Σονέτο 8 - Sonnet 8

Σονέτο 8

Ή ν’ ακούεις μουσική, αλλά όχι μελαγχολική.
Η αγαλλίαση είναι μες τη χαρά που ευδοκιμεί και το γλυκύ στο γλυκό.
Γιατί τότε εσύ ν’ αγαπάς κάτι που δε σε ευχαριστεί,
Ή να απολαμβάνεις κάτι που σου είναι ενοχλητικό;
Αν η πραγματική συγχορδία ήχων με μελωδικότητα
Σε ενοχλεί στ’ αυτί, επειδή οι ήχοι παντρεύονται μαζί,
Είναι γιατί οι ήχοι σε επιπλήττουν, επειδή διασπάς την ενότητα
Κι ακούεις το κάθε κομμάτι ξεχωριστά με αδέξιο αυτί.
Πρόσεξε πως ο ήχος παντρεύεται γλυκά με τους άλλους στον αέρα,
Όταν κτυπά η χορδή κι πλαϊνές πάλλονται με συγχορδία•
Μοιάζουν με τον πατέρα, το παιδί και την ευτυχισμένη μητέρα,
Που τραγουδούν ένα ευχάριστο τραγούδι με αρμονία
Και που σου λένε τραγουδιστά, όλοι μαζί σαν ένας:
«Ανύπαντρε, όντας ένας, στο τέλος δε θα μείνει κανένας».

***********************

Sonnet 8

Music to hear, why hear'st thou music sadly?
Sweets with sweets war not, joy delights in joy.
Why lovest thou that which thou receivest not gladly,
Or else receivest with pleasure thine annoy?
If the true concord of well-tuned sounds,
By unions married, do offend thine ear,
They do but sweetly chide thee, who confounds
In singleness the parts that thou shouldst bear.
Mark how one string, sweet husband to another,
Strikes each in each by mutual ordering,
Resembling sire and child and happy mother
Who all in one, one pleasing note do sing:
Whose speechless song, being many, seeming one,
Sings this to thee: 'thou single wilt prove none.'

****************************
~William Shakespeare~