It's beginning to look a lot like Christmas...

Αγαπητό μου βλογκ,

Αν και μπορεί να με έσhιεις στου θκια τα κατάστοιχα επειδή έσhιει κάτι τρεις εφτομάδες να σου πέψω νιους, παρ' όλα αυτά θα σου δώκω εδώ και τώρα, κλίαρ ακάουντ για τα τράβελς μου στη μάνα Ίνγκλαντ το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Σόου χίαρ γκόους:

Pre-boarding:
*Πριν να ξεκινήσω για την επική μου οδύσσεια στη μάδερ-λαντ, έπρεπε να σάσω βαλίτσες (ναι ντίαρ βλόγκ, τόσο πίσω θα σε πάρω, στο packaging τάιμ. Για πρώτη φορά στη ζωή μου εβαρκούμουν ελεεινά να ετοιμάσω βαλίτσες. Τόσο πολλά που το άφηκα για λίτεραλι μιαν ημέρα πριν να ταξιδέψω, επήρε μου μόνο μισή ώρα να την ετοιμάσω, τζιαι as it turned out εζύγιζε μόνο 10kg - πράμα προτοφανούσιμο για τα γούστα μου που πάντα πρέπει να φτάσω το 20άρι και βάλε.

**Τα λόγια είναι περιτάαααααααααααααααααααααααααααααααααα, την ώρα που χωρίζουμεεεεεεε.....όπως λέει και το λαϊκό άσμα. Επία φορ δε λάστ τάιμ στην αίρεση (όπως έλεε τζιαι η Ποστ την τέως εργασία της). Επία να πιάσω ένα χαρτί για τες σhόσhιαλ ινσhούρανς (το πως, το γιατί τζιαι το πόσα), τζιαι οφ κορς η αίρεση άμπα τζιαι χάσει, να αναφέρει ότι άι γουός φάιρντ μπικόζ οφ μισ-κόντακτ....τζιαι όι γιατί ήμουν αγενής ή οτιδήποτε άλλο, αλλά επειδή έκαμνα ίντερνετ γιούζ, αν τζιαι είπαμε το όλτιμεϊτ ρίζον ήταν η ανικανότητα μου να ανταπεξέλθω στες απαιτήσεις τις δουλειάς λόγω του ατυχήματος μου, αλλά οφ κορς επειδή εν εταιρεία, δέι γουίλ νέβερ σέι δατς δε ρίζον. Ένιχου, οι παρτίδες μου με τη δική μου αίρεση ετελειώσανσιν φορ γκούντ (ορ σόου άι θοτ).

***Σαν βγεις στο πηγαιμό για τη μάνα Ίνγκλαντ, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος....στην περίπτωση μου εν ήθελα να ήταν τόσο μακρύς. Εν ξέρω, αλλά φορ έι φέρστ τάιμ, εφάνηκε μου πολλά μεγάλο το ταξίδι. Κάτι το ότι επίαμε με το Airbus 320, κάτι το ότι προς το τέλος είσhε αναταράξεις τζιαι επιάνετουν η καρδία μου πεντακόσhιους σhίλιους κόμπους, κάτι το ότι κάποιος στο πισινό κάθισμα έβγαζε "φυσικό αέριο" καθ'όλη τη διάρκεια της πτήσης....εεε λίγο το ένα λίγο το άλλο, γενικά εν ήταν τζιαι πολλά πλέζαντ το ταξίδι εις την μάδερλαντ.

The Journey

Day 1:Τη πρώτη νύχτα εκάμαμε τα συνηθισμένα με την έξ-συγκάτοικο/εξ-λάντλεϊντι/μακροχρόνια φίλη από το γιούνι. Τσάινιζ φούντ, ένα γυρό με το καρ στο Δυτικό Λόντον τζιαι στο λόκαλ Τέσκο όπου έπιασα τες πρώτες μπότες μου για γουόκλινγκ...απλές, μαύρες, χνουδωτές...ότι πρέπει για να τις ποφκάλω σε ούλες τις διακοπές (γουίτς άι ντιντετ άφτερ ολ).

Day 2: Δεύτερη ημέρα στο Λόντον. Εξεκινήσαμε κατά το λάντς τάιμ με την ίνγκλισh-σίπριοτ φριέντ τζιαι επίαμε για πράιβεϊτ τουρ στο Πάρλιαμεντ Χάουζ...Βασικά ας εν καλά ο φίλος μας απο το γιούνι που ήταν μπλεγμένος με την πολιτική τζιαι δουλέφκει σαν πέρσοναλ ασίσταντ σε έναν Μέμπερ οφ Πάρλιαμεντ τζιαι έβαλε μας μέσα τζάμπα τζιαι χωρίς να περιμένουμε στο κιού. Αφού μας έδειξε το Χάουζ οφ Λόρντς τζιαι το Χάους οφ Κόμμονς, επήρε μας ακριβώς που κάτω που τον Μεγάλο Μπεν. Τζίνος έκαμνε το σίγκαρετ-μπρέικ του τζιαι εμείς εθαυμάζαμε το μεγαλείο του Μπεν, ο οποίος έμαθα ότι ονομάστηκε Μπίγκ επειδή αναφέρουνται στο μεγάλο ρολόι που βρίσκεται που μέσα που το εξωτερικό ρολόι που βλέπουν ούλοι οι τουρίστες τζιαι το όνομα Μπεν επήρε το που τζίνον που επέβλεπε την ανέγερση ετούτου του μεγάλου τικ-τοκ.

Μετά επερπατήσαμε στο Southbank, όπου τζιαι είδαμε το Λόντον να λάμπει τζιαι να εν γεμάτο με κρίστμας λάιτς τζιαι μικρά καταστηματάκια, ξύλινα γεμάτα με λιχουδιές (chocolate fountains, waffles, belgian crepes, bratwurst, sausages, candy canes, candy floss, marshmallows dipped in belgian milk chocolate etc etc)

. Αφού εκάτσαμε για φαϊ στο Giraffe ήρτε η ώρα να πιάσουμε το σάμπγουεϊ με την φριέντ τζιαι να πάμε Έσεξ για να δούμε μια παράσταση στην Δραματική Σχολή της,το East 15. Η παράσταση ήταν με τους τριτοετής της σχολής και ονομαζόταν The Ring and the Rose. Ήταν μια φαρσοκωμωδία εποχής όπου εσατίριζε τη κοινωνία της Γαλλίας του 18ου αιώνα. Κάτι σαν Μαριβό συναντά τον Μολιέρο ένα πράμα, αλλά με πολύ infusion παντομίμας. Αρκετά ζωηρή παράσταση με πολύ ενέργεια τζιαι καμπόσο χιούμορ τζιαι τραγούδι.

Day 3: Είπα να αρκέψω σιγά σιγά να κάμνω το Κρίστμας σhόπινγκ μου. Τζιαι κάπου δαμέ θα έκλαιε με μαύρο δάκρυ η ντέπιτ κάρντ μου.Και απο που αλλού να αρχίσω απο το Westfield in Shepherd's Bush.

Ένα απο τα πιο μεγάλα τζιαι κλασάτα σhόπινγκ μολς της Ευρώπης, γεμάτο με εντερτέινμεντ τζιαι πολλές υλιστικές τζιαι γευστικές απολαύσεις. Αφού άρχισα λίγο να ψάχνω για τα δωράκια που θα έφερνα στη μεγαλόνησο. Ετέλειωσα νάκκο νωρίς τα ψωνάκια μιας τζιαι τη νύχτα επίαμε για χωρό στο No 5, ένα πολλά posh greek/international club στο Cavendish Square.

Όλη η ελληνική ελίτ του Λονδίνου ήταν τζιαμέ. Μόνο που εφκήκε μου λίο ανάποδα η βραδιά μιας τζιαι επειδή ήμουν ξεσυνηθισμένη του ποτού - επία τζιαι εγώ να παραγγείλω Apple-tini- κάτι σαν το Μαρτίνι αλλά με γεύση μήλου.

Εεεε τζιαι τζιαμέ εζαλίστηκα τζιαι εκάθουμουν ούλη τη νύχτα αντί να χωρέφκω.

Day 4: Εχτήπησα το Primark.

Όι στην κυριολεξία. Έδωκα του τζιαι έστησε. Ερήμαξα το με λίγα λόγια. Εεεε μα πόσο να εν καταπιεσμένο το πλάσμα. Πάμφτηνο εν το συζητώ. Πάντα όποτε έννα πάω τζιαμέ θα πιάσω σhίλια πράματα τζιαι εν θα εν τόσο ακριβά. Μετά το βραδάκι επήαμε πάλε με την φριέντ να δούμε σινεμά. Το μοναδικό που επία. Είδαμε το New Year's Eve. Ήμουν τόσο κουρασμένη όμως που έσυρα το κουρί μου μες το σινεμά. Ναι ναι, άι σhουλντ μπι ασhέιμντ αλλά για να ποτζιμηθώ εγώ στο σινεμά θκιο πράματα σημαίνει: είτε είμαι πτώμα είτε η ταινία εν ήταν τζιαι τόσο καλή. Βασικά ήταν ένας συνδυασμός των θκιο.

Day 5: Πάλε σhόπινγκ στο Westfield Shepherd's Bush. Τούντη στράτα ήμουν του ακριβού χωρκού τζιαι έπιανα λάξιαρις που πάντα είχατα αποθημένα. Ένα που τούντα λάξιαρις εν τούτο. Αλλά εν το μετανοιώνω όσο ακριβό τζιαι αν ήταν γιατί έθελα τα συγκεκριμένα για τέσσερα χρόνια τζιαι τωρά εκατάφερα να τα πιάσω. Ένιχου. Τη νύχτα η φριέντ επίε στον τελικό του Εξ-Φάκτορ της Αγγλίας τζιαμέ στο Γουέμπλι (που εν πέντε λετπά που το σπίτι που εμινίσκαμε) τζιαι είδε τους Κόλντπλεϊ τζιαι τους Γουέστλαϊφ...εγώ έμεινα σπίτι τζιαι έκαμα λίο κάτσινγκ απ με τον the friend.

Day 6: Μέρα εξερεύνησης. Επίαμε στο Greenwich με την φριέντ τζιαι επιάσαμε το DLR....Docklands Light Railway...τούτη η συγκεκριμένη γραμμή λειτουργεί μόνο για το κέντρο-νότιο-αναλυτικό Λονδίνο τζιαι περνά ακριβώς μέσα που τα μπίζινες κτήρια που εν μια τέλεια εμπειρία να περνάς μέσα που ουρανοξύστες τζιαι τα διάφορα μπίλντιγκς. Επίαμε στο Greenwich Maritime τζιαι το Naval College.

Tζιαι επετύχαμε να γινίσκουνται τζιαι γυρίσματα μιας ταινίας εποχής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το τοπίο ήταν εξαιρετικό: γεμάτο πράσινο τζιαι άπλα όσπου έβλεπε το μάτι σου. Ήταν απλά ένα μπλιςς. Το ναυτικό μουσείο ήταν γεμάτο με κλεμμένους θησαυρούς της once lost British Empire (όπως το Cutty Sark που βλέπετε πιο κάτω)

...αλλά ήταν πανέμορφο. Μπορεί να εκατακλέψαν τον κόσμον ούλοι τούτοι οι Μπρίτισh αλλά ξέρουν πως να διατηρούν κάποια πράματα. Για το βραδάκι είχα κλείσει να πάω να δω το πρώτο μου οφίσhιαλ μιούζικαλ....το Phantom of the Opera.

Ααααααααααααααααχχχχχχχχχχχχ μπλιςς!!! Ήταν Α-Π-Ι-Θ-Α-Ν-Α!!! Η μουσική, η ατμόσφαιρα, η χορογραφίες, η ορχήστρα, οι ερμηνείες...Ούλα, ούλα, ούλα ήταν απλά πανέμορφα. Πολλά σαξέσφουλ το πρώτο μου μιούζικαλ. Αν τζιαι ήμουν πολλά ντεντ μπάι δι έντ οφ ιτ, ήταν όντως κάτι το μοναδικό. Τζιαι την τύχη μου! Ον δε γουέι για το Φάντασμα έτυχε τζιαι επέτυχα τη πρεμιέρα της τηλεοπτικής σειράς που έπαθα εδώ τζιαι θκιο χρόνια ψύχωση, το Downton Abbey

...ας πούμε ήντα τύχη. Χαχαχα, ίντιτ τζιαμέ εκατάλαβα ότι τούτα θα ήταν πολλά διαφορετικά Χριστούγεννα.

Day 6: Εκανονίσαμε με την φριέντ τζιαι την συγκάτοικο της τη Μελ (που την εφώναζα Μέλ(ι) μου) να πάμε στο Stratford-upon-Avon....στο Shakespeare's Birthplace

Επίαμε να δούμε το θέατρο το Royal Shakespeare Company Theatre....τζιαμέ που ήταν το Swan Theatre, τζιαι τωρά εκάμαν το τζαινούρκο θέατρο. Το σπίτι του Γουίλιαμ ήταν πολλά....νοσταλγικό. Γενικά όποτε έννα πάω στο Stratford-upon-Avon νομίζω ότι εν σάννα ταξίδεψα μπακ ιν τάιμ τζιαι είμαι στον 16ο αιώνα. Ούλα ήταν πολλά όμορφα, ας όλγουεϊς. Μάι κάιντ οφ πλέις τζιαι εν ακριβώς ο τόπος που έννα ήθελα να κάμω το Πι-Έιτς-Ντι μου. Με τις κοπέλες επίσης ήβραμε ένα Magic Shop; όπου είσhε ραβδιά τζιαι απλά εδιάλεγες ένα συγκεκριμένο έλεμεντ που σου εταίριαζε τζιαι μετά άφηνες τα διάφορα ραβδιά να σε "διαλέξουν". Έπιανες ένα ένα τα ραβδιά τζιαι σε τζίνο που ένιωθες ότι είσhες ένα ιδιαίτερο κονέξιον, τζίνο ήταν το ραβδί της. Εμένα το ραβδί που με "εθκιάλεξε" ήταν το Owl's Wing Feather

...που βασικά λέει ότι άνηκε στα πέντε βιβλία του Dr. John Dee που ήταν ο αλχημιστής της Ελισάβετ Ι'. Εεε τζίνο ήταν. Τότε εκατάλαβα ότι τζίντο συγκεκριμένο ραβδί ιτ γουός μέντ φορ μι. Βλακείες όπως το είπε τζιαι η μάδερ, αλλά του μι ιτ ρίλι μέντ σάμθινγκ. Ένιχου.

Day 7: Ημέρα Τετάρτη τζιαι με μόνο πέντε μέρες λεφτ στη μάδερλαντ είπα να επισκεφτώ το 1ο Yu-Gi-Oh shop που εμπορούσα να έβρω κλόουσερ του Λόντον. Τζιαι το κατάστημα δυστυχώς ήταν λίο πόξω που το Λονδίνο προς την νότια μεριά. Βασικά τζιαι πιο συγκεκριμένα στο Κρόυντον. Δηλαδή (για όσους γνωρίζουν κάτι τι απο Λόντον) στο χαμό του κόσμου με λίγα λόγια. Αφού άλλαξα δύο τιούμπ λάινς τζιαι ένα όβεργκράουντ τραίνο έφτασα στον προορισμό μου. Μιας όμως τζιαι είχα πάλε έξοδο το βράδυ είπα να μεν καθυστερήσω τζιαι πολλά τζιαι ας σούν ας ήβρα τζίνα που έθελα να έβρω την έκανα για το σπιτάκι όπου εδιάμενα στο Γουέστ Λόντον για να ξεκουραστώ. Το μιούζικαλ που θα έβλεπα το βράδυ τζίνο απαιτούσαι την απόλυτη συγκέτρωση μου (ποια;). Επία να δω...........Disney presents…..The Lion King!!!

After six long-awaited years εκατάφερα να αξιωθώ να πάω να δω τζιαι το Λάιον Κινγκ. Ένα που τα μιούζικαλς που αδυμωνούσα να πάω να δω. Τζιαι εκατάφερα τα. Αν τζιαι παρ’ όλη τον ενθουσιασμό μου εβρέθηκα να το βαρκούμαι μπάι δι εντ οφ ιτ. Όι γιατί εν ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ τζιαι απλά ΦΑΝΤΑΣΜΑΓΟΡΙΚΟΤΑΤΟ, απλά επειδή αν τζιαι ήταν με πάπετς εν εμπορούσα με κατ’ ουδένα λόγο να αφοσιωθώ πας τες μαριονέτες. Αφοσιώνουμουν πας τους ηθοποιούς τζιαι που εκινούσαν τες μαριονέτες τζιαι εχάλασε εντελώς το κόνσεπτ που είχα για το όλο σhόου. Κρίμας όμως, γιατί εκτός του ότι το τίκετ μου έπιασε εν ολίγης τον πωπό χωρίς να με ρωτήσει καν, εν με άφηκε ικανοποιημένη όσο θα ήθελα να με αφήκει.

Day 8: Το πρωινό άφηκα το για χαζούρεμα στο κρεβάτι και σεριάνισμα κάπου εκεί κοντά στο Greenford όπου και διάμενα. Λάβλι περιοχή στο βορειοδυτικό Λονδίνο για όσους εν επίαν ποττέ. Τζιαι το απόγευμα είχα να κάμω πικ-απ την Μπέλλα απο το Κίνγκς Κρος τζιαι μετά να παρεβρεθώ στη πρώτη μου Λονδρέζικη θεατρική παράσταση σε θεατρικό έργο του Γουίλιαμ Σεξ-πυρ . Την Μπέλλα την επαρέλαβα μια χαρούλα. Το θεατρικό, το οποίο είναι ένα απο τα λιγότερο γνωστά έργα του αγαπητού χάζμπαντ Γούλιαμ, Richard II,

(εν παίζεται τζιαι ιδιαίτερα συχνά τζιαι άμα το θκεβάσετε θα καταλάβετε γουάι), εν μου άρεσε πακίρα. Αν τζιαι έπαιζαν το σε ένα πολλά prestigious theatre house με καλούς τζιαι αρκετά γνωστούς ηθοποιούς (για το ίνγκλισh όντιενς) επι προσωπικής γνώμης εν το ερμηνεύσαν με την προσοχή τζιαι την λεπτομέρια που άρμοζε στο συγκεκριμένο θεατρικό. Όντας φατσιμένη πας τον Ουίλιαμ, ενευρίασαμε τόσο πολλά με τις χλιαρές ερμηνείες τους που εσηκώστηκα χαλφ-γουέι τζιαι άι γουόλκτ άουτ που το θέατρο τζιαι εν επέστρεψα ποττέ. Ακόμα εν ξέρω πως ετέλειωσε το θεατρικό, αν άρεσε στο κοινό ή όι, αν επήρε χειροκρότημα ή οι, αλλά τζιαι να έμενα ποσώς θα με ενδιέφερε να μάθω. Οίκτρή αποτυχία τζιαι τούτη η απόπειρα μου, να δω θεατρικό του Γούλιαμ στο Λονδίνο. Περχάψ την επόμενη φορά να πετύχω κάτι καλύτερο.

Day 9: Μεγάλη μέρα. Σhόπινγκ με την Μπέλλα στο Westfield in Stratford City.

Το 2ο πιο μεγάλο σhόπινγκ μολ στο Λόντον τζιαι στην Αγγλία γενικότερα. Τούτο εν ήταν τόσο λαξούριους όσο το άλλο, αλλά είσhε παραπάνω πλάτσα, τζιαι καλύτερα Greek φαγιά. Οφ κορς χρυσέ μου, ήντα θα επίενα ολόκληρο Λόντον τζιαι δε θα έβρισκα μια πίτα ελληνική να φάω με γύρο; Ακατάγνωτα. Μετά που το ανατολικό σhόπινγκ μου στο Στράτφορντ, θα έκμανα ακόμα μια θεατρική απόπειρα. Τούντη φορά θα επίενα να δω το National Theatre να κάμνει perform στο New London Theatre το WARHORSE!!!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΟ. ΘΕΣΠΕΣΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ. ΥΠΕΡΟΧΑ ΣΚΗΝΙΚΑ, ΠΛΟΚΗ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ. Βασικά ούλα ήταν απλά ακριβώς όπως πρέπει να είναι μια σωστή, επαγγελματική θεατρική παράσταση. Όλα ήταν άψογα. Το συγκεκριμένο θεατρικό έκαμε πάταγο στο Λονδίνο το 2007 για πρώτη φορά, τζιαι μετά τη μεγάλη του αυτή επιτυχία το εμεταφέραν στο Broadway στην Νέα Υόρκη, τζιαι τωρά εξαναφέραν το πίσω στο Λόντον. Σύντομα θα φκει τζιαι σε ταινία, η οποία θα είναι σκηνοθετημένη που τον αγαπητό Steven Spielberg, αν τζιαι μεταξύ μας, η ταινία μπροστά στη θεατρική παράσταση εν θα πιάνει τίποτε. Άλλο το θέατρο, άλλο το μούβις είπαμε. Γούστο του τζιαι καμάρι του Στίβεν που το κάμνει, αλλά η θεατρική παράσταση τζιαι μόνο είναι το κάτι άλλο. Πέρα απο μπρίλιαντ. Το συστήνω με τα σhίλια, όποιος τύχει τζιαι βρεθεί Λόντον τζιαι δε ξέρει τι να δει, τούτο εν definitely a MUST-SEE!

Day 10: Πολλά πρωινό ξύπνημα. Μες τα άγρια χαράματα, εσηκώστηκα τζιαι ετοιμάστηκα μες τα σκοτάθκια για να ξεκινήσω το long-awaited journey μου για το Yu-Gi-Oh τουρνουά που θα διεξαγόταν στο Brighton.

Είχα αρκετό δρόμο μπροστά μου, τζιαι μιας τζιαι εν είχα τζοιμηθεί τζιαι πολλά το προηγούμενο βράδυ, ακόμα πριν φτάσω στο τουρνουά ένιωθα πτώμα τζιαι εξαντλημένη. Ίσως κακώς που είχα κλείσει θεατρικό την προηγούμενη, αλλά απλά ήταν του γκούντ αν οποτούνιτι του μις άουτ. Επία που λέτε στο τουρνουά. Οφ κορς να υπενθυμίσω ότι το τουρνουά εγίνετουν στην Αγγλία τζιαι ότι ΚΑΜΙΑ σχέση με τα ψευτο-τουρνουά που κάμνουμε εις την μεγαλόνησο. Πολύς κόσμος. Κάπου στο χιλιάρι. Γεμάτο τραπέζια, στρωμμένα με ταμπελούες για το κάθε τραπέζι. Γεμάτο με ντούελιστς που ήρταν που ούλοι την Ευρώποι για να διαγωνιστούν. Τζιαι χαρά στη τύχη μου. Τούντο παγκόσμιο τουρνουά τούντο μήνα έτυχε να περνά που την μάδερλαντ Ίνγκλαντ. Αν τζιαι ήταν πολλά εξάιτινγκ ατμόσφαιρα τζιαι πραγματικά ήταν ένα προτώγνωρο γεγονός έπρεπε να εγκαταλείψω το τουρνουά νάκκουρι νωρίς μιας τζιαι εν με εσώναν ούτε τα πόθκια μου ούτε οι δυνάμεις μου, τζιαι μιας τζιαι είχα πάλε να πάω στο τελευταίο μου μιούζικαλ φορ δις χόλιντεϊ σίζον επήρα τα ποδαράκια μου τζιαι εκίνησα για πίσω στο Λόντον τάουν για λίγη ξεκούραση. Το τελευταίο μου μιούζικαλ ήταν το.....WICKED!!!!

And it was soooooooooooooo Wicked indeed.  Φαντασμαγορικά σκηνικά, τέλεια πλοκή, υπέροχες οι φωνές όλων των ηθοποιών. Ήταν απλά απίθανα. Αν τζιαι ήμουν πολλά σκεπτική γιατί εν ήξερα καθόλου την ιστορία (βασικά εν η ιστορία της Κακίας Μάγισσας που το Μάγο του Οζ – ναι ναι τζίνη η ιστορία με την Ντόροθι τζιαι τα κότσινα παπουτσούθκια στον μαγικό κόσμο του Οζ). Αλλά....ήταν η μεγάλη έκπληξγ του ταξιθκιού τούτη. Συστήνω τούτο μιούζικαλ ειδικά ανεπιφύλακτα σε ούλους! Εν φαν τζιαι για γιούνιτς τζιαι για τους μεγάλους χομο-σαπισμένους. Πολλά καλο-στημένο μούζιουκαλ!!!

Day 11: Λαστ ντέι ιν Λάντον...ιν δε μάδερλαντ. Ώιμε θα φαρμακωθώωωωωωωωωωωωωωω. Η αλήθκεια να λέγεται επεθύμισα πολλά τον the friend σόου έθελα να πάω πίσω, αλλά που την άλλη εστεναχωρκούμουν ιδιαίτερα που ετελέψαν τα χόλιντεϊς στη μάδερλαντ σόου σουν. Τέσπα. Την τελευταία μου ημέρα επία τζιαι επαρέλαβα την Μπέλλα τζιαι μετά εγυρίσα την όσο επρολαβαίναμε εις τον Big Ben, Southbank, London Eye, Waterloo, Saint Paul’s Cathedral τζιαι για κερασάκι επίαμε Marble Arch/Hyde Park Corner που γίνεται κάθε χρόνο το πατροπαράδοτο Winter Wonderland

…μια πανδαισία που μιρκά χριστουγεννιάτικα σπιτούθκια με μικροπραματούθκια τζιαι καμπόσιες θεσπέσιες λιχουδιές. Εν σαν το λούνα-παρκ αλλά πολλά μεγάλων διαστάσεων....εεε φυσικά έννα μου πεις εν μιαν φάουσα τζίντο Χάιντ Παρκ σόου εν λογικό να εν πολλά μεγάλο. Η Μπέλλα εξετρελλάθηκε. Εν εμείναμε πολλά μιας τζιαι εβιαζούμασταν γιατί είχαν μας καλέσει τζιαι για ντίνερ οι κοπέλες/φριέντς αλλά έστω τζιαι για τζίνη τη λίη ώρα εγινήκαμε πάλε γιούνιτς οι ίδιες. Ήταν απλά.......μαγικά! Γι’ αυτό μου αρέσκει το Λόντον ατ Κρίστμας. It’s just…magic!!!! Οι κοπέλες τη νύχτα αρκέψαν να κλαίσιν που θα έφεφκα. Τζιαι σαν ήμουν μισο-εγκλωβισμένη μες το μιτσή δωματιούι που εμεινίσκαμε εγώ τζιαι η Μπέλλα, επετάχτηκα που πάνω της (εκαβαλίτσεψα την βασικά) τζιαι εμετάβηκα νεξτ ντορ (γιατί εγώ εμείνισκα στο δίπλα σπίτι της φριέντ με το ντάντιο της) τζιαι επία να δω τις φριέντς που αρκέψαν τα μπούχου-μπούχου τζιαι το πόσο με έννα με πεθυμίσουν τζιαι πόσο με αγαπούν....εεεε ήταν πολλά φάση Ρωμαίος τζιαι Ιουλιέτα parting is such a sweet sorrow. Γενικά αποχωρηστίκαμε με ένα πολλά μπίτερσουιτ τρόπο γιατί αγαπούν με πολλά τζιαι τζιαμέ που αρκέφκαν να με συνηθίζουν θα τους έφεφκα πάλε. Αλλά γουότ του ντου.

Day 12: Δυστυχώς (όι εν επτωχεύσαμε) αλλά έπρεπε να αποχωρήσω. Με βαριά καρδιά, άφηκα ένα κρύο πρωινό την μάδερλαντ μου ουάνς μόουρ...Όκεϊ σταματώ κάπου δαμέ. Μεν το κάμω τζιαι μελό της δεκαετίας του ’40. Αλλά ήξερα ότι θα την επεθυμούσα πάρα πολλά την μάδερλαντ. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν νάκκο κουραστικό εν η αλήθκεια ( οι αγαπητές Aegean Airlines δεν εστήλαν ενημερωτικό να μας πούσιν ότι άλλαξε το Τέρμιναλ μας τζιαι επίαμε με τη Μπέλλα σε άλλο Τέρμιναλ τζιαι εβουρούσαμε να πιάσουμε το Heathrow Express για να προλάβουμε το τσεκ-ιν μας.). Αν τζιαι με ούλες τες δυσκολίες, το τσεκ-ιν επίε μια χαρά. Με υπέρβαρο με τίποτε. Δόξασοι. Εφάμε τζιαι πρωινό με τη Μπέλλα στο Giraffe (2η φορά που έτρωα στο Giraffe σε τούντο ταξίδι) τζιαι μετά αλωνίζαμε σαν κλασικές κυπραίες μες τα Ντιούτι-Φρι...κάτι που εν κάμνω συνήθως αλλά είσhε πολύ φάση. Τζιαι με τούτα τζιαι με τζίνα...έφτασα και πάλι εις την μεγαλόνησο. Ααααααααααααααααααααααααααααααααααααα μόμμι Ίνγκλαντ....άι γούιλ μις γιού. Επέρασα καλά σόου τούντο ταξίδι άρεσε μου πολλά!

Πι. Ες. Τούντο ποστ γράφεται που τις 23/12 αλλά με τζίνα τζιαι με τούτα, τα Κρίστμας, η κάθοδος του the friend εν είχα χρόνο να το ποστάρω. Εν τζιαι μεγάλων διαστάσεων ποστ σόου απολογούμαι για τούντο ογκώδες πόστινγκ. Τζιαι επειδή εν επρόλαβα Merry Belated Christmas…and I hope a very Exciting and Loving New Year ahead for everyone! Εν ξέρω πότε θα ξαναποστάρω, σόου αν δε σας δω τιλ δεν...Καλές, ξεκούραστε τζιαι πάντα με υγεία διακοπές του έβριουαν άουτδέαρ!