Σονέτο 6 - Sonnet 6

Σονέτο 6

Επομένως μην αφήσεις το τραχύ χέρι του χειμώνα
Να σου παραμορφώσει το καλοκαίρι σου πριν αποσταχτείς:
Φύλαξε το γλυκό σου απόσταγμα σε κάποιο σώμα
Και πλούτισε το με την ομορφιά σου πριν αυτοκαταστραφείς.
Δεν είναι τοκογλυφία το να εισπράξεις το μερτικό σου,
Γιατί χαίρεστε κι οι δυο με την εξόφληση του δανείου•
Αυτό είναι αυτοδανεισμός για να αναπλάσεις τον εαυτό σου,
Που θα σε χαροποιήσει υπερδιπλάσια απ’ ότι η είσπραξη του επιτοκίου•
Θα ήσουν δέκα φορές πιο ευτυχής απ’ ότι είσαι τώρα,
Αν αναπαρήγαγες το πρόσωπο σου σε δέκα ομοιώματα:
Οπότε ο θάνατος τι πρόβλημα θα δημιουργούσε όταν φύγεις κάποια ώρα,
Αφού αφήσεις τον εαυτό σου στους απογόνους σου τα πρόσωπα;
Μην καμαρώνεις που είσ’ ωραίος, γιατί της ομορφιάς σου τα συντρίμμια,
Όταν πεθάνεις θα τα κληρονομήσουν τα σκουλήκια.

************************

Sonnet 6

Then let not winter’s ragged hand deface
In thee thy summer, ere thou be distilled:
Make sweet some vial, treasure thou some place
With beauty’s treasure, ere it be self-killed.
That use is not forbidden usury
Which happies those that pay the willing loan;
That’s for thyself to breed another thee,
Or ten times happier, be it ten for one:
Ten times thyself were happier than thou art,
If ten of thine ten times refigured thee;
Then what could death do if thou shouldst depart,
Leaving thee living in posterity?
Be not self-willed, for thou art much too fair
To be death’s conquest and make worms thine heir.

********************************
~William Shakespeare~