυ άξιον/ τίνεϊτζ ίσhους παίζει πολλά επιτυχημένα με τούντη σειρά. Οφ κορς φταίει τζιαι το γεγονός ότι είδα ούλα τα έξι πρώτα επεισόδια μπακ-του-μπακ σε μια μέρα σόου πως εμπορούσα να ΜΕΝ ε

Επία που λέτε. Ξέρω ξέρω. Εν πρέπει να πολλογράφω. Αλλό πρέπει να μοιραστώ τούντην εμπειρία. Εν γίνετε. Επία που λέτε να κάμω το περιβόητο Εμ-Αρ-Άι ( που ο θεός να το κάψει, ο θεός να το κάψει ). Με το μπαρδόν. Είμαι συγχησμένη τζιαι δε ξέρω τι λέω ( γιές άι ντου ). Τέσπα. Πιένω στον Μαγνητικό ( δυστηχώς εν έχουσιν μαγνήτες για το ψυγείο τζιαμέ ). Γράφουμαι, περιμένω να έρτει η σειρά μου ( duh ας πούμε ) τζιαι περιμένω να με υποδεχτεί ο Ντέρεκ Σhέπαρντ που το Γκρέις Ανάτομι . ( ναι πολλά ζητώ ) Αντί του Ντέρεκ ήρτε μια μικροκαμωμένη εγκυμονούσα ελληνιδούλα ( εκατάλαβα την που το αξάντ ) τζιαι έπεψε με σε μια μιτσιά καμαρούδα. « Ξεβρακώθου, αμπάρωσε τζιαι τα πράματα του σε τούντο ερμάρι, φόρηστην τούντη λάιτ λαχανί ρομπούδα τζιαι έλα που τη δεύτερη πόρτα δεξιά να με έβρεις ». ( καλά εν μου το είπε έτσι χωρκάτικα η κοπέλα απλά είπα να βάλω λίη σάλτσα μέσα ). Ξεβρακώνομαι που λαλείτε, αμπαρώνω τζιαι την πραμάθκια μου μες το ερμάρι, φορώ τη λάιτ λαχανί ρομπούδα τζιαι πάω ανυπόλητη να έβρω

(don't you just love this bird?) Έτσι εκατάντησα την τελευταία εφτομάδα. Εγίνικα τέλεια άουτ-οφ-όρντερ λέιτλι μιας τζιαι σαπράιζ σαπράιζ...με το που επία πίσω δουλειά ήβρε με άλλη κακαουσκιά ( γοτέβερ το λαλούν ). Μιας τζιαι η εταιρεία απαγόρεψε μου να μπαίνω νετ στο λαντς τάιμ μου, τζιαι εν η μοναδική ώρα να μπαίνω να μιλώ με τους χριέντς τζιαι τον the friend , συνήθως φεύκω με ταξί ( για να με χάνω ώρα περπατητή ) τζιαι πάω σπίτι για μιαν ώρα. Λάστ Τούσντεϊ, πιάνω κανονικά το ταξούδι μου, τζιαι θκιο δρόμους πιο πάνω που τη δουλειά μου, παθαίνουμε τροχαίο με τον ταξιτζή. Ο ηλίθιος ( τζιαι εγώ ινκλούντιτ ) εκάλεσε μου άλλο ταξί ιμίσh για να φύω να έρτω σπίτι. Ερχόμενη σπίτι λέω στον the friend το και το. Λαλεί μου εν έπρεπε να φύεις για θέμα ασφάλειας τζιαι τέθκοια. Εγώ πλήρη μεσάνυχτα πας σ’ έτσι θέματα. Λονγκ στόρι σhόρτ, στέλνει με η μάδερ πας το ER να με δούσιν για να καταγραφεί μέσα το τροχαίο. Κάμνω τζιαι μετά τη μαλακία να πάω να υπγράψω στο δικηγόρο του μιτσή που μας εφάτσ

Disclaimer: Καμία σχέση γούτσοουέβερ τούντο ποστ με κόμματα τζιαι πόλιτιξ. Μόνο με απίστευτο ζυνισhικό πόνο! «Εδώ Πολυ-πονοίο! Σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των πονεμένων αγωνιζόμενων ιδιωτικών υπαλλήλων, των πονεμένων αγωνιζόμενων emo ανά τον κόσμο» Αυτό το ποστ σας γράφεται απο το υπερ-πέραν με το αριστερό μου σhέρι. Όποια τυχών ορθογραφικά, γραμματικά τζιαι συντακτικά λάθη παρακαλώ όπως απευθυνθείτε στη διεύθηνση του emo ετούτου βλογκ, εμένα δηλαδή, αλλά μάιντ γιού εν θα με κόψει πακίρα για το ότι τζι αν πείτε γιατί επήρε μου σχεδόν ούλη μέρα σήμερα να το γράψω τζιαι επειδή πονώ άι καντ θινγκ οφ ένιθινγκ ελς. Τζιαι ξεκινούμε... Τι εγίνηκε την τελευταία ανάμιση εφτομάδα στη ζωή της άμοιρης φτωχής συν τίμιας Λουκρέσιας: Δωρεάν Ιατρική Περίθαλψη ( ποια; ποια εν τούτη; ) Το ποστ αυτό που λέτε άρκησε ακριβώς 11 μέρες να γραφτεί γιατί την προηγούμενη φτομάδα, Τρίτη βράδυ, αρχίσαν κάτι ανυσηχητικά πονάκια στο δεξί μου μπράτσο. Μεταβαίνω που λέτε στη δουλειά το επόμενο πρωί τζιαι α

Disclaimer: Δεύτερο ποστ για σήμερα, αλλά επειδή έσhιει μέρες που εν ποσταρίσκω ον έι ρέγκουλαρ μπέισις είπα να κάμω ντάμπολ- μπιλ σήμερα. Υπάρχει έναν τέντανσι γενικά να νομίζει ο παραπάνω κόσμος μες τη μεγαλόνησο ότι όσο πιο μιτσής είσαι τόσο πιο λία ξέρεις, επειδή τζιαι καλά εν είσhες εμπειρίες τζιαι εν επέρασες πολλές καταστάσεις. Φέρστ οφ ολ, είπαμε το ξανά: “Before you judge someone, walk a mile in their shoes. That way when you judge them, you are a mile away from them and you have their shoes.” Πριν λιο διάστημα είχα υποπέσει σε μια μοχθηρή ανaκάλυψη ότι το να παλιμπαιδίζεις εν εν τζιαι πάντα τόσο ιδανικό. Παρ’ όλα αυτά, τζιαι επειδή είπαμε ότι είμαι άτομο που πιστέφκει στες δεύτερες ευκαιρίες, δεν αφήνω τον εαυτό μου να ππέσσει θύμα του μότο ότι άμαν ο άλλος εν πιο μιτσής που σένα δεν έσhιει τίποτε να σου προσφέρει. Θα δώκω εξάμπολς. Λαστ γουίκ-εντ επία πάλε σε γιού-γκι-ό-ωωωω! τουρνουά τζιαι οφ κορς ουάνς μόουρ ήμουν το μόνο θηλυκό τζιαι η πιο μεγάλη που τζιαμέ. Μπορεί

Με αφορμή την επέτειο των γάμων των φολκς μου σήμερα, 28 χρόνια έγγαμου βίου, τζιαι με αφορμή ότι η μάδερ θα την περάσει όλη μέρα σε σεμινάρια αισθητικών τζιαι ο ντάντιο θα την περάσει στρατουρώντας ούλη μέρα φιλιπινέζες που το ένα άκρο της Λεμεσού στο άλλο, θα ήθελα να εξετάσω το θεσμό του έγγαμου βίου στες μέρες μας. Το πρώτο πράμα που θα πω είναι ότι σίγουρα τα πράματα έχουν αλλάξει, εικοσιοχτώ χρόνια μετά που "εκρεμαστήκαν" οι δικοί μου. Όκεϊ έννα με πείτε λίο προκατελειμενη γιατί που μιας αρκής ξέρετε ότι είμαι εναντίον τούντου θεσμού. Αλλά άι σουέαρ ότι εν εν τόσο με τον θεσμό που τα έχω, όσο με το τι εκατάλειξε να σημαίνει για τους πλείστους. Μια μικρή αναδρομή στα στενά δρομάκια της ιστορίας ( ποιά; ) θα μας αποδείξει ότι ακόμα τζιαι απο τα Ντάρκ Έιτζες ( Dark Ages ) all the way to Middle ages, Renaissance, Reformation, Englightenment and Victorian era , even at the beginning of the 20th century ο γάμος μεταξύ οικογενειών, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια συναλλαγή δυο